Carne Trémula (1997)

Vond het verhaal niet interessant, zwak zelfs, maar wat een heerlijke sfeer heeft deze film. Mooie beelden van Madrid, zelfs dat afgebroken stuk terrein met het huisje van Victor was mooi, de huisinrichting zeer sfeervol en heerlijke muziek
Nogmaals jammer van het verhaal, was mij iets te gemaakt en te gemakkelijk. Maar ondanks dat een zeer prettige film

Mooie film, mooi gefilmd en mooie muziekscore. Een echte Almodovar. Tragisch liefdesverhaal met diverse relaties die door elkaar heen lopen.
Halverwege vond ik de film een beetje traag worden. Al met al wel een fijne Spaanse film.

Het wil bij mij maar niet opschieten om films van Medem en Almodovar te checken, terwijl ik van beide regisseurs inmiddels al enkele dvd's in huis heb die al jaren op de stapel liggen. In een bui maar eens Live Flesh gekeken en Talk to Her zit nog vaagjes in mijn geheugen. Dit is wel een erg leuke film en ook weer overladen met typische galgenhumor en rare samenlopen, met vele mooie shots van Madrid op de achtergrond.

Ook dit is weer zo'n film waarin iedereen gestoord is. Eerst maken we (na een buitengewone geboorte van hoofdpersoon Victor) kennis met 2 wijkagenten; David, die zodoende opgescheept zit met de pessimistische alcoholistische Sancho, en vervolgens is het weer zo'n verkeerde plaats-verkeerde tijd-moment wanneer zowel de 2 agenten, de inmiddels volwassen Victor en Elena, een heroineverslaafde partygirl waar Victor een oogje op had, tensamen komen, en deze ontmoeting zorgt ervoor dat de levens van de personages pontificaal op de kop komen te staan. Met een heerlijke mindfucking plot als gevolg waarin wraak, overspel, misleiding en plottwists de komende tijd de kijker in de macht weet te houden.

Ziet ernaar uit dat ik gewoonweg weer lekker verder moet gaan met films van Almodovar te ontdekken. Erg leuke en luchtige verrassing, ondanks dat de situaties niet zo luchtig mogen zijn.

4,0*

Eens met mister blonde. De onlogische plotelementen, waar velen blijkbaar over struikelen, zou ik in een serieus drama niet vergeven, noch in een Hollywood-productie. Maar dit is Almodóvar. Hier hoort het bij de sfeer. En het knappe is dat Carne Trémula het serieuze van het drama tegelijkertijd ook staande weet te houden. Narratief vind ik het daarmee een van de evenwichtigste en beste films uit het oeuvre van Almodóvar. Cinematografisch is het dat ook. Vooral de eerste ontmoeting tussen David en Helena is weergaloos (Xavier Dolan-achtig!). De seksscène, met een Rubens-achtig slottafereel, mag er eveneens zijn. Tot slot nog een vermelding voor de muziek, die zeer passend is, op zichzelf beschouwd wellicht overdreven sentimenteel, maar ook dat past perfect in de sfeer. Heerlijke film.