Lat Sau San Taam (1992)

Een van John Woo's meest explosieve actiefilms ooit!! John Woo maakte met The Killer en deze Hard Boiled school en schreef geschiedenis in het genre van de actiefilm: explosief, bloederig, met tussendoor wat kinderlijke flauwe humor maar het is de actie en de wijze waarop hij dat allemaal in beeld weet te zetten dat van hem één van de beste actieregisseurs allertijden maakt.

Het eerste half uur dacht ik: waar zit ik in vredesnaam naar te kijken: Actie/'drama'?? Dit is toch duidelijk een slapstick, zowel wat betreft actie, situaties als dialogen. Vervolgens heb ik met stijgende bewondering zitten kijken naar de briljant in beeld gebrachte en geweldig monteerde actiescènes, de één nog gedetailleerder dan de andere. Naarmate de film vorderde werd ook de humor gevatter en leuker. Kortom: in het begin vreesde ik een lange zit, maar na afloop had ik toch een goed gevoel over m'n eerste niet-Amerikaanse Woo.

3,5*

Als dit je beviel, kijk dan ook zeker naar The Killer!

Net voor de derde keer gezien... Ik kan nog steeds amper geloven hoe onwaarschijnlijk knap dit allemaal gedécoupeerd, gefilmd en gemonteerd is. Niet alleen de actiescènes, de hele film is enorm vloeiend en stijlvol (stijlvol op z'n Woo's dan wel - niet voor mensen die allergisch zijn voor kitsch). De introductie van Tony Leungs personage bijvoorbeeld, vanaf het autorijden tot na de bibliotheekmoord. Drie of vier scènes die aanvoelen als één lange beweging. Absolute buitenklasse.

Ook viel me op hoe Woo mensen zelden echt laat uitpraten. Daarmee bedoel ik dat er in plaats van talking heads andere beelden en muziek onder dialoog gemonteerd worden. Altijd iets te zien dus, en dit draagt ook bij tot de vloeiende stijl.

Ook een pluim voor Tony Leung, een acteur die ik altijd graag aan het werk zie.

Knip een minuut of tien uit die ziekenhuissequentie en dit zou een perfecte genrefilm zijn.

Uitstekende film waarin een keiharde agent achter een crimineel aanzit die zijn partner heeft vermoord. Verhaaltechnisch wordt de film pas boeiend als de twee agenten gaan samenwerken. Een flink portie geweld waarbij zeker niet op kogels is bespaard. Bomvol actie dat ook allemaal zeer spectaculair in beeld is gebracht met de visuele flair van John Woo. Een nipte 4.0 sterren.

Wat een heeeerlijke actiefilm is dit, mijn god. Waarom zie ik dit niet in Hollywood films? Als ik 1,2,3 films moet opnoemen uit Hollywood die daadwerkelijk vette schietpartijen hebben dan zijn het alleen Heat en Boondock Saints. Maar het is over het algemeen ontzettend matig voor de rest. Hard-Boiled heeft keiharde mooi in beeld gebrachte actiescenes, vliegende mensen, kogels en rook en een mooie soundtrack waarvan ik Tony's soundtrack het mooiste vond. Iedereen die van lekkere actie houdt moet deze film gewoon zien!

Halfje erbij bij de herziening.

Wat een dijk van een actiefilm is dit toch. Keihard, hypersnel en daarnaast visueel nog eens dik in orde. Woo's ticket naar Hollywood en dat was niet meer dan terecht. Al zijn de films die hij in Amerika maakte nooit zo goed geworden als deze, hoe stoer Face/Off ook is. Chow Yun-Fat is cool, Yeung eveneens en de badguy mag er ook zijn. De climax in het ziekenhuis is een orgasme voor de actieliefhebber. Een kogelregen van ruim een half uur, een schitterende one-take van een paar minuten, en natuurlijk alles heerlijk over-the-top (Fat al schietend met een baby op zijn arm!)!

4,0*

Een snelle, hyperactieve, keiharde en verlammend werkende actie(vuurwerk)film in zijn zuiverste vorm: spannend, meedogenloos en genadeloos. Het simpele verhaal was voorzien van een gruwelijke en intense portie geweld (martelingen en moorden) waar je u tegen zegt. Een halfuur lang werd een ziekenhuis getoond als een hel op aarde. Wat meer diepgang had van mij trouwens wel gemogen.

