Assault on Precinct 13 (1976)

Best aardig met een sterke sfeer en theme. Het acteerwerk is wel vrij houterig en de dialogen voelen erg voorgelezen aan. Toch stoort het niet echt. 't Is voornamelijk jammer dat de dreiging van de bende naarmate de film toeneemt afzwakt. Op z'n zachtst uitgedrukt waren de actiescenes erg knullig en eentonig. Bijzonder slim zijn de bendeleden ook niet. De onnozelheid van de bendeleden die één voor één door ramen klimmen waar net een neergeschoten medelid doorzeefd door kogels naar beneden viel bijvoorbeeld, overtuigd niet echt van geloofwaardigheid noch dreiging. Als het einde in zicht is heb je toch sterk het gevoel: was dit alles? Toch redelijk vermaakt met dit filmpje.

Goede Carpenter, voor zijn grote doorbraak met Halloween

Bij het tegenvallende The Purge kwam ik een aantal recensies tegen waar deze film werd aangehaald. Zodoende dus maar eens opgezocht. En het viel absoluut niet tegen; veel beter dan boven genoemde film. Assault on Precinct 13 bevat veel ingrediënten die later zo kenmerkend voor Carpenter's werk zijn geworden: een ijzersterke soundtrack, een desolate sfeer en behoorlijk rauw geweld.

De opzet van de film is wat aan de lange kant. Voordat de hoofdrolspelers bij elkaar zijn, is er al een half uur voorbij. Maar dan kan de pret beginnen. De boefjes gaan inderdaad makkelijk neer, maar aangezien ze met zo'n overmacht zijn maakt dat voor de dreiging weinig uit. Ik krijg ook het idee dat Carpenter hier vooral een soort urban nightmare wilde uitbeelden; niet zozeer een realistische actiefilm. Ook in zijn latere werk komt dit thema vaak terug: een hoofdpersoon die moet strijden tegen een soms bovenmenselijke tegenstander die niet te stoppen lijkt, waardoor de kijker een gevoel van onmacht bekruipt.

In tegenstelling echter tot veel van zijn latere films loopt het voor de meeste hoofdpersonen hier goed af. De finale viel me daarom wat tegen. De bende wordt iets te gemakkelijk weggejaagd, waardoor de film flink aan spanning inboet. Waar zijn latere films door hun apocalyptische inhoud door je hoofd blijven spoken, geeft dit minder stof tot nadenken.

Ruim voldoende. 3,5*

Kon de film bijna niet meer voor de geest halen, zulke slechte kwaliteit dat ik hem zag meer dan 3 jaar geleden. Maar bij de herziening op blu-ray was het een schot in de roos. Geweldige über coole grindhouse film van Carpenter. Heerlijke onderhuidse spanning aangevuld met een geweldige pompende soundtrack. Vooral het simpele efficiënte verhaal, dat mij vele malen deed denken aan Night of the Living Dead (ook snel herzien), de lekkere sfeer en de coole personages maken dit een geweldige film. Zit ook fijne Carpenter humor in, We've got possible fire crackers and/or gunshots

Blu-ray kwaliteit is fantastisch. Erg toffe film, kleine 4,5*

Assault on Precinct 13 is een geweldige actie-film op kleine schaal.

De film bevat met de moord op het meisje één van de meest controversiële scènes uit de filmgeschiedenis. Ik keek de film met mijn broer die de hele tijd vol bleef houden dat het personage eraan zou gaan, maar toen het ook echt gebeurde was hij nog steeds erg verrast. Het is een vrij intense scène en de afloop weet blijkbaar ook na bijna 40 jaar nog echt te shockeren.

De bendeleden blijven afgezien van de leiders gezichtsloos, en dat is misschien wel de grootste kracht; hun beweegredenen blijven erg vaag; de twee voorvallen in het begin van de film lijken slechts een katalysator.

Er zitten echt een paar zeer brute personages in de film. Darwin Joston is erg sterk als Napoleon Wilson; één van de coolste personages die ik ooit gezien heb. Hij heeft een paar geweldige oneliners en die kop is erg karakteristiek. Afgezien van Joston vond ik Laurie Zimmer als Leigh ook erg goed; ze staat echt haar mannetje, zowel verbaal als in haar acties. Voor de rest is de cast gewoon erg goed; ik herkende bijna geen één van hen, en dat droeg waarschijnlijk ook wel bij aan het realisme.

