- Home
- Films
- Les Enfants du Paradis
- Filtered
Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 190 minuten
Alternatieve titel: Children of Paradise
Oorsprong:
Frankrijk
Geregisseerd door: Marcel Carné
Met onder meer: Arletty, Jean-Louis Barrault en Pierre Brasseur
IMDb beoordeling: 8,3 (21.085)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum: 17 december 2015
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Les Enfants du Paradis
"AT LAST! The Celebrated French Film."
Parijs, 1928. De Boulevard du Crime is een straat waar volkse vormen van theater worden vertoond. In het “paradijs” of de engelenbak van het Théâtre des Funambules zijn de goedkoopste zitplaatsen. De dochter van de theaterdirecteur is verliefd op de pantomimespeler Baptiste Debureau. Hijzelf heeft echter gevoelens voor Garance, een schildersmodel en actrice. Drie andere mannen dingen ook naar haar hand: de misdadiger Lacenaire, de Shakespeare-acteur Frédérick Lemaître en een rijke graaf. Er komt een complicatie bij wanneer Garance van diefstal verdacht wordt.
Externe links
Acteurs en actrices
Claire Reine, dite Garance
Baptiste Debureau
Frédérick Lemaître
Nathalie
Pierre-François Lacenaire
Édouard comte de Montray
Jericho
Mme Hermine
Fil de Soie
Avril
Video's en trailers
Reviews & comments
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Geweldige film die eigenlijk alles heeft, mooi verhaal, meerdere knappe verhaallijnen, geweldig acteerwerk, prachtige decors en kleding, art direction om van te watertanden etc.
Vooral dat laatste spreekt toch wel erg aan, het is echt zo'n Europese klassieker die altijd toch wat meer hebben qua sfeerbeeld dan de Amerikanse of Oosterse tegenhangers. Vooral de mengeling van kunst, poezie, theater, muziek etc. geeft een ontzettende artistieke meerwaarde aan dit soort films.
En hier zit er dan ook nog een soort Parijse fin de siecle sfeertje in met zelfs seksuele toespelingen die ik nog nooit heb gezien uit die tijd.
Het enige negatieve wat ik kan zeggen is dat het soms wel heel erg de barokke romantiek kant uitgaat, maar verder niks dan lof.
Echt zo'n film waarin zoveel gebeurt dat je aan het einde het idee hebt 3 films gezien te hebben.
dikke 4 sterren.
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Indrukkkende decors, prachtig verzorgde voorstellingen in de film en zo'n beetje de door kos genoemde punten, Des te opmerkelijker gezien de omstandigheden waar deze film in werd opgenomen.
Mooie film, maar hèlemaal mijn ding is het niet. Miste iets van de magie van bijvoorbeeld Letter From An Unknown Woman, als we het over historische liefdesmelodrama's hebben. Kan er mijn vinger niet opleggen.
Vooralsnog 3.5*
wendyvortex
-
- 4980 berichten
- 7109 stemmen
Ik was een jaar of 17 toen ik Les Enfants Du Paradis voor het eerst zag.
Werd op een eerste of tweede kerstdag uitgezonden op TV.
Vermoedelijk de tweede want de dag ervoor zag ik voor het eerst Fanny & Alexander.
En dat leverde qua film een kerst op om nooit meer te vergeten.
En vanmorgen na een jaar of twintig de herziening.
En we concluderen maar dat dit waarschijnlijk het filmische hoogtepunt uit de jaren 40 is.
Een liefdes-triangle tussen een Pierrot, een acteur, een moordenaar, een graaf en Arletty als de dame die door hen allemaal bemind wordt.
En daaromheen beweegt zich nog een hele stoet aan achtergrondfiguren en figuranten.
Niets minder dan een enorm meesterwerk!!
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Sfeervol werk dat er heel mooi verzorgd uitziet: flinke decors en massa's mensen laat Marcel Carné opdraven. Best knap vanwege de lastige omstandigheden (WOII) waaronder deze film geproduceerd werd. De film zelf vond ik een zware en lange bevalling. Het is een liefdesdrama met flink veel tragiek. Hoofdpersoon Baptiste verovert al gauw de sympathie van de kijker, maar de andere personages (inclusief Garance!) deden me niets. Desalniettemin nog net een 3,5-sterrenscore van mijn kant.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Aan megaproducties is de filmwereld al gewend sinds minstens The Birth of a Nation uit 1915, maar dergelijke grootste projecten worden vaak op een veilige manier gedraait, zodat kans op winstverlies al kleiner is. Hoe anders ging het bij Les Enfants du Paradis, die gefilmd is midden in W.O.II, recht onder de neus van de Duitse bezetters, terwijl er doodleuk joden en verzetsstrijders meewerkte in de crew. Ik was nogal verbaast toen halverwege ineens de hele openingscreditssequentie opnieuw begon, maar kennelijk moest Les Enfants du Paradis van de Duitsers als twee films gemaakt worden, omdat ze niet toestonden dat een film langer dan 90 minuten duurde.
