Die Ehe der Maria Braun (1978)

Vandaag gezien, en het was zeer zeker een mooie film. De aankleding was mooi gedaan, maar het interessants vond ik nog wel de tijd waarin de film zich afspeelt, de wederopbouwperiode. Die periode is mooi weergeven, ook al zie je er niet zo heel veel van.
De hoofdrolspeelster ( Hanna Schygulla) zet een sterke rol neer als een wirtschaftswunder vrouw die steeds meer vevreemd van haar omgeving. ook de andere rollen waren goed.
Het einde was tevens zeer sterk!

Ik heb genoten van deze film, en dat uit zich (voorlopig) in: 4*

Een fijngevoelige mooie film met een vooral sterke eerste helft.

Het einde was overigens ook sterk. Knappe film over de weirde Maria Braun, maar het trok me niet helemaal.

Ik vind dit tot nu toe nog de minte film van Fassbinder...

Een van de betere films van Fassbinder. Film kende een sterke eerste helft. Zeer boeiend waren de beelden van Duitsland vlak na de oorlog, waarin een keiharde strijd om het bestaan gevoerd moest worden, omdat alles verwoest was. Er waren ruim 1½ maal zo veel vrouwen dan mannen. Hoe dat zo kwam, dat moge iedereen duidelijk zijn.
Wat de film voor mij zo bijzonder maakte waren de radioberichten met als hoogtepunt het verslag van de WK voetbal finale in 1954 tussen Duitsland en Hongarije in Bern die door "die Mannschaft" net zoals in 1974 tegen - wie was dat ook weer - onverdiend gewonnen werd.

3,5*

Veel beter dan de andere Fassbinder van vandaag. Vooral omdat Maria Braun een veel overtuigender personage is dan Veronika Voss en deze film wel op meerdere niveaus werkt. Als het trieste verhaal van een vrouw die tijdens het verlangend wachten op de liefde zichzelf en die liefde uiteindelijk kwijtraakt en als een verhaal over naoorlogs West-Duitsland. Met mooie details. Zoals Adenauer die op de radio eerst ontkent dat de BRD weer een leger wil hebben en later in de film zegt er juist naar te streven.

Ik hoor ook bij degene die het einde sterk vinden. Al is het alleen maar omdat het het verhaal rond maakt. Het begon met een ontploffing en het eindigde ermee en dat voelt goed voor een verhaal als dit.

Na vier films mijn fevoriete Fassbinder.

4.0*

Gisteren in de herziening.
En we concluderen maar even dat dit het meesterwerk van Fassbinder is.
Sterker nog een top 10 plaats in de top 10 allertijden zou er ook nog wel eens in kunnen zitten.
Machtig mooie film met een schitterende Hanna Schygulla die zich opwerkt tijdens het Wirtschaftswunder.
Meesterwerk.

Deze week woensdag (2/6) op ARD om middernacht.
Dat is dus in de nacht van dinsdag op woensdag.

Ook hier dus de vraag waarom dat niet vermeld wordt.
Of heb je als gebruiker van dit forum de mogelijkheid om dat te vermelden op de een of andere manier?

Films op Duitsland worden niet vermeld op de site omdat het in de regel om nagesynchroniseerde films gaat. Daardoor gaan Duitse films op deze zenders, zoals deze, dus ook verloren. Dit is elders (in de juiste topics) al eens besproken en aangekaart. Maar het is helaas niet anders - had het graag anders gezien.

Mug heeft het wel een tijdje gedaan, puf puf wat een werk.

Overigen >> Televisie >> Films op Duitse zenders

Maar zoals reommeke hier bij de film heeft gedaan, even een melding bij de film is dan het beste alternatief.

