Volver (2006)

Zonder het te weten een Almodovar in de speler gegooid. Toen zijn naam op het scherm verscheen, had ik al hardop gevloekt voor ik er erg in had. En terecht, want Volver is weer een typisch saaie prul van hem gebleken.Weer een stel semi-hysterische vrouwen die vreemde dingen doen. Van idiote kusjes op de wang tot rare sprongen in het nauw. Alle leugentjes in het verhaal slaan echt nergens op. Het plot loopt zich steeds verder vast en de laatste tien minuten heb ik nauwelijks nog gevolgd. Hopelijk is dit echt de allerlaatste Almodovar voor mij.

Ik was onder de indruk. Penelope was fenomenaal. Nooit gedacht dat ik Almodovar zo zou leren waarderen nadat ik me destijds geen raad wist met La Mala Educacion. Ben benieuwd of die bij herziening ook opeens anders bevalt. Van de zes Almodovars die ik zag vond ik er 5 (behoorlijk tot erg) goed.

Toch echt wel bijzonder.

Misschien nog maar een keer een poging doen om iets welbespraakter onder woorden proberen te brengen waarom ik dat zo ervaar.

Een vermakelijke film. Het verhaal sprak mij aan, goed acteerwerk, ik vind Penélope Cruz een erg leuke vrouw, en ik bleef geboeid. Echt geweldig kan ik het niet noemen, maar wel fijn om een keer gezien te hebben. 3,5*

Nog maar mijn tweede Almodovar na Hable con Ella, maar er volgen er snel meer. Wederom erg geslaagde film van wellicht de beroemdste Spaanse regisseur met een fabuleuze en oogverblindende Penélope Cruz. Ik heb haar wat links laten liggen, maar ze geeft wel degelijk blijk van een grote actrice te zijn. Tussen al die pulpfilms zitten hier en daar wat uitdagende rollen zoals Abre los Ojos (1997) van Alejandro Amenábar.

Van Volver had ik al veel gehoord, maar dus nog nooit gezien. Een film ook met 2 losstaande plots, maar die uiteindelijk toch meer met elkaar gemeen hebben dan gedacht. Het is vooral het einde die voor mij de film zo sterk maakt en me een nipte 4,0* deed toekennen. De aanloop er naar toe is vrij monotoon en gaat zijn gewone gangetje. Er gebeurt weinig, maar het is vooral Cruz die het draaiende en boeiend houdt.

Ondanks enkele beladen thema's zeer luchtig en speels gebracht, misschien in dat opzicht té zodat het niet au sérieux genomen kan worden, want er zitten toch wel wat gaten en toevalligheden in het plot. Desalniettemin van genoten en in zijn geheel zeker een geslaagde film.

Omdat je nu bovenaan je checklist in rode letters 'mondmasker' moet aanvinken (net onder zwembroek en zonnecrème) hebben we beslist om deze keer het zonnige buitenland links te laten liggen. Maar niet getreurd want de eerste hittegolf is een feit. Onmiddellijk voeren we ons actieplan (omgedoopt tot 'operatie Viva Espania') uit. We bestellen Paella, we ontkurken plechtig een Cava fles (sangria is voor losers), iemand op gitaar zingt iets weemoedig en toch missen we iets. Almodovar ! What else ? Een film van de grote Almodovar mag niet ontbreken op deze zwoele avond. We zijn vertrokken. De felle kleuren spatten al van het scherm, de score van Alberto Iglesias vult ons met melancholie (de tijd dat knuffels niet werden beboet met gasboetes) en als Zuiders schone worden we rijkelijk getrakteerd op Penelope Cruz (sorry madame cinemanukerke maar dit is 'hors categorie' - let op het topschot wanneer Cruz de afwas doet !) dus de sfeer zit meteen goed. Maar ondanks de 30° graden wordt ik niet warm van Volver. Het (melo) drama is te abstract. Er is niet echt een dramatiek, de personages zijn vlak (niet meer die buitenissige personages want de prostitué van dienst is deze keer zeer modaal) – we leven niet mee, het raakt ons niet. Volver. Terugkeer van de moeder, terugkeer van Cruz naar de plek waar haar man begraven is, van haar jeugd, terugkeer naar geboortedorp. Maar ik begrijp niet waarom hij dit wil vertellen. Een lauwe Almodovar toch. Er komt nog een twist alla Almodovar maar zijn soepje kookt niet meer over. Teleurgesteld begraven we de DVD in onze collectie, zetten nog even de radio aan en horen de weerman morgen regen aankondigen. Heerlijk, even wat regen. Yep, net als in Spanje.