Heldhaftige en bizarre productie-omstandigheden doen het altijd goed bij de filmliefhebber, maar het levert niet altijd een goed eindresultaat op. Les Enfants du Paradis is een uitzondering. Het voelt aan als de enige in zijn soort (de vergelijking met Gone with the Wind wordt kennelijk veel gemaakt, maar die kwam eigenlijk niet in me op). Van de pakkende beelden op de Boulevard van de Criminelen, via de drukte achter de schermen van het theater tot aan de bijzonder magische theatervoorstellingen zelf is dit een aaneenschakeling van de ene rake scène na de andere, waarbij eigenlijk nooit echt misgeschoten wordt. Alles raakt zijn doel. De aankleding is dan ook nagenoeg perfect en de verschillende verhaallijnen zijn allemaal boeiend.
Het hart van deze film wordt echter gevormd door de acteerprestaties. Barrault is wellicht het meest legendarisch als de mimespeler en dat is niet vreemd, omdat hij de meest unieke verschijning is. Hij speelt zijn karakter met een perfecte combinatie van pijn en kinderlijke onschuld. Dat hij compleet sympathiek is vind ik niet. Zijn misschien wat al te romantische obsessie met Garrance vond ik vaak kinderachtig, maar dat is Carnés bedoeling. Baptiste is zo'n romanticus die de wereld niet realistisch ziet en daardoor op het einde zijn doel mist en zijn vrouw en kind op ijskoude wijze in de steek laat. Carné ziet in dat alleen het theater en de film compleet romantisch kunnen zijn, maar niet de werkelijkheid.
Arletty is een wat vreemde verschijning. Ze is duidelijk wat te oud voor de rol, maar haar speciale glimlach zorgt er toch voor dat we begrijpen waarom al die mannen ook zo rond haar vijftigste nog voor haar vallen. Het is een van de beste vrouwenrollen uit die tijd als je het mij vraagt. Nog beter dan deze twee acteurs vond ik eigenlijk Pierre Brasseur als de gladde Shakespeare-acteur Marcel Herrand (briljant!) als crimineel met een vreemde vorm van eergevoel en moraliteit. Deze twee karakters zijn minder openlijk romantisch en sympathiek als Baptiste, maar gek genoeg had ik meer met hun personages. Er gaat toch eigenlijk niets boven een paar goede schelmen in een film als deze. Leuk contrast ook tussen dief Lacenaire en die graaf en hoe ze beiden met moord omgaan.
Dit is een bijna perfecte film. Sterker nog, er is niets binnen deze film dat me echt gestoord heeft, mijn enige probleem was wat er net buiten lag. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik vond het einde wat abrupt. Ik had het gevoel dat er nog een kwartiertje of tien minuten aanvast geknoopt had moeten worden. Niets tegen wat openere eindes, maar na drie uur met deze personages wil ik toch wel graag weten hoe Baptiste nu terug gaat naar zijn vrouw en wat Garrance doet als ze erachter komt dat haar graaf vermoord is. Gebeurt er nog iets tussen die twee. En hoe zit het met Lemaître? Had die niet nog even mogen komen opdraven tegen het einde? Alleen Lacenaires verhaallijn vond ik perfect afgesloten. Eigen is het niet zozeer een open einde als een einde dat een bepaalde afronding mist. Na alle genialiteit dat eraan vooraf ging miste ik een bepaalde finale die alles mooi een laatste betekenis gaf. In plaats daarvan krijgt ieder verhaal zijn eigen open einde. Gek dat mij dat hier meer lijkt te storen dan in andere films, maar het is zo. Eisen dat een meer dan drie uur durende film nog langer duurt klinkt wat absurd, maar zo groot is dan ook de kracht van Les Enfants du Paradis.
4 sterren.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Echt een hele goede film dit!