Deze film is voor mij de eerste Fassbinder film die ik heb gezien en ik verkeer vooralsnog in dubio. Ik weet niet of ik 'm geniaal moet vinden, of rommelig en slecht. Dit is vooralsnog een pluspunt. Ik hou van films die ontregelen en enigszins onorthodox zijn. Dat deze punten in deze film goed vertegenwoordigd zijn, lijkt me onoverkomelijk.
De film begon voor mij zwak. Het acteerwerk en het geluid vond ik met name in het eerste half uur matig tot zwak. De film begon mij pas te boeien op het moment dat Hermann terugkeert van het front. De rust van het beeld van de worsteling van Hermann en Bill vond ik mooi en enigszins amateuristisch tegelijkertijd (wellicht ben ik toch te veel gewend aan de Hollywood-conventies, waar elke scène wordt opgevuld met strijkers). De klap van Maria op het hoofd van Bill was voor mij ook niet onoverkomelijk, maar vormt wel een mooi symbool. Ze rekent met haar oude karakter af, om een nieuw leven te beginnen 'met Hermann' (kun je het een leven mét Hermann noemen, als hij achter de tralies zit?). Echter is het Hermann die wordt gestraft voor haar oude leven. Dit tezamen met het feit dat zij klaarblijkelijk geen enkel schuld gevoel heeft voor het feit dat Hermann ten onrechte vast zit, maakt Maria tot een intrigerend personage.
Een tweede punt dat ik nog wil bespreken is het geluid. Op enkele momenten waren personages heel slecht te verstaan omdat ze werden overstemd door achtergrond geluid. Dat dit expres gedaan is, daar ben ik van overtuigd. Wat de betekenis er van is, dat weet ik na een keer kijken nog niet helemaal. Ik moet alleen wel denken aan de zin die Hermann ergens in de film uitspreekt. Maria zegt min of meer dat ze zal veranderen, waarop Hermann zegt dat hij haar altijd zal blijven Herkennen. Dit kun je als het ware ook terugzien in de meest eenvoudige vorm tijdens de een van de eerste scènes in de gevangenis. Zij worden overstemd door anderen maar kunnen elkaar nog herkennen in de brei van geluid.
Tenslotte vond ik het einde erg sterk. Ik hou er van wanneer een film plotsklaps tot zijn eind komt.

Al met al kom ik na een keer kijken uit op 3.5 ster. De symboliek moet ik op me in laten werken en de film moet ik daarvoor waarschijnlijk nog een paar keer kijken. Dat er meer inzit dan ik nu heb opgepikt, staat voor mij buiten kijf. Of de symboliek geniaal blijkt te zijn of te pretentieus, dat zal dan snel genoeg blijken.

Vanuit een onvoorstelbare hoop ellende bouwt een mooie jonge en ambitieuze vrouw met manipulaties en zonder enige scrupules een nieuwe toekomst op. Uiteindelijk bereikt zij een zekere status en welvaart, maar wel tegen een hoge prijs. Ze blijft verstoken van liefde, waarnaar zij aanvankelijk op zoek is, en ze vervreemdt van haar omgeving. Alleen met gelijkgezinde, calculerende mensen (i.c. de boekhouder) kan ze het redelijk vinden.

Fassbinder heeft veel aandacht voor sfeerdetails, zoals o.a. het schoonmaken van het puin, de direct weer ingevoerde sociale tweedeling in de overvolle trein, de toespraken van bondskanselier Konrad Adenauer (wel of geen Duits leger) en als climax de wk voetbalfinale van 1954 (Duitsland-Hongarije 3-2).

Haar mooie rol maakte Hanna Schygulla tot een ster, maar ook Klaus Löwitsch als haar man en Elisabeth Trissenaar als haar vriendin zetten hele aardige vertolkingen neer.

Fassbinder’s meest conventionele en wellicht daardoor ook meest succesvolle film, maar niet zijn beste (dat is Angst Essen Seele Auf).
“Maria Braun” is het eerste deel van Fassbinder’s trilogie over het Duitse Wirtschaftswunder, later gevolgd door Lola (1981) en Die Sehnsucht der Veronika Voss (1982).

