The Secret Life of Words (2005)

ARTE (The Secret Life of Words, donderdag 19 april, 2:20 uur)

Prachtige film, waarvan het plot op pakkende wijze in een passend tempo heel, heel langzaam ontvouwd wordt.
Er zijn volgens mij niet zo veel acteurs of actrices, die zonder een woord te zeggen zoveel emotie en expressie mee kunnen geven aan een scène als Sarah Polley.

Toen Hanna vertelde over haar oorlogservaringen en vervolgens haar littekens liet voelen, liepen de rillingen over mijn rug.
Ook Tim Robbins is goed bezig, maar het is toch echt de film van Polley. In deze film een actrice van de buitencategorie, mede omdat regisseur Coixet haar daar de ruimte voor geeft.

Een niet te missen juweeltje.

Geniaal.

Mooi in de diepe innerlijke schoonheid van twee beschadigde mensen die elkaar ontmoeten, en langzaam een soort contact opbouwen. In de absurde omgeving van een verlaten boorplatform, dat door een door schijnbaar toeval ontstaan samengeraapt zooitje buitenbeentjes bevolkt en kleurgegeven wordt. Precies passend gefilmd, mooie beelden van de absurde omgeving afgewisseld met dicht op de huid uit de hand geschoten beelden. Waarin door het geheel een perfecte basis wordt gelegd voor een emotioneel verhaal met een dringende boodschap, een eerbetoon aan iemand die dat zeker verdient.

Sarah Polley speelt dat echt onovertroffen goed - het is meer een kwestie van zijn dan spelen. Heel knap, geen speld tussen te krijgen. En ook Tim Robbins, hij heeft een veel passievere rol in het verhaal, maar dat neemt niet weg dat hij die heel goed neerzet, met z'n mimiek zonder te zien. Toch is het - mijn voorganger zegt het ook al - de film van Polley, het is haar verhaal dat de toon zet, indruk maakt en in de herinnering zal blijven.

Waar ik me op zich wel iets in vinden kan is dat een open einde misschien mooier was geweest, beter en realistischer in het verhaal had gepast. Maar ook wellicht wat te zwaar om te verteren.

Neigt naar kitch.

Jeetje, wat een opmerkelijk negatieve reactie op zo'n prachtige film. Als ik in dit geval moet kiezen tussen "kunst of kitsch", dan kies ik toch duidelijk voor kunst. Vooral de schitterende rol van Sarah Polley is een stralende ster aan het filmfirmament. Oeps, dat klinkt misschien wat kitscherig.

Wat een schitterende film.

Een intiem portret van een aantal zielen op een bijna verlaten booreiland met de focus op Hanna en haar patiënt. In eerste instantie had ik bij de ontboezeming van Hanna zoiets van dit heeft de film niet eens nodig. Maar dat zag ik verkeerd.

Het acteerwerk is van de bovenste plank en de locatie van een boorplatform is sterk.

Absolute aanrader.

Zuster en patiënt op een bijna verlaten booreiland....en dan ligt het Libelle-gevaar op de loer, maar gelukkig weet de film dit te vermijden.
Mooie personages, een sfeer in mineur, de geweldige locatie en uiteindelijk een ferme stomp in de maag, die bovendien weer eens even een flinke eye-opener is.

Het indringende en rauwe As If I am not there, gezien in februari van dit jaar, sloeg me knock out en liet me ontgoocheld achter. Nu, maanden nadat ik die gezien heb, ben ik het schrikbeeld wel een beetje te boven gekomen, maar evengoed ben ik nog steeds een beetje gewond.
Ik weet heus dat bepaalde dingen gebeur(d)en, maar er zo mee geconfronteerd worden door middel van beeld.. Dat is toch wel iets heel ergs, om met je gezicht zo tegen feiten aangedrukt te worden. En hardvochtig aangedrukt ook nog. Het was patsboem in mijn gezicht. Het was een keiharde knal die ontplofte, midden in mijn gezicht op dát moment.

Dat werd dit niet. Het is evengoed aangrijpend en rauw, maar op een andere manier. Sarah Polley is goed, Tim Robbins is behoorlijk, het verhaal is meeslepend en mooi, dus dat is zeker weten plus. En dan keek ik hem nog wel gewoon in zijn originele taal, zonder dat ik er ondertiteling bij had.. De beelden waren mooi. Over de hele streep genomen is dit echt een film die aangrijpend genoeg is om alle foutjes te vergeven. Ok, ik kon het soms niet helemaal volgen, maar ik durf te stellen dat ik de clou heb gevat.

Pracht scenes aan het einde ergens. Mooi om te zien, mooie interactie. Sowieso is er een breekbare kwetsbaarheid in alle acteurs aanwezig, ook de bijrolacteurs waren mooi kwetsbaar. Ik heb mijn breekpunt dan wel niet bereikt, zoals wel in en met As If I am not there.. Maar deze film grijpt me wel beet, en daar zijn alle acteurs, bij- en hoofdrollen, verantwoordelijk voor.

Intrigerende film.

De voice-over was natuurlijk haar gehoorapparaat ...

Goeie film over een enigszins eigenzinnige vrouw die als verpleegster gaat werken op een booreiland. Een trage film die ook nogal traag op gang komt waarin er langzaam een band wordt ontstaat tussen de twee hoofdpersonages die beiden een geheim met zich meedragen. Twee mooie rollen van Sarah Polley en Tim Robbins en het zijn dan ook hun momenten samen die het beste gedeelte van de film vormen. Een kleine 3.5 sterren.

Een erg mooie, unieke en sfeervolle film. Triest en intens. Het heeft mij geraakt. Vooral het aangrijpende verhaal van Hanna (Sarah Polley). Erg goed gespeeld. 4,5*