De film weet met een kleine cast en na een half uurtje slechts één hoofdlocatie echt volledig te boeien. De spectaculaire geweldsuitbarsting tijdens de eerste echte belegering is nog steeds één van de meest intense uit de jaren '70. Iedereen werkt goed met elkaar, en de beslissingen die de personages zijn allemaal goed te begrijpen.

De film kent na een intense showdown tussen de overgebleven personages en de bende geen echt bevredigende afloop; veel leden van de bende weten te ontkomen en gaat gewoon terug naar death row. Wat dat betreft lijkt de film erg op de originele Dawn of the Dead, mijn favoriete film ooit. De film is gewoon een kleine momentopname, en dat zie je vandaag de dag steeds minder: mensen willen tegenwoordig een perfect afgerond geheel.

Ik heb nog geen John Carpenter-score gehoord die ik niet goed vond, en ook hier zijn die klassieke synthesizer-geluiden weer erg vertrouwd Carpenter. Het maakt de film net dat beetje beter en zorgt voor een perfecte score wat mij betreft. Weer een briljante vroege Carpenter; ik heb nog niets van hem gezien wat ik niet geweldig vond, en AoP13 is weer geen uitzondering...

Wat blijft dit een geweldige film en wat komt dat er goed uit op de fantastische blu-ray van Scream Factory. De muziek klinkt hier werkelijk grandioos op, één van Carpenters beste scores. Het begin met de sterke opbouw en sfeerzetting is het sterkste punt aan Assault on Precinct 13. Geweldig.

4,5*

Langere recensie op mijn nieuw site:

Assault on Precinct 13 (John Carpenter) – blu-ray recensie | It's Only a Movie - itsonlyamovie.nl

John Carpenter is een naam die je niet kan wegdenken in de horrorcinema. Ik kende de man vooral van titels als The Thing, Halloween, Christine en The Fog. Ik kende Assault on precinct 13 eigenlijk vooral van de 2005-versie. Ik wist wel dat die film een remake was, maar totaal niet dat het origineel van Carpenter kwam. Dus voor het zien van de film dacht ik meteen aan zijn film Escape from NY en waarschijnlijk daarom verwachtte ik een Kurt Russel in deze film.

Assault on precinct 13 is een moderne versie van de western. Ook Romero is al eerder genoemd. Maar je ziet ook meteen elementen die Carpenter later in bvb The Thing en Halloween zou gebruiken. In tegenstelling tot de remake wordt er in het origineel veel meer aan de spanning gewerkt. Vrij mysterieuze tegenstanders en ook hard geweld dat meteen de toon zet. Carpenter kan het tempo vlot houden en toch de tijd nemen om spanning op te bouwen. Geen tijd verspillen met de verplichte karakterachtergrondverhalen. Het is vooral om de sfeer en de actie te doen.

De film is een mijlpaal voor Carpenter. Veel elementen zien we later terug in films als Halloween en The Thing (zoals ik al eerder zei). Maar het concept zou later nog veel herhaald worden in films als bvb Die Hard, From dusk till dawn, The Raid en zelfs The Strangers.

De film is veel beter dan verwacht en idd veel beter dan de (op zich niet zo slechte) remake. Een aangename verrassing.

