Kika (1993)

Soms grappig, soms belachelijk, al met al goed gestructureerd en boeiend.

Extreem tegenvallend, ondanks Peter Coyote.

Wat een slechte film is dit zeg.

Echt de zwakste die ik ooit van Pedro Aldomovar zag.

Visueel zijn al duidelijk de kenmerken van Almodovars recentste films te herkennen, en ook de muziek is uitmuntend. Maar het verhaal is zo over the top dat een mens niet meer goed weet wat hij hier nu mee aan moet. Karikaturale personages tot en met, de meest waanzinnige en vergezochte verhaalwendingen,... Uiteindelijk kon ik het niet meer houden en heb ik besloten dat het toch wel grappig bedoeld zal zijn geweest (zelden zo gelachen toen iemand zei dat zijn vader onthoofd werd tijdens een autoongeluk, dat soort dingen ) Maar een geslaagde film wordt het daar toch niet van. Eigenlijk werd alles recht gehouden enkel en alleen door het waanzinnige talent van Almodovar (en door het feit dat je van hém altijd iets meer waanzin verdraagt dan van iemand anders natuurlijk) maar echt overtuigend vond ik het toch allemaal niet. Af en toe een béétje realisme of een normale reactie bij een van de personages of zo, het zou al veel hebben verbeterd. Nu is het gewoon een totaal overdreven en naar mijn mening nogal overbodige film, die erg knap gemaakt én geacteerd is, en aangenaam om te bekijken, maar niet echt meer. 3 sterren dus.

Almodovar werkt hard aan z'n "meest overschatte regisseur ooit" status. Pfoe, wat een drol van een film weer zeg. Saai tot op het bot en weer vol personages die totaal niet boeien. 1,5 sterren voor een paar komische momenten.

Werkte hij daar al in 1993 aan ??

Daar werkte hij in 1993 al aan ja, misschien zelfs nog wel eerder maar die films heb ik niet gezien. Niet van plan ook, min of meer toeval dat deze me gisteren onder ogen kwam.

Meest overschatte regisseur? Vind je films als Todo sobre mi Madre en Hable con Ella dan overschatte films? Bizar, Godfella, bizar.

Goed, Kika is dan wel geen goed startpunt om Almodóvar naar waarde te kunnen schatten, misschien zelfs een te vermijden kijkbeurt, maar zelfs de eerste kitch-producties van Pedro Almodóvar hebben een ontegensprekelijke kwaliteit. Zo is Laberinto de Pasiones de enige film die de Madrileense Movida (de euforie die in de Spaanse hoofdstad heerste na de dood van Franco) op een briljante manier in beeld brengt, en Mujeres al Borde... is een feest voor elke filmliefhebber. Om maar twee voorbeelden te noemen.

Dit was de eerste Almodovarfilm die ik heb gezien, ik was toen nog 20/21 en vond het een verwarrende film :-o !! Je mag gerust zeggen dat ik d'r écht héélemaal niks van snaptende. Jaren (en vele arthousefilms en studiejaren) later herontdektende ik Almodovar weer met het zien van La Mala Education en Volver, nou ik ook meer heb gezien van zijn ouvre (zeg maar gerust bekant alles) ben ik beter in staat deze film te waarderen en te (be)oordelen.

Kika behoort niet tot de beste films die Almodovar heeft gemaakt. De film is, op z'n zachtst gezegd, nogal chaotisch en verwarrend met al veelvoud aan personages en verhaallijnen. Het is zondermeer waar dat deze allemaal meer en meer bij elkaar komen tegen het einde van de film.....maar het slot doet wat afgeraffeld aan en de ontknoping lijkt haast uit de lucht te vallen.

Hier staan tegenover de hilarische verkrachtingsscene (die zondermeer tot een van de origineelste scenes behoort uit de hele filmgeschiedenis) en satire op de riooljournalistiek/massamedia.

In Kika is al veel te herkennen van de stijl van Almodovar in zijn latere films : de schitterende felle kleuren, het duidelijke gebruik van muziek en de melodramatische verhaallijnen (hoewel dat laatste in vrijwel alle films van Almodovar aanwezig is).

Kort en goed : een typische Almodovarfilm met duidelijke mankementen die ondanks alles een aardige avond kijk (en lach) plezier oplevert.