Goed, het is een vrij lang epos, dat groots is opgezet, maar na afloop heb je ook wat. De sfeer in de film is heerlijk. Je proeft haast de gezelligheid, als we in het begin kennismaken met de mimespeler, geweldig gespeeld door Jean-Louis Barrault en het gezelschap daar omheen. Barrault zet echt een fantastische hoofdrol neer. Die scènes waarin hij zijn mimekunsten tentoonspreid zijn erg mooi om te zien.
Verder heeft de film een geweldige dynamiek, zowel qua locaties, alsmede qua muziek. Dan speelt de film zich weer buiten af, dan weer in huis, dan weer in het theater en iedere keer lijkt de gekozen muziek er ook prima bij te passen. Een minpuntje vond ik de rol van Garrance, gespeeld door Arletty. Niet alleen oogt ze nogal oud, maar daarnaast wist ze op mij in ieder geval geen indruk te maken met haar spel. De rest van de cast doet het verder naar behoren.
In het midden lijkt de film ineens op te houden en opnieuw te beginnen. Dat oogde ontzettend raar. Na net even het bericht van The One Ring gelezen te hebben, is mij ook duidelijk waarom ze dit gedaan te hebben.
Ja, Les Enfants du Paradis is een erg fijne film. Het is bij vlagen een waar spektakel, dat zeker de moeite waard is, al moet je er wel even de tijd voor nemen. Erg mooie Franse cinema dus.
Dikke 4,0*
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
A-film brengt de film 12 mei uit op dvd (Quality Film)
Niet op blu-ray zo te zien. Ok, de film is oud, maar ik heb wel oudere films toch van een blu-ray treatment zien profiteren.
Overigens is 7,99 euro niet echt veel geld als je ziet dat de geïmporteerde blu-ray hierboven voor 35 euro in de pricewatch staat. Overigens pluk je die voor 21 euro van play.com, mocht je toch de blu-ray willen.
Wat de film betreft, ik voel me een beetje een buitenstaander als ik alle loftuitingen op ICM en hier op MM lees. Nou ben ik gelukkig niet helemaal in mijn Remi, aangezien Vinokourov en met name starbright boy eigenlijk verwoorden wat mijn gevoelens zijn voor de film: knappe productiewaarden, zeker gezien de omstandigheden waarin de film werd gemaakt, maar toch geen diepe connectie met de film of de personages, op Baptiste na wellicht.
Nou moet ik zeggen dat mijn bloeddruk ook exact hetzelfde blijft bij love triangles en ik een beperkte tolerantie heb voor overmatig theatraal spel, wat hier met name in bepaalde scènes toch wel erg aanwezig is, zoals bij het gevecht op het toneel. Komisch bedoeld neem ik aan, maar voor mij werkt dat dus niet. Ook Arletty kon mij niet overtuigen, al moet ik toegeven dat ze er voor haar leeftijd goed geconserveerd uitziet. Haar spel was dat helaas ook.
Ik zou er graag zo van genieten als sommige users hier. Few achievements in the world of cinema can equal it, schreef Ebert in zijn Great Movie review over Les Enfants du Paradis. Jammer dat ik het niet zie.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30449 berichten
- 5199 stemmen
Les enfants du paradis is een lange zit, maar toch kan het een boeiend verhaal opbouwen. Het is zowel iets episch als magisch dankzij de setting van het theater en de mimespelers. En dat gemaakt in bezet Europa tijdens WO II. Verre van evident. Af en toe merk je wel dat de film daardoor te leiden heeft. Het is wat roeien met de riemen die voorhanden waren (decor, crew, acteurs) maar zelfs dan heeft het betere riemen dan veel andere films. Maar de film is uiteindelijk vooral vakmanschap en niet echt een magische film. Buiten enkele scènes met Jean-Louis Barrault dan die de film toch wel optrekt. Misschien dat het ooit bij herziening wat beter overkomt.
Zenith123
-
- 1 berichten
- 1 stemmen
Zag gisteren in EYE de trailer van Les enfants du Paradis. De titel was vertaald naar "De paradijs -kinderen " En dat is apert fout omdat het hier het woord " le Paradis" de betekenis heeft van "het schellinkje" ( de goedkoopste plaatsen helemaal bovenin een theater) . De hele film en vertaalde dialogen heb ik nog niet gezien in deze gereviseerde versie. Maar deze eerste fout in de vertaling maakt me wel wantrouwig wat de rest van de vertaling van Préverts beeldschone teksten aangaat...
