The General (1926)

Mijn 1e Buster Keaton prent. En 'Sherlock Jr.' zal snel volgen. Vond dit fantastisch. De hele film met een lach zitten kijken. Visueel sterk, veel humor en ongelofelijke stunts. Werkelijk verbluffend hoe Keaton dit in de 20's gerealiseerd heeft. Respect voor het eindresultaat. Heb eigenlijk geen slecht punt kunnen ontdekken in deze 'General'. Keaton speelt erg leuk en het verhaalje komt in een sneltreinvaart voorbij. Heb genoten.

Eerste die ik zag van Buster Keaton en doet zeker naar meer smaken. Ben benieuwd wat andere bekende titels van hem als 'Our Hospitality', 'Sherlock Jr.' en 'The Navigator' me zullen brengen.

Ik zou bij deze trouwens aan iedereen de versie met muziek van Robert Israel aanraden. Was begonnen met die van Joe Hisaishi (wiens muziek uit de animé's ik meer dan kan waarderen), maar hier vond ik het er gewoon niet echt bij passen. Na 10 minuutjes dus geswitched naar die van Robert Israel, en dat leek allemaal netjes te kloppen (zeker doordat de begeleidende muziek het grootste deel van de tijd uit een bescheiden piano-begeleiding bestaat, hier en daar (op de juiste momenten) eens aangevuld met een strijkers-orkest. Ook de traditionele Amerikaanse liederen uit die tijd passeren allemaal in Robert Israel zijn versie (maar het kan natuurlijk dat dat ook voor Joe Hisaishi zijn versie het geval is?)

Verbluffend sterke treinen-actie voor 1926!! Daarnaast weet de film er ook flink tempo in te houden en dan hebben we natuurlijk ook de man die nooit lacht, sterker nog, zo ongeveer maar één gezichtsuitdrukking kent: Buster Keaton. Veel fragmenten van gezien, maar geen volledige films en zijn bekendste film is erg de moeite waard. Anders, maar van hetzelfde niveau als Chaplin.

Eerste Buster Keaton pas, en is me aangenaam bevallen. De film heeft vaart, en ondanks slapstick-elementen, is de humor minder lach-of-ik.schiet. Het is natuurlijk nog in de pionierstijd, maar toch leek het wel een flink budget te hebben, met veel figuranten, en spectaculaire opnamen (zoals die treinramp). Ook vraag ik me af hoe vaak Keaton de scene met de dwarspaal die de rails verspert heeft moeten overdoen want dat zag er nog niet zo simpel uit.

Zoals films uit het stomme tijdperk wel vaker kenmerkt heeft ook The General iets anarchistisch- duidelijk is dat Hollywood zichzelf nog moest uitvinden. Ik vraag me wel af of de 4 pianostukjes die steeds langskomen origineel zijn, of later toegevoegd. Bij stomme films zat toch altijd een orkest, en ik neem aan dat die niet steeds in herhaling vielen.

Waarom staat deze film bij Top Recent?

Waarschijnlijk omdat hij opnieuw in de bioscoop gaat draaien. Maar dan nog zou hij niet in de Top Recent moeten staan natuurlijk.

Wat, wát, wat? Opnieuw in de bios draaien? Heeft iemand meer info over waar? Daar moet ik heen

Het staat hierboven: vanaf 1 september in de bioscoop. Maar vind nergens meer info hierover, alleen een zelfde verwijzing op de mij verder onbekende site filmvandaag.nl, dus ben benieuwd of dat wel klopt.

Mooie setting tijdens de Amerikaanse burgeroorlog met veel figuranten, paarden, kanonnen, huifkarren en treinen... veel actie! Dit is beslist één van de betere films met Buster Keaton.

Johnny Gray is bestuurder en eigenaar van een trein “The General”. Wanneer een burgeroorlog uitbreekt en hij in dienst bij het Zuidelijk leger wil treden wordt hij omwille van zijn beroep geweigerd. Annabelle, het meisje waarvan hij houdt denkt dat hij een lafaard is en laat hem in de steek. Maar dan stelen spionnen van de Unie zijn trein. Annabelle is daar toevallig passagier en wordt gevangen genomen. Nu ziet Johnny de kans om zijn moed te bewijzen.

