
Kika (1993)
Spanje / Frankrijk
Komedie
114 minuten
geregisseerd door Pedro Almodóvar
met Verónica Forqué, Peter Coyote en Victoria Abril
Kika is een naieve, optimistische schoonheidsspecialiste. Haar beroep en karakter komen goed van pas, want haar vriend Ramon, waarmee ze samenwoont, is een regelmatige in coma wegzakkend gevoelsmens. Pablo is een pornoster, hij zit wegens verkraching in de gevangenis, maar ontsnapt en duikt bij Kika onder. Hij leeft zijn seksuele wensen op haar uit wat toevallig door een gluurder op video wordt opgenomen. En de band komt in handen van een riooljournaliste.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=dK9qQ9w_Gww
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.

Wat een slechte film is dit zeg.
Echt de zwakste die ik ooit van Pedro Aldomovar zag.


Almodovar werkt hard aan z'n "meest overschatte regisseur ooit" status.
Werkte hij daar al in 1993 aan ??
Pfoe, wat een drol van een film weer zeg. Saai tot op het bot en weer vol personages die totaal niet boeien. 1,5 sterren voor een paar komische momenten.
Goed, Kika is dan wel geen goed startpunt om Almodóvar naar waarde te kunnen schatten, misschien zelfs een te vermijden kijkbeurt, maar zelfs de eerste kitch-producties van Pedro Almodóvar hebben een ontegensprekelijke kwaliteit. Zo is Laberinto de Pasiones de enige film die de Madrileense Movida (de euforie die in de Spaanse hoofdstad heerste na de dood van Franco) op een briljante manier in beeld brengt, en Mujeres al Borde... is een feest voor elke filmliefhebber. Om maar twee voorbeelden te noemen.
Kika behoort niet tot de beste films die Almodovar heeft gemaakt. De film is, op z'n zachtst gezegd, nogal chaotisch en verwarrend met al veelvoud aan personages en verhaallijnen. Het is zondermeer waar dat deze allemaal meer en meer bij elkaar komen tegen het einde van de film.....maar het slot doet wat afgeraffeld aan en de ontknoping lijkt haast uit de lucht te vallen.
Hier staan tegenover de hilarische verkrachtingsscene (die zondermeer tot een van de origineelste scenes behoort uit de hele filmgeschiedenis) en satire op de riooljournalistiek/massamedia.
In Kika is al veel te herkennen van de stijl van Almodovar in zijn latere films : de schitterende felle kleuren, het duidelijke gebruik van muziek en de melodramatische verhaallijnen (hoewel dat laatste in vrijwel alle films van Almodovar aanwezig is).
Kort en goed : een typische Almodovarfilm met duidelijke mankementen die ondanks alles een aardige avond kijk (en lach) plezier oplevert.
Het acteerwerk is niet slecht, al hangt het af en toe tussen bizar en net typetjes. Peter Coyote zal nooit een groot acteur zijn en is waarschijnlijk enkel gecast om met een Amerikaanse naam internationaal door te breken. Kika is wel consequent in haar rol en na een tijdje ben je mee met haar naïviteit..
Conclusie is een Almodóvarfilm die niet helemaal goed in elkaar zit, maar het is wel een Almodóvarfilm en hij zorgt voor een leuke avond kijkplezier.
Dus, het was allemaal een meer dan aangename verrassing, dit veelgelaagde verhaal over media, film, voyeurisme, vrouwen, mannen, dood, sex en literatuur. Op en top genieten, de film vliegt voorbij en is bij vlagen extreem komisch!
Jammer, kan gebeuren. Volgende keer gewoon weer een goede film van hem.
2,0*
Dit is een film die je meer dan één keer moet zien om alle verhaallijnen te kunnen volgen. Het is wel handig dat Kika geblondeerd is in de flashbacks.
Er komen twee vormen van voyeurisme in voor. Ten eerste is er voyeurisme in de gewone betekenis, een vorm van seksuele perversie. Dit wordt subtiel aangekondigd met een affiche van Peeping Tom vroeg in de film op de kamer van Ramón - die de fotograferende voyeur blijkt te zijn.
Ten tweede is sensatiejournalistiek een vorm van voyeurisme; geprofessionaliseerd ramptoerisme. Andrea Caracortada (cara cortada = scarface) met haar slechtnieuwsshow is mijn favoriete personage, gespeeld door een knettergekke Victoria Abril. Ze brengt het slechtste, meest sensationele nieuws van de dag: "lo peor del día"). Het doet mij denken aan de krantenkoppen in L. P. Boons Menuet. Over the top? Nee hoor, denk maar aan de helikopterachtervolging van O. J. Simpson of aan "De viervoudige zelfmoord in Kasterlee - Humo sprak met de daders." Door de commercialisering van de media was sensatiezucht een trend in deze periode.
Daar waar Caracortada de werkelijkheid van haar meest gruwelijke kant laat zien, doet het titelpersonage Kika precies het tegenovergestelde. Zij doet de werkelijkheid mooier lijken dan hij is door overal een laag schmink op te leggen. Zelfs een dode krijgt een blos op de wangen.
