Pedro Almodóvar

Het Almodovar-topic zonder discussie, dat is natuurlijk onzin . Hij is niet mijn lievelingsregisseur, maar toch een die me erg na aan het hart ligt, en hij verdient toch minstens één berichtje.

Het is al vaker gezegd, maar in dit centrale topic mag het nog wel eens herhaald worden . De oude films van Almodovar zijn absoluut heerlijk, en het werk van een man die geweldig van cinema houdt en zonder schroom doet wat hij wilt doen, met een enthousiasme dat zijn films, die op een aantal vlakken aandoenlijk amateuristisch overkomen, onweerstaanbaar maakt. De kitscherige kleuren, de geschifte personages, de totaal ongeloofwaardige wendingen of het tot in het absurde uitvergroten van sentiment en het opbouwen van kliché na kliché na kliché, de elementen zijn wel algemeen bekend.

Die elementen blijven ook later aanwezig, maar de verhalen worden complexer, de cinematografie professioneler, de acteurs overtuigender, en de verhalen hilarischer. Vulgair, over the top, schrijnend, belachelijk, ontroerend, grappig, spannend, overdonderend, het minste wat je van zijn films kunt zeggen is dat ze emoties opwekken. De ene is al wat geschifter dan de andere, een film als ¿Qué He Hecho Yo Para Merecer Esto?!! is naar mijn mening totaal vrijblijvend top entertainment, waarin een vrouw haar zoon onderbrengt bij een pedofiele tandarts omdat die vast meer tijd voor hem zal hebben dan zijzelf, waarin meisjes telekinetische kunstjes uitvoeren, en waarin mensen vermoord worden zonder dat je erbij stil staat. De grootmoeder was ook geweldig, maar ik ben vergeten waarom .

Todo Sobre mi Madre is volgens mij nog steeds Almodovars hoogtepunt, omdat hij er daar in slaagt een verhaal te vertellen dat ontroert, charmeert, humor bevat, maar vooral dat echt inhoud heeft. Geweldig goed gemaakt ook, mooi opgebouwd en als kijker ga je er helemaal in mee. Het blijft een opeenstapeling van situaties en heel wat klichés, maar niet om er mee te lachen, ik vind ze zo goed toegepast dat de film echt wérkt, en dat kun je van bijvoorbeeld Pepi, Luci en Bom niet zeggen. Maar er zit dan ook geen trio-plasseks met sadomasochistische inslag in, dat helpt de geloofwaardigheid al een heel eind op weg .

Hable con Ella is een geweldige film, maar staat haaks op het verhaal hiervoor: heel uitgepuurd verhaal met maar een aantal personages, die wel tot op de bodem worden uitgewerkt en een voor Almodovar opvallende diepgang bereiken. Dat bijvoorbeeld dat geweldige stille filmpje er in zit is wel erg typisch, maar anders dan de totaal absurde reclamefilmpjes die Almodovar wel eens in vroegere films verwerkte (voor slips die urine opslorpen zodat je niet naar de wc moet op onhandige momenten, dat soort ) dient het het verhaal wel, de symbolische betekenis draagt een heel pak verder. En hoe sober de film ook uitgewerkt is, het blijft meesterlijk hoe diep hij wel weet te gaan en ook te raken.

La Mala Educacion is een moeilijk geval, te meer omdat de film me zo koud liet dat ik hem bijna helemaal vergeten ben. Ik snap Almodovars intentie met die film, maar volgens mij is hij er niet in geslaagd er meer mee te doen dan pakweg een Spielberg zou gegaan zijn, en dan werken de emoties bij Spielberg doorgaans nog een pak beter (te goed vaak ). Sober maar koud, dat is niet de weg die een regisseur als Almodovar hoort op te gaan, ik zie hem niet in staat om echt kille overtuigende films te maken. Wat me ook erg opviel was de geliktheid van de beelden, je mag zijn oude films gerust lelijk noemen, maar dit vond ik een pak erger, het hoort gewoon allemaal niet thuis in zijn films.

Vreemde aan deze regisseur is dat ik twee films van hem gezien heb, mij herinner dat het nogal aparte gevallen waren, maar mij van de films zelf nog de ballen herinner.

