Harold Lloyd

Harold Lloyd, de bekende komiek die een aantal klassiekers uitbracht in de jaren '20, waaronder "Safety Last!" waarin hij in een legendarische scène hing aan een klok op tig verdiepingen hoog.

Ik heb de moeite genomen 6 films van hem te zien in 2 dagen tijd en vind hem een stuk beter en grappiger dan Buster Keaton, aangezien Lloyd's films iets realistischer en grappiger zijn en Lloyd wat meer als een levensgenieter over komt in zijn films. Daarnaast is er altijd een "hedendaagse" (jaren '20) sfeer erbij, wat vooral erbij is vanwege Lloyd's outfits (z'n hoed bijvoorbeeld).

Hij speelt, net zoals Keaton, klunsen in films die altijd de aandacht van de meisjes probeert te krijgen. Sommige films komen zelfs erg veel overeen, zoals "The Freshman" (Lloyd) en "College" (Keaton). Hoewel de verhaallijnen uit Keaton's films leuker zijn, doet Lloyd het eerlijk gezegd beter vanuit romantisch opzicht. Daarnaast heeft hij ook twee terugkerende mooie "leading ladies": Mildred Davis (hieronder), met wie hij ook trouwde in 1923, en Jobyna Ralston (hieronder, als tweede).

Hellaas nog nooit iets van gezien zou wel eens de film safety last van hem willen zien met die scene erin op die foto hierboven, zou alleen niet weten of ie hier ergens te krijgen is.

Een jonge man ontmoet een jonge vrouw. Hij wordt verliefd. Maar hij draagt een bril, is een enorme kluns en heeft geen belangrijke status. Al dan niet terecht vermoed de man dat de vrouw rijk is en veel aanzien heeft. Hoe kan hij ooit vij haar in de smaak vallen? Door zich anders voor te doen dan hij is natuurlijk en door een belofte te doen die hij moeilijk kan waarmaken.

Dit is het plot dat Harold Lloyd het vaakste gebruikte in zijn films, maar niet altijd. Zoals de meeste slapstickfilms is het echter niet zo belangrijk waar het om gaat, maar behoort het tot een goede kapstok te dienen voor geslaagde slapstickscènes. En daarin was Lloyd een meester. Hij scheen niet eens een uitzonderlijke atleet of stuntman te zijn geweest, in tegenstelling tot Buster Keaton bijvoorbeeld, maar door strakke planning kon hij zijn toch vaak groots opgezette kapriolen zelf uitvoeren zonder stund-doubles. Waar Lloyd het meest in uitblinkt zijn scènes op straat waar het verkeer een rol speelt. Denk aan achtervolgingen of Harold Lloyd die op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats moet komen. Lloyd nam deze scènes meestal niet in de studio op, maar op straat en hij gebruikte zo min mogelijk trukages. Dus zijn deze races spectaculair om te zien, naast dat ze ook gewoon zeer grappig zijn. Het beste in deze soort is de ontspoorde tram vol dronken zwervers in For Heaven's Sake, waarin Lloyd de tram onder controle probeert te houden en daarnaast te voorkomen dat de zwervers met hun rare stunts van de tram vallen.

Ik heb de complete Harold Lloyd box nu gezien, met daarin 29 films van Lloyd, waarvan er geloof ik 18 lange films zijn en de rest shorts. Dat is slechts vier films 4 sterren of hoger heb gegeven (voor de duidelijkheid, dit zijn: Girl Shy, For Heaven's Sake, Safety Last! en de short Never Weaken) doet wellicht niet vermoeden dat we hier met een genie te maken hebben. En ik heb al eens ergens in een recensie bij een van zijn films vermeld dat Lloyd de magie van Chaplin en Keaton mist. Lloyd is wat normaler, meer pure slapstick, waar Chaplin zich laat afleiden door melodrama en de actualiteit en waar Keaton ook nog eens een groot filmer wil zijn. Lloyds films hebben minder ambitie, maar dat mag de pret niet drukken, want onvoldoendes heb ik ook zelden uitgedeelt en alleen zijn eerste geluidsfilm Welcome Danger vond ik écht slecht. Toch kon Lloyd soms ook heel bijzonder uit de hoek komen. Let op het shot van Lloyd die een boom inklimt om zijn geliefde te zien terwijl ze aan de horizon verdwijnt in The Kid Brother. Of de mooi uitgewerkte romance in Girl Shy. En natuurlijk, Lloyds beste moment, de klim op het gebouw in Safety Last. Dat was niet de enige keer dat Lloyd graag hoog klom voor zijn slapstick, ook de short Never Weaken en de talkie feet first hebben een soortgelijke scène.