Mijn derde film van Fassbinder en deze viel niet tegen.

Dat komt allereerst door Hanna Schygulla, die een erg sterke rol neerzet als Maria Braun. Ze is een vechtster en iemand die het moeilijk heeft om contacten goed te onderhouden, waardoor ze nogal vervreemd van veel mensen. Desondanks had ik de gehele speelduur een bepaalde sympathie voor haar. Sterke uitstraling heeft ze trouwens ook. Ze is zowel zielig als bewonderenswaardig tegelijk. Twee opvallende tegenstrijdige kenmerken, die haar personage juist zo bijzonder maken.

De cinematografie is erg mooi en de sfeer is sterk. Vooral de geluiden komen op bepaalde momenten sterk naar voren en zijn ook erg belangrijk. Het verhaal zelf is niet altijd even sterk, maar dankzij Maria Braun blijft het toch meestal wel boeiend. De rest van de personages staat ook slechts in dienst van Maria. Het einde vond ik dan wel weer erg sterk. Het geluid waarbij je hoort dat de wk-finale van 1954 opstaat, is al erg mooi. De dood van Maria, sloeg daarnaast letterlijk en figuurlijk hard in, en zorgt dat die laatste minuten zowel vrolijk als triest tegelijk zijn. Erg mooi gedaan moet ik zeggen.

Goede film dus, waar misschien ook nog wel een klein beetje rek in zit.

3,5* ruim

Ik was weer onder de indruk van Hanna Schygulla, maar kom toch niet helemaal uit het plot van de film.

Maria Braun vertegenwoordigd het Wirtschaftswunder van Duistland na de tweede wereldoorlog, door zich in dienst te stellen van een industrieel die zich tijdens deze oorlog gedrukt heeft en die nu samenwerkt met vertegenwoordigers van de voormalige vijand. Maar Maria is tegelijkertijd schuldig aan moord of doodslag, terwijl haar onschuldige man (die juist teruggekeerd is uit de oorlog) de straf uit liefde op zich neemt. Maria vind dat zij nu voor twee moet leven en voor beiden een huis moet bouwen. Op het moment dat de geliefden weer bij elkaar komen, wordt het Maria duidelijk dat haar man een deal gesloten heeft met de grootindustrieel. Het blijft onduidelijk of het huis express tot ontploffing gebracht is op het moment van vereniging (terwijl Duitsland wereldkampioen wordt). Misschien kon Maria niet leven met haar schuld en die van haar man (de deal met de industrieel).

Ik vind ook het eerste gedeelte sterk, daarna word het een beetje langdradig: 3,0

Een Amerikaans filmcriticus heeft eens geschreven dat Rainer Werner de Riefenstahl van een antifascistische heerschappij was. In dit drama legde hij de focus op de periode in Duitsland van vlak na de tweede wereldoorlog. De beelden van de puinhopen van platgebombardeerde woningen waren simpel. De film was uiterst schrander gemaakt en was tegelijk een historisch portret en een persoonlijk noodlot. En eindigde, hoe symbolisch en ironisch, met het wereldkampioenschap van het Duitse voetbalelftal in 1954 in Zwitserland. De actrice Hanna Schygulla stal de show in de titelrol: ze bivakkeerde tussen sterke besluitenloosheid, verleidelijke kwetsbaarheid en een flinke dosis geraffineerdheid.

Onder druk van de Westerse alliantie om het rode gevaar tegen te gaan. Zeer omstreden onder de bevolking van de BRD in die tijd. Niet perse omdat Adenauer daar persoonlijk zon groot voorstander van was (voorzover ik weet dan he).

