
Les Enfants du Paradis (1945)
Alternatieve titel: Children of Paradise
Frankrijk
Drama / Romantiek
190 minuten
geregisseerd door Marcel Carné
met Arletty, Jean-Louis Barrault en Pierre Brasseur
Parijs van omstreeks 1844 ten tijde van burgerkoning Louis-Philippe, plaats van handeling is de Boulevard du Temple. Deze boulevard verenigt het Parijse theatergebeuren en hier wordt de mimespeler verliefd op een mysterieuze vrouw, die ook door de revolutionaire schrijver wordt begeerd. Hij neemt de vlucht voor zijn heftige emoties en treedt in het huwelijk met een jonge actrice. Jaren later, als de mimespeler beroemd is geworden, zien ze elkaar terug..
- nummer 198 in de tip 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=JGVnnpIt9s0
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
A-film brengt de film 12 mei uit op dvd (Quality Film)
Niet op blu-ray zo te zien. Ok, de film is oud, maar ik heb wel oudere films toch van een blu-ray treatment zien profiteren.
Overigens is 7,99 euro niet echt veel geld als je ziet dat de geïmporteerde blu-ray hierboven voor 35 euro in de pricewatch staat. Overigens pluk je die voor 21 euro van play.com, mocht je toch de blu-ray willen.
Wat de film betreft, ik voel me een beetje een buitenstaander als ik alle loftuitingen op ICM en hier op MM lees. Nou ben ik gelukkig niet helemaal in mijn Remi, aangezien Vinokourov en met name starbright boy eigenlijk verwoorden wat mijn gevoelens zijn voor de film: knappe productiewaarden, zeker gezien de omstandigheden waarin de film werd gemaakt, maar toch geen diepe connectie met de film of de personages, op Baptiste na wellicht.
Nou moet ik zeggen dat mijn bloeddruk ook exact hetzelfde blijft bij love triangles en ik een beperkte tolerantie heb voor overmatig theatraal spel, wat hier met name in bepaalde scènes toch wel erg aanwezig is, zoals bij het gevecht op het toneel. Komisch bedoeld neem ik aan, maar voor mij werkt dat dus niet. Ook Arletty kon mij niet overtuigen, al moet ik toegeven dat ze er voor haar leeftijd goed geconserveerd uitziet. Haar spel was dat helaas ook.
Ik zou er graag zo van genieten als sommige users hier. Few achievements in the world of cinema can equal it, schreef Ebert in zijn Great Movie review over Les Enfants du Paradis. Jammer dat ik het niet zie.
A-film brengt de film 12 mei uit op dvd (Quality Film)
Waarschijnlijk een rerelease van een (overigens best goede) A-film dvd die al jaren OOP is.
Is dit kunstwerkje alleen in de EYE tempel te bewonderen of ook ergens in het Zuiden?
In elk geval ook in Lantaren Venster in de kerstvakantie:
Les enfants du paradis - LantarenVenster Rotterdam

Bekeken in de Blu-ray van Pathé / Second Sight met 2011 als copyright-jaartal, met een prachtige en smetteloos gerestaureerde transfer van 190 minuten met Engelse ondertitels (helaas zonder audiocommentaartracks), en met als extra’s twee interessante Making of-documentaires, beide ongeveer 52 minuten lang met Engelse ondertitels voor de Franse sprekers (maar niet voor die paar Fransen die met hun zware accent Engels spreken), plus twee korte documentaires van samen 12 minuten over de restauratie van het ernstig gehavende beeld en geluid. Prachtige uitgave.
Carné duikt de theaterwereld in en vertoeft daar duidelijk graag. Leuk voor mensen die daar ook graag in vertoeven, maar het haalt een hoop tempo uit de film. Deed me af en toe een beetje aan Fellini denken, ook met de drukte van deze film, da's jammer genoeg niet zo'n geweldige link wat mij betreft.
Het acteerwerk is erg dik aangezet, het verhaaltje uitgebreid maar nooit interessant. Het is dan ook bloedirritant dat deze film boven de 180 minuten uitkomt. Met een uurtje of twee had je het verhaaltje ook wel kunnen vertellen, al was het dan nog steeds niet zoveel boeiender geweest.
Audiovisueel viel er ook niet zoveel te beleven. Misschien dat het er gezien de tijd nog wel aardig uitzag, ondertussen is het vooral erg braaf en verwacht, zonder opvallende momenten. Mnee, niks voor mij. Begrijp wel waar de klassiekerstatus vandaan komt, maar wat mij betreft zijn dat niet de goeie redenen.
1.0*
Van regisseur Marce Carné en scenarist Jacques Prévert heb ik eerder al twee sublieme films gezien; Le Quai des Brumes (1938) en Le Jour Se Lève (1939) . Wetende dat Les Enfants Du Paradis volgens sommigen als beste Franse film ooit wordt beschouwd, was ik klaar om opnieuw een meesterwerk onder ogen te zien. Echter bleek dat een illusie, parallel met de mimespelen in de film misschien. Mijn voornaamste kritiek is dat deze film veel te lang duurt om een flinterdunne plot boeiend te houden, tenzij je wil kijken voor het vertoonde theater in de film. Een uurtje schrappen in dit vrij romantische melodrama had in mijn optiek misschien tot een boeiender resultaat kunnen leiden.
Wat de film nog redt zijn de bijwijlen sprankelende dialogen van Prévert die toch het talent heeft om acteurs geloofwaardige én bijtende teksten te laten debiteren die er knal opzitten, zie ook de finale met Arletty en Maria Casares. Verder bevat de film flitsen van poëzie, wat ik al eerder ervaren heb in de stijl van Carné. Op de acteerprestaties van hoofdrolspelers Jean-Louis Barrault en Pierre Brasseur valt ook helemaal niets aan te merken. En gelukkig waren de makers in staat om een sterke eindscène te produceren, die me mild stemt. Jean-Lous Barrault verliest zijn geliefde in het feestgewoel van het carnaval. Erg dubbelzinnig als je weet dat carnaval etymologisch van het Latijnse Carne Vale komt (= vaarwel vlees).
Ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat deze film zo hoog gewaardeerd wordt door de critici omwille van het onderwerp (iconische acteurs in een iconisch theater) en de makers (op hun beurt iconen) waarbij in de film gespeeld wordt met de grenzen tussen fictie en werkelijkheid, en gereflecteerd wordt over de relatie tussen artiest en publiek. Lijken me helemaal favoriete onderwerpen voor professionele critici.
Ik ben blij dat ik de film gezien heb maar het leven is te kort om hier ooit nog een keer tijd aan te spenderen.
Helaas zit er ook een hoop matige romantiek in. Ik vind Arletty niet geschikt voor de rol, ze is gewoon te oud. Nu kunnen de heren uiteraard ook vallen voor inhoud of andere kwaliteiten maar uit weinig blijkt dat Garance dat in de aanbieding heeft. Ze wordt ook telkens weggespeeld door haar mannelijke tegenspelers.