Los Amantes del Círculo Polar (1998)

Het lijdt bij mij geen twijfel: dit is met voorsprong de mooiste film van Julio Medem. Een film als een welluidend gedicht met een fantasierijk, ontroerend verhaal en prachtige beelden. Eigenlijk verdient deze film een plaatsje in mijn top-10, maar ja, daar is het al zo vol. En dat einde, hè. Ik heb de film al een paar keer gezien en weet dus wat er komt. En toch schrik ik ieder keer weer.

Waarlijk een pareltje.

Tja, wat wil je met drie maal Farhadi. Met deze erin wordt het wellicht een beetje meer uitgebalanceerd

Ga ik meteen wat aan doen.

Half sterretje erbij in de herziening, 3,5* dus. Toen ik deze voor het eerst zag deed het me niet zoveel. Bij de tweede kijkbeurt is de bedoeling van Medem een stuk herkenbaarder. Het wijkt qua stijl wel aardig af van de films die hij hiervoor afgeleverd heeft, films die ik overigens beter vind omdat ze nog meer diepgang hebben dan deze. Volgens Medem probeert hij in deze film iets asymmetrisch als de liefde op een symmetrische manier (een cirkel) te tonen. De cirkel is ook in zijn film Vacas een beetje terug te vinden.

De film schijnt voor een deel autobiografisch te zijn. De jeugdliefde uit de film baseert Medem op een liefdeservaring die hij had toen hij dertien was. Het verhaal schijnt ook te gaan over de rol van liefde en toeval in Medem's leven. De film is opgedragen aan Medem's vader, een van oorsprong Duitse man. De personage van Otto is een verwijzing naar hem. Verder dragen de andere personages de namen van zijn familieleden, zus Ana is genoemd naar zijn zus Ana, en de voornamen van zijn broer Álvaro Otto Medem zijn de voornamen van de personages van Otto en van Álvaro. Zijn zoontje Peru speelt in de film ook de rol van het jongetje Otto als kind. Overigens is de naam Medem een palindroom.

Spoiler: Een beetje creepy is het wel, want het autobiografische en het toevalselement gaat véél verder dan Medem gewild zou hebben. Velen hadden hier liever een happy end gehad en ik ben ervan overtuigd dat dit ook voor Medem zelf geldt. In de film gaat zus Ana door een verkeersongeluk dood, iets wat jaren later in werkelijkheid is gebeurd. In de film Caótica Ana (2007), gemaakt ter nagedachtenis aan haar, laat hij haar vele malen en op diverse manieren doodgaan (en ook weer tot leven komen). Ik vraag me af of dit niet ermee te maken heeft dat hij haar in deze film één keer en op die manier dood liet gaan. Hoog tijd om die film ook een tweede kijkbeurt te gunnen. Medem schijnt toen al, vóór het ongeluk van zijn eigen zus, met de dood van de personage van Ana in deze film geworsteld te hebben, hij wou haar weer tot leven wekken en baseerde daarom de personage van Lucía - Lucía y el Sexo (2001) - op de personage van Ana uit deze film, zo gaf hij deze Ana een nieuw leven. Hoog tijd dus om ook die film weer opnieuw te bekijken... En net als talloze malen gebeurt in de film Caótica Ana gaf Medem in het echt Ana ook weer een nieuw leven door zijn dochtertje, die na haar dood geboren werd, naar haar te vernoemen.

Een hele mooie film over een jongen en een meisje die elkaar al van kinds af aan leren kennen en wiens leven als een rode draad van het toeval met elkaar verbonden blijft. Knap gespeeld, maar vooral ook mooi vormgegeven, waarbij het verhaal om de beurt vanuit de jongen en dan weer vanuit het meisje wordt gezien. Een film waarvan ik ook denk dat ik hem de volgende keer dat ik hem zie waarschijnlijk weer iets hoger zal waarderen.

Qua verhaalstijl en sfeer best een redelijke film, maar verder houdt het niet echt over. Het plot hangt grotendeels van toevalligheden aan elkaar. Ook de personages vind ik niet heel erg sterk neergezet, waardoor ik moeite had om echt met ze mee te leven. Vooral naar het einde toe wordt het beduidend minder om naar te kijken, waardoor de ontknoping ook weinig indruk maakte.

Precies zo was het voor mij ook.

Mooie parabel.

Het relaas van Ana en Otto ontroert en wordt op boeiende wijze verteld. Iets gecompliceerder dan een doorsnee lineair scenario, maar de kunde van Medem stelt ons in staat het geheel gemakkelijk te volgen. Dat de ontmoetingen en levens van Ana en Otto op zoveel toeval berusten, doet niets af aan de kijkervaring. De afloop is evenwel, zoals vermeld in eerdere besprekingen bij LOS AMANTES DEL CÍRCULO POLAR minder passend. Niettemin een oprecht romantisch drama met originele invalshoek dat op ingenieuze wijze uit de doeken wordt gedaan. Zoals gezegd zal deze film pas helemaal tot zijn recht komen na een herziening. Voor nu een solide 3.5*.

De regisseur heeft een blik vol vreemde toevalligheden opengetrokken waarin lege en vlakke karakters de hoofdrol spelen.

