
Safety Last! (1923)
Alternatieve titel: Hooger Op
Verenigde Staten
Komedie
74 minuten
geregisseerd door Fred C. Newmeyer en Sam Taylor
met Harold Lloyd, Mildred Davis en Bill Strother
Harold tipt zijn baas over een goede publiciteitsstunt: laat iemand tegen het immens hoge gebouw opklimmen. De baas gaat akkoord en Harold regelt 'a human fly'. Door omstandigheden kan deze de stunt echter niet uitvoeren en moet Harold dus zelf de levensgevaarlijke opdracht ondernemen.
- nummer 243 in de tip 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=rhNtSU8ubf0
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,1 / 18523)trailer (YouTube)kijk op YouTubeHier haalt Harold al zijn beste moppen en stunten uit de kast om een 70tal minuten te kunnen presenteren aan continu grappen, grollen, gieren, brullen.
Hoe geniaal is de kapstokmop? (om dan één voorbeeld te noemen)
Harold Lloyd bewijst hier dat hij zeker meekan met de andere 'slapstick' kampioenen, Buster Keaton en Charlie Chaplin. Deze laatste zou naar het schijnt een streepje voor hebben op de rest door het toevoegen van drama in bijvoorbeeld 'The Kid' en 'City Lights', dit heeft eerder een negatief effect op mij en hoeft totaal niet voor mij in een slapstickfilm. Zijn maatschappijkritiek in 'Modern Times' en 'The Great Dictator' werkt dan weer wel zeer goed.
Maar terug ter zake. dit is de Lloyd op zijn best en ik raad iedereen deze film van harte aan!
Zelden zo gelachen.
4,5
Van de "grote drie" heeft Chaplin de grootste reputatie en is Keaton het modernst, zodat Lloyd eigenlijk altijd een beetje ondergewaardeerd wordt. Zo hij recht heeft op een zekere rehabilitatie, dan kunnen we daar met déze film toch uitstekend mee beginnen.
Safety Last! is een leuke film, maar het mist wat. Het heeft niet de sterke verhaallijn die ik van Chaplin ken, en niet de kracht om steeds met nieuwe stunts en grappen te komen waar Keaton mij weet te verbazen. Hij doet wel zijn eigen stunts, en daar zitten een paar hele goede bij,zoals de scène aan het einde. Maar ik had het op een gegeven moment wel gezien met de film. De film heeft zo zijn ups en downs, en weet niet een constant echt leuk gevoel aan te houden. Daarnaast vond ik het spel van Lloyd niet bijzonder. Hij doet het op zich wel leuk, maar ik vond hem nergens in uitblinken (terwijl Keaton en Chaplin een eigen 'stijl' hebben).
Ik zat lang te twijfelen tussen 3* en 3,5*, maar het wordt toch het eerste, omdat de film me waarschijnlijk niet zo lang bij zal blijven.
3*.
Harold Lloyd, om eerlijk te zijn had ik er tot voor kort nooit van gehoord. Hij blijkt de derde komiek te zijn, naast Buster Keaton en Charlie Chaplin, die het bioscooppubliek in de jaren '20 vermaakte met zijn slapstick kunsten.
En Harry Langdon heb je ook nog! (Heb ikzelf overigens nog niks van gezien, maar moet zeer binnenkort wel gebeuren). Een vierde, die na 'de grote drie' veelal vergeten wordt heden ten dage.
De laatste 20 minuten zijn geniaal. Feet First herhaalt trouwens wel heel erg dat stuk. Daarvoor is het ook zeer aangenaam. In deze film zit bijna alles wat Lloyd goed kan. Stunts op hoogte, innovatieve achtervolgingen, Lloyd die zich beter probeert voor te doen, visuele grapjes, misverstanden waar hij zich uit moet redden zoals die scenes in het warenhuis.
Lloyd is geweldig. Na 29 films ben ik 6x op 3 sterren uitgekomen, 14x op 3,5 sterren en 9x op 4 sterren, zo ook nu.
Blijkbaar zou Jackie Chan veel van zijn humor bij Lloyd gehaald hebben, en dan heb ik het niet alleen over de grap met de klok die hij nagespeeld heeft in Shanghai Knights. Soms merk je dat wel in deze film. Je moet er enkel nog de martial arts bij denken.
In deze komedie, waarin de hoofdpersoon (een winkelbediende) zich letterlijk omhoogklimt in zijn carrière wordt een romance als leidraad gebruikt: zijn vriendin aan wie hij zich voordoet als succesvol zakenman komt hem onverwacht op zijn werk bezoeken, met allerlei komische en problematische situaties tot gevolg. 3.5* voor deze eerste kennismaking.
eens gekeken, en blijkt het een klein meesterwerk. Met van begin af aan geslaagde grappen,
veel leuke trucs en speelse acrobatiek van de hoofdrolspeler a la Chaplin en Keaton. Net als
in meerdere films van deze 2 grootheden, heeft ook deze film de romantiek als inzet. Heeft
me nieuwsgierig gemaakt naar meer werk van deze Lloyd, die beduidend minder
naamsbekendheid geniet dan Chaplin en Keaton.