Zeker twintig jaar geleden gezien, daarna de remake diverse malen bekeken, en nu het origineel weer eens in de speler gestopt. En eigenlijk was ik totaal overdonderd: zijn reputatie is deze film natuurlijk vooruit gesneld en het verhaal is overbekend, maar toch heb ik anderhalf uur lang aan mijn stoel genageld gezeten. Waar de remake me al verraste doordat de twee ontsnapte vrouwen alsnog worden gepakt en zelfs vermoord, kwam de moord op het meisje me hier rauw op m'n dak vallen, en vanaf dat moment weet je ook dat anything goes en dat Carpenter geen ruimte voor sentimentaliteit laat – iedereen zou in deze film het loodje kunnen gaan leggen. Fraaie en sombere sfeer, mede door de anonimiteit van de aanvallers, de tegelijk ruimtelijke en verpauperde wijk en het spaarzame gebruik van de muziek, en hoewel veel mensen hier klagen over het slechte acteerwerk vond ik Austin Stoker als Ethan Bishop een uitstekende presence hebben, waarbij Darwin Joston als Napoleon Wilson uitstekend tegenspel gaf, mede dankzij zijn sterke en overtuigend gebrachte one-liners.
        Ik kwam deze film tegen op een rommelmarkt voor €1, geen geld natuurlijk, maar de DVD is zo te zien gewoon een gedigitaliseerde VHS-videoband, dus met smoezelig beeld in 4:3 en compleet met trailers vooraf en erna en een ondertiteling die op het beeld "vaststaat". Niet de beste manier om een film te zien natuurlijk, maar in zekere zin droeg die presentatie zelfs nog bij aan de sfeer, alsof ik weer op mijn kamertje van vroeger naar een spannende huurvideo op een oude TV zat te kijken. Desalniettemin: mijd de merkloze DVD met op de rug de code IHV32.

Nederlandse DVD is inderdaad om te janken zo slecht. Deze spotgoedkope uitgave uit Duitsland is prachtig: Assault - Anschlag bei Nacht 3 Disc Collectors Edition Mediabook Blu-ray Limited Collector's Edition: Amazon.de: Austin Stoker, Darwin Joston, Laurie Zimmer, Nancy Loomis, Tony Burton, Martin West, Kim Richards, John Carpenter: DVD & Blu-ray

Quentin, Danke für den Tip!

Een politiebureau wordt belaagd door een gang en daarbij komt veel geweld aan te pas. Vervang de gangmembers door zombies en je had een standaard zombie-film te pakken die misschien nog iets lolliger was. Hoe dan ook, dit was niet heel sterk vond ik. Vooral de dialogen en het gebrek aan chemie tussen de hoofdpersonen was schrijnend. Ook denk ik dat de film sterker was, als regisseur Carpenter voor een meer dystopische setting had gekozen. Wel tof is de synthesizer-soundtrack, eveneens op naam van Carpenter!

"Look at that, two cops wishing me luck. I'm doomed."

Weer een erg goede film van John Carpenter. De eerste na zijn afstudeerfilm Dark Star. Assault on Precinct 13 had eigenlijk voor het zelfde geld een Zombie-film kunnen zijn. Hoewel de film helemaal realistisch is heeft de film heel erg een uitstraling van naderend onheil en de bendeleden hebben een erg bovennatuurlijk karakter omdat ze nauwelijks praten en steeds snel verdwijnen en weer opduiken. Carpenter heeft gezecht dat Night of the Living Dead een inspiratie was voor deze film, maar Rio Bravo en Once Upon A Tim in the West waren dat ook.

Austin Stoker is een sterke hoofdpersoon en doet het goed als de politieman. Darwin Joston was een erg interessant personage, hij deed me een beetje denken aan Harmonica (Charles Bronson) in Once Upon A Time in The West. Het acteerwerk in deze film was wel in orde, alleen de ijscoman die werd neergeschoten kon toch net niet.

De muziek van Carpenter is hier misschien een beetje simpel, zoveel muziek is er niet. Maar toch weer heel erg goed. Probeer jij die heerlijke bass-line maar eens uit je hoofd te krijgen.

Erg goede cinematografie van Carpenter. Ook de dagen en tijden in beeld hebben wel wat, zorgt ervoor dat de film een beetje als een documentaire aanvoelt. Assault on Precinct 13 (oorspronkelijk The Siege) is een erg gave actiefilm met een uniek karakter. Een van de weinige films waar we een kind op brute wijze zien worden doodgeschoten.

Aanrader.

''Anybody got a smoke?''

Eindelijk maar eens uit de kast gehaald. Erg fijne film deze 'Assault on Precinct 13', met een fantastische score van regisseur Carpenter zelf. Op blu-ray, met DTS audio dreunt dit heerlijk door de huiskamer hoor, prachtig om te zien en horen. Ik hou ervan. Het lekkere B-film gevoel zorgt voor een fijne sfeer - beginnend bij de achterbuurten in L.A. en eindigend op het politiebureau. Leuk spelende cast, heerlijke spanning en zelfs wat humor tussendoor. Niks mis mee. Ik heb me prima vermaakt. Borrel erbij en knallen maar.