De kleding leek gebaseerd te zijn op de tv-serie Miami Vice (1984-1990): voor mij nog altijd de leukste mannenmode die er geweest is.

Herzien. Geen moment verveeld. Typische John Woo film waarin de kogels je om de oren vliegen en het spektakel groot te noemen is. De shootouts worden vergezeld met de nodige explosies en het geweld is bikkelhard. Ook het stuntwerk is dik in orde. Chow Yun-Fat (Tequila) zet net als Tony Leung (Alan) een goede rol neer, maar ook de toffe rol van Philip Kwok als badguy (Mad Dog) mag er zeker wezen.

Ik zag pas nog nog Mission Impossible II van John Woo en ik vond het zo'n teleurstelling om te zien hoe soft hij was geworden in Hollywood. Als je z'n Amerikaanse film vergelijkt met The Killer hoopte ik meer te zien van z'n Aziatische films. Tijd dus voor deze Hard Boiled en ik ben best tevreden. De film doet wat ouderwets aan met een echte 80's look, al is het een film uit de 90's. Maar kom, dat is zeker geen nadeel. In de hoofdrol zien we een vitale Chow Yun-Fat en Tony Leung. Die laatste associeer ik vooral met z'n latere drama's als In the mood for love, Lust & caution en 2046. Even vergeten dat de man ook al in actiefilms meespeelde. Ook van Anthony Wong heb ik al meer gezien.

John Woo weet hoe hij actie moet brengen. Met evenveel explosies als Michael Bay, maar nog meer schietpartijen die het adrenalinegehalte hoog doet houden. Dat zoek ik wel in een actiefilm. En ook al is het verhaal niet dik belegen, flinterdun zou ik het ook weer niet noemen. Al draait het natuurlijk rond de actiescènes. Het zijn deze films die me nog in de kwaliteiten van John Woo doen geloven.

Fijne lompe actiefilm. Lag al een tijdje op de stapel, maar vanwege de setting kwam het er maar niet van, en greep ik toch eerder naar kung fu films. Ik heb uiteindelijk toch wat minder met pistolen, je krijgt naar mijn idee toch mooiere choreografieën zonder, vandaar.

Dat is uiteindelijk ook hier de belangrijkste reden dat ik gematigd enthousiast ben, maar ik moet zeggen dat vergeleken met andere films met veel vuurwapengeweld er toch wel veel uit de kast gehaald wordt met springende en over oppervlakken glijdende mensen, springende motoren, die vervolgens als kleiduiven uit de lucht geschoten worden enzovoorts. Plus dat het allemaal flink lomp is, en dat maakt het goed te genieten.

Aardige soundtrack, montage was wat minder, het beeld bevriezen en de Star Wars overgangen hadden achterwegen gelaten mogen worden, maar veel van de lol kan het niet bederven. 3*.

Meer geweld dan the killer.

Toch vind ik laatst genoemde net wat beter.

Vooral door het nummer wat gezongen word.

Maar voor zinloos geweld Prima !

Tequilla Fat

Een tijd geleden kwam ik erachter dat ik eigenlijk nog meer films van John Woo in huis had dan ik had gedacht. Bizar natuurlijk, want ik heb ze wel aangeschaft, maar om de een of andere reden slaag ik de titels regelmatig door elkaar. Ik verwarde deze Hard-Boiled dan ook met The Killer (ergens wel logisch aangezien het ook een samenwerking tussen John Woo en Chow-Yun Fat is) en dan maar besloten om snel eens komaf te maken met die verwarring door ook deze film te kijken.