Ik heb de film veel vroeger al gezien, meer dan dertig jaar geleden, maar mijn waardering toen niet genoteerd. De tweede visie stemt mij positief. Het is een leuke en spannende film. Het is toch een hele prestatie van Buster Keaton dat hij al zijn stunts zelf doet. Zijn competent, ingenieus en atletische personage in “The General” is bescheiden en onvermoeibaar. Slapstick, actie, romantiek en humor zijn allemaal troef in één van de niet zo vele stomme films die mij konden bekoren, ondanks het feit dat de kopie niet haarscherp was. De repetitieve soundtrack stak mij niet tegen, het was wel niet deze van Kino, waarop ik geen kritiek heb, want hun transfer was veel beter. (gezien op youtube)

Vandaag deze film herzien maar nu in de grote zaal en begeleid met live muziek. Is toch wel een andere ervaring dan als je deze film thuis op het flatscreen bekijkt. Mijn waardering voor deze film blijft ondanks dat wel hetzelfde. Our Hospitality en Sherlock Jr blijven voor mij nog altijd Buster Keaton's beste films.

In Utrecht - 't Hoogt ook nog dit jaar op het grote scherm met live muziek, voor de liefhebbers. De 28e.

Net de Masters of Cinema 4K restoration gezien. Dit was de eerste keer dat ik deze film zag. Wel al enorm veel over de film en bv. over de trein gelezen. de trein heeft daar heel lang gelegen als toeristische trekpleister want ze hadden in die tijd de middelen nog niet om hem te verwijderen De muziek van Carl Davis is zo herkenbaar.

Beleef de film die ondermeer “Mad Max:Fury Road” regisseur George Miller inspireerde opnieuw op 16.12 CINEMATEK - Programma - The General

Ik had meer humor verwacht in deze film maar hij is toch een stuk serieuzer

Paar leuke vondsten in de treinachtervolging die goed bedacht zijn .

De stukken op de trein die een ruim deel van de film omvatten zijn erg geslaagd en komisch om te volgen. De creativiteit en spitsvondigheid is er goed gevonden en het amusementsgehalte ligt erg hoog. Mede daarom is de gehele film een aangenaam kijkstuk met Buster Keaton in de hoofdrol.

Ook de context van de burgeroorlog wordt fijn verweven in het verhaal en zo kan de wat slungelige Gray toch pogen de held uit te hangen om zichzelf, zijn vriendin en zijn trein te redden. Fijne actie ook met de explosies, kanonnen en vele figuranten. Sterk stuntwerk ook en ongelooflijk dat deze film dateert uit 1926. Mooi!

The General

In The General laat Buster Keaton weer eens zijn klasse zien. Hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om sommige scenes te filmen weet ik niet, maar de manier waarop hij zijn lichaam gebruikt en de inspanning die dit gevergd moet hebben is grandioos. De humor werkt, het romantisch subplot zit goed in elkaar, en de actiescènes zien er voor die tijd geweldig uit en zitten ook inventief in elkaar. Het is ongelooflijk knap de verschillende emoties die Keaton en Marion Mack met alleen hun gezichtsexpressies weten over te brengen, en wat dat betreft is The General een klassieker in het 'stomme film' tijdperk.

Met de Amerikaanse Burgeroorlog en een historische locomotief en kanon als achtergrond, een filmisch meesterwerkje met Buster Keaton aan bod.

De slapstick tiert welig in deze "The General" maar Keaton is fit en sterk in de actie, bedenkt altijd wat nieuws en zorgt dat ge u geen seconde verveelt en best kostelijk amuseert.

Uitstekend.

Als iemand die zichzelf als filmliefhebber beschouwt werd het hoog tijd om eens iets van Buster Keaton te kijken, toch een ionische naam in de geschiedenis van cinema. Het is meteen ook de oudste film die ik ooit gezien heb. 1926, toen mijn overgrootouders amper pubers waren, het is wat.

Maar het is me wel een ervaring geweest. The General is eigenlijk totaal niet gedateerd. De warme bruinachtige kleur zorgt nog voor gezelligheid, maar het is toch de grootsheid die indruk maakt. De stunts van Keaton zijn fantastisch. Koddig en spectaculair tegelijkertijd. Bovendien is de cameravoering er ook naar: de scènes met de trein zijn keurig en overzichtelijk in beeld gebracht. Het toneelgehalte ligt zo redelijk laag en dat is voor mij een enorme plus. Ook het acteren en de slapstick is vrij naturel en gematigd. Net zoals de soundtrack, nog zoiets waar ik schrik voor had.

En zo is dit een erg geslaagde kennismaking met Keaton.

4

Eerste Keaton.

