Jean de Florette (1986)

Een zeldzaam pareltje. Ga er verder ook geen woorden aan vuil maken. Benieuwd naar het tweede deel!

Een goede dramafilm...
Mooi verhaal...
Mooi landschap...
Prima acteerwerk...
Perfect achtergrond geluid/muziek (DTS-HD Master)...
Redelijk mooi HD kwaliteit, soms veel geruis...
Het is wel moeite waard...

Zeer aardige film, waarin twee Franse boeren het leven van hun buurman onmogelijk maken. Sfeervolle setting en goed acteerwerk, zeker van Gerard Depardieu. De personages en het plot worden goed en rustig uitgewerkt. Je krijgt gaandeweg steeds meer sympathie voor Jean en zijn gezin. Het einde blijft enigzins open, met het oog op Manon des Sources.

Zelf heb ik Jean de Florette en Manon des Sources als twee delen gezien. Het was feitelijk ook één geheel, je kan hier moeilijk over een apart vervolg spreken. Er worden wat jaren overgeslagen, dat is alles. Deel 2 is imo niet te volgen als je deel 1 niet hebt gezien, maar dat is natuurlijk lastig in te schatten. Maar met alleen Jean de Florette is het verhaal slechts op de helft (is eigenlijk ook niet goed te beoordelen als je deel 2 niet hebt gezien) en wordt eigenlijk alleen maar beter, met een schitterend einde. Al met al een beetje vreemde constructie.

Prachtige film, typisch Frans. De beelden kennen nog steeds de liefelijkheid van het Franse platteland, eenvoudig gefilmd en dat past uitstekend. Het verhaal is alles behalve liefelijk. Feitelijk is het zelfs behoorlijk bitter. Heel anders dan "La chateau de ma mere" en "La gloire de mon pere" van dezelfde schrijver Marcel Pagnol. Die films gaan over liefde in zijn volle glorie, zijn ook in en in liefelijk. Ook hier is de liefde natuurlijk wel de spil waar uiteindelijk alles om draait, maar laat de vele donkere kanten zien.

Verplichte kost! Bijna niet te verwoorden hoe goed dit is.

Beschrijving klopt niet: Ze---- kijken twee jaar lang toe hoeveel moeite het de nieuwe buurman kost om zijn ¨¨¨groenten¨¨¨ te bewateren, hetgeen zelfs ten koste gaat van zijn gezondheid.

Mooie film, met goede vertolkingen.
Het verhaal zit goed in elkaar, maar toch is het niet echt mijn ding.
Toch vind ik de prent goed genoeg om uit te kijken naar het vervolg.

Klassieker.

Onderdeel van het tweeluik Jean de Florette - Manon des Sources, en daar een geheel mee - je kan de ene niet los zien van de andere, het verhaal loopt naadloos over, en de clues die in dit eerste deel neergelegd worden zijn noodzakelijk voor het begrip van het einde.

De film ademt in elk detail de liefde voor het land, de gebruiken, de mensen die daar hun bestaan opgebouwd hebben en hun leven volbrengen. Maar het is geen zorgeloze liefde - het land laat zich onaangedaan door het menselijk lijden, de gebruiken zijn meedogenloos en onveranderbaar, de mensen zijn zelfzuchtig, eigengericht en berekenend. Weinig verrassend dat Jean de Florette als wat eigenwijze nieuwkomer daar geen warm onthaal geboden wordt - niet door de natuur, niet door de gemeenschap, en niet door zijn buren.

Wellicht krijgt de film een extra laag, een extra diepte als je met een begrip van de agrarische manier van leven naar de film kijkt. Die heb ik indertijd van mijn vader en neef gehad - het helpt toch wel om de waarde van een tegenvallende oogst wat beter te schatten, en om het uitblijven van de zo noodzakelijke regen beter te begrijpen.