Vond deze dan ook wel net dat tikkeltje beter dan The Killer trouwens maar dat terzijde. Hard-Boiled is weer John Woo ten voeten uit. Het heroic bloodshed thema blijft hij uitstekend beheersen (persoonlijk vind ik hem in Bullet in the Head het best tot zijn recht komen) en al vanaf de openingsscène in het theehuisje is dit weer genieten. Wat volgt is een heerlijk vliegende film die qua uitgangspunt wel weg lijkt te hebben van de Infernal Affairs trilogie, al is het op zich andersom doordat Wai-Keung Lau en Alan Mak met hun films een aantal jaar later kwamen. Soit, enkel het uitgangspunt oogt hetzelfde en de uitwerking is gelukkig wel een stuk anders. Woo concentreert zich minder op het narratieve gedeelte en laat liever de vele kogels spreken. Het resultaat is een hypernerveuze actiefilm waar de schoten je rond de oren vliegen en zeker het laatste halfuur is daar het summum van. Beetje jammer dat die scène in het ziekenhuis iets te lang blijft doorgaan, zeker het evacueren van de baby's begon op den duur wat te slepen, maar het is echter een kleine smet op een voor de rest degelijke Woo.

Vooral de samenwerking met Chow-Yun Fat is toch ook weer heerlijk. Ik zag ze voor het eerst in de A Better Tomorrow franchise en het doet me deugd dat die vibe nog altijd goed overeind blijft staan. Fat is meer dan cool (toffe link ook met dat Jazz gebeuren) en ook Tony Leung overtuigt over de gehele lijn. De twee kennen een aantal heerlijke interacties, maar het is pas wanneer ze beginnen samen te werken dat het echt echt leuk wordt. Dan krijgen ze namelijk Kwok Chun-Feng als Mad Dog tegenover zich en dat blijkt één van de coolste villains uit het Woo universum te zijn. Bijrollen zijn oke, vond Teresa Mo als liefje/bazin van Tequila het minste, maar let vooral ook nog op een cameo van John Woo zelf als de barman die wat advies aan Tequila geeft.

Ik heb vroeger wel wat van Woo's Amerikaanse werk gezien, maar met uitzondering van Face/Off vond ik daar niet veel aan. Kan me moeilijk voorstellen dat die scores die ik er toen aan gaf terecht zijn, maar de recente herziening van Hard Target stelde inderdaad ook niet zoveel voor. Soit, de kwaliteit van zijn Chinese werk is in ieder geval duidelijk.

4*

Na de eerste scene weet je al wat voor film dit gaat worden: een harde actiefilm waarin de lijken je om de oren vliegen. Lat Sau San Taam (oftewel Hard Boiled) doet dat wel op bijzonder goede en fraaie wijze, en met name de choreografie van de actiescenes is geweldig gedaan. Hard Boiled gaat over de Dirty Harry-achtige politieman Tequila (Chow Yun Fat), die samen met de door Tony Leung gespeelde undercoveragent Alan strijdt tegen bloeddorstige triades - beiden spelen sterk, en tussen al het lompe geweld is er nog genoeg karakterisatie om de personages niet geheel van bordkarton te laten lijken. Ook de bad guys als Mad Dog en Johnny Wong zijn voldoende uitgediept voor een film als dit. Dit is een actiefilm zoals een actiefilm hoort te zijn: uitstekend gefilmde shootouts, lomp geweld, en een prima pacing waarbij af en toe heel even op de rem wordt getrapt om daarna weer vol gas te geven. En vrachtwagenladingen aan lijken natuurlijk. Ik heb gelezen dat er in Hard Boiled 307 mensen on-screen doodgaan, en dat klinkt wel als een plausibel aantal. Dit is een John Woo van beduidend hoger kaliber dan de slechts redelijke films die ik van hem heb gezien uit zijn Amerikaanse periode. 4.0*

Vorige week herzien. Wat een gave film blijft dit. Woo is een meester op het gebied van actie. Graag zou ik dit nogmaals van hem terugzien.

Ga zaterdag tattoo laten zetten met de Chinese lettering.

Verhoog stem naar 4.5

Net zoals The Killer ook heel erg vet!! Zulke actie zie je in Amerikaanse films helaas niet. Face/Off was ook erg goed maar lang niet zulke goede actie als in de Chinese films van John Woo.

In Flodder hangt de poster van The Killer op de kamer van zoon Kees.

4*

“Everything goes in and out of style, except war.”

Heerlijk. Het begin van Hard Boiled zet gelijk de toon voor wat je kunt verwachten, en die lange actiescene in het restaurant is een weergaloos staaltje regiewerk van John Woo. De man weet hoe je een actiefilm moet maken.

