Feet First (1930)

Harold Lloyd kon iets beter met de geluidsfilm omgaan dan zijn collega Buster Keaton, maar ook voor Lloyd geldt dat het stille tijdperk absoluut zijn glorietijd was. Feet First is grotendeels matig tot saai, maar op het einde leeft ie op, met een min of meer herhaling van de stunts uit Safety Last! Maar wat een stunts! 3*

Eens met Poisonthewell. Feet First begint (middel)matig, maar Lloyds acrobatische toeren op het einde zijn letterlijk het hoogtepunt uit de film. Knap gefilmd en gemonteerd ook, je zou er accuut hoogtevrees van krijgen.

Ook ik ben het eens met Poisonthewell. Deze Lloydfilm steunt erg veel op oud succes en bij het einde is het onmogelijk om niet te denken aan Safety Last (en de short Never Weaken). Het is echter zeker niet waar dat de stunts daaruit gekopiëerd zijn. De situatie mag dan hetzelfde zijn, de gebeurtenissen zijn anders. Het blijft hoe dan ook hilarisch en spannend, waardoor het niet zoveel uitmaakt dat het vooral meer van hetzelfde is. De scènes op de boot vond ik eveneens vermakelijk, maar wat daarvoor kwam was traag en matig. Daar zie je het duidelijkst hoe onwennig geluid voor komieken uit de stomme tijd aanvankelijk was. Later richt de film zich meer op visuele humor en dat werkt.

3,5*

Ik heb me zeer geamuseerd met deze film. Inderdaad moet je even doorbijten, maar vanaf de boot gaat de film echt rollen en verveel je je niet. Leuk hoe Harold zich steeds inventief uit allerlei siuaties weet te redden. De montage van de film is inderdaad super, wat helemaal tot zijn uiting komt bij de wolkenkrabberscéne, die weer hilarisch is (al kopieert Lloyd daar zichzelf mee).

Maar toch zeker een film die nog best de tand des tijds heeft doorstaan, ook qua tempo (vanaf dat Harold op de boot komt).

Ook deze film sluit weer aan bij de andere films die ik van Lloyd zag (zit nu op 10 en heb de vermeend beste(n) nog bewaard), hoewel dit niet een van de sterkste was tot nog toe. Dat laatste komt vooral door de eerste driekwartier. Dat is 't vooral net niet. Niet leuk genoeg eigenlijk. Ik weet niet wat voor scenario er klaar lag, maar het leek een beetje of Lloyd net op tijd wakker werd, en ze besloten het over een andere boeg te gooien.

Vanaf de boot (niet voor het eerst dat hij daarop te vinden is) wordt het weer erg leuk. Hoogtepunt is de waaghalzerij bij het flatgebouw (ook al niet voor het eerst, het leek ook wel een beetje of hij moest teruggrijpen op eerder succes om deze film te doen slagen), hoewel dat plottechnisch er wel erg met de haren bij gesleept lijkt. Dat het een geluidsfilm is, maakt geen drol uit. Had deze film niet beter of slechter gevonden als ie 'stom' was geweest, daar ben ik van overtuigd. En dus weer 3,5 dikke sterren.

[edit] leuk om steeds te lezen dat de Lloyd liefhebbers (waar ik in elk geval mijzelf onder schaar) het steeds wel eens zijn over eens zijn films[/edit]

Onmogelijk om deze film niet te vergelijken met Safety Last (1923). Maar waar die film van in het begin plezant is, wordt Feet First (1930) pas na dik een half uur grappig. Het moet gezegd dat de praatfilm Harold Lloyd minder af gaat dan de stomme film.

Het eerste deel in de schoenwinkel is veel minder leuk dan het eerste deel van Safety Last in het warenhuis. Het stuk op de boot waarin Harold alle tijdschriften waarin zijn foto staat in het water wil gooien is daarentegen hilarisch! Er wordt vanaf dat moment minder gepraat en meer aandacht besteed aan de visuele 'jokes', waar Lloyd zo goed in was.

Het derde deel van de film waarbij Harold alweer een hoog gebouw beklimt, is weer leuk om te zien maar vond ik toch minder goed gedaan dan in Safety Last. Lloyd probeert het nog wat interessant te maken door de interactie met de niet zo slimme 'Charcoal', die de beklimming alleen maar moeilijker maakt. Maar ik vond de interactie met andere side-kick, de al even domme matroos op de boot, grappiger.