Ik kende deze satirische komedie/klucht van Almodóvar niet: als altijd hilarisch, grappig, kitscherig, 'n beetje geweldadig en voor de conservatieve Spaanse katholieken schandalig. In dit verhaal over de naïve Kika lijken de acteurs uit een stripverhaal te komen. Deze keer wellicht wat teveel 'over de top', maar het blijft zo leuk.

Bizarre komedie van Almodóvar met z'n typerende stijl. Al merk je wel dat hij nog moet groeien. Hier is hij nog wat jonger en het tempo ligt een pak hoger. Een leuk en bizar verhaaltje dat je doet kijken om te weten welke kant het uitgaat. Alleen is het niet altijd even sterk en duurt het even voor je mee bent met Kika. Ze grijpt je niet meteen als hoofdfiguur en je weet ook niet meteen welke figuren op de voorgrond meedraaien.

Het acteerwerk is niet slecht, al hangt het af en toe tussen bizar en net typetjes. Peter Coyote zal nooit een groot acteur zijn en is waarschijnlijk enkel gecast om met een Amerikaanse naam internationaal door te breken. Kika is wel consequent in haar rol en na een tijdje ben je mee met haar naïviteit..

Conclusie is een Almodóvarfilm die niet helemaal goed in elkaar zit, maar het is wel een Almodóvarfilm en hij zorgt voor een leuke avond kijkplezier.

Tegen het einde aan (in dat landhuis) wordt het nogal dramatisch en zeer saai, echter is het daarvoor één groot festijn. Absurde humor, Compleet idiote personages en dwaze verhaallijnen. Kika is een buitengewoon snoezig typetje en die lesbienne en haar broer volslagen besodemieterd en op-en-top lekker gestoord. Echt grandioos is Almodovar voor mij (nog) niet, maar het is wel een cineast naar wiens werk ik keer op keer graag kijk.

Zojuist weer gezien en wat me met de meeste films van Almodovar overkomt, overkwam me weer. In m'n geheugen blijft meestal heel weinig hangen van het uiteindelijke verhaal. Zo kon ik me eigenlijk alleen de persoon Kika en Andrea Caracortada herinneren en een aantal van hun belangrijkste scenes. Eigenlijk was ik het hele plot rondom de moordende Peter Coyote kwijt, terwijl ik de film toch al twee keer eerder gezien had.

Dus, het was allemaal een meer dan aangename verrassing, dit veelgelaagde verhaal over media, film, voyeurisme, vrouwen, mannen, dood, sex en literatuur. Op en top genieten, de film vliegt voorbij en is bij vlagen extreem komisch!

Ik hou van de films van Almodóvar, maar dit viel tegen en ik kan jammer genoeg niet helemaal de vinger leggen op het waarom daarvan. Misschien dat er slechts enkele scenes waren die die typische Almodóvar-touch hadden (die verkrachting met die politie-agenten!!). Het bleef erg soapy, met te veel vergezochte verwikkelingen die te lang duurden.

Jammer, kan gebeuren. Volgende keer gewoon weer een goede film van hem.

2,0*

Wat mij betreft horen de drie films die Almodóvar in de vroege jaren negentig maakte bij zijn beste, ook al heeft hij later meer internationale erkenning gekregen.

Dit is een film die je meer dan één keer moet zien om alle verhaallijnen te kunnen volgen. Het is wel handig dat Kika geblondeerd is in de flashbacks.

Er komen twee vormen van voyeurisme in voor. Ten eerste is er voyeurisme in de gewone betekenis, een vorm van seksuele perversie. Dit wordt subtiel aangekondigd met een affiche van Peeping Tom vroeg in de film op de kamer van Ramón - die de fotograferende voyeur blijkt te zijn.

Ten tweede is sensatiejournalistiek een vorm van voyeurisme; geprofessionaliseerd ramptoerisme. Andrea Caracortada (cara cortada = scarface) met haar slechtnieuwsshow is mijn favoriete personage, gespeeld door een knettergekke Victoria Abril. Ze brengt het slechtste, meest sensationele nieuws van de dag: "lo peor del día"). Het doet mij denken aan de krantenkoppen in L. P. Boons Menuet. Over the top? Nee hoor, denk maar aan de helikopterachtervolging van O. J. Simpson of aan "De viervoudige zelfmoord in Kasterlee - Humo sprak met de daders." Door de commercialisering van de media was sensatiezucht een trend in deze periode.

Daar waar Caracortada de werkelijkheid van haar meest gruwelijke kant laat zien, doet het titelpersonage Kika precies het tegenovergestelde. Zij doet de werkelijkheid mooier lijken dan hij is door overal een laag schmink op te leggen. Zelfs een dode krijgt een blos op de wangen.