Er gaan veel mensen dood en de film kent veel serieuze momenten, maar toch verliest Hard Boiled op geen enkel moment zijn luchtige en pretentieloze toon. Het gekibbel tussen Chow Yun-Fat en actrice Teresa Mo, de belachelijke actiescènes, het gedoe met de baby's op het laatst etc. De balans tussen serieuze karaktermomenten en puur vermaak en plezier is perfect. Dat komt ook door het fantastische acteerwerk van Chow, Mo en acteur Tony Leung.

Hard Boiled beste Hong Kong Heroic Bloodshedfilm, de beste film van regisseur John Woo en de beste film van Hong Kongster Chow Yun-Fat. Alles waar Heroic Bloodshed om bekend staat zit in deze film: dus veel pistolen, gangsters,actie en soms voor ons onbegrijpelijke humor maar ook onderliggende thema's als broederschap, plicht, eer en verlossing. Chow Yun-Fat speelt de bikkelharde agent Tequilla die een bende wapensmokkelaars op het spoor is maar nadat ze zijn partner vermoorden wordt het voor hem persoonlijk. Tijdens zijn verbeten jacht komt hij tegenover Alan (Tony Leung Chiu-Wai)te staan. Een esotherische killer die na elke hit een origami-kraanvogel achterlaat als trademark en die blijkt een geheim mee te dragen. Chow-Yun Fat schittert als Tequilla en het is duidelijk te zien waarom hij in Hong Kong de bijnaam Mr Cool heeft. Hij is gewoon de macho to end all macho's.Helaas heeft hij nooit een Hollywooddoorbraak gehad omdat films als Bulletproof Monk en Replacement Killers geen hits bleken terwijl hij in mijn optiek alles had om James Bond te kunnen spelen. Wie twijfelt moet God of Gamblers kijken om te zien hoe cool hij is aan de pokertafel, gekleed in een smoking!

Deze is érg gaaf. Maar vind the Killer toch beter.

Die was ook geweldig maar deze wint het voor mij op kleine details zoals de lucifer in de mond en de origami-kraanvogels.

Net herzien en het blijft een knaller van een actiefilm!

Bij het herbekijken stoorde ik me wel lichtjes aan het tragere stuk na het theehuis, waar ik ook niet altijd direct wijs uit geraakte uit waarom wie wat deed.

Hier en daar hadden er zeker wel wat minuten op de postproductie tafel mogen sneuvelen, en dan had die 2+u naar een iets behapbaardere lengte gekunnen.

Nu ja, ietsje verder in de film is alles zo klaar als een klontje en zit het verhaal best strak.

Dat gemekker terzijde: voor harde, lompe actie blijft dit gewoon een topper. Eindeloze kogelregens, decor dat voor het minste ontploft, doden bij de bosjes,...

Al die overdaad maakt sommige delen ook best grappig: in het theehuis sterven er meerdere agenten wanneer ze via de voordeur binnenvallen. Op het einde wenen ze enkel om de dode collega van Tequila

Het moraal van die heroic bloodshed zit hier boordevol dat soort contradicties, puur genieten!

Als actie en chaos genoeg voor je zijn dan vind je weinig betere films. Veel verhaal is er niet, maar Yun-Fat Chow, Tony Leung en Phillip Chung-Fung Kwok hebben voldoende uitstraling, en daarnaast is het ook interessant dat op Wong na iedereen een geweten heeft. Dat is voldoende achtergrond voor een film die gewoon spektakel wil bieden en de rest daarvoor laat wijken. En spektakel is er volop. De ruim twee uur zijn echt volgepropt met de ene na de andere actiescène.

Op zich gaat mijn voorkeur uit naar wat meer realistische actie dan personages die vaak op een rare manier in de lucht vliegen als ze door kogels worden geraakt, maar wat de vuurgevechten missen in realisme wordt door Woo goedgemaakt in stijl. Vonkenregens en opwaaiend stof, rondvliegend glas, talloze stunts en explosies, de actie in de film is vooral zeer gestyleerde chaos, en ook dat kan zeer aangenaam zijn om naar te kijken. Zeker in de handen van Woo, de meester van de gechoreografeerde actie.

