Deliverance (1972)

Maar weer eens herzien met al die slechte films van tegenwoordig. Het is een low budget film met een ijzersterke cast en dito verhaal. Mooi is ook om te zien (youtube) hoe de acteurs later op hoge leeftijd, Reynolds loopt nu krom en met een stok, meewarig en met een bedompte glimlach aan de rand van de rivier met hun gedachten, teruggaan in de tijd. de film is veel meer dan een klassieker. Het is de bakermat van hoe je een film moet maken. Met de huidige filmtroep op Tv adviseer ik jonge filmmakers dan ook om deze film en ook de achtergronden, hoe de film tot stand is gekomen te bestuderen totdat je een ons weegt.

Ja, leuke film met zeker genoeg spanning, die zelden een uitlaatklep krijgt. Eigenlijk alleen op het moment dat die tandeloze kerel net op het juiste moment neervalt na neergeschoten te zijn met die pijl, voel je even wat rust. Verder natuurlijk een ontzettend slechte "nacht"scene bij die rots, zag er niet uit.
Die veelgeroemde banjo-gitaarscene in het begin zet wel een lekkere toon, maar het moment dat ze later onder een brug doorvaren waar dat jochie dan weer op staat te kijken is wat mij betreft veel beter, dat is echt onheilspellend.
Die droom met die hand boven water is kinderachtig, en het einde duurt net iets te lang, maar kon ook prima, de spanning blijft, al is het andere spanning. Niet meer of ze het overleven, maar of ze met de moorden wegkomen. Al met al een prima film, maar voor mij niet de klassieker die sommigen er in zien.

Herzien met veel plezier. De 4* blijven staan, weer heerlijk meegeleefd. Met recht een klassieker.

Op een of andere manier heb ik altijd gedacht dat dit een western was. Dat is niet het geval, al heeft het daar in de verte wel wat van weg. Het verhaal sprak me meteen aan, maar de uiterwerking overtuigde me pas toen ze bij de rivier aankwamen. Ik kreeg even daarna wel een deja vu met een film die ik niet zo lang geleden heb gezien: Mean Creek (2004). Veel overeenkomsten, ongetwijfeld hebben de makers van Mean Creek deels hun inspiratie bij Deliverance gevonden, al zijn de acteurs in Mean Creek een stuk jonger en is het thema waar de film de nadruk op legt wel anders. Mean Creek is eigenlijk een prima aanvulling op Deliverance, ik had die film liever na Deliverance gezien in plaats van ervoor. Dat tempert een beetje mijn enthousiasme over Deliverance, daarom krijgt het 3* a 3,5* van mij.

Als het avontuur door je aders stroomt, moét je deze film gewoon gezien hebben...
Burt Reynolds, Ned Beatty, Jon Voight en Ronnie Cox nemen je mee op een, aanvankelijk gezapige, rivertour per kano langs de Cahulawassee-rivier. Gaandeweg wordt het gezellige uitje omgevormd tot een ware overlevingstocht, mede door toedoen van griezelig goed neergezette karakters van door inteelt ver(mis)vormde inwoners van de streek, die deze vrienden uiteindelijk naar het leven blijken te staan. Oorspronkelijk een verhaal van James Dickey, die in de film ook een bijrol als sheriff speelt. Het onvergetelijke deuntje van "Dueling Banjo's", opgevoerd door een weergaloze Billy Redden in een harmonieus samenspel met het personage van Ronnie Cox, krijg je er gratis en voor niks bovenop. Geweldige aanrader, 5*!

Ongetwijfeld een van de beste films van de jaren 70 en een echte klassieker! Schitterende muziek en spanning gegarandeerd, Verdere commentaar is overbodig, gewoon kijken en genieten! Deze film hoort thuis in de top 100 allertijden. 5 sterren

Goed opgebouwde film die er vooral heel naturel uitziet. Zelfs de muziek is weinig op de voorgrond te horen. Wat je vooral hoort zijn bosgeluiden en de rivier. De film lijkt een andere richting uit te gaan, zeker als je de jongen met de banjo nog een keer in beeld ziet op de brug. Maar het loopt allemaal wat anders af. De film heeft voor mij wel een soort mountain gevoel gekregen. Je beklimt hem tot de top en dan gaat het weer langzaam bergafwaarts. Was dan ook bang voor een soort anticlimax. Dat valt mee. Hij blijft een soort van spanning houden tot het eind. In ieder geval een kano tochtje om nooit meer te vergeten. De conversaties onderling hebben in de hele film een hoog gehalte. Leuk zijn vooral ook de extra's waar je de hele cast naar 40 jaar weer bij elkaar ziet met hun verhalen over de kleine klassieker!

vond hem redelijk, vond het nu geen film om nog eens terug te kijken.