Almodóvar staat voor mij momenteel gelijk aan "ahhh, niet weer travestieten" en ik heb eigenlijk geen idee of het al dan niet terecht is. Met 1x1.5* en 1x2.5* heb ik ook niet meteen veel zin in andere films van de beste man, al klinken zijn oudere films als opgekuiste Miikeaanzetjes, wat me dan toch weer enigszins boeit

Geef mij eens een leuke titel Freud

Geef mij er ook maar eens 1, ik heb alleen Hable con Ella gezien. Die was aardig, maar zeker niet uitnodigend om meer te zien van Pedro.

Hable is inderdaad niet de meest uitnodigende Almodovar. Zou vooral voor eerder werk gaan.

Een lijstje dan maar .

1. Todo Sobre Mi Madre 5*

2. ¿Qué He Hecho Yo para Merecer Esto?!! 4.5*

3. Hable con Ella 4.5*

4. Volver 4.5*

5. Kika 4*

6. Flor de Mi Secreto, La 4*

7. ¡Átame! 3.5*

8. Carne Trémula 3.5*

9. Matador 3*

10. Tacones Lejanos 3*

11. Pepi, Luci, Bom y Otras Chicas del Montón 3*

12. Laberinto de Pasiones 3*

13. Mala Educación, La 2.5*

Hoe later de film, hoe professioneler gemaakt. Totaal geschift en ongeloofwaardig zijn vooral Que He Hecho, Kika, Atame en Pepi Luci en Bom. Laberinto de Pasiones is gewoon een leuk filmpje, niet veel speciaals. Volver is een absolute aanrader, lees maar bij de film zelf. Carne Tremula heeft een legendarische openingsscene maar stelde me wat teleur, net als Matador en Tacones Lejanos, maar dat zijn nog steeds interessante films, en zeker Carne Tremula heeft veel fans die het dus niet met me eens zijn. La Flor de mi Secreto is vrij sober, maar wel erg goed gemaakt met van die typische Almodovar-emotionele climaxen.

Het feit dat jij Hable een 4,5* geeft nodigt dan voor mij nog niet echt uit, maar naar eerder werk van Pedro ben ik wel benieuwd. Nu moet ik het nog zien te vinden natuurlijk .

Almadovar begint me nu steeds meer te bekoren, ik vind het nog steeds 'gekke' films met een rare mengeling van emotie en humor, maar zijn films kijken zo lekker weg. Net stripboeken En ik kan erg om travestieten en onbeleefde vrouwen lachen.

1. 5* Los Abrazos Rotos (#3)

2. 5* Volver (#4)

3. 5* Hable con Ella

4. 3,5* Tod sobre Mi Madre

Lijstjes zijn niet de bedoeling in de regisseurstopics, speranza.

Bericht verplaatst naar Julieta (2016)

Spanje beleefde z'n bloeiperiode later dan andere landen, wellicht als gevolg van het Francoregime. Almodóvar gaf een impuls in de jaren '80 en bleef vier decennia lang kwaliteit voortbrengen. Z'n vroege werk had vaak excentrieke personages, gekke verhaallijnen en felle kleuren. Later ontwikkelde hij een wat serieuzere, bezadigder stijl, wat hem internationale erkenning opleverde. Sommige van z'n personages zijn "hermafrodiet", in de zin dat ze een mengeling van mannelijke en vrouwelijke eigenschappen vertonen: vrouwen met een mannelijk beroep of omgekeerd, verwijfde mannen en virago's, of mensen in een fase van de transitie. Psychosexuele stoornissen en obsessies komen er geregeld in voor. Hij heeft een mengeling van buitenissige humor en sombere ernst.

Sommige topacteurs zijn vaste gezichten: Antonio Banderas nog voordat hij een superster werd, Victoria Abril, Marisa Paredes, Rossy De Palma met de grote neus en de transsexuele Bibiana Fernández in kleine nevenrolletjes. Muziek is een essentieel onderdeel, bv. de zang van Luz Casal in Tacones Lejanos en de klassiek getinte klanken van Alberto Iglesias.

1. La Piel Que Habito 5,0*

2. Tacones Lejanos

3. Kika 4,5*

4. Hable con Ella

5. ¡Átame! 4,0*

6. ¿Qué He Hecho Yo Para Merecer Esto?

7. Mujeres al Borde de un Ataque de "Nervios" 3,5*

8. Volver

9. La Ley del Deseo

10. Todo Sobre Mi Madre