Dan is er ook nog het lesbische en masochistische dienstmeisje, gespeeld door Rossy de Palma. Deze actrice bewijst dat je met een lelijke kop toch camerageniek kunt zijn.

Enkele elementen herinneren aan ander films van Almodóvar. De bondagescène doet denken aan Átame!, de catalepsie van Ramón aan de comapatiënten in Hable con ella.

Wat een ellende, hoe irritant! Uitgezet na een uur En twaalf minuten (uit wraak wel gestemd)

Weer een leuke Almodovar film. Dankzij Canvas kunnen zien. Een van de laatste die ik nog niet gezien heb van de regisseur. Met veel ogenschijnlijk ranzige dialogen en scenes, maar Almodovar weet altijd de goede smaak erin te houden. Bijna dan.....(Iets met het het raam kwakken )

Helemaal niet overrated; juist zeer ondergewaardeerd, al blijft dat natuurlijk een kwestie van smaak. Rossy de Palma die met die stoel op haar rug gebonden de voordeur wil gaan openen, Victoria Abril met die camera op haar kop... Deze knotsgekke beelden horen voor mij bij het beste van de jaren '90 en van de Spaanse cinema.

De vele verwijzingen naar filmklassiekers zijn me ook nog opgevallen. Van "Psycho" wordt muziek gebruikt, van "Peeping Tom" zie je een affiche, ook aan "Rear Window" en "Blow-Up" wordt herinnerd.

Ikzelf hou niet zo van slastick. Helemaal in situaties die niet zo grappig zijn. Ik haat trouwens de conversaties uit de films van almodovar.

Ja maar is dan alles wat je opsomt een voorwaarde, een garantie voor een `goede film"? Omdat Aldomovar zijn klassiekers kent? Weet je hoe dat heet?? ....Pretentieus.

Nee, dat is geen voorwaarde. Ik reken een film bij mijn favorieten als ik er na vijf kijkbeurten nog altijd door geboeid ben en er nieuwe dingen in ontdek. Dit is zo'n film die me vanaf de eerste keer aansprak zonder dat ik alles meteen kon volgen.

Fantast Almodóvar zet hier toch weer een heel bijzondere film neer.

Niet op het niveau van "Atame","Hable con ella", "Volver", "La Piel que habito" e.a., maar toch weer visueel present, met de klassieke elementen als feminisme (ook hier zijn de vrouwen toch dominant aanwezig) en erotisme (dat was duidelijk).

'k Geloof dat Almodóvar een cineast is die lak heeft aan de mening van de kijker. Of die het nu choquerend, kitcherig of soapachtig vindt, Almodóvar drukt zijn visie op alles en nog wat ongeneerd door.

Een pak satirische humor, verrassende wendingen en variatie in het plot en uitstekende acteurs die in zijn films vaak terugkeren : ben in deze "Kika" niet ontgoocheld.

Dus je hebt er een studie van gemaakt,met als resultaat al die verwijzingen naar ádembenemende films...lol. Een film moet er bij mij gelijk in hakken en ga niet 5 keer een film zien en dan te besluiten dat ik met een ´meesterwerk te doen had-heb. Voorbeeld: ik kijk nu naar Moonrise Kingdom, met grote acteurs...Draak van een film,hij gaat nu uit...en blijft uit. Als je geen spinazie lust zal je het ook na 5 keer wel niet lekker vinden.Maar ik waardeer je vasthoudendheid....

De eerste keer vond ik hem al goed, maar ontging er mij nog veel. Door hem meermaals te herbekijken is hij nog in mijn achting gestegen.

Bizarre film, naar mijn smaak iets te. Kleuren en acteerwerk zijn wel te waarderen.

Dit is toch wel een wat mindere film van Pedro Almodovar. Een warrig en erg onwaarschijnlijk verhaal van een schoonheidsspecialiste die wat heeft met zowel vader als de zoon. Het springt van de hak op de tak en kon me ook nauwelijks boeien. Een film die ik ook snel weer zal vergeten denk ik.

Schoonheidsspecialistes en pornosterren

Ik heb een rare verhouding met Pedro Almodóvar. Niet dat ik de man in kwestie ken of iets dergelijks, maar ik heb nu 4 films van gezien (met een stemgemiddelde van 3.62) en toch sta ik er precies nooit voor te springen om er nog eens eentje te proberen. Is het misschien door het feit dat het allemaal nogal wat speciale films zijn? Ik weet het niet, maar met films als Mujeres al Borde de un Ataque de Nervios en Átame! heb ik me in ieder geval danig geamuseerd. Dan nog maar eens eentje uit zijn beginperiode kiezen en de keuze viel op Kika.