Ik moest overigens aanvankelijk wel even in de film komen, en zeker niet alles wat Woo doet is goed. Ik was bijvoorbeeld niet zo'n fan van sommige van die knullige freeze frames etc, of die slow motion in een lage frame rate. Het geweld voelt op momenten misschien ook wat al te komisch. Er worden in deze film wel bizar veel onschuldige slachtoffers neergemaaid, en soms is de actie ook wel een tikkeltje teveel van hetzelfde. Ik vond die huurmoordenaar ook niet zo indrukwekkend als hij werd opgevoerd. Hij schiet bij zijn introductie gewoon iemand neer met een pistool met een geluidsdemper, niets meer en niets minder. 3.5*.

Het ontbreekt nog steeds aan een goede blu ray voor die actie spektakel, maar gelukkig is daar Hongkongrescue.com. Een particulier die de beste audio- en videobestanden en extra’s bij elkaar sprokkelt en zo de ultieme versie samenstelt. Zo gebruikt hij het beeld van een onbekende Japanse blu ray en blijkt de laserdisc nog steeds de bron voor het beste audio spoor. Daarnaast zijn er nieuw subtitels en is er nog een extra disc met vele extra’s.

Tijd dus om dit meesterwerk te herzien. Nog nooit oogde Hard Boiled zo mooi en was de actie zo goed te volgen. Het blijft mijn favoriete Woo en ook de moeder alle moderne actiefilms. Drie lange actiescenes springen eruit, een shoot out van 5 minuten in het cafe, een shoot out van 15 minuten in een loods en een shoot out van een dik half uur in het ziekenhuis. Woo weet het mooi op te bouwen.

Maar ook het drama zelf vind ik sterk. Een mooi verhaal over machtstijd en infiltratie binnen de triades. En dan is er natuurlijk de altijd coole Chow Yun Fat, die het wat mij betreft toch moet afleggen tegen de bad guy Mad Dog, een soort kruising tussen Snake Plissken en de Terminator.

Maar goed, bijna 30 jaar na dato staat de film nog als een huis!

5*

Tequila boom boom. Straf spul! Leuk om te zien want vindt een goede balans tussen een simpel en onderhoudend misdaadverhaal met wraak, undercoveroperaties en een hoop grandioos opgezette shootouts die resulteren in een waanzinnig hoge bodycount (>300!!!) en als een soort "die hard in een kliniek". Wat moet de liefhebber nog meer hebben? Vaak ziet het geweld er onrealistisch uit en wordt slowmotion op een vervelende manier gebruikt, maar omdat Woo een regisseur is met een bewust karikaturale stijl valt dit makkelijk te aanvaarden. Dikke 3,5* voor deze zware actiefilm.

John Woo.

Zijn grote actiefilm en waarschijnlijk de echte film waar je de man aan kan herkennen. Weinig verhaal, en zeker 120 minuten aan non-stop actie, vormgegeven op een ontzettend ouderwetse manier. Het is ook meteen de reden waarom ik Woo niet echt kan waarderen, ik ben meer een fan van de snelle, luchtigere actie.

Al vanaf het eerste moment vliegen de kogels in het rond, en de actiescenes blijven steeds erg lang doorgaan. Dat weet het nogal matige verhaaltje niet te verhullen, alhoewel het verhaal in Woo-films nooit goed is geweest. Ik heb er niet heel veel over te klagen, maar ik heb genoeg te klagen over de manier van regie die Woo gebruikt, al was zijn stijl voor die tijd wel wat passender.

Ondanks dat deze film behoorlijk spectaculair is, vind ik dat al die slow-motionbeelden en chaotische montages nogal nadelig zijn aan de film zelf. De actie wordt vaak nogal matig in beeld gebracht. Het is gewoon op alles en iedereen schieten met veel ontploffingen tussendoor, maar door de redelijk brakke manier van editen weet het bijna nooit een kick te geven.

De personages zijn aardig, maar raken compleet verloren door het kabaal dat de film maakt. Ze krijgen nooit de ruimte om cool te zijn, en ook namen zoals "Mad Dog" worden gewoon tussendoor geschreeuwd waardoor het nooit de ruimte krijgt om een leuke naam te worden. De onzichtbare personages gaan door de compleet chaotische manier van regisseren gewoon verloren.