Deze film is niet zo bekend bij het moderne publiek en ik zag ‘m eigenlijk ook alleen op basis van een lovende recensie. En toch is er een scène die een iconische status heeft gekregen, al leeft die reputatie vooral voort in de muziek. De betreffende scène zit aan het begin van de film, waarin vier stadsmannen zich diep in de bossen begeven om een wildwatertocht te maken voordat het gebied rondom de Cahulawassee river door het opblazen van een dam volledig onder water komt te staan. Bij een benzinepomp stemt Drew [Ronny Kox] zijn gitaar en krijgt antwoord van een zonderlinge jongen met een banjo. Het mondt uit in het beroemde “Duelling Banjos”, in de uitvoering van Eric Weissberg [banjo] en Steve Mandell [gitaar], die er in 1972 een Grammy voor kregen in de categorie ‘Best Country Instrumental Performance’. Gedurende de rest van de film komen varianten op dit thema regelmatig terug in de soundtrack, die verder nauwelijks muziek bevat. Die soundtrack bestaat voornamelijk uit het geluid van de rivier met zijn stroomversnellingen en uit de prachtige, rustieke geluiden van de bossen waardoor de rivier stroomt.

Deliverance begint als een avonturenfilm, met de charismatische happy-go-lucky Lewis [Burt Reynolds] als leider van de groep die verder bestaat uit succesvol zakenman Ed [Jon Voight], de aan overgewicht leidende verzekeringsman Bobby [Ned Beatty] en de vriendelijke Drew [Ronny Kox]. Ze beginnen wat onwennig aan hun roeitocht, maar het loopt allemaal goed en stuk voor stuk genieten ze van de adrenaline-rush die de stroomversnellingen met zich meebrengen. Maar wanneer Ed en Bobby even aan wal gaan omdat Lewis en Drew wat zijn achterop geraakt, lopen ze twee vijandige lokale bewoners tegen het lijf en verandert de toon van de film drastisch. Wat resteert is een uiterst geslaagde combinatie van thriller en drama, waarin alle acteurs de kans krijgen om te schitteren. De meeste mensen van mijn generatie kennen Burt Reynolds vooral als de charmante, snordragende rokkenjager met dat aanstekelijke lachje uit Smokey and the Bandit, maar in Deliverance toont hij dat ook hij veel meer in huis heeft dan zijn reputatie doet vermoeden. Maar het is Jon Voight die de meest complexe rol heeft en zijn nominatie voor een Golden Globe is dan ook terecht. Dat hij het moest afleggen tegen Marlon Brando voor diens rol in The Godfather kan ik de Academy nog net vergeven... Waarom het geweldige camerawerk van Vilmos Zsigmond niet eens werd genomineerd is mij wel een raadsel. Dit is een film waarvan ik dolgraag The Making Of... zou willen zien, want vooral tijdens de roeiscènes vraag ik me keer op keer af hoe hij dit alles ooit zo in beeld heeft kunnen krijgen. Overigens zijn er geen stand-ins gebruikt en is er van trucage geen sprake: deze vier acteurs doen het werk allemaal zelf en je kunt de spanning, het plezier en zo nu en dan ook de angst aan hun gezicht aflezen en dat maakt deze film extra spannend en extra meeslepend.

Deliverance durft grote vragen aan te roeren en is vooral voor mannen een film die je zeer aan het denken doet zetten over je eigen identiteit. En een film die aanzet tot zelfreflectie is al een bijzonderheid op zich, maar het is één van de vele ijzersterke punten. De casting van de vele Hillbillies is ook ronduit perfect, maar wil je weten wat ik daarmee bedoel moet je deze film echt zelf gaan zien. En voor wie houdt van wildwatervaren is dit een absolute must!

Prachtige film!een van de beste films allertijden

“Sometimes you have to lose yourself 'fore you can find anything.”

IJzersterke klassieker over vier vrienden die besluiten de natuur in te trekken en met een kano een ruige rivier te trotseren. Men vs. nature, en de vier mannen uit de grote stad komen er tijdens hun trip op een keiharde manier achter dat hier andere wetten gelden. Zeker als ze twee hillbilly’s ontmoeten.