Weer een lekker van de pot gerukt filmpje in ieder geval. Het fijne aan het de films van Almodóvar is dat je nooit weet aan wat je je kunt verwachten. Kika is een kakofonie aan verhaallijnen en personages, maar het vormt wel een leuk geheel. Niet altijd even sterk, ik vermoed dat dit ook net iets beter tot zijn recht had gekomen mocht de film een klein halfuurtje korter had geweest, maar bijvoorbeeld die Andrea met haar vreemde programma en bijhorende outfits is een erg leuke zet. Tof ook dat de focus vooral op Kika ligt. Dat is wel logisch, anders zou Almodóvar zijn film niet haar naam als titel geven, maar het is ook gewoon een erg fijn personage. Vooral die dialogen hebben een heerlijk tempo. Naar het einde toe moet het plot de overhand krijgen en dan zakt de film een tikkeltje in. Zeker wanneer dan nog eens de 'zelfmoord' van de moeder van Ramon in vraag wordt gesteld, maar eerlijk is eerlijk: blijft een lekker vlot wegkijkend filmpje.

Er zijn een aantal gebruikelijke Almodóvar namen in de running geweest voor de rol van Kika (onder andere Penélope Cruz) maar uiteindelijk kwam deze terecht bij Verónica Forqué. Kan me niet herinneren dat ik haar al eens in iets anders heb gezien, maar dit is een erg fijne kennismaking. Toffe vibe ook met Peter Coyote die haar love-intrest Nicholas speelt. Ook een wat vreemd personage (vooral de scènes samen met Forqué) maar het zijn vooral de vrouwen die de film maken tot wat het nu is geworden. Zo'n Victoria Abril is als Andrea wel een heerlijk figuur, maar ook Rossy de Palma (Juana) en Santiago Lajusticia (Pablo, hoewel dat natuurlijk een man is) zijn stuk voor stuk memorabele figuren. Leuk visueel stijltje ook. Kan er nog niet echt mijn vinger op leggen, maar die films van Almodóvar hebben altijd wel hun eigen smoelwerk.

Tof! Ga er dit jaar toch echt eens werk van maken om meer van de Spaanse cinema in het algemeen en van Almodóvar in het bijzonder te gaan zien. Moest iemand aanraders hebben, altijd welkom, maar eerst eens mijn voorraadje films opgebruiken. Ik geloof dat ik Todo sobre Mi Madre en Hable con Ella ook nog heb liggen. Benieuwd wat dat gaat geven, al lijkt me dat net iets een ander type film te zijn maar dat kan een verkeerd gevoel zijn.

3.5*

Mijn tiende Almodovar intussen. Vaak is het een hit or miss, dat blijkt ook uit mijn gemiddelde score dat weinig uitgesproken is. Deze KiKa was voor mij een miss, zelfs de zwakste Almodovar die ik al mocht ervaren. Bij momenten zelfs een irritante film met vervelende personages en een vervelende ondertoon als film die maar niet op gang wou komen voor me.

Humoristisch en absurd, mja, kan ik inkomen, maar de ergernissen stonden me toch dichterbij. De belangrijkste scène over de verkrachting bvb. Ik kon daar weinig mee aanvangen. Niet grappig, niet serieus, niet luchtig, iets eigenlijk behoudens verveling. Ook de personages riepen weinig bij me op.

Was er dan helemaal niets positiefs te vertellen? Weinig, maar respect voor Almodovar dat hij steeds zijn eigen stijl en visie tracht te behouden of dat nu botst met de kijker of niet.

Voor mij is het de zestiende Almodovar en ook voor mij is het eerder minor Almodovar en ik vraag me af of hij wellicht met deze film en iets als The Flower of My Secret (ook geen favoriet) in een overgangsfase zat tussen de "oude" Almodovar en zijn latere zeer succesvolle melodrama's. Hier werkt de humor niet zo voor me en ook het dramatsche gehalte laat wensen over. De film voelt vooral als een imperfecte Almodovariaanse bijna-parodie op Hitchcock, maar zonder dat het spannend wordt. Het is niet echt slecht maar in mijn top 16 is dit toch wel bottom 5.