4 sterren.
Interessante film met veel memorabele scènes, stunts en gags. Stunts die door de gortdroge gelaatsuitdrukkingen van Harold Lloyd nog leuker worden.
De stunts van Lloyd zijn nog indrukwekkender als je beseft dat hij in 1919 zijn rechterduim en wijsvinger verloor door een ongeluk met een bom op de set en daarna met een handschoen met daarin een prothese om de boel te camoufleren zijn stunts deed.
Deze "Safety Last" is een slapstick-komedie met heel wat amusante gags. Het beste gedeelte is zekerlijk de manier waarop onze held zich in het warenhuis uit de meest hachelijke en vervelende situaties redt, tegenover oversten, collega's en verloofde. De stunt tegen de gevel aan van de wolkenkrabber leek mij toch wel wat langdradig.
Ga me niet wagen aan een vergelijking met Chaplin en Keaton, al blijft mij Chaplin best herinnerd als de cineast die, komiek zijnd, zijn films zekerlijk best een sociaal, maatschappelijke inhoud, soms boodschap, meegaf.
Zoals in wel meer slapstick-films is een verder niet bijster interessante romance de kapstok waaraan het verhaal wordt opgehangen. Het onverwachte bezoek van zijn geliefde brengt "the boy" (Lloyd was al tegen de 30, maar soit) in een lastig parket wat tot grappige situaties in het warenhuis leidt. De grappen volgen elkaar snel op en het tempo ligt hoog, tot aan de klim wordt begonnen, die vrijwel in real time wordt getoond. Dat sleepte soms een beetje, maar er kwam steeds op tijd wel weer een geslaagde grap.
Deze film is mij het meest bijgebleven omwille van de beroemde beklimming van een gebouw met 13 verdiepingen en het hangen aan de wijzers van die klok. Maar ook de rest van de film is uitermate grappig. Een leuk detail is dat Bill Strother, die in deze film Harold's vriend speelt, in het echt de man was die als 'human fly' zo'n hoog gebouw had beklommen, wat Harold Lloyd het idee voor deze film heeft gegeven.
Wat mij ook opviel bij het bekijken van de film is hoe weinig jongeren er op straat liepen in die tijd. Buiten een krantenjongen zie je alleen maar volwassenen op straat, de mannen in een net pak en de vrouwen ook in hun mooiste kleren. Heel anders dan wat je nu op straat ziet lopen.
Safety Last, misschien wel de film uit het silent movie tijdperk die iedereen wel kent. Hoewel, dat klopt waarschijnlijk niet helemaal aangezien de titel (of het feit dat dit een Harold Lloyd huzarenstukje is) vandaag de dag niet meer gekend is, maar ze herkennen wel gegarandeerd de scène met de klok. Het is natuurlijk ook een enorm iconisch beeld - bijna net zo iconisch als King Kong die het Empire State Building beklimt - en het werd eens hoog tijd om de volledige film te zien.
Vooral omdat ik met het gevoel speelde dat dit me wel eens erg goed zou kunnen bevallen. Ik ben sowieso meer fan van Keaton dan van Chaplin en de voorgaande Lloyd films uit de boxset (onder andere The Cat's Paw en Dr. Jack) deden me aan de Stone Face denken konden me wel bekoren. En zowaar, Safety Last gaat inderdaad nog net dat stapje verder. Een voor de hand liggend plotje over een bediende die naar de grote stad verhuist en zich beter voordoet tegenover zijn vriendinnetje terwijl hij eigenlijk op zwart zaad zit. Veel leuke scènes, zowat alles in het warenhuis is echt de moeite waard, en natuurlijk een geweldige climax. Ik heb Keaton nog net iets hoger zitten met zijn stuntwerk (beetje jammer ook dat Lloyd altijd heeft beweerd dat hij al het stuntwerk in deze film deed terwijl dat eigenlijk niet waar blijkt te zijn) maar dit is toch wel enorm vernuftig gevonden. Het is in dit soort films dan ook dat de kracht van een silent film zit naar mijn gevoel. Lekker tempo, vernuftige ideeën en vooral ook het gewoon je eigen ding doen.