Duidelijk een lowbudget film, maar hij is wel erg vermakelijk.
In het begin is de dreiging van de bende erg goed en de score van Carpenter is ook goed.
Helaas word het daarna wat onrealistisch. Vooral op de momenten dat de bendeleden zich laten neermaaien.
Ik blijf echter een liefde houden voor de manier waarop Carpenter zijn films maakt. Je merkt dat het met liefde voor het vak gedaan is en dat de man echt moeite erin heeft gestoken.
Daarnaast vind ik het geweldig hoe gewaagd hij hier en daar bezig is. Zo kiest hij voor een hoofdrol voor een zwarte Amerikaan (van Romero overgenomen) en word er een onschuldig meisje neergeschoten.
Een vermakelijke 70's flick.

Deze ruwe, rauwe en boeiende actiethriller met een behoorlijke spiraal aan geweld was met bescheiden middelen gemaakt was. Mede door het consequent vertelde verhaal werkte ie uiterst effectief en zorgde ie voor een maximum aan spanning. Van een overvloed aan dialogen was zeker geen sprake en dat was ook in het geheel niet nodig.

N.B. het verhaal zelf kwam me bekend voor: volgens mij heb ik het eerder onder een andere titel gezien? Ik bedoel niet de later gemaakte remake.

Toffe vroege film van Carpenter, die hij nog maakte voor zijn knaller Halloween. Maar het sfeertje en de stijl heeft zeker veel overeenkomsten met de klassieke slasher. Assault on Precinct 13 heeft een tof sfeertje, goede personages en efficiënte spanningsopbouw, zoals we gewend zijn van Carpenter. De derde akte valt zelfs tegen in vergelijking met het eerste uur, waarin Carpenter rustig en effectief de pionnen op het schaakbord zet. De opbouw is krachtig en de suspense uitstekend, maar de uiteindelijke climax is wat karig en soms zelfs ietwat knullig.

3,5 sterren.

Ik denk dat je het hebt over Rio Bravo.

Dit is het voorbeeld waarin de remake beter is dan het origineel, althans dat is mijn mening. Ik vind dat er in deze film te houterig wordt geacteerd, nergens maken de verdedigers op mij de indruk dat ze wanhopig worden want wat ze ook doen, het blijft maar doorgaan en dat stoort. Toch heeft de film een aantal pluspunten, zo is het verhaal eigenlijk wel goed doordacht maar wordt het wat mat in beeld gebracht. De actie is goed en geloofwaardig, het grootste pluspunt is de muziek, geweldig.

Wauw

John Carpenter is echt de koning van low budget cinema. Erg knap dat hij met zo weinig iedere keer weer iets goeds weet af te leveren.

Wat zo goed aan Assualt on Precinct 13 is, is dat Carpenter nergens te diep in gaat qua verhaal. Het gebeurt gewoon. We krijgen weinig informatie toegespeeld en mogen de rest zelf invullen. Ondanks een wat trage start, weet de film constant te vermaken. Als we dan eenmaal op het politie bureau aankomen, begint de film pas echt. De "siege" is erg leuk om te volgen. Gelukkig dat Carpenter voor flink wat "cannon fodder" zorgt. De personages zijn leuk en interessant en er zit behoorlijk wat actie in de film waar Carpenter zich niet inhoud om wat bloed te tonen. Ook zit er een behoorlijk controversieel moment in de film. Zat daar echt even met verbazing te kijken dat dit door de MPAA keuring is gekomen.

De acteurs weten allen hun personages een erg leuke invulling te geven. Stoker is erg goed als goedaardige politieagent, Joston is geweldig als crimineel met normen en waarden en Zimmer weet zich goed staande te houden tussen de mannen. Hoewel zijn rol wat kort is, is Cypher toch best memorabel.

Carpenter weet goed wat hij wil, en net als bij andere films is zijn liefde voor film maken erg goed zichtbaar. Alles komt erg relaxed over en je merkt gewoon dat iedereen erg veel plezier heeft. De editing is echt heel erg goed. En dan is er natuurlijk nog Carpenter's geweldige score. Zorgt toch wel voor minstens de helft van de fijne sfeer die de film bevat.

