Broken Lullaby (1932)

Als ik deze synopsis lees moet ik denken aan het schitterende "Frantz" van François Ozon.

Het fantastische Frantz is dan ook een remake van deze film van Lubitsch. Vandaag maar eens gekeken. Fraai, maar wel erg traag en theatraal.

Geweldige film van Lubitsch, toch vooral bekend om zijn scherpe komedies maar blijkbaar ook in staat om een diep-menselijk anti-oorlogsdrama te maken, wellicht de beste in zijn soort. Anders dan veel anti-oorlogsfilms focust deze film niet op de verschrikkingen op het slagveld, niet op de zinloze dood van ontelbare veelal gezicht-en naamloze soldaten, maar staat juist het individu centraal, of liever gezegd degenen die hij achterlaat. En degene die hem doodt, want het lijden van de Fransman die zijn plicht deed (in de woorden van de priester) en doodde is niet veel lichter dan het lijden van de nabestaanden.

Af en toe is er de lichte Lubitsch-touch, bijvoorbeeld om de zelfgenoegzame gluiperd Schulz te portretteren, maar verder is het een zeer sober maar buitengewoon doeltreffend drama, waarmee Lubitsch laat zien tot de allergrootsten te behoren.

Overigens kwam Paul Renard met zijn voorspelling in het begin van de film akelig dichtbij de waarheid:

"Nine million people got slaughtered, and they're already talking about another war. And the next time there'll be ninety million!"