Zoals Fassbinder's "Veronika Voss" losjes op Sunset Boulevard gebaseerd is, schijnt deze film gebaseerd te zijn op Mildred Pierce (Curtiz '45). Alleen het Mata Hari deel van het Wirtschaftswunder is zeer matig uitgewerkt. En dat maakt het als kritiek op dit wonder of zo je wilt het kapitalisme een matige film. Blijft er in mijn ogen een wat toneelerige Douglas Sirk imitatie over. Die tekort schiet in het invoelbaar maken van het Maria karakter. Juist 1 van de sterke punten van Sirk zijn werk.

Wat ik begrepen heb van de Duitse geschiedenis, is het winnen van het wereldkampioenschap voetbal een keerpunt in de naoorlogse moraal. Eindelijk "mocht" Duitsland weer eens wat winnen. Dit werd ontvangen met een dubbel gevoel; we kunnen het nog steeds / zucht van verlichting na alle ellende. Mischien is het een idee om Maria Braun en haar opkomst te zien als metafoor voor "aard van het beestje".

In mijn ogen is dit een sterk overgewaardeerde Fassbinder film. Juist omdat het allemaal zo schematisch is met contracten en wat al. Ik vindt het een stoplap als het nodig is om de wereld aan verborgen metaforen, hints en mogelijke bedoelingen erbij te halen. Daar waar het invoelbaar had kunnen zijn. Dat is in de andere Fassbinders die ik zag, met een kleinere reikwijdte, zoals bv Angst Essen seelen Auf, of Faustrecht der Freiheit wel een zeer sterk punt. Ik zal een gebrek aan fantasie hebben .

Knappe film. Maar ik begrijp niet waarom op het einde Herman al vóór de ontploffing zijn oren dicht doet en zich afwendt...

Waanzinnige film met een ongelooflijk knappe Hanna Schygulla en enkele schitterende oneliners.

Ja. Behoort wat mij betreft samen met Angst Essen Seele Auf tot het hoogtepunt van Fassbinder's werk, die met deze twee films het verleden en de toekomst van Duitsland gestalte geeft. 4.5*

Niet echt mijn ding dit. De film begon nochtans vrij goed met interessante personages. En hoopvol als Hermann terug boven water komt. Maar dan loopt het wat mis en heeft de film mij al lang verloren. Op zich ook wel wat verouderd. Hanna Schygulla maakt nog veel goed in haar rol, maar kan de film niet helemaal redden.

Wat Tanita zegt klopt volgens mij wel, dat die de beste zijn. Maar Angst essen Seele auf is ook verouderd, lees het plot. Maar misschien voor jou nog een tip Film Pegasus.

Zal ik eens moeten opzoeken. Bedankt voor de tip.

Er komt een The Rainer Werner Fassbinder Collection [Blu-ray] van Arrow Academy. [Arrow Store Exclusive Limited to 1000 copies]

Händler der Vier Jahreszeiten (1971)
Die Bitteren Tränen der Petra von Kant (1972)
Angst Essen Seele Auf (1974)
Fontane Effi Briest (1974)
Faustrecht der Freiheit (1975)
Chinesisches Roulette (1976)
Die Ehe der Maria Braun (1979)

Dit moet even bezinken, wat een fantastisch label. Yes!!

Is dit een goede Fassbinder om mee te beginnen? Verhaal spreekt me wel heel erg aan. Of is een andere film van Fassbinder het beste om mee te beginnen?

Je kan prima met deze beginnen. Ook meteen de beste die ik van hem ken.

Thanks, eRCee. Ik ga deze dan maar eens proberen.

Het begin slaat in als een bom. Op de muur staat de afkorting LSR voor Luftschutzraum, maar in paniek zie je mensen de verkeerde kant op rennen. Een decennium later is de wederopbouw bezig in letterlijke zin. Er zijn nog veel ruïnes.

Maria staat symbool voor West-Duitsland dat zichzelf verkoopt aan de hoogste bieder. Ze schakelt haar gevoelens uit en gebruikt verleiding om zich op te werken in de nieuwe maatschappelijke hiërarchie. Zelfs de conducteur verleidt ze voor een ticketje eerste klasse. Inwendig blijft ze echter trouw aan haar afkomst. Haar vader is gesneuveld in 1941, maar haar man nog blijkt te leven.

