The Merry Widow (1934)

Heerlijke combinatie van screwballkomedie, musical en een Duck Soup achtige toestand. Het is (of beter was) een ‘modern’ sprookje met fraaie sets, vele rekwisieten en gedetailleerde kostuums. Hoewel ik de liedjes niet het geslaagdste stuk van de film vind, zijn er enkele geweldige dansnummers. Vooral het grote dansnummer ‘the Merry Widow’ iets over de helft is bijzonder fraai met honderden dansers. Dit is allemaal alleraardigst.

Wat deze film goed maakt is de Lubitisch touch. Die term heb ik niet zelf verzonnen, maar is een bekende kreet om zijn unieke stijl mee te omschrijven. Mocht je daar nog nooit van hebben gehoord, kun je het na het zien van bijvoorbeeld the Merry Widow zelf wel bedenken. De regisseur geeft zijn film dat stuk extra mee door zijn verfijnde humor. Dat zit hem vooral in de heerlijke dialogen, waar er een aantal ronduit hilarisch zijn. Heb meermaals hardop moeten lachen. Daarnaast laat hij ook zijn talent zien als stomme filmregisseur door een aantal non verbale misverstanden op erg geestige wijze aan de man te brengen.

Vond het echt erg aangenaam. Best knap, omdat het verhaal in de basis eigenlijk erg lame is en dit gemakkelijk een matige film had kunnen zijn. Vond Chevalier trouwens wat vervelend met zijn maniertjes, hoewel dat voor een deel in de rol zit opgesloten. Macdonald was wel goed, maar het zijn toch vooral de erg leuke bijrollen van mannen als Edwartd Everett Horton, Donald Meek en George Barbier (die ik verder nog niet kende) die de boel opfleuren en die de show stelen.

Lubitisch is een heerlijke regisseur. Ik heb ergens het idee dat ik zijn meesterwerk nog moet zien, hoewel To Be or Not Be natuurlijk ook briljant is. 4 sterren.