Van de ondertussen meer dan tweehonderd titels die Gerard Depardieu op zijn naam heeft staan is dit zonder twijfel een van zijn beste rollen. De eigenwijzigheid, schoolmeesterigheid en grotestadsheid druipt van hem af - in schril contrast met de plattelandsigheid en gluiperigheid van Daniel Auteuil. Prachtig werk van allebei - en nog eens ondersteund door even sterk werk van de hele cast.

Zonder twijfel een tijdloos meesterwerk.

Lang geleden dat ik deze zag, maar kan me toch nog goed herinneren hoe het allemaal in elkaar zat. Hoewel een goede film, vond ik hem niet super en heb ik ook nooit de zin gevonden voor een herziening.

Super, echt genoten. Een van de weinige voordelen als je met een onwillige, pijnlijke rug ziek thuis zit. Wat een sfeer in die film. En ook de mentaliteit van de dorpelingen, weet zeker dat ook in Nederland in sommige dorpen nou nog precies zo gedaan en gedacht wordt.

Mooi verhaal, uitstekend verfilmd en met schitterende acteurs en als ik dan toch een beste moet kiezen dan gaat mijn voorkeur naar Daniel Auteuil die weergaloos de rol van de ongeletterde maar lepe, vleierige maar toch niet volledig gevoelloze boer (in strijd met de onverzettelijke, meedogenloze rol van Yves Montand) neerzet.
Knappe sfeerschepping van de krekelwarme Provence.

Ik heb hem opgenomen van de belg vorige week en keek er echt naar uit...Zat er helemaal klaar voor vanavond....Ik weet zeker in 1986 dat ik woorden tekort zou komen voor deze film...4,5 sterren. En nu, bijna dertig jaar later...?? Boerenklucht vertolkt door het franse amateurtoneel....topacteurs dus.... Kon niet geloven dat ik er geen bal aan vond. Houterig geacteerd,overdreven vaak, alsof ze op toneel stonden....Na een drie kwartier krampachtig kijken naar de film , met tranen in de ogen uit gezet ). Ik ben een cultuurbarbaar geworden....geen oog meer voor les etoiles d'ecran (ja ik spreek vloeiend frans ...).....Een gewone boerenklucht met topacteurs. Ik neem een whiskey of twee en moet deze schok verwerken...Sorry Depardieu en al die anderen....niet meer aan mij besteed. Moet ik naar een shrink...?

Prima drama film met goed acteerwerk en een mooi tijdsbeeld van een corrupt dorpje.

Wat een prachtige in elkaar gezette drama.

Mooi sfeervol drama, vol met prachtige beelden en een felle zon die overal tussendoor schijnt. Fijne rolbezetting in een bijzonder verhaal, waar twee mannen het leven van hun buurman letterlijk om zeep helpen. Waar ik in het begin nog wel hoopte dat het plan van Montand en Auteuil zou lukken, kreeg ik gaandeweg steeds meer sympathie voor Depardieu. Die man verdiende al die ellende niet. Verder kijkt dit gewoon heerlijk weg. Fantastisch loom sfeertje. Ik heb genoten, op naar 'Manon des Sources'.

Voor de liefhebbers van Jean de Florette en Manon des Sources: vergeet ook niet Le Château de Ma Mère (1990) en La Gloire de Mon Père (1990) te kijken.
Ook naar boeken van Marcel Pagnol en erg sfeervol / nostalgisch.
Franse box van A-film waar deze titels in zitten is helaas uitverkocht.

De Franse Provence, veelal in de zomer, waar het warm en droog is, de vogeltjes fluiten en de krekels, of hoe die herriemakers ook maar mogen heten, tjirpen. Dat sfeertje heeft het wel. Twee lieden met snode plannen, waarbij een dwarse buurman op opvallend achteloze wijze uit de weg wordt geruimd, maar de erfgenaam taaier blijkt dan gedacht. Het is daar dat de film speelt met de sympathie van de kijker. Zo is Ugolin eigenlijk een aardige sukkelaar die meegaat in hetgeen de sluwe César beraamt.

