Dr. Mabuse, der Spieler - Ein Bild der Zeit (1922)

De eerste film van meestercrimineel Dr. Mabuse door Fritz Lang. Prachtige film in 2 delen. Dr Mabuse, die in bijna iedere scene een andere vermomming aanheeft, word geweldig neergezet door Rudolf Klein Rogge en de film verveeld geen moment ondanks de lange tijdduur (4 1/2 uur)

Ik heb thuis de dvd van Eureka liggen en dat schijnt de meest complete versie te zijn. Een hele goede restauratie en leuke extra's (docu over muziek, schrijver & de film).

Zeker de moeite waard voor iedereen die van Stomme films houd (of van goede misdaad films).

‘Voor je plezier’ 4 uur een stille film kijken... Het klinkt redelijk kansloos, wat het misschien ook wel is, maar ook deze keer viel de rit weer reuze mee. Ik durf zelfs veilig te zeggen erg meegesleept te zijn door het intrigerende misdaadverhaal. Mijn persoonlijke voorkeur gaat toch wel meer uit naar het hectische (propaganda) werk van Rusland, maar de veelheid aan personages, de aardige plotwendingen en genreoverlappingen wisten de aandacht er goed bij te houden. Dit soort films blijven echter wel in de schaduw staan van imposante stille films als Metropolis, Intolerance of Strike, die het hele stille film tijdperk naar een ontzettend hoog niveau hebben getild. Maar als solide misdaadfilm is deze film zeer geslaagd en blijkt de lengte niet perse iets om voor terug te deinzen.

Erg apparte film, overigens een old classicle met mooie shots. Echt een aanrader.

ik ga deze maar eens aanschaffen, ik ben er erg benieuwd naar.

Het is best een goede film, maar het hele verhaal kan ook in 90 minuten verteld worden. De film is ook niet zo uitgesproken expressionistisch als anders Duits werk uit die tijd, het is allemaal wat conventioneler en daardoor toch minder interessant. Ik heb overigens een versie gezien van vier uur, dat is weer een andere tijdsduur dan hierboven, dus er zijn kennelijk heel wat versies in omloop. Tip: kijk de korste!

De beursscène vond ik geniaal.
Daarna daalde de geloofwaardigheid vond ik wel want meneer kon extreem goed hypnotiseren en das soms wel iets te gemakkelijk.
Niet tegenstaande is dit wel een extreem goede film en zeker het aanraden waard, volgens mij één van de meesterwerken in het lange oeuvre van Lang.

Vier

Dat “Dr. Mabuse , der Spieler - Ein Bild der Zeit” een film is, waar je even goed voor moet gaan zitten moge duidelijk zijn. Zo’n speelduur vereist nu eenmaal een bepaalde concentratie, zeker als er ook nog eens niet in gesproken wordt. Toch had ik er best zin in, want Fritz Lang is een uitermate boeiende regisseur en Dr. Mabuse is een minstens zo interessant personage. De versie die ik zag, duurt overigens net geen vier uur.

Met Dr. Mabuse vertelt lang een boeiend verhaal. Dr. Mabuse zelf is een behoorlijk mysterieus personage en wordt prima gespeeld door Rudolf Klein-Rogge. Zijn vermommingen zijn mooi en de manier waarop hij de Duitse economie loopt te bespelen is vermakelijk om naar te kijken. Hij heeft duidelijk een hekel aan de rijke mensen, die in tijden van armoede niet anders doen dan geld vergokken. Dr. Mabuse heeft er duidelijk plezier in, om dit soort mensen op zijn eigen gemene wijze aan te pakken. De manier waarop men achter zijn identiteit probeert te komen, is zeker leuk gedaan.

Wel moet ik zeggen, dat het verhaal nogal lang uitgesponnen wordt. In de tweede helft zitten soms wel wat momenten, die wat overbodig aanvoelen. Daardoor voelt het in het laatste uur soms een beetje langdradig aan en is de uiteindelijke impact toch een klein beetje minder. Visueel is de film duidelijk zijn tijd vooruit. Vooral de scene, waarbij Dr. Mabuse voor het eerst de detective hypnotiseert, ziet er buitengewoon fraai uit. Leuk trouwens dat Dr. Mabuse nogal eens terugkomt in het oeuvre van Lang. Ook zijn allerlaatste film uit de jaren zestig blijkt hierover te gaan. Die wil ook zeker nog eens zien.

Dr. Mabuse is een fascinerend personage en deze film is zeker de moeite van bekijken waard, al had ik persoonlijk gehoopt dat die nog iets beter zou zijn.