Dan is er ook nog het lesbische en masochistische dienstmeisje, gespeeld door Rossy de Palma. Deze actrice bewijst dat je met een lelijke kop toch camerageniek kunt zijn.
Enkele elementen herinneren aan ander films van Almodóvar. De bondagescène doet denken aan Átame!, de catalepsie van Ramón aan de comapatiënten in Hable con ella.
Wat mij betreft horen de drie films die Almodóvar in de vroege jaren negentig maakte bij zijn beste, ook al heeft hij later meer internationale erkenning gekregen.
Dit is een film die je meer dan één keer moet zien om alle verhaallijnen te kunnen volgen. Het is wel handig dat Kika geblondeerd is in de flashbacks.
Er komen twee vormen van voyeurisme in voor. Ten eerste is er voyeurisme in de gewone betekenis, een vorm van seksuele perversie. Dit wordt subtiel aangekondigd met een affiche van Peeping Tom vroeg in de film op de kamer van Ramón - die de fotograferende voyeur blijkt te zijn.
Ten tweede is sensatiejournalistiek een vorm van voyeurisme; geprofessionaliseerd ramptoerisme. Andrea Caracortada (cara cortada = scarface) met haar slechtnieuwsshow is mijn favoriete personage, gespeeld door een knettergekke Victoria Abril. Ze brengt het slechtste, meest sensationele nieuws van de dag: "lo peor del día"). Het doet mij denken aan de krantenkoppen in L. P. Boons Menuet. Over the top? Nee hoor, denk maar aan de helikopterachtervolging van O. J. Simpson of aan "De viervoudige zelfmoord in Kasterlee - Humo sprak met de daders." Door de commercialisering van de media was sensatiezucht een trend in deze periode.
Daar waar Caracortada de werkelijkheid van haar meest gruwelijke kant laat zien, doet het titelpersonage Kika precies het tegenovergestelde. Zij doet de werkelijkheid mooier lijken dan hij is door overal een laag schmink op te leggen. Zelfs een dode krijgt een blos op de wangen.
Dan is er ook nog het lesbische en masochistische dienstmeisje, gespeeld door Rossy de Palma. Deze actrice bewijst dat je met een lelijke kop toch camerageniek kunt zijn.
Enkele elementen herinneren aan ander films van Almodóvar. De bondagescène doet denken aan Átame!, de catalepsie van Ramón aan de comapatiënten in Hable con ella.
Ben hem nu aan het opnemen. Ben nooit zo'n fan geweest van Aldomovar...( hij is geen nieuwe Fellini!!) Beetje overrated?? Komt mij "te" intellectualistisch over zoals je het beschrijft. Maar fijn dat je de film even uitlegt


Ben hem nu aan het opnemen. Ben nooit zo'n fan geweest van Aldomovar...( hij is geen nieuwe Fellini!!) Beetje overrated?? Komt mij "te" intellectualistisch over zoals je het beschrijft. Maar fijn dat je de film even uitlegt

Helemaal niet overrated; juist zeer ondergewaardeerd, al blijft dat natuurlijk een kwestie van smaak. Rossy de Palma die met die stoel op haar rug gebonden de voordeur wil gaan openen, Victoria Abril met die camera op haar kop... Deze knotsgekke beelden horen voor mij bij het beste van de jaren '90 en van de Spaanse cinema.
De vele verwijzingen naar filmklassiekers zijn me ook nog opgevallen. Van "Psycho" wordt muziek gebruikt, van "Peeping Tom" zie je een affiche, ook aan "Rear Window" en "Blow-Up" wordt herinnerd.
Helemaal niet overrated; juist zeer ondergewaardeerd, al blijft dat natuurlijk een kwestie van smaak. Rossy de Palma die met die stoel op haar rug gebonden de voordeur wil gaan openen, Victoria Abril met die camera op haar kop... Deze knotsgekke beelden horen voor mij bij het beste van de jaren '90 en van de Spaanse cinema.
De vele verwijzingen naar filmklassiekers zijn me ook nog opgevallen. Van "Psycho" wordt muziek gebruikt, van "Peeping Tom" zie je een affiche, ook aan "Rear Window" en "Blow-Up" wordt herinnerd.
Ja maar is dan alles wat je opsomt een voorwaarde, een garantie voor een `goede film"? Omdat Aldomovar zijn klassiekers kent? Weet je hoe dat heet?? ....Pretentieus.
Ja maar is dan alles wat je opsomt een voorwaarde, een garantie voor een `goede film"? Omdat Aldomovar zijn klassiekers kent? Weet je hoe dat heet?? ....Pretentieus.
Nee, dat is geen voorwaarde. Ik reken een film bij mijn favorieten als ik er na vijf kijkbeurten nog altijd door geboeid ben en er nieuwe dingen in ontdek. Dit is zo'n film die me vanaf de eerste keer aansprak zonder dat ik alles meteen kon volgen.
Niet op het niveau van "Atame","Hable con ella", "Volver", "La Piel que habito" e.a., maar toch weer visueel present, met de klassieke elementen als feminisme (ook hier zijn de vrouwen toch dominant aanwezig) en erotisme (dat was duidelijk).