Het wordt het langzaam uitknijpen van de gebochelde, maar nergens dat Montand vervalt in het spelen van de grote boef, terwijl Jean lange tijd onverstoorbaar z'n groene gang gaat. Depardieu moet een paar keer (te) flink aanzetten, maar hij houdt dan ook wel van een wijntje. Een film die het narratief op de rit heeft en verder niet zo gek veel te bieden heeft. Of het moeten de ijzige blikken van het dochtertje zijn. En hoe het uitpakt. Ergens wel jammer dat er daar een tweede deel wordt aangekondigd.

Ik vind deze twee zelfs beter. Minder melodramatisch dan zijn fictie en nog meer sfeer.

Ik wilde onderhand maar weer eens de top 250 gaan afwerken, de top 250 van Moviemeter en niet die van IMDb. Die van IMDb veranderd namelijk te snel om hem fatsoenlijk af te werken en bovendien staan op de lijst van Moviemeter meer Europese films en Art-house films, wat ik stiekem toch veel leuker vind dan hersenloze actie die ik toch wel een keer ergens tegenkom. Jean de Florette is ook echt zo'n film die niet op de IMDb-lijst staat maar wel op die van Moviemeter. Het verhaal lijkt op het eerste gezicht niet bijzonder interessant maar toch leek het me een erg leuke Franse film, dus heb ik hem maar gekeken.

Op het Franse platteland midden in de Provence wil een oude man samen met zijn enig levend familielid een anjer-kwekerij beginnen, maar er is één probleem: water. De knorrige buurman die een beetje bergop woont heeft een bron maar de buurman weigert het huis te verkopen. Ze raken op de vuist en de buurman overlijd, na de begrafenis krijgen ze te horen dat het huis en de grond zijn ge erft aan een ver familielid van de buurman. Ze gooien de bron dicht met cement en hopen dat de nieuwe eigenaar hem niet zal vinden. Dan komt de nieuwe eigenaar aan, een gebochelde ex-ambtenaar die van plan is een grote moestuin en een konijnen-fokkerij te beginnen. De ouwe verteld zijn familielid om vrienden te worden met de gebochelde en zo kijkt het tweetal toe hoe de gebochelde twee jaar lang zijn best doet zonder enig resultaat.

Yves Montand speelt Cesar Soubeyran alias 'Papet', Daniel Auteuil is zijn familielid Ugolin en Gérard Depardieu (die later Columbus zou gaan spelen in Conquest of Paradise) speelt de gebochelde Jean de Florette. Het acteerwerk was sterk, voor zover ik dat kan beoordelen want ik spreek nauwelijks Frans. Wel had die bochel wat realistischer gekund, maar dat is nou ook weer niet zo heel belangrijk.

In het begin stond ik aan de kant van Soubeyran en wou graag zien hoe ze hun anjers konden gaan kweken maar ik kreeg steeds meer sympathie voor Jean. Eigenlijk toch wel een stel gluiperds daar op dat Franse platteland, "Stel nou dat iemand, per ongeluk, een zak cement in de bron laat vallen?". Maar ik ben toch nog erg benieuwt of Cesar en Ugolin in het vervolg dan eindelijk hun anjers hebben kunnen verbouwen.

Nee, het drama van de film is uitstekend. Ik moet bekennen dat de film niet altijd even interessant is. In het middenstuk is het allemaal even wat minder, maar toch was de film makkelijk uit te zitten. Naast het drama was natuurlijk ook de prachtige omgeving zeker de moeite waard. Iedereen die wel eens in de zomer in zuid-Frankrijk op vakantie is geweest zal het zeker herkennen, die prachtige natuur omgeven door bergen. De omgeving en de sterke cinematografie geven de film een mooi sfeertje. Van de soundtrack had ik op zich wat meer verwacht maar de muziek van Jean-Claude Petit was zeker niet slecht en werkte de drama zeker ten goede. Toch denk ik dat een componist als Ennio Morricone de film nog veel sterker had kunnen maken, Italië staat immers ook als co-producent.