3,5*

Fritz Lang heeft toch na Dr. Mabuse, der Spieler nog meer films gemaakt over het figuur Dr. Mabuse?

Hier meer films over het personage

Find - IMDb

Niet alleen geregisseerd door Lang zo te zien.

Is Das Testament Des Dr. Mabuse een vervolg op deze film?

Dr. Mabuse, der Spieler
alternatieve titel: Dr. Mabuse the Gambler

Ik heb inmiddels al meerdere films gezien die toebehoren aan de Duitse expressionistische filmstroming van het geluidloze filmtijdperk. Het hele oeuvre van F.W. Murnau, de eerdere films van Fritz Lang uit de jaren '20 en de jaren '30 en zelfs Das Cabinet des Dr. Caligari van Robert Wiene is een briljant meesterwerk. Heb gisteren de tijd genomen om Dr. Mabuse, der Spieler te kijken en het was een lange van 271 minuten in twee delen gesplitst. Na afloop heb ik echter een zwaar groots meesterwerk gezien wat misschien zelfs een van de hoogtepunt mag worden gerekend van de expressionisten. In plaats van de hele film in z'n geheel te recenseren heb ik echter besloten om de twee delen apart te doen.

1) Part I - Der große Spieler: Ein Bild der Zeit
How he spends his nights......
Een meesterlijke opbouw die zich afspeelt in een tijd vol paniek en slechte welvaart: het interbellum in de Republiek van Weimar. We zien al snel hoe een groepje criminal masterminds een contract steelt uit een trein en vervolgens de welvaart en de economie doet doen verslechteren. Tenslotte zag je ook heel goed de paniek van die tijd wat wordt versterkt door een geniale montage en het gebruik van toepasselijke muziek die het ritme sneller doet doen lopen.

De meerdere gezichten van Dr. Mabuse als oplichter krijgen bij wijlen een surrealistisch en eng effect. Ik weet dat dit puur wordt gedaan door de gezichtsuitdrukkingen omdat er destijds nog geen geluid was maar het is opmerkelijk wat emoties in het gezicht aan spanning kunnen bijdragen. Het eerste deel was in ieder geval een sublieme opbouw naar een schrijdende climax.

2) Part II - Inferno: Ein Spiel von Menschen unserer Zeit
Het tweede deel heeft een wat kortere speelduur maar draagt enorm bij aan het geheel. Vooral aan dit laatste deel kon ik zien dat dit expressionisme op z'n hoogst was. Een rustige belichting, er wordt heeeeel erg veel aan schaduwen gedaan wat de film een klassieke spanning geeft. Bovendien zien we ook steeds meer lichtpunten terwijl de rest allemaal donker is (de zijkanten bijv.). Dit werd vooral gedaan bij het afsluiten van sequenties enz. Ook werd de film volledig gedragen door de geniaaale rol van Rudolf Klein-Rogge als Dr. Mabuse. Ik vond hem al erg imposant in Metropolis, maar dit is zijn beste rol. Wat hij hier allemaal met z'n gezicht doet is heel bijzonder.

Als je een film een personificatie kunt geven, dan is het laatste stuk van de film de personificatie van krankzinnigheid. Eng, surrealistisch en creepy. We zien de geesten van de slachtoffers van Dr. Mabuse en ook nog van allerlei krankzinnige hallucinaties die gewoon een gekkenhuis zijn. Een meesterlijke afsluiter, alhoewel het waarzegger-stukje iets subtieler had gemogen.

Deze expressionistische klassieker geef ik de volle 5 sterren!
*5,0

Buitengewoon knappe film. Meesterlijk zelfs, maar 5 uur lang een stomme film kijken werd me uiteindelijk toch wel wat teveel van het goede..

Dr. Mabuse, der Spieler - Ein Bild der Zeit

Als je het over expressionistische films hebt blijf je bij mijn verbeelding altijd een grote zwarte vlek houden. In tegenstelling tot andere kunsten als schilderijen en boeken liggen er weinig populaire expressionistische films in de schappen. Fritz Lang is echter een van de weinige regisseurs die deze vorm van film tot op de dag van vandaag boeiend weet te houden. Lang heeft dan ook nog eens een persoonlijke streepje bij me voor.