Mijn 18e film van Carpenter en hij heeft me nog niet 1 keer teleurgesteld. Erg sfeervolle actie film, deze Assault on Precinct 13.

Heerlijke Carpenter weer. De film heeft me al gewonnen met de fijne openingscredits in stijlvol rood met die prachtige onheilspellende synthesizermuziek zoals Carpenter die zoveel heeft afgeleverd. Het geeft de film gelijk ook een beetje een luchtje van exploitation mee waardoor je al wat grimmigs verwacht.

Na de openingsscène gebeurt er op zich nog niet eens zoveel, maar de suspense is meteen voelbaar en voelt wat minder vluchtig dan in de meeste actiefilms, als je deze film nou echt in dat hokje kan stoppen.

Wel valt erg op hoe lowbudget de film eruit ziet met die wapens die op speelgoed lijken en de geringe en kaal en oninteressant ogende locaties. Maar het tekent alleen maar het grote vakmanschap van Carpenter dat alles later op zijn plaats valt.

Alle personages moeten eerst nog allemaal bij elkaar komen op dat politiebureau, en dan komt de film pas echt op gang, als de avond valt en alles er ineens een stuk interessanter uitziet door mooi spel met licht en schaduw, later ook nog een leuke met rook.

Mede door het soms spaarzaam gebruik van muziek ontstaat er op het belegerde bureau een zeer fijn geïsoleerd sfeertje, intiem haast. Stoker en Joston zijn ook echt leuk. Vooral laatstgenoemde heeft een prettige uitstraling en krijgt ook wat aardige oneliners.

De actie stelt wel weinig voor. De bendeleden komen in hersenloze hordes. Je vraagt je ook af waarom ze zo lang wachten met het bestormen van het politiebureau maar dan had veel suspense ontbroken en was het een stuk minder leuke film geweest natuurlijk.

Juist het middenstuk met al die suspense en die aardige eerste aanvallen van afstand met wapens met geluidsdempers is het sterkste deel van de film. Verder vond ik de dood van dat kleine meisje ook opvallend, vooral door de uitvoering. Geen verdwaalde kogels of het meisje dat wordt neergeschoten als ze wegrent maar een achteloos schot en flink wat bloedspetters. Een dikke 3.5*.

Toch ergens wel bijzonder, dat ik deze film na al die jaren nu pas zie. De 2005 versie zag ik direct, en nog een tweede keer ook, wetend dat er een origineel rondzwierf van Carpenter. Het had geen haast kennelijk daarna om deze te zien, aangezien ik al zo'n beetje wist wat er zou gaan gebeuren. Maar daarom des te knapper dat ik nu zo heb lopen genieten, redelijk onverwachts. Sfeer, muziek, cinematografie, acteerwerk, het is echt een sublieme low budget film.

Die gaat nog wel een keer gekeken worden.

4*

John Carpenter - TivoliVredenburg

Toffe film weer van Carpenter! Heerlijk sfeertje en een erg gewaagde scene maken voor mij deze film. Het wat houterige acteerwerk of de soms wat knullige actiescenes geven deze film alleen maar meer charme.

Erg genoten.

“There are no heroes anymore, Bishop. Just men who follow orders.”

Sterke klassieker. Rauw, sfeervol en spijkerhard, Assault on Precinct 13 is een film die rustig op gang komt, om daarna te veranderen in ijzingwekkende actiefilm met een verlaten politiebureau als setting. Een uitstekende keuze, want het geeft de film precies de claustrofobische en ijzingwekkende sfeer die het nodig heeft.

Stoker en Joston zijn uitstekend, maar het is actrice Laurie Zimmer die toch wel de meeste indruk maakt als de ijskoude, sterke en soms onbedoeld grappige Leigh. Heerlijk hoe ze in haar arm wordt geschoten en doodleuk doet alsof het een schaafwondje is. Het geeft aan wat voor film Assault is, en in wat voor wereld de personages leven. Dit is geen plaats voor doetjes of schrikachtige personen.

Sfeervol en ook best vermakelijk. Maar voor mij toch allemaal te houterig en eentonig qua actie. De ietwat trage opbouw er naar toe en de langzaam opbouwende suspense waren voor mij de sterke punten, maar daarna gaat het toch ietwat vervelen helaas.