'k Geloof dat Almodóvar een cineast is die lak heeft aan de mening van de kijker. Of die het nu choquerend, kitcherig of soapachtig vindt, Almodóvar drukt zijn visie op alles en nog wat ongeneerd door.
Een pak satirische humor, verrassende wendingen en variatie in het plot en uitstekende acteurs die in zijn films vaak terugkeren : ben in deze "Kika" niet ontgoocheld.
Nee, dat is geen voorwaarde. Ik reken een film bij mijn favorieten als ik er na vijf kijkbeurten nog altijd door geboeid ben en er nieuwe dingen in ontdek. Dit is zo'n film die me vanaf de eerste keer aansprak zonder dat ik alles meteen kon volgen.
Dus je hebt er een studie van gemaakt,met als resultaat al die verwijzingen naar ádembenemende films...lol. Een film moet er bij mij gelijk in hakken en ga niet 5 keer een film zien en dan te besluiten dat ik met een ´meesterwerk te doen had-heb. Voorbeeld: ik kijk nu naar Moonrise Kingdom, met grote acteurs...Draak van een film,hij gaat nu uit...en blijft uit. Als je geen spinazie lust zal je het ook na 5 keer wel niet lekker vinden.Maar ik waardeer je vasthoudendheid....
Dus je hebt er een studie van gemaakt,met als resultaat al die verwijzingen naar ádembenemende films...lol. Een film moet er bij mij gelijk in hakken en ga niet 5 keer een film zien en dan te besluiten dat ik met een ´meesterwerk te doen had-heb. Voorbeeld: ik kijk nu naar Moonrise Kingdom, met grote acteurs...Draak van een film,hij gaat nu uit...en blijft uit. Als je geen spinazie lust zal je het ook na 5 keer wel niet lekker vinden. Maar ik waardeer je vasthoudendheid....
De eerste keer vond ik hem al goed, maar ontging er mij nog veel. Door hem meermaals te herbekijken is hij nog in mijn achting gestegen.
Ik heb een rare verhouding met Pedro Almodóvar. Niet dat ik de man in kwestie ken of iets dergelijks, maar ik heb nu 4 films van gezien (met een stemgemiddelde van 3.62) en toch sta ik er precies nooit voor te springen om er nog eens eentje te proberen. Is het misschien door het feit dat het allemaal nogal wat speciale films zijn? Ik weet het niet, maar met films als Mujeres al Borde de un Ataque de Nervios en Átame! heb ik me in ieder geval danig geamuseerd. Dan nog maar eens eentje uit zijn beginperiode kiezen en de keuze viel op Kika.
Weer een lekker van de pot gerukt filmpje in ieder geval. Het fijne aan het de films van Almodóvar is dat je nooit weet aan wat je je kunt verwachten. Kika is een kakofonie aan verhaallijnen en personages, maar het vormt wel een leuk geheel. Niet altijd even sterk, ik vermoed dat dit ook net iets beter tot zijn recht had gekomen mocht de film een klein halfuurtje korter had geweest, maar bijvoorbeeld die Andrea met haar vreemde programma en bijhorende outfits is een erg leuke zet. Tof ook dat de focus vooral op Kika ligt. Dat is wel logisch, anders zou Almodóvar zijn film niet haar naam als titel geven, maar het is ook gewoon een erg fijn personage. Vooral die dialogen hebben een heerlijk tempo. Naar het einde toe moet het plot de overhand krijgen en dan zakt de film een tikkeltje in. Zeker wanneer dan nog eens de 'zelfmoord' van de moeder van Ramon in vraag wordt gesteld, maar eerlijk is eerlijk: blijft een lekker vlot wegkijkend filmpje.
Er zijn een aantal gebruikelijke Almodóvar namen in de running geweest voor de rol van Kika (onder andere Penélope Cruz) maar uiteindelijk kwam deze terecht bij Verónica Forqué. Kan me niet herinneren dat ik haar al eens in iets anders heb gezien, maar dit is een erg fijne kennismaking. Toffe vibe ook met Peter Coyote die haar love-intrest Nicholas speelt. Ook een wat vreemd personage (vooral de scènes samen met Forqué) maar het zijn vooral de vrouwen die de film maken tot wat het nu is geworden. Zo'n Victoria Abril is als Andrea wel een heerlijk figuur, maar ook Rossy de Palma (Juana) en Santiago Lajusticia (Pablo, hoewel dat natuurlijk een man is) zijn stuk voor stuk memorabele figuren. Leuk visueel stijltje ook. Kan er nog niet echt mijn vinger op leggen, maar die films van Almodóvar hebben altijd wel hun eigen smoelwerk.
Tof! Ga er dit jaar toch echt eens werk van maken om meer van de Spaanse cinema in het algemeen en van Almodóvar in het bijzonder te gaan zien. Moest iemand aanraders hebben, altijd welkom, maar eerst eens mijn voorraadje films opgebruiken. Ik geloof dat ik Todo sobre Mi Madre en Hable con Ella ook nog heb liggen. Benieuwd wat dat gaat geven, al lijkt me dat net iets een ander type film te zijn maar dat kan een verkeerd gevoel zijn.
3.5*