De films van Lloyd zijn zelfs qua tussentitels vaak leuk gevonden, bijvoorbeeld op het einde met Bill die nog roept dat hij problemen heeft met de agent maar dat wordt dan op een klein lettertype getoond. De grootste kracht zit hem echter natuurlijk wel in de ster van de film, Harold Lloyd. Het zijn er weinigen gegeven om met een aantal attributen een personage helemaal naar zichzelf te trekken en hoewel het lijkt alsof Lloyd echt nooit iets anders heeft gespeeld (zijn personages zien er altijd hetzelfde uit en dragen bijna ook altijd zijn echte naam), is het iets dat ik nog niet beu ben. Ook de wisselwerking met Mildred Davis blijft overeind staan en vind ik het altijd wel fijn om Anna Townsend nog even te zien passeren. Het was echter wel haar laatste film in een al niet zo rijk gevulde carrière. Let verder vooral ook nog op een cameo van regisseur Fred C. Newmeyer als de behulpzame chauffeur die uiteindelijk met een parkeerboete eindigt.
Krijg in ieder geval zin om meteen weer een Lloyd film op te zetten en dat is een goed teken. Silent movies blijven bij mij altijd wat een twijfelgeval, maar in het geval van deze bebrilde ster zie ik er weinig problemen in. Ben in ieder geval benieuwd wat de rest van de langspelers gaat geven en al zeker de talloze shorts die mee in de box zijn ondergebracht. Wordt vervolgd!
4*
Vond het fijn dat hij meer naar Keaton leunt, want met Chaplin's films heb ik nooit wat gehad. Net zoals bij Keaton zijn het de stunts die nog het meest weten te imponeren, de humor is jammer genoeg van een minder niveau, al beheerst Lloyd het slapstick gebeuren wel best aardig.
Het begin vond ik nog wel lollig, maar de scenes met de bezoekende vriendin vond ik vreselijk. Ik weet eigenlijk niet eens waarom, maar ik heb een hekel aan dat soort humor (waar iemand een leugen probeert in stand te houden). Vind het vaak erg vervelend, al helemaal wanneer het zo lang doorgaat.
Maar gelukkig is er dan nog de eindscene, toch wel een terechte klassieker wat mij betreft. Het betere stuntwerk en ondanks dat het wel erg lang gerekt wordt, verveelt het eigenlijk geen seconde. Leuke afsluiter van een verder redelijk matige tot erg vervelende film.
2.0*
Het is onterecht dat deze komedie vooral herinnerd wordt voor één scène, want er zitten goede grappen in vanaf het begin. In het openingsshot lijk je tralies en een galg te zien, maar dat blijkt een hek in een treinstation. Andere geinigheden zijn wanneer Harold en Bill zich verstoppen achter hun jassen aan de kapstok, of wanneer hij doet alsof hij bewusteloos is om een lift te krijgen van de ambulance.
Listigheid gebruikt hij om zich uit de nesten te werken. Gezagdragers worden bespot, vooral degenen die zichzelf te ernstig nemen. Hoogtepunten zijn de fysieke komedie: gevechten, achtervolgingen en natuurlijk de beklimming van het hoge gebouw als climax. Lloyd was acrobatisch. Meestal zie je z'n gezicht, zodat je weet dat hij het zelf is. Toch werd voor enkele shots werd een dubbel gebruikt. Ze hebben een muur gebouwd boven op een plat dak, maar de stunts bleven gevaarlijk. Tijdens z'n klim ontmoet Brillemans onder anderen de bejaarde Anna Townsend, die een grotere rol heeft in Grandma's Boy (1922). Die hele slotscène is kundig gemonteerd, met crosscutting tussen binnen en buiten en tussen hoog en laag. Uit de huidige eeuw zou ik niet zo gauw een pure komedie kunnen noemen die even leuk is als deze.
Geweldige stomme film met Harold Lloyd als een ambitieuze man die het probeert te maken in de grote stad. Vooral de gezichtsexpressies en lichaamsbewegingen van Lloyd zorgen voor veel humoristische momenten. Safety Last! is natuurlijk iconisch geworden door het laatste gedeelte met de beklimming van het gebouw (fantastisch uitgevoerd), maar er zitten ook veel kleine momenten in de film die Safety Last! speciaal maken. Ook Mildred Davis als vriendin en de vele andere acteurs leveren vakwerk af.
Hoogtepunt is natuurlijk de beklimming van de wolkenkrabber. De scène neemt redelijk wat tijd in beslag, is grappig, onderhoudend en eveneens spannend. De film kent nog een aantal aardige momenten zoals de scènes met de ambulance, het warenhuis of de jas aan de kapstok. Aanrader, sowieso!
Op de uitzondering van Vertovs "Man with a Movie Camera" en Langs "M", komen de meeste films van voor de jaren 40 bij mij niet boven de magische 4* grens uit (heb er dan ook nog vrij weinig gezien). Echter, heb hier erg van genoten. De slapstick is allemaal wel aardig, af en toe is het het gniffelen wel waard, maar het is vooral de spannende finale die nog steeds behoorlijk weet te overtuigen. Lloyds performance mag er verder ook wezen, zeker niet de mindere van een Chaplin of Keaton.