Is er mooi niet voor. Veronica zend de 2005 remake uit...bummer dit.

Ik heb deze zopas nog eens bekeken. Het is al zeker de 10de keer dat ik die film zie. Ik heb deze een tijd geleden gekocht op dvd met Nederlandse ondertitels maar helaas is de beeldkwaliteit en het geluid niet optimaal. Daarom heb ik hem gezocht op het internet en gevonden met blu-ray kwaliteit. Ik vind deze film één van de beste Amerikaanse thrillers ooit gemaakt. Dat komt hoogst waarschijnlijk door de muziek van de regisseur. De spanning die opgebouwd wordt is echt enorm goed in beeld gebracht. Hoe zou je zelf reageren mocht een bende je eigen dochter vermoorden? En waarom nu ook? Gewoonweg voor niets. Ik kan me inbeelden dat dit in Amerika dagelijkse kost is. Eigenlijk moet je continu je leven riskeren. Ik ben fan van de regisseur omdat hij toch wel wat Amerikaanse thrillers op zijn naam heeft staan, de ene iets beter dan de andere maar toch blijf ik zijn films enorm goed vinden. Als ik heel eerlijk mag zijn vind ik de remake van deze film maar niets, ik heb de remake volledig gezien maar vond hem slecht en de spanning zit er totaal niet in. Het originele is nog altijd het beste. Deze film krijgt van mij de absolute verdiende 5 sterren.

Een typische 'Carpenter' film, en zeer goed.
Is natuurlijk een B film van formaat maar, `t is wel een cultfilm geworden.
Carpenter is een zeer goed regisseur qua opbouw spanning, en doet `t hierbij prima.
Let ook op de jonge Kim Richards, die neer geschoten word door de leider van een bende die `t politiebureau later gaan beschieten en wat goed lang duurt, en ook mooi in beeld gebracht.
De score is ook van John Carpenter, net zoals bij Halloween, en past bij de film.
Dit is 1 van de beste films van Carpenter, de remake kan hier niet aan tippen maar is wel aardig.
4.5 voor deze classic.

Look at that. Two cops wishing me luck. I'm dóómed!

Een film die mijn aandacht getrokken had omdat deze beter zou zijn dan de 2005 versie. Een versie die me toch al nooit heel erg kon bekoren. En wat was ik blij deze vorige week bij de kringloop te treffen.

Het verhaal is bekend, een eenzaam politiestation, zo goed als gesloten, in een probleemwijk, belegerd en aangevallen, de aanwezigen wanhopend en tussen hoop en vrees. Het mag duidelijk zijn, van veel diepte qua karakters of uitgebreid narratief is geen sprake. De reden van de aanval is weinig meer dan een vehicle wat betreft de bloedeed en de vluchtende vader, de laatste doet na het naar binnen vluchten weinig meer en komt totaal niet meer in het verhaal voor. Inhoudelijk en dialoog matig blijft dat gedeelte erg op de vlakte en wordt er slechts gericht op de paar die de eerste aanval overleven.

Storen doet dit allerminst want waar Assault on Precinct 13 bijzonder goed inslaagt is zijn korte en vlotte speelduur, stijl en zijn buiten gewone sfeer qua spanning en muziek. Meer mensen die bij de openingsmuziek meteen aan Drive van Winding Refn moesten denken? Van meet af aan bouwt Carpenter rond iedere scene een heerlijke spanning op en zet een stijl neer met door hem zelf geschreven muziek naar ik meen. De compactheid en de simpelheid qua dialoog en plot is voor een keer ook best fijn en simpel. Dit ondersteunt door een prima agent, een stoer wijf en twee criminelen die zo 'slecht' nog niet zijn.

AoP13 is dan ook een kostelijk actiefilm met een ronduit fantastische sfeer die naar thriller neigt. Heerlijk!

Aardig.

Ik zal me er maar bij neer moeten leggen dat Carpenter en ik nooit goede vriendjes gaan worden. Niettemin was dit weer een betere film, want de laatste tijd zaten de films die ik van hem zag voortdurend tegen een 2,0* aan. Ondanks dat dit cijfer ook niet geweldig is is deze Assault on Precinct 13 kwalitatief best degelijk te noemen.