Toch heeft Dr. Mabuse, der Spieler - Ein Bild der Zeit een paar punten die je kunnen opbreken. Allereerst dat het een stomme film is, een expressionistische film en dan ook nog eens oud. Aangezien ik die drie dingen geen enkel probleem vind lijkt er geen vuilte aan de lucht. Toch breekt de speelduur je een beetje op. Waar Lang in de eerste drie uur met een uiterst boeiend verhaal de concentratie volledig weet vast te houden, kakt het het laatste uur een beetje in. Er komen iets meer overbodige scènes in het verhaal. Lang weet echter wel Mabuse een uiterst interessant personage neer te zetten. Met een complexe, precaire opbouw weet hij zeker indruk te maken.

Rudolf Klein-Rogge werkt goed mede aan die indruk. Zijn gehele voorkomen straat natuur uit. Mijn liefde voor stomme films komt vooral door het pure acteerwerk dat je er in vind. Klein-Rogge weet ook hier weer een dikke streep onder te zetten. Vooral de aller laatste scène laat hij even een knap staaltje acteerwerk zien. Daar kunnen huidige acteurs nog wat van leren.

Verder stralen Bernhard Goetzke, als rechercheur, en Robert Forster-Larrinaga als butler die zelfde natuurlijke trekken uit. Ook zij presteren op hun top hier.

Dan vallen we tot slot nog even terug op het expressionisme. Lang legt het er in deze film niet heel dik bovenop. Toch komen de trekken er van er wel in voor. Tevens mixt hij er wat andere modernistische stromingen, zoals kubisme, in. Hij weet hier een schitterend avant-garde stukje neer te zetten. Hij is zijn tijd immers ver vooruit. Ook cinematografisch steekt het erg sterk in elkaar, en laat Lang zijn waarde maar weer eens zien. Zo zijn de hypnose scènes bijzonder sterk.

We mogen ons gelukkig prijzen dat men Dr. Mabuse, der Spieler - Ein Bild der Zeit heeft kunnen restaureren. Anders waren we een mooie parel uit de filmcollectie der wereld kwijt geraakt. De eerste twee uren was ik geneigd om 5 sterren te geven. Daarna kakt de film echter iets in, en daalt de beoordeling dus. Desalniettemin een schitterend werk om te bekijken. Eentje die je eens gezien moet hebben!

4*

Ik baal er stiekem een beetje van dat ik hier niet meer van kon genieten. Ik hou erg van silent films, vind Fritz Lang een sterk regisseur, maar ik kwam hier zowat niet doorheen. De ene kaart scène na de andere, en ik had een versie van ik geloof 270 minuten.

Wellicht later nog eens herkansen als ik er echt zin in heb, was nu beetje verplicht omdat ik deze van mezelf moest zien vóór Das Testament des Dr. Mabuse, de laatste horrorfilm van de ICM horrorlijst die ik nog moet zien. Verder heb ik de tweede helft van deze op de iPad in de trein gezien (de restauratie staat op YT), in plaats van mijn grote scherm thuis. Wellicht ook niet zo bevordelijk...

Stond al heel lang op mijn kijklijst en de speelduur was de reden dat ik er maar niet aan kon beginnen. De lange speeluur is ook meteen het zwakke punt. Dit had zeker in de helft van de tijd kunnen verteld worden. De film wordt verteld in 2 delen, waarvan ik het 2de zonder meer het beste vond. Het eerste is een aaneenschakeling van misdaad- en gokscènes (kaartspelen) waarin de titulaire slechterik zijn hypnosekrachten gebruikt (of beter misbruikt). Deze worden echter erg lang uitgesponnen. Deel 2 is veel sfeervoller met nachtmerriescènes en voor mij alvast veel aangenamer om te kijken. Hier kwam Rudolf Klein-Rogge zijn expressieve gezicht en ogen nog beter tot hun recht. Moest er een versie zijn die het 1ste deel inkortte en deel 2 integraal behoudt zou ik em zeker opnieuw kijken. Goede film al blijft mijn voorkeur uitgaan naar andere silents uit die tijd.

Fritz Lang is een fantastisch regisseur! Want als er één ding duidelijk naar voren komt in deze film, is het wel de visuele pracht. Echter met een tijdspanne van vierenhalf uur is dat veel te lang om die pracht de gehele tijd vast te houden. Het is zelfs zolang dat het opgedeeld is in twee gedeeltes. Die beide dan weer opgedeeld zijn in 6 aktes per deel. Het eerste Part I - Der große Spieler: Ein Bild der Zeit opent met dat Dr. Mabuse de beurs manipuleert. Achteraf blijkt dat een beetje buiten de rest van het eerste te vallen. Want na de spannende opening komt er een hele lange zit met vooral wat Mabuse vooral nog meer doet. Wat dus gokken/kaarten blijkt te zijn. Pas naar het einde toe komt er nog vaart in de film. Het tweede gedeelte Inferno: Ein Spiel von Menschen unserer Zeit is een stuk vlotter (al blijft het langzaam) en iets beter ook. We zien wat meer cameratrucjes (geesten) en ook zien we het huis van graaf Told meer en dat is zeer mooi vormgegeven. De eindscène is letterlijk en figuurlijk grandioos. Ondanks dat er op Fritz Lang regie en filmische beelden weinig aan op te merken valt, is het vooral de lengte van de film die het tot een lager eindoordeel doet belanden. En was ik uiteindelijk blij dat “The Man Who Was Mabuse.” in beeld zag.