Ik weet niet waarom een hoop jaren 50 t/m 70 films het slecht bij me doen, maar jaren 20 films het juist goed doen. The General kwam ik tegen nadat ik me recentelijk had aangemeld voor Plex, die een gratis aanbod kent van vele films waarvan er enkelen zelfs klassiekers zijn. The General was daar eentje van, en dus gelijk maar meegepakt.

Het viel me zeker niet tegen, deze film is voor zijn tijd bijzonder indrukwekkend in elkaar gestoken en om Buster Keaton daar te zien staan is zeker een ervaring. Ik wist, ondanks dat ik meer dan 3000 films heb gezien, niet veel af van deze regisseur en acteur, maar die stoïcijnse blik zal me nog wel even bijblijven. Aparte verschijning die opvallend veel talent voor komedie heeft, ook al zou je anders denken.

De beste gedeeltes van de film zijn waarschijnlijk de stunts, want voor die tijd zijn deze erg indrukwekkend. Eigenlijk gewoon ongelooflijk wat Keaton wel niet voor elkaar krijgt met die trein. Ik hou er wel van, kleine opzetten met een grootse manier van uitpakken. Zo zit je niet klem met wat simpele slapstick, maar ook met scenes die daadwerkelijk sterk zijn.

Jammer genoeg maakt het verhaal zelf weinig voortgang en konden personages buiten die van Keaton om weinig doen om me verder naar het scherm te trekken. Nadat Keaton richting de helft van de film van de trein stapt kakt de film ook wat in, en komt pas weer terug tijdens een spectaculaire oorlogsfinale. Buster Keaton had duidelijk zeker wat centjes in zijn zak tijdens het maken van deze film.

Soms indrukwekkende film die wat kracht verliest zodra de film wat anders doet dan zijn stunts laten zien. Ondanks zijn korte speelduur ben ik daarom ook van mening dat de film wat aan de lange kant is, want het verhaal rechtvaardigt een te lange speelduur op geen enkele manier. Leuke ontdekking, geeft me wel de motivatie om nog eens wat meer van Keaton te zien.

Wat een fantastische film. Tot nu toe met enig gemak de beste Buster Keaton-film die ik heb mogen zien. De film heeft een opvallend goede vaart en bevat veel humor, die overigens zeer goed uit de verf komt.

Men is ontzettend creatief geweest in het creëren van allerlei penibele situaties, waar Keaton zich vervolgens weer uit mag redden. Op visueel gebied is de film ook sterk. De beelden zijn vakkundig geschoten.

Keaton is verder heerlijk op dreef. Het is genieten van zijn ongelooflijke stuntwerk. Soms zit ik met ongeloof toe te kijken, en vraag ik me af hoe hij veel van zijn waaghalzerij heeft weten te realiseren destijds. De bedrevenheid. Het vakmanschap. Wat een legende.

4,5 Ster.

In 1926 behoorde Buster Keaton tot de grote sterren van Hollywood. Vanwege grote successen had hij zich van een zekere onafhankelijkheid verzekerd, zodat The Great Stone Face (zoals hij wel werd genoemd) kon kiezen voor films die hem interessant leken. The General is zo’n film. De film is gebaseerd op The Great Locomotive Chase, een militaire operatie uit de Amerikaanse burgeroorlog. Een operatie waarin een locomotief met de naam “The General” werd ingezet. Gezien Keaton’s affiniteit met locomotieven en treinen was dit voor hem een film waar hij zijn ziel en zaligheid in kon leggen.

De productiekosten liepen hoog op. Keaton ging helemaal los. Ik las zelfs dat hij een dam liet construeren om het waterpeil van een rivier te controleren. Ook liet hij een brug bouwen en gebruikte hij echt materieel waarmee niet bepaald zuinig werd omgesprongen. Een treinwrak heeft nog jaren na het verschijnen van de film in een rivierbedding gestaan en werd een toeristische attractie. Ook waren er de nodige schadeclaims omdat de met hout aangedreven locomotief talrijke brandjes langs het spoor veroorzaakte, die uitmondden in bosbranden en hier en daar de hooiberg van een plaatselijke landbouwer in vlam zetten. De verhalen rondom de film zijn talloos.

The General was geen kassucces. De inkomsten vielen erg tegen en wogen nauwelijks op tegen de productiekosten. Voor Keaton betekende dit het einde van zijn onafhankelijke status als filmmaker. Pas jaren later kreeg de film de artistieke erkenning die hij verdiende. Niet meer dan terecht. Na 100 jaar is The General nog steeds een meesterwerk.

