Fitzcarraldo (1982)

Neem een geschifte regisseur (Herzog) en een geschifte Acteur die elkaar bij momenten rauw lustten en je krijgt een aantal films die een eeuwige prominente plaats in de filmgeschiedenis verworven en behouden hebben.

Zowel Aguirre en Nosferatu: Phantom der Nacht zijn parels van Herzog, maar deze Fitzcarraldo komt daar nog net iets boven. Net als altijd is Herzog bezeten door obsessies.

Lastig.

Heb de film met Engelse dub gekeken. Kinski spreekt duidelijk Engels in deze film, mag Herzog nog zeggen wat hij wil, de Engelse dub is dan de meest logische. Wel érg slechte dub op sommige momenten (dat zwarte kereltje bij het treintje), maar dat zou met een Duitse dub niet veel beter geweest zijn.

Kinski ... ik begrijp waarom je iemand als Kinski in je film cast, maar acteren kan hij echt voor geen meter. Hij heeft een ijzeren kop die niet kapot te krijgen is, maar op bewegend beeld komt het helemaal niet over. Al is hij niet de enige die slecht acteert in deze film, Cardinale en Huerequeque zijn ook schandelig slecht.

Verder een film die vooral door verhalen over de productie tot de verbeelding spreekt. Geheel volgens de regels is het niet gegaan (bulldozers las ik?) maar ik ben verder ook niet iemand die onder de indruk is van zo'n onderneming. Het zal vast een hels werk geweest zijn, maar de meerwaarde ontsnapt mij vaak bij zulke ondernemingen. Hard werken kan iedereen, meestal is het dan ook vooral een teken van een gebrek aan scherpte om het op een snellere en betere manier te doen.

Maar Herzog en de jungle gaan wel goed samen. Ondertussen al de derde keer dat ik hem in die combinatie zie werken en eens de boot de rivier opgaat zit er een leuk avonturensfeertje in de film. Het duurt uiteindelijk allemaal wat lang en de scenes met de inboorlingen en de sleurtocht over de heuvel zijn terug van een minder niveau, maar Herzog weet wel iets magisch in z'n films te leggen. Een spanning die hoort bij het ontdekken van onontgonnen gebied.

Visueel stelt het jammer genoeg niet teveel voor en opera is ook absoluut mijn ding niet. Zoals wel vaker bij Herzog wel wat interessante elementen, maar een zwaar onevenwichtige film die deze keer ook véél te lang duurt.

2.0*

- Roger Ebert, 1982.

Dit was inderdaad de gedachte die bij mij overheerste. Hij is op sommige momenten traag, de dub is enigszins vervelend (doch absoluut niet onoverkomelijk), maar het is vooral het waanzinnige aspect dat maxcomthrilla als eerste noemt dat mij met grote ogen en open mond liet kijken. Wat een grandioze waanzin. Hoe ver kan een man gaan, om zijn dromen te verwezenlijken?

In tegenstelling tot Onderhond vond ik het visueel wel de moeite waard, en ook in de rest van zijn verhaal kan ik me niet vinden, maar het is dan ook persoonlijk en we zijn het eigenlijk wat filmsmaak betreft wel vaker niet eens. Waar hij 'slechts' iets magisch zag (wat de negatieve zaken kennelijk niet overstemde), voelde ik me er in ondergedompeld bij veel scènes. "Fitzcarraldo" is one of the great visions of the cinema, and one of the great follies., schreef wederom Ebert in zijn tweede review over deze film voor zijn Great Movies serie, en dat karakteriseert mijn gevoel toch een stuk meer.

Maar hij schrijft ook dat je Herzog niet volledig kunt appreciëren zonder bekend te zijn met zijn vele documentaires en meer obscure films. Ik zou daaraan toe willen voegen dat het 'kennen' van de personen Herzog en Kinski, de dynamiek van hun relatie en de productie van deze film, op hun beurt ook enorm veel toevoegen. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de hierboven al eerder genoemde Burden of Dreams.

