Lady for a Day (1933)

Verbaasd was ik om te zien dat ik hier als eerste mijn stem moest plaatsen. Dit is namelijk weer een uitstekende Capra-film.

De film is een sprookje over een arme appelverkoopster die zich in een brievenwisseling met haar dochter, die in Spanje zit, steeds voordoet als een dame van stand. Als haar dochter vervolgens naar New York toe komt, dreigt de waarheid boven tafel te komen, maar mede door hulp van Dave the Dude, de lokale maffiabaas die bij 'Apple Annie' altijd een appeltje koopt voor geluk, wordt alles uit de kast getrokken om te proberen de fabel in stand te houden.

Het is, zoals vaker bij deze regisseur, een nogal zoetsappig verhaal, maar Capra weet als geen ander te balanceren op de grens van de overdaad en ik heb dan ook niet veel op deze film aan te merken. Erg grappige bijrol trouwens van Ned Starks als The Dude's rechterhand Happy McGuire. 4/5

Een zoetsappig verhaal inderdaad, zoals vaker bij Capra. Een aantal mooie en een aantal aardige momenten, maar de moraal is toch wel een beetje uit de tijd, zoniet een beetje twijfelachtig en het einde is zondermeer een rommeltje.

Gelukkig weten we allemaal dat het met Capra helemaalgoed is gekomen

Capra heeft zelf toegegeven deze film gemaakt te hebben met maar één missie: Het winnen van een Oscar.

Om dat te bewerkstelligen zette hij alle middelen in om van Lady for a Day misschien wel de moeder van alle 'feel good movies' te maken. Althans alle middelen die hij tot zijn beschikking had aangezien Columbia, waar deze film vandaan komt, op dat moment de armoedzaaier onder de studio's was.

Een A-list van acteurs zat er dus voor Capra op dat moment niet in. Hij moest het doen met tweede garnituur. Dat weerhield hem er niet van om een echt heerlijke film te produceren. Sterker nog, ik kan me niet voorstellen dat er voor deze film een betere cast mogelijk was dan waar Capra uiteindelijk mee gewerkt heeft.

Ja, Lady for a Day is op zich een mierzoet verhaal, helemaal gericht op het behagen van het publiek. Kortom, bloedcommercieel, maar dan wel met de van Capra bekende kwaliteit, een haarscherp script en uitstekende regie.

De acteerprestaties zijn ronduit geweldig. Warren William als 'Dave the Dude' en een hartverscheurende May Robson als 'Apple Annie' zijn gewoon fantastisch. Ook alle bijrollen worden uitstekend ingevuld (in sommige gevallen zelfs door amateurs). Zoals gezegd ik ben oprecht benieuwd of de film met de sterren van die tijd zoals James Cagney en Marie Dresler wel net zo goed zou zijn geworden.

Ondanks dat al ver van tevoren duidelijk is dat het allemaal vast goed zal komen is het op het eind echt nog wel een soort van spannend. De finale is vooral ontzettend ontroerend, waarbij ik zelf met een enorme grijns op mijn gezicht zelfs lichtelijk een brok in mijn keel kreeg. Het deed me zelfs een stuk meer dan het eind van Capra's andere legendarische feel good movie It's a Wonderful Life.

De oscars gingen dat jaar aan Capra's neus voorbij. Gelukkig zou dat een jaar later met It Happened One Night alsnog helemaal goed komen.

Review Blu-ray release: gerestaureerd.

Opvallend hoeveel hoofddeksels er toen gedragen werden, zowel buiten als binnen.

Vlotte komedie van het vertrouwde duo Capra – Riskin; een opmaat naar de talrijke komische films die ze samen nog zouden maken. De plotwending tegen het einde is een erg leuke verrassing. Niet te missen: het sarcastische commentaar van Ned Sparks met zijn krassende stem.

Mae Robson schittert als Apple Annie, een arme, maar geliefde appelverkoper die vooral gelukkig wordt van haar correspondentie met haar dochter Louise [Jean Parker] die in Spanje woont. Wanneer Louise opeens aankondigt dat ze met haar verloofde [Barry Norton] en diens vader [Walter Connolly], een graaf, haar moeder wil bezoeken, schrikt Annie zich een ongeluk. In haar brieven doet Annie zich namelijk voor als een welgestelde dame die zich in de betere kringen begeeft! Haar vrees om haar dochter teleur te stellen en mogelijk zelfs diens relatie te verpesten, is voor haar vrienden reden om eer samen voor te zorgen dat Annie voor tijdens het bezoek voor even in de droomwereld kan leven die ze zelf heeft bedacht. En dat valt uiteraard nog niet mee!

Beter dan Frank Capra's eigen remake Pocketful of Miracles, maar niet zo goed als de reeks aan meesterwerken die hij hierna zou maken - te beginnen met It Happened One Night. Het verhaal van een groep vrienden die de handen inéénslaan om een ander te helpen is typisch Capra, maar de karakteriseringen en vertolkingen zijn wisselvallig. Guy Kibbee is uitstekend als een poolshark die zich moet voordoen als Annies echtgenoot en dat geldt ook voor Glenda Farrell als de even gewiekste als vulgaire nachtclubeigenaar Missouri Martin. Ned Sparks scoort ook als Happy McGuire. Parker is echter niet meer dan bekwaam als de dochter en Norton is wat stijfjes als de verloofde. Bovendien mist de film op sommige momenten de oprechte warmte die kenmerkend is voor Capra's beste werk.

Een Capra film is altijd goed voor het humeur. Ook deze Lady for a Day is weer een klassieker die gezien mag worden. Een wat sentimenteel verhaal, is maar dankzij goeie dialogen, sterke acteurs en een enkel heerlijk cynisch personage heeft het alleszins de Capra-bite. En natuurlijk dankzij de regie, want ondanks dat het vrij voorspelbaar verloopt leefde ik continu mee met het wel en wee van Apple Annie, en was het einde niets minder dan ontroerend. Capra had me precies waar hij me hebben wilde, de wat twijfelachtige moraal ten spijt. Ik was trouwens erg blij dat er geen moraalsausje op het eind kwam (zoiets als dochter en schoonvader ontdekken alles maar dochter houdt desondanks van moeder en bruiloft gaat door, met een groot feest etc- ik zie zo'n Hollywood ending zo voor me).