In de film komt de grote kracht van Keaton (die van de overdrijving) grandioos naar voren. De beste scène voor mij is in dit opzicht de scène waarin Keaton zich midden in het oorlogsgeweld bevindt en vanwege drukke bezigheden op de trein zodanig wordt opgeslorpt dat het oorlogsgeweld geheel aan hem voorbijgaat. Bijzonder grappig.

De humor, de slapstick is fantastisch. De stunts die Keaton allemaal zelf voor zijn rekening neemt, zijn indrukwekkend. De opoffering die hij zich getroost in zijn liefde voor de locomotief is grenzeloos. De meest doldwaze en levensgevaarlijke manoeuvres worden door Keaton uitgevoerd om maar te garanderen dat de locomotief ongedeerd blijft en hem blijvend kan vervoeren naar zijn andere liefde die moet worden bevrijd uit de klauwen van de vijand.

The General is een fantastische film. In de hoofdrol een geweldige Buster Keaton die met een wonderbaarlijk gevoel voor timing en een droefgeestige blik zowel de lachspieren als de traanbuizen weet te beroeren.

Een artikel vanochtend, terwijl ik nog op bed lag, over het leven van Buster Keaton was de katalysator dat ik toch eens verder keek betreffende zijn top250er genaamd The General en daarmee een stomme film waarbij gesproken taal of ondertiteling immers geen rol speelt, en zo vond ik mij zelf tijdens het ontbijt terug op de bank met een full movie versie op YouTube. En het bleek niet moeilijk te begrijpen wat er bijzonder is aan deze film.

Opvallend toch wel van begin af aan de scherpte opvan de film en dat voor een bijna 100 jaar oude product die op YouTube staat. Daarnaast is het even zoeken waar het heen gaat tussen Johnny en Annabelle in een film die verder doorspekt is met humor en een zekere charme heeft rond deze acteur dus te vergelijken is met Charlie Chaplin maar dan iets minder flauw, iets minder slapstick en dat mag ik wel. Overduidelijk is dat Keaton een duizendpoot betreft die acteert, regisseert en zijn stunts zelf doet waarvan een aantal erg sterk zijn en kan het regisseursduo een goed oog erkend worden, want wat een prachtige plaatjes in de vorm van Keaton die de trein te voet achtervolgt wat een prachtige open shot is. Tevens is het shot van Keaton hakkend op de trein fraai met het leger op de achtergrond en is het shot van de oprukkende troepen in het donkere bos tegen het licht in waardoor alleen silhouetten zichtbaar zijn om te likkebaarden.

Maar The General biedt nog meer want de film gaat überhaupt pas echt los als de trein gekaapt is. Vlotheid, tempo en actie zijn daarna key met de visionair Keaton natuurlijk als grote animator waarbij ik mijn hart regelmatig vasthoudt want wat een waaghals met de stunt met de balken voorop de trein natuurlijk als het meest bekende moment. Er wordt wat afgeraced en gestunt met de treinen en is iets dat zeker indruk maakt want hoe hebben ze dat allemaal zo goed in beeld gekregen? Niet te vergeten de stunt met de trein en de instortende brug waarbij ik toch automatisch de conclusie trek dat The General voor 1926 begrippen een lieve duit gekost moet hebben. Dan mag ik scènes in het donker en de regen niet vergeten die er uitspringen als belichting en camera technisch erg knap en is het overduidelijk met de grote taferelen en figuranten dat dit een giga productie moet zijn geweest.

Uiteindelijk kan ik dan ook niet anders zeggen dan dat The General een verdomd knappe, fraaie en vermakelijk film betreft en dat terwijl ik niet eens zo op de hoogte was van Buster Keaton en diens prestaties. Maar dat blijft hierna wel hangen verwacht ik.

Graag gezien. De onhandige die met doorzettingsvermogen en veel toeval een held wordt. Een beetje het model personage van Buster Keaton. Een staalharde logica dat zowel personage als verhaal stuwt (de trein moet terug gehaald worden) en de hindernissen één voor één overwinnen. Keaton gebruikt de successie oorlog als decor maar met zijn commentaar. Als Keaton koortsachtig hout kapt om in de locomotief gooien om snelheid te krijgen, zien we achter zijn rug het oprukken van het ene leger en het terugtrekken van het andere leger. Of hoe een historische gebeurtenis een detail is in de obsessie van een individu. De treinsequenties zijn indrukwekkend, de slapstick en stunts bewonderenswaardig en een perfecte timing maar het plot is voor mij te standaard (rechtlijnige achtervolging met daarnaast een simpel liefdes verhaaltje) om echt van een meesterwerk te spreken.