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
Het tweede deel is wat mij betreft beduidend beter dan het eerste deel, met name op het gebied van locaties, cinematografie en dialoog. De personages kruisen elkaar op een gegeven moment alleen wel erg gemakkelijk. Grootste minpunt voor mij is echter de regelmatig afgezaagde humor. Zou anders wel een halfje meer in hebben gezeten.
Sir Djuke
-
- 337 berichten
- 947 stemmen
Superlatieven schieten tekort om deze drie uur durende tour de force van Marcel Carne aan te prijzen. Nog verbazingwekkender wanneer je weet dat hij onder de restricties van de Duitse bezetting tot stand is gekomen. Met name de zeer spontaan ogende maar strak vormgegeven scenes met vele figuranten zijn fantastisch. Onder die figuranten veel leden van de Franse Resistance, die zich zodoende vlak onder de toekijkende ogen van de Kulturkammer van het Vichy-regime schuil hielden. Een van de beste films ooit.
Roger Thornhill
-
- 5579 berichten
- 2201 stemmen
Toen ik deze film als twintigjarige voor het eerst zag was ik vooral onder de indruk van de romantiek van het gebroken hart van Baptiste. Nu, jaren (véle jaren) later, breekt Baptiste nog steeds mijn hart, maar kan ik ook genieten van de ironische glimlach van Garance en de opgewekte manier waarop Frédérick Lemaitre zijn filosofie van luchthartige ongebondenheid viert. Als motten om een vlam dansen vier mannen om de ongrijpbare Garance heen, in een film die nauwelijks een plot heeft maar verder alles: humor en pathos, indrukwekkende sets, ironische dialogen vol wereldwijze aforismen van welbespraakte personages, en bovenal een ambiance waarin leven en liefde, leugen en waarheid, acteren en “werkelijkheid” onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en zelfs de afstotelijke Jéricho zijn moment van ontroering krijgt – om direct daarna weer zijn gif van wantrouwen en achterdocht te spuwen. De impact van de scène waarin Garance en Frédérick vanuit hun loge naar het optreden van Baptiste kijken en peinzen over wat er na al die jaren met hen gebeurd is, hoe ze veranderd zijn en hoe ze nog altijd hetzelfde zijn (en hetzelfde voelen) bewijst de kracht van deze film, die dankzij de rijke en moderne karakteriseringen van de personages nog absoluut niet gedateerd aandoet.
Bekeken in de Blu-ray van Pathé / Second Sight met 2011 als copyright-jaartal, met een prachtige en smetteloos gerestaureerde transfer van 190 minuten met Engelse ondertitels (helaas zonder audiocommentaartracks), en met als extra’s twee interessante Making of-documentaires, beide ongeveer 52 minuten lang met Engelse ondertitels voor de Franse sprekers (maar niet voor die paar Fransen die met hun zware accent Engels spreken), plus twee korte documentaires van samen 12 minuten over de restauratie van het ernstig gehavende beeld en geluid. Prachtige uitgave.
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11969 stemmen
Njah, pover gebeuren.
Carné duikt de theaterwereld in en vertoeft daar duidelijk graag. Leuk voor mensen die daar ook graag in vertoeven, maar het haalt een hoop tempo uit de film. Deed me af en toe een beetje aan Fellini denken, ook met de drukte van deze film, da's jammer genoeg niet zo'n geweldige link wat mij betreft.
Het acteerwerk is erg dik aangezet, het verhaaltje uitgebreid maar nooit interessant. Het is dan ook bloedirritant dat deze film boven de 180 minuten uitkomt. Met een uurtje of twee had je het verhaaltje ook wel kunnen vertellen, al was het dan nog steeds niet zoveel boeiender geweest.
Audiovisueel viel er ook niet zoveel te beleven. Misschien dat het er gezien de tijd nog wel aardig uitzag, ondertussen is het vooral erg braaf en verwacht, zonder opvallende momenten. Mnee, niks voor mij. Begrijp wel waar de klassiekerstatus vandaan komt, maar wat mij betreft zijn dat niet de goeie redenen.
1.0*
Bobbejaantje
-
- 1834 berichten
- 1823 stemmen
Met veel grandeur wordt een belangrijk cultureel tijdperk van Frankrijk tot leven gebracht. Midden 19e eeuw piekt het theaterleven in Parijs met het Théàtre des Funambules en belangrijke acteurs als mimespeler Jean-Gaspard Deburau en de klassieke acteur Frédérick Lemaître. Les Enfants du Paradis bouwt een liefdesplot op rond deze twee illustere Franse cultuuriconen, die in de loop van de film veelvuldig hun kunst op het podium mogen vertonen. In deze (oorlogs)productie wordt daarbij niet op een figurant meer of minder gekeken. Talrijke scènes met massa’s volk, wat een strakke ‘regie’ moet vereist hebben.