Een zeer prettige top 250 film, die ik anders waarschijnlijk nooit was tegengekomen.

Gewoon een juweel van een film, "Baspis" heeft hieronder een mooi verhaal gemaakt over de film en ik kan daar volledig in mee gaan. Uitstekende tijdbesteding voor de kijker van deze film!

Jean (Gérard Depardieu) is een stadsmens die z'n veilige job als belastingontvanger inruilt voor een onzeker boerenbestaan op de Provençaalse boerderij die hij geërfd heeft. Hij is een intellectueel die een keurig, accentloos Frans spreekt. Z'n ideeën zijn wellicht beïnvloed door Rousseau en Tolstoj. Om het ware geluk te vinden moet de mens terugkeren naar de natuur en het land bewerken met z'n eigen handen.

In de praktijk wordt hij geconfronteerd met de kneuterigheid van de lokale boeren, die over hem roddelen met hun nasale streekaccent. César "Le Papet" Soubeyran (Yves Montand) is de manipulator op de achtergrond. Omdat hij zich te goed voelt om rechtstreeks met Jean te spreken, moet z'n naïeve neef Ugolin (Daniel Auteuil) als tussenpersoon fungeren. Het is een botsing tussen stads- en plattelandscultuur, tussen boekenwijsheid en praktijkervaring.

Jean is een soort Christusfiguur. Hij vindt z'n boerderij mooier dan de Hof van Eden. Hij wordt verraden en gekruisigd door mensen die hij vertrouwde. Wanneer het onweer de foute kant van de heuvel kiest, schreeuwt hij naar de hemel: "Waarom hebt Gij mij verraden?" Hij is een optimist met een enorme levenslust, iemand die het gevecht met de natuurelementen aangaat. Door te veel op z'n theoretische kennis te vertrouwen bewerkstelligt hij z'n eigen ondergang. Hij is fanatiek; terugkeren naar de stad is geen optie. "Nous sommes condamnés à la réussite," is een paradox; je kunt niet tot iets positiefs veroordeeld worden.

Élisabeth Depardieu, Gérards toenmalige vrouw in het echte leven, speelt de echtgenote. Je moet wel hopen dat Jean slaagt, omdat anders z'n vrouw en dochter onbemiddeld achterblijven. In het tweede deel zal dochter Manon volwassen zijn.

Het natuurschoon is meer dan een mooi decor. César giet wat water op de aarde in z'n hand en proeft ervan om de vruchtbaarheid in te schatten. Bij de azuurblauwe, wolkeloze lucht voel je de drukkende hitte. Het onweer is dramatisch in beeld gebracht.

Had zomaar een western(klassieker) kunnen zijn. Opvallend veel thema's die overeen komen. De omgeving is afgelegen en rijk aan natuur, de strijd met natuur en jaloerse medemens, de zoektocht naar water en de brakke, oude huisjes als kers op de taart. Of is de kers misschien het treurige melodietje op de mondharmonika? Ennio Morricone had het deuntje waarschijnlijk graag op zijn conto gehad. Ik heb vooral genoten van Jean's gevecht voor een nieuw bestaan. Zijn doorzettingsvermogen en optimisme. De manier waarop hij dan uiteindelijk verraden wordt en hoe de Soubeyran's vervolgens een feestje vieren bij de heropende stroom, voelt vreemd aan. Het is goed dat een film als deze iets bij je losmaakt. Hoewel Gérard Depardieu een mooie rol neerzet, heb ik toch meer genoten van het spel van Daniel Auteuil. Ben benieuwd naar hoe dit gaat aflopen. Snel maar eens Manon des Sources aanslingeren.

Lang geleden gekeken en helemaal onder de indruk geraakt. Zodanig dat ik deze en het vervolg toendertijd op dvd heb aangeschaft. Daarna eigenlijk nooit meer gekeken. Het is soms beter om films in je geheugen het stempel "prachtig" te laten behouden in plaats van eventueel gedesillusioneerd je mening na een x aantal jaren te herzien. Prachtige film, dus.