Knappe film die wel te lang duurt en ook nogal onevenwichtig is. Het beste zit hem vooral in het begin, met een meesterlijk en lang uitgesponnen stuk waarin Mabuse de beurs tracht te beïnvloeden, al is deel twee ook spannend, waarin o.a. te zien is hoe de megalomane schurk met gevangen genomen kameraden omgaat en hij optreedt in een hypnose-show. Na een opwindende maar niet echt op zijn plek lijkende shootout die wel uit een western leek te komen, wordt Mabuse eenmaal opgesloten binnen 10 minuten krankzinnig, een nogal onverwacht en bizar einde- maar er zouden dus nog vervolgen komen.

Acteerwerk is weinig op aan te merken, met Klein-Rogge die uitbundig en theatraal acteert terwijl zijn tegenspeler Goetzke (die een goeie Abraham Lincoln zou zijn geweest, maar dat terzijde) meer natuurlijk overkomt, een combinatie die goed werkt. Ook op dreef zijn Aud Egede-Nissen en Paul Richter in belangrijke bijrollen.

Lang experimenteert met special effects zoals geestverschijningen, al zag je soortgelijke effecten ook al in eerdere films, en woorden die door het beeld zweven, en in de dynamische scenes zoals op de beursvloer of eerder genoemde shoot-out toont hij zich een virtuoos. Helaas zijn er ook nogal wat scenes die slepen, ook niet allemaal even belangrijk voor de voortgang van het verhaal, wat het wel een vermoeiende zit maakt.

"nichts auf der Welt ist auf die Dauer interessant! – – außer einem... Das spiel mit Menschen und Menschen-Schicksalen!" Een film van bijna een eeuw oud, maar van alle zwijgende films die ik heb gezien is dit misschien wel degene die het meest modern aandoet. Geen te lang aangehouden close-ups, geen sentimentaliteit, heel weinig zwijgende-film-overacteren (met uitzondering van Aud Egede Nissen als Cara Carozza, èn een overdreven woede-uitbarsting van merkwaardig genoeg de verder zo geweldige Rudolf Klein-Rogge met zijn perfecte kop vol bezetenheid en wilskracht) en een hoog tempo ondanks de extreem lange speelduur, zodat die 270 minuten eigenlijk verrassend snel voorbijgaan. (De tweede helft voelt wel iets trager aan dan de eerste zonder dat dat een dramatische invloed op mijn waardering heeft; wellicht is de set-up van de charismatische Mabuse interessanter dan het speurwerk van Wenk.) Opmerkelijk zijn de vrij expliciete blote borsten en tepels (net als in Der müde Tod uit een jaar eerder), en de ennui en de indolentie van de gravin zijn zeer goed getroffen, maar centraal staat toch de titelfiguur met zijn grootheidswaanzin, zijn grenzenloze ambities en zijn Nietzscheaanse pretenties (hij zegt zelfs expliciet: "Es gibt kein Gluck – es gibt nur Willen zur Macht!") – heel begrijpelijk dat Christopher Nolan zijn Joker naar Mabuse modelleerde.

Ik lees veel berichten van mensen die het vooral vanwege de speelduur een pittige zit vonden. Lang heeft de film echter niet voor niets in twee losse delen uitgebracht.

's Avonds lekker Der große Spieler: Ein Bild der Zeit opgezet, vervolgens een goede nachtrust gepakt en de ochtend erna Inferno: Ein Spiel von Menschen unserer Zeit aan. Werkt prima: ik had de volle vier-en-een-half uur waarschijnlijk ook niet in één rit volgehouden, maar op deze manier heb ik me uitstekend vermaakt. Wat een film! Een hoog tempo, toffe sets, goed acteerwerk, lekkere score (van Zimmermann) en een fascinerende (of moet ik zeggen 'hypnotiserende') slechterik laten die 155 en respectievelijk 115 minuten voorbijvliegen!