Married life is like dandruff, it falls heavily upon your shoulders
Geen idee waarom, maar opeens verdween Harold Lloyd uit mijn belangstelling. Ik was met veel goesting aan de dvd-box begonnen en wat ik daar van zag, vond ik erg sterk. Zeker zijn silent werk is gewoon erg sterk maar toch was het alweer van halverwege juli 2019 geleden dat ik me überhaupt nog aan iets met de bebrilde komiek in de hoofdrol had gewaagd. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te gaan doen en dan maar aan de volgende film uit de box begonnen en dat was logischerwijs deze Hot Water. Een uurtje Lloyd nonsens? Ik zou er elke dag voor tekenen.
Al is dit wel de eerste keer dat ik het gevoel heb dat dit eigenlijk gewoon 3 losse ideeën zijn die aan elkander zijn geplakt. De eerste 40 minuten zijn dan ook veruit het leukste. De worsteling van Harold met zijn boodschappen en zijn pogingen om een trein te nemen zijn erg fijn en de film krijgt zowaar zijn hoogtepunt met het ritje met de auto. Veel leuke ideeën daar en de uitwerking is zo heerlijk typisch Lloyd maar daarna zakt de film toch een tikkeltje in. Hoewel het idee van de schoonfamilie nog wel voor een aantal leuke momentjes zorgt, is de manier waarop Harold blijft denken dat hij zijn schoonmoeder heeft vermoord wel erg vergezocht. Nog altijd wel wat fijne momentjes, gewoon ook omdat de uitstraling van Lloyd gemakkelijk op de lachspieren werkt, maar ten opzichte van de voorgaande minuten is het effectief van een mindere kwaliteit. Gelukkig is dit een film die absoluut niet te lang duurt en voor je het goed en wel beseft is het ook alweer gedaan.
En dan blijf je toch met het gevoel achter dat het toch schandalig is hoe Lloyd vandaag de dag vergeten lijkt te zijn. Voor mij is hij 10x beter dan de groten der aarde uit zijn tijd (Laurel & Hardy en Chaplin) en hoewel hij eigenlijk praktisch altijd hetzelfde lijkt te doen, is het iets dat hem heel goed afgaat. Is dat de reden waarom hij in de vergetelheid is geraakt of is er een andere reden? Ik heb er geen idee van, maar ik ben in ieder geval blij dat ik die boxset heb aangeschaft. Ook qua bijrollen is dit eigenlijk nog wel een fijne bende. Josephine Crowell is een geweldige schoonmoeder (die mimiek!) en Lloyd regular Charles Stevenson kan ook weinig verkeerd doen ten huize Metalfist. Verder ook een hoofdrol voor de dialogen. Waar die in een silent film vaak van het 'we plakken een lap tekst op een bord' niveau zijn, zit er bij Lloyd vaak nog een leuke dimensie in. Zowel visueel als tekstueel en dat is hier niet anders.
Geen idee dus waarom er tussen Why Worry en deze Hot Water zoveel ruimte zit. Ik vermoed dat The Freshman wel wat sneller zal volgen in ieder geval. Lloyd blijft één van de leukste komieken uit zijn tijd en hij weet per film dichter en dichter bij de status van Buster Keaton te komen. Alleen jammer van het slotstuk, dat vloekt toch qua kwaliteit net iets te hard met de eerste 2 aktes.
3.5*