Toch ga ik maar zeggen dat ik de wat gladdere en snellere remake prefereer over deze film. Deze film is wel wat unieker, en dat is voordelig. Helaas ook een stuk saaier en het duurt lang voordat de film echt opgang komt. Buiten een kind dat bruut afgeknald wordt biedt de film ook niet genoeg verrassing. Het verhaal is wel origineel te noemen, maar ik mis toch wat plotse verrassingen tijdens de opbouw.

Het acteerwerk is best matig te noemen, vooral door de onkunde van de cast om echt interessante personages neer te zetten. De namen was ik na afloop in ieder geval weer vergeten, en bovendien is de status tussen de personages vanaf het begin ook bekend zonder het überhaupt uit te hoeven leggen. Ik mis toch een beetje een eigen smoel hier en daar, maar compleet leeg zijn ze uiteraard niet.

De regie is niet echt zoals de andere Carpenterfilms, die overlopen van bombast en harde geluiden. Nee, deze film pakt het allemaal wat rustiger en stiller aan. Dit weet hier en daar uitstekende dreiging te creëren. Zo'n scene waarin een agent naar de stille buitenwereld gluurt blijven sfeervolle stukjes. Eenmaal alles wat losser raakt wordt het wat minder. Carpenter mag dan voor een lange tijd goed het beperkte budget verstoppen, tijdens de finale breekt het toch echt wel door.

De actie is wat aan de saaie kant omdat het nooit echt spannend in beeld gebracht kan worden, maar de film duurt verder niet lang en steunt op de stilte die het tussendoor neerzet. De setting kon me best smaken, de opbouw is wat lang maar daarna weet het voor een aardige tijd te boeien. Ik mis wat eigenzinnigheid vanuit de schurken, die nu vooral figuurtjes zijn die er gewoon staan. En maak me niet wijs dat dit de bedoeling is, want het eerste halfuur kende toch wel 3 duidelijke gezichten.

Assault on Precinct 13 is geen slechte of middelmatige film. De regie is soms sterk, de beelden soms sfeervol, maar echt geweldig vond ik het niet. Een ietwat beperkte finale en een net wat te lange opbouw zorgen ervoor dat mijn aandacht nooit optimaal naar de film kan gaan. Naast het centrale stuk van de film dan, want die kende toch wel een aantal zeer sterke beelden.

Fantastische spanningsopbouw, een strak tempo, memorabele personages plus goede acteerprestaties, een soundtrack die, zoals in ongeveer elke film van Carpenter, heel passend is en blijft hangen, en gewoonweg een grote coolness factor met die aanvallende bende; Assault on Precinct 13 is een geweldige (zeer) vroege Carpenter. Persoonlijk vond ik de eerste drie kwartier spanningsopbouw onverbeterlijk goed; de verschillende partijen worden één voor één goed geïntroduceerd, en er wordt ijzingwekkend opgebouwd naar het punt dat iedereen in Precinct 13 terechtkomt. Ik had op voorhand verwacht dat de film gedomineerd ging worden door actiescènes, maar niets is minder waar. Spanning voert de boventoon, en de acteurs krijgen zeker ruimte voor wat individuele momentjes. De quotes van Napoleon zijn geweldig, bijvoorbeeld, en ook Austin Stoker heeft een heel toffe présence. Heel leuke keuze ook om de aanvallers anoniem of gezichtsloos te maken. Dat verhoogt enkel de dreiging. Ik heb iemand deze film ooit horen vergelijken met een zombiefilm, en heel oppervlakkig gezien snap ik dat wel. De remake koos wel om de bad guys een gezicht te geven, en dat werkte wat mij betreft totaal niet.

Qua spanningsopbouw zit deze film dus heel erg snor, en je merkt dat Carpenter eenzelfde soort opbouw via oefening hier, in het iets latere Halloween volledig geperfectioneerd heeft. Qua beelden ook gewoon een erg mooie film; de kwaliteit ligt hoog. De actiemomentjes vind ik persoonlijk wel een minpunt. Qua knulligheid, maar het is ook gewoon niet érg interessant in beeld gebracht. De tweede helft behoudt sowieso niet die enorme strakheid van de eerste 45 minuten. Maar over het algemeen levert Carpenter met zijn 'quasi-debuut' meteen een meesterwerkje af.