Wellicht geef ik hier volgens sommigen teveel eer aan Lloyd als het grote creatieve brein achter zijn films. Hij krijgt immers nooit credits als regisseur bij een van zijn films. Toch is het bekend dat Lloyd in ieder geval de slapstickscènes geheel zelf bedacht en tijdens het filmen ervan de belangrijkste beslissingen nam. Waarom hij dan nooit de regiecredit heeft gekregen is onduidelijk.

Harold Lloyd is denk ik net niet uniek genoeg om mensen die niet van slapstick houden te overtuigen, maar als je van achtervolgingen houdt kun je het altijd proberen. Safety Last, zijn meesterwerk, raad ik overigens wel iedereen aan. Een zeer bijzondere film. De rest van zijn werk is voor de slapstickfans en daarvoor valt er genoeg te genieten.

Overigens wil ik hem nog extra credits geven voor het ontdekken van Jobyna Ralston. Love-interests in dergelijke komedies moesten vaak vooral lief zijn in plaats van grappig. Ralston in principe ook, maar ondanks dat wist ze toch vaak zeer grappig uit de hoek te komen en had ze meer charme dan enige andere vaste leading lady van een slapstickkomiek.

Ere wie ere toekomt.

Mooi relaas The One Ring, en zeer terecht.

de Harold Lloyd 10 disc box-set ligt nu bij van Leest voor 20 euro.

De magie ontbreekt daardoor wel, zoals je het al zo goed zegt. Lloyd is puur vermaak, met af en toe een ooh en een aah. Chaplin sneed thema's aan die de mensen aansprak, zelfs nu nog. Hij had een unieke manier om je aan het denken te zetten, met name op emotioneel vlak. Keaton hield van groots opgezette stunts, laat de mensen van de ene in de andere verbazing vallen. "Hoe doet-ie dat toch?"

Toch hebben de kwaliteit en doordachtheid van de grappen van Lloyd een bepaalde uniekheid. Ze zijn erg subtiel en ze respecteren de kijker. Vele anderen in die tijd lieten grappen meerdere keren zien, iets dat als denigrerend naar de kijker opgevat kan worden. "Zag je het wel, opletten hè, voor jou nu nog een keer." Lloyd deed dat niet.

Hij heeft ook erg hard moeten knokken om zijn plek in de filmwereld te veroveren. Zijn eerdere films waren geen succes. Het duurde een tijd voordat hij zijn typetje met de bril verzonnen had, iets wat hij wilde vermijden. Typetjes zijn nu eenmaal beperkend. Het publiek was echter zo gewend aan een Chaplin-esque personage, dat het op die manier hem opgelegd werd. Waar Chaplin ontzettend goed wist te variëren qua verhaallijn, wist Lloyd dat met de sociale status van zijn personage(s). Van sloeber tot en met de arrogante miljonairszoon, allemaal zijn ze geloofwaardig.

Mooie recensie!

En een mooie aanvulling. Harold Lloyd is geweldig. Bijna zo goed als Keaton of Chaplin, maar niet helemaal.

Voor mij is Harold Lloyd zeker net zo goed als Keaton en Chaplin. In de Jaren Twintig vond men dat ook en zijn films trokken meer bezoekers dan die van Chaplin en Keaton en hij was de best betaalde acteur van zijn tijd. Zijn typetje is ook gewoon een leuke underdog en altijd aardig en optimistisch. Alledrie hebben ze hun charmes, zwakheden en kracht.

Hoewel Keaton qua stuntman wellicht de betere was, mag je Lloyds prestaties niet onderschatten, zeker als je weet dat hij in 1919 door een ongeluk met een bom op de set zijn rechterduim en -wijsvinger verloor en zijn hand gedeeltelijk verlamd raakte! Daarna droeg hij meestal een prothese en een handschoen om zijn mismaakte rechterhand te verbergen. Knap hoe hij daarna nog de meest spectaculaire stunts (zoals het hangen aan de klok in Safety Last!) kon uitvoeren!

Zelf vind ik in stomme films de tussenschriften vaak irritant, maar bij Lloyd zijn ze vaak erg grappig en spitsvondig. Wat in zijn films ook vaak voorkomt (in die van Chaplin en Keaton ook overigens) is het gebruik van grotesk grote en/of lelijke acteurs als boef, wat een geweldig grappig contrast geeft met het sullige brildragende typetje dat Lloyds handelsmerk werd.

Die box-set is geweldig. Eén van de beste van mijn aankopen in jaren. Ik ben overigens benieuwd wat Chaplin en Keaton van hem vonden en vice versa.