2 sterren voor Penélope Cruz en de aftiteling. Ik kon er verder niet veel mee...

Je grappige omschrijvingen en treffende woordspelingen zorgden voor meer kortstondig entertainment dan de film zelf. Alleen Cruz's indrukwekkende decollete (inderdaad in volle glorie te bewonderen tijdens die afwas) trok regelmatig mijn aandacht (momenten waarop ik eventjes de draad kwijt was).

Bedankt voor je compliment, ikkegoemikke

Overigens hoop ik dat Volver je niet heeft ontmoedigd om meer werk van Almodovar te bekijken. De vijf films die Volver voorafgaan bijvoorbeeld vind ik van een zeer hoog niveau.

Heb "Todo sobre mi madre" en "La piel que habito" staan hier nog klaar om bekeken te worden. En wie weet ga ik in de toekomst nog wel andere opzoeken want ik lees toch veel positiefs over Almodovar

Een erg trage film over verlies, waarin sterke vrouwen hun eigen boontjes doppen en waarin vrijwel alle mannen totale nietsnutten zijn. Lange tijd wordt er spiritueel sausje gelegd over het hele verhaal, maar uiteindelijk blijkt de film een misdaadverhaal waarin de moordenares ondergedoken geleefd heeft. Tja. Het haalde voor mij het kleine beetje magie dat de film bezit helemaal weg.

Twee sterren, voor de fijne Spaanse sfeer en eentje voor Cruz.

2*

Zeer matige Spaanse praatfilm.

Een film die ik al zat vaak bij de kringloop aantrof en even zo vaak over twijfelde om me te nemen. De Spaanse cinema is niet vaak een voltreffer bij mij op enkele sterke films na, vaker viel het me toch zoals bijvoorbeeld Hable Con Ella van deze zelfde regisseur. En mijn terughoudendheid was niet zonder reden, want ook deze Almodovar worstelde ik met moeite door.

En laat ik meteen met de deur in huis vallen...waarom eigenlijk allemaal zo moeilijk? De dood van Paco is inderdaad lastig uit te leggen zonder bijkomende schade, maar dat gedoe met moeder? En dan al dat drukke en gekke gedoe van idiote kusjes tot al die mensen die op het kerkhof bezig zijn, de personages zijn vlak en meeleven lukt vanaf mijn kant niet, dan heerst er een bepaalde traagheid en begrijp ik maar niet waarom we dit te zien krijgen. Wat is de kern? Waar wil dit heen? Wat wil Almodovar nu eigenlijk vertellen behalve het het gebruikelijke pallet van Spaanse cultuur, saamhorigheid, gewoontes en muziek zoals dat ook te zien was in Hable Con Ella? De regisseur lijkt op zoek te zijn naar een bepaalde emotie maar kan die aan mij onmogelijk ontlokken.

Pluspunten zijn natuurlijk de altijd mooie Cruz, en Lola Duenas, niet bepaalde moeders mooiste is, betrap ik toch altijd op een bepaalde aantrekkingskracht, apart zijn de sprankelende kleuren die van het beeld lijken te spatten. Maar dat is het dan wel, en andermaal is de Spaanse cinema toch wel een teleurstelling voor me en wordt het gevoel bevestigd dat ik hier verder niet zoveel mee kan.

Vreemd.

Meer dan een jaar geleden schreef ik in een 'recensietje' bij mijn eerste van Pedro Almodóvar dat het een schande was dat dat mijn eerste nog maar was. Nu moet ik eigenlijk schrijven dat het een schande is dat dit nog maar mijn tweede Almodóvar is.

De cineast heeft, behalve naam en faam, toch ook een hele eigen stempel die ik op zich tot op zekere hoogte kan smaken. Het kleurenspel, om maar iets cliché te noemen. Zijn films, ook Volver, zien er kennelijk echt mooi uit. Heerlijk sfeertje ook, zuiders - terwijl dat dat niet per se mijn ding is.

Zijn films zijn inhoudelijk ook wel best vreemd. De humor is wel oké, maar wordt vaak abrupt onderbroken door een lading stevig drama - drama dat op het eerste gezicht nogal vergezocht lijkt. Deze film heeft daar ook wel een beetje last van. Het maakt het er niet gemakkelijker op een mening te vormen.

In ieder geval heb ik wel goesting in meer van Almodóvar's oeuvre. Er is op z'n minst iets te beleven in z'n films. En hij laat z'n acteurs erg goed acteren. Ik ken Penélope Cruz voornamelijk van Amerikaanse producties, maar dat is toch echt dag en nacht verschil met haar niveau als ze gewoon Spaans mag praten.

3