Van regisseur Marce Carné en scenarist Jacques Prévert heb ik eerder al twee sublieme films gezien; Le Quai des Brumes (1938) en Le Jour Se Lève (1939) . Wetende dat Les Enfants Du Paradis volgens sommigen als beste Franse film ooit wordt beschouwd, was ik klaar om opnieuw een meesterwerk onder ogen te zien. Echter bleek dat een illusie, parallel met de mimespelen in de film misschien. Mijn voornaamste kritiek is dat deze film veel te lang duurt om een flinterdunne plot boeiend te houden, tenzij je wil kijken voor het vertoonde theater in de film. Een uurtje schrappen in dit vrij romantische melodrama had in mijn optiek misschien tot een boeiender resultaat kunnen leiden.
Wat de film nog redt zijn de bijwijlen sprankelende dialogen van Prévert die toch het talent heeft om acteurs geloofwaardige én bijtende teksten te laten debiteren die er knal opzitten, zie ook de finale met Arletty en Maria Casares. Verder bevat de film flitsen van poëzie, wat ik al eerder ervaren heb in de stijl van Carné. Op de acteerprestaties van hoofdrolspelers Jean-Louis Barrault en Pierre Brasseur valt ook helemaal niets aan te merken. En gelukkig waren de makers in staat om een sterke eindscène te produceren, die me mild stemt. Jean-Lous Barrault verliest zijn geliefde in het feestgewoel van het carnaval. Erg dubbelzinnig als je weet dat carnaval etymologisch van het Latijnse Carne Vale komt (= vaarwel vlees).
Ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat deze film zo hoog gewaardeerd wordt door de critici omwille van het onderwerp (iconische acteurs in een iconisch theater) en de makers (op hun beurt iconen) waarbij in de film gespeeld wordt met de grenzen tussen fictie en werkelijkheid, en gereflecteerd wordt over de relatie tussen artiest en publiek. Lijken me helemaal favoriete onderwerpen voor professionele critici.
Ik ben blij dat ik de film gezien heb maar het leven is te kort om hier ooit nog een keer tijd aan te spenderen.
Dievegge
-
- 3000 berichten
- 7699 stemmen
Het was een krachttoer om nog onder de Duitse bezetting zo’n grootschalige set te bouwen. De Boulevard du Crime werd zo genoemd omdat er misdaadmelodrama’s opgevoerd werden, maar er waren ook echte gauwdieven. Er heerst een woelige drukte met heel veel figuranten. Het “paradijs” is de engelenbak: het hoogste balkon met de goedkoopste zitplaatsen, met een volks en luidruchtig publiek.
Arletty speelt de zwarte weduwe die vier mannen haar web in lokt. Eerst draagt ze oorbellen in de vorm van een hartje; later een mysterieuze voile. Via haar veroveringen klimt ze op in maatschappelijke status: van een misdadiger-dichter met boeventronie tot een graaf met monocle.
Van de vier mannen zijn er drie die echt bestaan hebben. Pierre François Lacenaire eindigde met z’n nek op de guillotine in 1836. Baptiste Debureau en Frédérick Lemaître waren gevierde acteurs. Met hen wordt de tegenstelling tussen “hoge” en “lage” theatervormen een thema. De pantomimespeler zegt meer zonder woorden dan de dramatische acteur met uitgebreide monologen. De ene heeft witte schmink op z’n gezicht; de andere zwarte schmink als Othello.
Liefdesverdriet, jaloezie en rivaliteit zitten zowel in het overkoepelende verhaal als in de ingelaste toneelfragmenten. In een daarvan wil de pantomimespeler zich verhangen met een touw, maar een meisje gebruikt datzelfde voorwerp om touwtje te springen. Zoals Vondel al zei: de wereld is een schouwtoneel.
Het laatste nieuws
'La La Land' van met Ryan Gosling en Emma Stone vrijdagavond te zien op televisie
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Bekijk ook
La Meglio Gioventù
Drama, 2003
979 reacties
Le Trou
Thriller / Drama, 1960
86 reacties
Paris, Texas
Roadmovie / Drama, 1984
290 reacties
Manon des Sources
Drama, 1986
95 reacties
Letyat Zhuravli
Drama / Romantiek, 1957
83 reacties
Jean de Florette
Drama, 1986
125 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.