Fucking Åmål (1998)

Die twee meiden blijven, 18 jaar na het uitkomen van de film, onweerstaanbaar goed.
Topfilm !

Prima debuut van Moodysson, die zijn carrière sowieso met opvallend sterke films begon- Na Lilya 4-ever ben ik hem wat uit het oog verloren.

Fucking Amal (ik was toen ik de film destijds voor het eerst zag licht teleurgesteld dat Amal de plaatsnaam bleek te zijn) is naturel geacteerd, heeft een eenvoudig maar doeltreffend verhaal, en een paar echt mooie momenten (de kus in de auto), het is kortom een fijn klein drama dat zonder opsmuk wordt gepresenteerd.

Goed getroffen middelbare schooltijd ook, de jongens komen er nogal bekaaid van af als dommige macho's, dan heb je nog het groepje meeloop-krengen en het slimme, onbegrepen, licht alternatieve meisje, allemaal vrij raak. Het enige personage dat ik wat minder realistisch vond was het meisje in de rolstoel- ook de scene dat Agnes naar haar uitvalt was niet zo geloofwaardig. Maar goed, het zijn details, het zorgt voor wat extra drama.

Mooie film over anders zijn, over eenzaamheid, de nare dingen die je doorgaat tijdens de middelbare school & een lesbische romance.
Deze film doet me erg denken aan Blue Is The Warmest Colour. Door het Europese sfeertje lag deze film dichter bij huis dan de meeste Amerikaanse 'high school movies' (degene met diepte dan).
Weet niet eens hoe ik op deze film kwam, maar ben blij hem gezien te hebben.

Ik had vroeger een lesbische vriendin die helemaal gek was van deze film (en van de twee hoofdrolspeelsters), dus op haar aanraden deze film toch eens bekeken en het zit inderdaad goed in elkaar! Goed geacteerd en redelijk meeslepend. En de Zweedse taal vind ik wel grappig! Ik vind het ook wel leuk dat Rebecka Liljeberg, die rol van Agnes speelt, ook nog eens uiterlijk erg lijkt op mijn toenmalige vriendin, die ook een moeilijke tijd doorspartelde met haar eigen seksuele geaardheid en met het gevoel dat leuke meisjes voor haar gewoon onbereikbaar zijn.

Ik vond er niet veel aan. De film ziet er nogal goedkoop uit en heeft op visueel vlak niet veel te bieden. Verder is de middelbare school setting wel herkenbaar, maar al te boeiend uitgewerkt is het niet. De meeste personages hangen er maar een beetje bij. De film moet het vooral hebben van de chemie tussen de twee hoofdrolspeelsters en hun ontluikende romance. Die romance komt eigenlijk pas tegen het eind van de film echt goed naar voren en grote delen van de film vond ik verder niet zo boeiend. Wel een mooie scène, die toiletscène aan het eind van de film.

Fucking Åmål

Schitterende film. Fucking Åmål doet eigenlijk niet heel veel nieuws, en vooral tegenwoordig worden we doodgegooid met films over meisjes/jongens die voor hun homoseksualiteit uit durven te komen. Maar wat Fucking Åmål onderscheidt van veel andere films zijn de uitstekend uitgewerkte personages, de ijzersterke acteerprestaties van Dahlström en Liljeberg en de regie van Moodysson, die met weinig budget heel veel weet te doen.

De film heeft iets authentieks, en de camera zit dicht op de huid van de personages. Dahlström heeft de wat moeilijkere rol als de extraverte en uitbundige Elin, die heel onsympathiek kan overkomen maar door Dahlström ook snel de harten van de kijkers weet te stelen. Liljeberg heeft de wat ingetogenere rol, maar weet met alleen een blik, een lach of een traan al heel veel te zeggen. De typische jaren 90 dingen voelen nostalgisch aan, en de eerste kus tussen Elin en Agnes is een hoogtepunt. Tijdens de film had ik mijn twijfels over de oprechtheid van de gevoelens van Elin, maar in de laatste scènes wist ze me toch te overtuigen. Hoe het verder gaat weet niemand, maar je voelt dat het wel goed gaat komen met Elin en Agnes.