De structuur is symmetrisch, met een ontploffing in het begin en op het einde. Het gas heeft ze onopzettelijk aan laten staan. Haar verstrooidheid wordt al aangetoond wanneer ze haar handtas tussen de rozen zet. De freudiaanse verklaring zou zijn dat ze onderbewust niet verder wilde leven. Een langdurig huwelijk met die man die ze eigenlijk amper kent, had haar idealen wellicht aan diggelen geslagen.

Qua levensstijl en interieur is er een groot contrast tussen Maria's familie en die van zakenman Karl Oswald. Maria's familie leeft zeer sober. De basiskleur is bruin (Braun). Rood staat voor verleiding: lippenstift, nagellak, haar sjaaltje, haar mutsje, de rozen.

Personages worden getoond doorheen tralies, een venster, een trapleuning, een raster. Dit traliemotief verwijst naar de gevangenschap van Hermann. Ongewone camerastandpunten en spiegels creëren een ironische afstand. Soms valt er een schaduw over een gezicht, maar Maria's blauwe ogen worden vaak extra belicht, als in een poging om in haar ziel te kijken.

De historische gebeurtenissen zijn aanwezig op de achtergrond. De radio klinkt soms simultaan met de dialogen, zodat je moet kiezen waarop je je concentreert. Zo'n scène kun je eventueel twee keer bekijken, anders mis je misschien die toespraak van Adenauer over herbewapening of het beslissende doelpunt van de Mannschaft.

Met haar passionele vertolking wekt Hanna Schygulla sympathie op voor Maria, ook al zijn haar handelingen ethisch verwerpelijk. Mooie nevenrollen zijn er voor andere getrouwen. De langwerpige Gottfried John speelt vaksbondsman Willi, tijdens de oorlog een legermaatje van Hermann. Hark Bohm speelt de boekhouder, een stijve hark die dan toch gevoelens blijkt te hebben. Fassbinder gaf zichzelf een rolletje als handelaar op de zwarte markt, nog zo'n fenomeen van die tijd.

Rainer Werner Fassbinder had in zijn korte leven (hij werd slechts 37) een enorme output aan films, tv-series en theaterproducties. Hoewel de kwaliteit van zijn werk over het algemeen hoog is hebben maar relatief weinig van zijn films eeuwigheidswaarde. 'Die Ehe der Maria Braun' uit 1979 heeft dat zeker wel. Aan de hand van het (huwelijks)leven van de hoofdpersoon beschrijft Fassbinder de laatste jaren van de oorlog en het daarop volgende Witschafstwunder. Het verhaal is ironisch (hoewel cynisch een betere term is) en eindigt in 1954 met het sportieve wonder van de eerste wereldtitel voor West Duitsland. In 9 jaar is het land er weer helemaal bovenop, zoals Maria Braun van een armoedig bestaan met hulp van eerst een Amerikaan en later een rijke industrieel opstijgt naar de hogere maatschappelijke kringen.

Die Ehe der Maria Braun is een uitstekende film van Rainer Werner Fassbinder. De film beslaat tien jaar uit het leven van Maria Braun, zeg maar van 1944 tot 1954. In het begin van de film trouwt ze met een Duitse soldaat, die meteen daarna wordt uitgezonden naar het Oostfront, om jaren later zwaar getraumatiseerd terug te komen.

De film staat bol van de symboliek; zo begint Maria na de oorlog een relatie met een Amerikaanse soldaat en gaat ze later in zee met een Franse textielfabrikant. Een en ander kan natuurlijk worden gezien als de Duitse situatie na de Tweede Wereldoorlog. De film eindigt met een gasexplosie (spoiler alert!), waarbij Maria en haar man het leven laten. Ik vond het een mooie film en ga hem in de toekomst zeker nog een keer kijken. 3,5*