Deliverance is een film over jezelf leren kennen onder moeilijke omstandigheden, overleven, schuld, vergeving en boetedoening. De cinematografie is schitterend, en vooral de scènes rond de rivier en het kanovaren zijn uitstekend in beeld gebracht. De film heeft zijn spannende momenten en ook hier weet regisseur Boorman indruk te maken. Met acteurs als Voight, Reynolds, Cox en Beatty die je vanaf het begin weten mee te nemen in hun in het begin nog plezierige trip, die uitmondt in een nachtmerrie. Letterlijk.

Vanavond op Canvas weer te zien.

Klassieker! Niet alleen vanwege de opbouw, de details als de achterlijkheid en armoe van de locals, en het acteerwerk, maar ook hoe bijv. de uitputting van een rots opklauteren zich hallucinant vermengt met de omgeving. Die staat me nog het meest bij als een scene om in te lijsten.

Prachtig contrast tussen de vier arrogante stedelingen en de achtergebleven, armoedige, trieste plaatselijke. Vooral de arrogantie en irritatie die Ned Beatty, Bobby, die eerste tien minuten teweeg brengt kan het verschil niet beter duidden wat dat betreft. Daarna filmisch prachtige beelden, vooral ook qua natuur. Snap dan echter weer niet waarom Voigt het geweer weg gooit terwijl zijn boog kapot is. Je wilt in een dergelijke situatie toch een wapen? De titel begrijp ik achteraf ook niet helemaal Deliverance betekent volgens mij zoiets als 'verlossing' maar ik zie weinig verlossing vooral bij Voight niet, of mogelijk is het uitblijven juist de clou


Vraagje, misschien dat iemand dit weet, ik meende altijd dat dit een andere film was die ik herinner uit mijn jeugd. Maar dat blijkt hij dus niet te zijn. De film die ik bedoel ik betreft praktisch het zelfde onderwerp, namelijk een stel reservisten op oefening die in een moerasland aan de stok krijgen met een stel plaatselijke. Iemand enig idee welke film dat dan is?

Dat moet 'Southern Comfort' zijn. Volgens mij heb je 'Deliverance' net op Canvas gekeken .

In beide gevallen yep. Thank you.

Zoals hierboven aangeroerd, durft de film ook ethische kwesties aan te snijden. Maar de manier waarop lijkt erg tijdgebonden. We zaten in het tijdsscharnier van Peace, Love and Understanding. Anno nu denk ik dat weinigen moeite zouden hebben met "boontje komt om zijn loontje" en dat de betrokkenen ervoor kiezen hem te begraven om lastige vragen te vermijden. M.a.w. "Drew, je loopt enorm te zeiken." Overigens wat met Drew (gespeeld door Ronny Cox) gebeurde toen ie overboord ging, is iets wat de gemoederen blijft bezighouden. Cox kennen we natuurlijk het beste als de uiterst cynische en gecalculeerde CEO Dick Jones uit Verhoevens RoboCop. Hij is ook een redelijk accomplished zanger/gitarist. Cox heeft nog het een en ander te vertellen over Verhoeven: The man who RoboCop shot dead lives on | Dazed - dazeddigital.com

Ik had er toch wel meer van verwacht. De spanning en actie scenes vielen me behoorlijk tegen. In die zin dat ze er amper waren. Vroeger vond ik het een toffe film. Vandaag de dag een pak minder.

Na heel wat jaren opnieuw bekeken ( toevallig ) en de film blijft na 46 jaar nog altijd overeind. De suspense, avontuur, beelden hebben nog niks ingeboet ondanks we ondertussen op gebied van wreedheid in films al heel wat gewoon zijn. Toch weten de ongemakkelijke beelden nog te raken, al moet ik bekennen in de tijd dat ze toch meer op mijn netvlies bleven hangen. Ik blijf bij vier sterren.

Het was al een hele poos geleden dat ik Deliverance nog eens zag. Een jaar of 20 vermoed ik. Eigenlijk is het verbazingwekkend dat ik steeds dacht dat dit een nineties movie was, niet eentje jit de jaren 70. Ook toen ik de film opnieuw zag, kon ik het moeilijk geloven dat de film al 46 jaar oud is.