De poëzie van de liefde. Alles is in verband met elkaar. Niet voor niets het gebruik van de palindromen, de poolcirkel en de zogezegde toevalligheden. Is het zo, of zien deze geliefden dat eens te meer?

Ik liet deze film te lang links liggen. Van het plot en de poster uitgaande, dacht ik een film in de stijl van La Meglio Gioventù, dat mij dik tegenviel. Een mens kan zich duidelijk vergissen. Dit Spaanse pareltje is veel beter. Het doet wat denken aan de Franse film Jeux d'Enfants als je het al ergens mee wil vergelijken. Ik las hier ook de verwijzingen van Jeunet, al pakt die het eerder qua stijl over dan qua poëzie. Mijn vierde film van Julio Medem alweer. De beste tot nu toe, al heeft hij verder ook al mooie dingen gemaakt waar ik van kon genieten. Moet ik wat meer opzoeken.

Ik spreek me niet te veel uit over het einde. Maar vond het wel bij de film passen. Al zullen velen dat niet zo gewoon zijn.

La Meglio Gioventù een tegenvaller?! Wow, die begrijp ik volkomen niet hoor. Wat viel je daar zo aan tegen dan? benieuwd naar aangezien het mijn nummer 1(!) is van mijn persoonlijke lijst.

Overigens is dit ook een all-time favorite van me.

Ik heb bij die film ook een recensie: La Meglio Gioventù (2003). Ik zie er niet echt veel in, in tegenstelling tot deze Los Amantes del Círculo Polar.

Gelezen, maar ik begrijp echt niet waarom dat je het een saaie film vind. Ik vind 'm juist zeer meeslepend. Ik ging in ieder geval vol op in het verhaal en het boeide me van begin tot eind, zonder dat ik ook maar één moment dacht dat het een lange zit was. Voor mij was het vooral Matteo en de tragiek rondom zijn personage. Als ik denk aan saai denk ik bijv. aan Terrence Malick's The Tree of Life, wat ik een tergend trage, vage en oninteressante film vond. Vreselijk pretentieuze bagger, terwijl daar ook heel veel liefhebbers mee weg lopen.

Daar heb je dan ook weer gelijk in.

Ik wil Meglio nog wel eens een kans geven later, maar nu zie ik er niet meer in dan een tv-film helaas.

Een bijzondere film van Julio Medem die vanuit de standpunten van Ana en Otto op een dromerige wijze hun liefdesverhaal uit de doeken probeert te doen. Vooral hun jeugd en dus het eerste gedeelte van de film was erg sterk met als hoogtepunt de scènes op de achterbank in de auto. Nadien verslapte mijn aandacht wat en kabbelde de film in mijn ogen voort.

Medem zorgt voor een uitstekende karakteruitdieping van Otto en Ana, maar dit gaat ten koste van de andere personages. Otto en Ana groeien naar elkaar toe en hun geheime liefde is innig en puur. In het begin ontstaat de liefde doordat hun namen palingdromen zijn (net als de naam van de regisseur overigens) en doordat ze haar overleden vader in hem ziet. Later wordt haar liefde voor Otto reëler. Cinematografisch ziet het er ook allemaal OK uit. De beelden in Finland zijn schitterend. De film hangt echter ook aaneen van de toevalligheden en dat ligt me dan weer minder.

Zeker geen slechte film en al bij al een leuke kijkervaring, maar de verwachtingen waren wellicht te hoog gespannen. Het liefdesverhaal is bovengemiddeld en knap, maar voor de rest had ik te weinig voeling. Alles in beschouwing genomen zwevend tussen 3,0* en 3,5*.

prachtige spaanse cinema***collectors item*s ruim 80 euro waard.dikke 4 ster****

Deze is 14 juni in Spanje op blu-ray uitgekomen door Divisa Home Video met Engelse ondertiteling.

* Toegevoegd aan mijn wishlist.

Fijne herziening.

De film is een kind van z'n tijd, getuige het redelijk geforceerde plot wat de personages is een duidelijke richting duwt. Persoonlijk kan ik dat wel waarderen, maar wie een natuurlijk romantisch drama verwacht zal allicht wat teleurgesteld zijn door de manier waarop de persoanges elkaar steeds weer vinden/verliezen.

Visueel is het netjes, al begrijp ik niet waarom er gekozen is voor een koud/blauw kleurenpalet. Acteerwerk is erg goed (ook de kindjes), soundtrack ook bovengemiddeld en het plot blijft ook wel beklijven, al zitten er regelmatig grote tijdssprongen in.

Was er een beetje bang voor vooraf, maar het is een film die nog steeds staat als een huis wat mij betreft. Genoeg quirky details, de afwerking is over de hele lijn gepolijst en de finale mag er ook zijn. Sterk werk, binnenkort Medem maar eens opnieuw vanonder het stof halen.

4.0* en een uitgebreide review

Films van Medem stellen mij zelden teleur.

Tijdloze thema's als surrealistische romantiek, zielsverwanten en haast spirituele connecties omgeven met een mysterieus randje komen altijd weer terug. My cup of tea. Met het einde kun je, net als in Lucia, je eigen interpretatie de vrije loop laten. Mooi.