Na de zoveelste kerel door een ruit te zien vliegen had ik het wel gezien, maar ik moet zeggen dat de film toch best vlot is geworden. Dat heeft het kabaal dan in zijn voordeel, en de beroemde ziekenhuissequentie heeft ook zeker wat knappe beelden. Het camerawerk is soms sterk, maar de editing belemmert net wat te veel. De film is op deze manier maar een half resultaat. Soms cool, soms chaotisch, maar de spectaculaire aanpak zorgt er wel voor dat de relatief lange speelduur enkel als een uurtje aanvoelt.

Mijn exemplaar viel afgelopen vrijdag op de deurmat via Hongkongrescue.com en inderdaad is de kwaliteit super!! Alleen jammer dat het een half jaar heeft moeten duren voordat deze binnenkwam !!

Ja, die verzendtermijn bij hem is idioot. Lijkt wel alsof hij structureel 6 maanden achter loopt.

Je gelooft het niet, maar ik heb nu eindelijk The Killer binnen. Een jaar geleden bestelt, in November opgestuurd en nu eindelijk binnen. Ik had de hoop al lang opgegeven, maar ga nu ook voor Bullet in the Head

Zavvi? -edit- O nee, ik zie het al... Heb beide dvd's alweer een tijdje in bezit (2e hands), zeker de moeite waard!

Als Michael Bay de snackbar is (zo eentje waar je een veel te dikke lel mayonaise eroverheen gekwakt krijgt), dan is John Woo de betere afhaal Chinees (zo eentje waar je een halve week van kunt eten en waar ze nog Ku Lo Yuk hebben).

Even overdadig als gewelddadig maar met de nodige schwung en flair gebracht, bovendien met hier en daar creatieve vondsten (zo gaat er tijdens het schieten vaak om dat zoveel mogelijk gegleden kan worden, of dat nu van een trapleuning is, liggend op een brancard of uit de kast van een mortuarium). Je zit eigenlijk de helft van de tijd een soort video game te kijken, met bullet time zoals in Max Payne, een body count van over de 300 en explosies van zo'n beetje alles wat kan rijden. Maar toch ook minder oppervlakkig want Hard Boiled weet meerdere karakters genoeg persoonlijkheid te geven. Chow Yun Fat, de Hong Kong king of cool, steelt daarbij immer de show en laat daarbij ook meer emotie zien dan de gemiddelde stoicijnse actiebikkel.

John Woo heeft zelf ook nog een klein rolletje en duidelijk plezier gehad in dit schietfestijn. In het begin zien we veel te veel slow motion, hierna wordt dat beter gedoseerd.

Het duurt verder wel echt te lang, er had zeker een kwartier afgemogen. Maar dat is niet door teveel geleuter, aan actie is er bepaald geen gebrek. Woo wilde vooral veel "bang voor de bucks" geven nou dat is gelukt. Wat ik wel knullig vond was als die Sui eerst compleet wordt afgeranseld, dan het water in wordt geknald en vervolgens bloedend maar toch met een kurkdroog pak bij Chow Yun Fat weet te komen. Best knap.

Muzikaal is er weinig te beleven, er zijn vooral ijle jaren 80 synthesizer geluidjes om hier en daar wat spanning toe te voegen. Typisch vond ik verder dat de computers op het stokoude MS-DOS draaiden. Wat je bij Chinese restaurants nog steeds ziet!

In visueel opzicht ademt het low budget uit maar dus wel met veel vuurwerk.

Waar ik me van Woo's The Killer erg weinig kan herinneren (behalve natuurlijk dat "he looks determined without being ruthless" zinnetje wat onsterfelijk werd gemaakt door een sample op Raekwon's legendarische debuutalbum) kan ik deze alvast bestempelen als toch redelijk memorabel. In het actiegenre is er na al die decennia nog steeds niet heel veel soeps dus dan mag dit toch als bovengemiddeld prima vakwerk beoordeeld worden. Ik heb wel zin gekregen meer Woo filmpjes te checken in ieder geval.