Het deuntje met de banjospelende jongen is me steeds bijgebleven en ook nu zal het deuntje enkele weken in mijn hoofd ronddwalen. Deliverance is een miniklassieker over 4 vrienden - hoewel niet iedereen elkaar even goed kent - die erop uittrekken om een wilde rivier te bevaren in een kano. Uitstekend camerawerk en schotterende natuurbeelden wisselen elkaar af. Ook de acteerprestaties waren uitstekend en de zelf uitgevoerde kanotochten waren authentiek. De mimiek van de acteurs en hun emoties werden close en mooi in beeld gebracht. Deliverance is meer dan een thriller of avonturenfilm. Het werkt morele vraagstukken op en er is ook aandacht voor de naweeën van het gebeuren. De nachtmerrie in de slotscène is hier een mooi staaltje van.

Saai vind ik het nooit, daarvoor is de film te prachtig geschoten. Weinig echte diepgang in de personages. Ook hier en daar bleef ik met vragen zitten. Waarom werd Drew bvb niet meegenomen? Het einde met de politie werd ook nogal snel afgehaspeld, maar voor de rest prima film die ik best wil aanbevelen. Fijn om hem na al die tijd teruggezien te hebben.

Had ik ook de laatste keer dat ik 'm zag en ik vond hem destijds zoooooo onwaarschijnlijk goed. Misschien dat ik 'm de volgende keer terug heel goed ga vinden. Alles is mogelijk. Soms zie je een film op een verkeerde dag.

Op zich een prima film, maar het is haast onvermijdelijk dat een film uit 1972 nu een enigszins gedateerde en trage indruk maakt.

Haha, ja. Zo imposant als die beklimming vroeger leek, zo knullig zag het er nu uit.

Maar wat me vooral tegenviel was het gebrek aan diepgang die wel gesuggereerd wordt. Het is eigenlijk een redelijk oppervlakkige avonturenfilm met wat suspense.

Dat weet ik zo nog niet. Dat het gemaakt is in de jaren 70 met de bijhorende filmische opvattingen van die tijd kan eigenlijk best een groot voordeel zijn. Om maar een voorbeeld te noemen, films werden toen nog niet gemaakt met een tienerpubliek in gedachten.

Ik ben het wel eens met Kronos. Dat knip en plakwerk tijdens die beklimming scene is bar en bar slecht.

Onderhoudende film die wat traag begint, misschien omdat Deliverance al 46 jaar geleden gemaakt is. Het plot ontwikkelt zich steeds beter, vooral het personage van Jon Voight kan me erg bekoren.

Ik kan me voorstellen dat deze film een voorloper is van genrefilms als Wrong turn.

hier ben ik het volledig mee eens. Deze film heeft totaal niet in kracht in geboet. Dit is een juweeltje onder de klassiekers. Heb hem in mijn collectie.

Onderhoudende film met een aantal memorabele scenes. De banjo battle steekt er met kop en schouders boven uit. Daarnaast wat sterke teksten van het personage van de heer Reynolds. Het gebeuren op de rivier viel mij lichtjes tegen ook door de soms knullige manier van filmen.

Dat vond ik ook behoorlijk dom, maar wel een erg sterke film hoor! Ik heb hem nu al drie keer (met een paar jaren tussenpauze) gezien en blijf hem goed vinden, terecht een klassieker! De botsing tussen stadsmensen en 'hillbillies', de woeste en ongenadige natuur waar onze wetten niet meer gelden, de innerlijke strijd van het geweten en de drang tot overleven, schuldgevoelens enz... tegenwoordig maakt men nog maar zelden films met zulke diepgang. De nadruk ligt in deze film minder op de actie en het overdreven spektakel, maar er is constant zenuwslopende spanning! Goede acteerprestaties ook van de vier heren, die ondanks hun verschillend karakter door onvoorziene omstandigheden moeten samenwerken en -denken, ze zitten echt "in hetzelfde schuitje", zeg maar!

Gisteren nog weer eens gezien en ik verbaas me eigenlijk over de veelzijdigheid van de film en alle genres waar de film raakvlak mee heeft. Het begint in die zin als avonturenfilm, beetje coming of age wellicht hoe de mannen met elkaar omgaan en sommigen naar elkaar toe groeien en teams vormen in de bootjes, dan mond het uit in een overlevingsfilm met de puur rauwe natuur, om vervolgens weer in een drama/thriller uit te monden, wat de afloop en hoe de betrokkenen met het oordeel omgaan betreft. Vind dat toch eigenlijk wel bijzonder.