Deliverance (1972)

Matig.

Kan door het jaartal komen, maar dit was gewoon lelijk. Nergens had ik het idee dat ik oprecht naar iets spannends zat te kijken, of iets uitdagends of heel avontuurlijks. Het uiteindelijke resultaat van deze hooggewaardeerde film is me dus behoorlijk tegengevallen.

Acteerwerk is ondermaats. Voight speelt niet overtuigend, Reynolds had al iets meer charme. De film begint boeiend, al is het snel best lelijk. De kanoscenes waren dan nog het mooist ongeveer, voor de rest was dit soms zelfs vermoeiend om te zien.

Te weinig natuur ook vooral, op een paar vissen na zie ik graag meer wat er daar in de bossen nog leeft. De film wil graag spannend zijn, maar is dit echter niet. Na de beruchte scene is het zelfs saai en is het nog een lange zit richting het einde toe.

Acteerwerk had gewoon beter gemoeten, en het echte "avontuur" op de kanotocht na bleef eigenlijk ook wel een beetje uit. Het was nogal een lange zit zo. Nog wel extra punten voor het leuke begin, de banjo en Reynolds.

Net op het grote doek gezien in Kino. Mooie inleiding ook, waarin werd verteld dat begin jaren 70 er ook een soort van feministische golf was en ook veel mannelijke banen verdwenen door automatisering. Deliverance kan daarom ook gezien worden als een commentaar op het vast willen houden van stoere mannelijkheid, en hoe het daarmee afloopt....

Sterk!

Paar aardige scènes en zo nu en dan best wel sfeervol door toedoen van de rustige muziek in combinatie met shots van de rivier en de bergen. Helaas beslaat dit masr een klein deel van de film want de rest vsn de tijd zit je naar extreem langdradige scènes te kijken die praktisch nergens over gaan. Acteerwerk is daarnaast ook niet best, maar dat had ik eigenlijk ook niet verwacht. Reynolds speelt dan nog het best, maar ook niet zoals ik hem ken.

2*

Gewoon een erg goede film. Staat zoveel jaar na data nog als een huis.

Het relaas van 4 mannen die er op uit trekken in de wildernis om zichzelf terug te vinden in de natuur. Met een beeld van die streek vanuit een stadsvisie. Het romantische idee van een kano op een wilde rivier en lokale bewoners die afgesloten van de beschaafde wereld, domme boeren zouden zijn met inteelt uit een wereld die stil is blijven staan. Burt Reynolds is het haantje van de groep die volgens hem geboren lijkt te zijn voor die wilde natuur, maar uiteindelijk komt hij evengoed uit de stad.

In het begin lijken die vooroordelen ook bevestigd. Iets evident als de vraag om hun auto's naar een bepaald punt te brengen, lijkt al te moeilijk voor de lokale bewoners. Die zijn terughoudend tegenover de vreemdelingen uit de stad. Wat achteraf gezien ook niet moeilijk is, omdat het juist mensen uit de stad zijn die met de aanleg van een dam in het natuurgebied, hun leefwereld overhoop halen.

Onze avonturiers komen na een kanotocht enkele lokale mannen tegen die hen vasthouden en één van hen zelfs seksueel lastigvalt. Opnieuw lijkt hiermee het cliché bevestigd. Wat een trip met een kano op een wilde rivier moest worden, is nu een kwestie van overleven. Het is op dit moment dat de film zich onderscheid van bvb een horrorfilm als The hills have eyes. Ook als kijker ga je mee in het idee dat die lokale mannen de bevestiging zijn van het kwade in zo'n vergeten uithoek waar de tijd is stil blijven staan. We gaan mee in de blik van de 4 mannen. Want zijn die twee mannen dezelfde als de eerste mensen die we zagen? Als Drew tijdens het varen in het water valt, zou hij beschoten zijn maar dat zien we nergens en wordt ook later nooit bevestigd. Als ze later opnieuw een man met een wapen tegenkomen en doden is het nooit zeker dat die één van de twee slechte hillbillies is. Hun vooroordelen die ze al hadden werden door het incident met de twee hillbillies kracht bij gezet, zodat ze dat beeld overal zagen. Wat toch wel ontkracht wordt als ze uiteindelijk bij hun auto's terecht komen, die er zoals afgesproken staan. Als de politie haar werk doet. Als ze eten krijgen van de lokale inwoners...

Het lijkt wel dat horrorfilms die met hillbillies werken, hun inspiratie halen uit Deliverance. Maar eigenlijk hebben ze net de hele insteek gemist. Deliverance is geen subtiele horror, maar net een gelaagde film van het beeld van stadsmensen tegenover mensen de eerder in de natuur wonen. En het beeld dat ze van zichzelf hebben. De mannen zijn ook duidelijk veranderd naar het einde toe. Maar dat komt omdat ze de maskers die ze zichzelf voorhielden, dan zijn afgevallen. Ze hebben zichzelf gevonden, maar dat wil niet zeggen dat ze daar zo blij mee zijn...