Wat ik zelf niet van hem wist is dat hij graag experimenteerde met fotografie en ook graag naakte dames (3D!) fotografeerde. Hij heeft zelfs foto's van Marilyn Monroe gemaakt (niet naakt) en ze zijn gebundeld en uitgegeven door zijn kleindochter.

Ik lees hier en bij veel van betreffende films van Harold Lloyd meer van hetzelfde. En ik ervaar nu, na zes shorts en drie (silent) features, eigenlijk niets anders.

De features werk ik nu chronologisch af. Eigenlijk - zonder uitzondering - hebben ze aanloopproblemen, maar kennen een onderhoudende slapstick afwikkeling. Lloyd is een innemende komiek, veel leuker dan Chaplin in vergelijkbare romantische plotjes en wat minder kamikaze dan Keaton, maar wel vergelijkbaar kwa fysieke komedie. En het werkt prima. Lloyd doet in de films die ik zag eigenlijk altijd veel met auto's en straatsituaties. Daarin is hij op zijn best. Ook geesten en gedoe met ruimtes/kamers etc. heb ik meerdere malen gezien.

De shorts die met tot nu toe het best bevielen zijn Haunted Spooks, Get Out and Get Under en vooral High and Dizzy (een voorloper van Safety Last denk ik). In de shorts spelen die aanloopproblemen en saaie eerste stukken niet. Die vind ik tot nu toe eigenlijk beter dat de features. Never Weaken heb ik nog te gaan, als ik het goed begrijp (een van) de beste.

De features werk ik chronologisch af, dus ik zag nu: A Sailor-Made Man, Grandma's Boy en Dr. Jack. Veel vergelijkbare situaties met de shorts. Ook weer auto's en straatperikelen; dat zijn de beste stukken. En veel dezelfde ontwikkelingen en plot (een liefje en een strategie om in beeld te raken bij dat liefje en de bullebak uit te spelen), maar soms wat te omzichtig en langdradig uitgewerkt. Ik las ergens dat die begin stukken een beetje een beeld van het leven rond de jaren 1920 geven. Dat zou best kunnen, maar heel boeiend (filmisch gezien) is het niet.

Ik las hier nu pas dat Lloyd iets met zijn rechterhand heeft. Dat was me bij het kijken van de films al opgevallen. Die arm en hand hangen er vaak wat vreemd bij, maar hij kan ze wel gebruiken.

En o ja, ik kom het hier al steeds tegen: de titelkaarten vervullen een andere rol dan in de meeste andere silents. En dat is positief. Vaak met kwinkslagen en tekeningetjes. Vind dat echt wel een toevoeging. Jammer dat de subs niet uit zijn te zetten op de DVD's, want die NL-se tekst staat er soms overheen geprint, nogal vervelend, als je 't mij vraagt.

Ik ga verder met de box dus Safety Last is als volgende aan de beurt, ik denk samen met wat meer van de shorts. Dus ik ben benieuwd. Ik geef krappe voldoendes, vooral om de films wat 'onevenwichtig' zijn in hoe boeiend ze zijn (zwak begin, leuke verwikkelingen, Lloyd sympathieke figuur) maar ik vind ze tot nu net aan een voldoende scoren als totaal en zeker aangenaam kijkvoer.

Dan heb je de beste nog te gaan: For Heaven's Sake, The Kid Brother, Girl Shy en Safety Last! Wellicht ook Speedy en The Freshman, die hebben zo ook hun fans. Deze films hebben allemaal wat minder last van opstartproblemen als ik het me goed herinner. De sterke punten zijn veelal hetzelfde overigens.

Harold Lloyd was een van de grootste komieken uit het stomme tijdperk. Hij was herkenbaar aan z'n donkere brilmontuur en z'n strooien hoed of boater. Z'n specialiteit was fysieke komedie. Stunts, achtervolgingen en de chaos van het New Yorkse verkeer lagen hem. De plot was meestal dezelfde: hij moest een opdracht vervullen om het meisje te krijgen. Zij werd meestal gespeeld door z'n vrouw Mildred Davis of Jobyna Ralston. Er zaten clichés in en flauwe slapstickgrappen, maar ook briljante visuele vondsten en spectaculaire actiescènes - waarbij hij een halve vinger verloor. De overgang naar het gesproken tijdperk heeft hem genekt. De Lloyds leefden nog lang en gelukkig op het landgoed Green Acres in Beverley Hills.

1. Safety Last! 4,5*

2. The Kid Brother 4,0*

3. Grandma's Boy

4. Girl Shy 3,5*

5. The Freshman

6. Dr. Jack

7. Speedy 3,0*