Wat bekendheid met zijn werk betreft, voorlopig heb ik meer nieuwe dan oude Herzog gezien helaas. Op deze, Aguirre en Die Große Ekstase des Bildschnitzers Steiner na, zijn de andere 5 Herzogs die ik gezien heb van 2005 en later. Daar moet dringend wat aan worden gedaan.

4*

Aardige film over een ondernemer die een operagebouw wil bouwen in het midden van de jungle. De film bevat meer dan genoeg prachtige plaatjes van de natuur en wanneer tijdens de tweede helft de krankzinnige onderneming om de boot over een berg te tillen wordt getoond, levert dit een paar indrukwekkende scenes op. Helaas duurt de film te lang om volledig te boeien en vooral de eerste helft is langdradig.

Wow. dat je de eerste bent die wat schrijft, sinds mijn 2014 gekrabbel hierboven. Hoe is het mogelijk.

Waar een challenge toch goed voor is hé

Goed beeezuuuugggg!

Zonder de challenge had ik m ook gezien hoor.

Te lang, maar ook fascinerend. Ik zou de film zo kunnen inkorten tot een versie van 90 minuten zonder het verhaal te kort te doen. Hoe dan ook de moeite waard.

Voor 'Fitzcarraldo' keerde Werner Herzog terug naar Zuid-Amerika, waar hij tien jaar eerder 'Aguirre, Der Zorn Gottes' had opgenomen. Ook nu weer speelde Klaus Kinski de hoofdrol en ook nu weer werd het een uitputtingsslag, zowel fysiek als mentaal. Een belangrijk deel van de film bestaat uit de quasi-Sisyphus kwelling van het daadwerkelijk over een berg takelen van een boot. De grootste kwelgeest was echter hoofdpersoon Kinski die dusdanig het bloed onder de nagels haalde van de rest van de filmcrew dat één van de figuranten zich spontaan bij Herzog meldde met de vraag of de regisseur het erg zou vinden indien hij Kinski een kopje kleiner zou maken. Herzog weigerde, maar puur en alleen omdat hij eerder al afscheid had moeten nemen van Jason Robards en Mick Jagger uit de cast. Al met al zinderen de (in)spanningen op het scherm en resulteerde alles naast het indrukwekkende 'Fitzcarraldo' in de geweldige making-of-documentaire 'Burden Of Dreams'.

Brian Sweeney Fitzgerald (Klaus Kinski) is een Europeaan in Peru in het begin van de 20e eeuw. Als opera-liefhebber en grote fan van de beroemde tenor Enrico Caruso, droomt hij van het bouwen van een opera midden in het oerwoud. Hiervoor heeft hij veel geld nodig en het meest winstgevende product in Peru op dat moment is rubber. Om zijn droom een ​​realiseren huurt hij een ontoegankelijke rubberkavel van de overheid. Met behulp van zijn minnares, Molly (Claudia Cardinale), een succesvolle bordeelhoudster, koopt hij een stoomboot, zoekt een bemanning bij elkaar en vaart de rivier op, met als doel de rubber te verzamelen en het dan naar de markt te brengen.

Fitzcarraldo is een West-Duitse dramafilm uit 1982 onder regie van Werner Herzog. Het eerste deel van de film is even doorkomen, ondanks dat er prachtige beelden van de Zuid-Amerikaanse natuur te zien zijn. De tweede helft van de film is een stuk interessanter. Het geploeter met de stoomboot is mooi in beeld gebracht. Toch vond ik de film te langdradig om echt indruk te maken, hoewel de tweede helft van de film knap en erg goed is. Goede film, dat wel, maar dus ook best een lange zit. 3,5*

Magnifiek!

Het rauwe broertje van Apocalypse Now, of hoe Klaus Kinski de natuur temt met opera. Imposante film, waarbij het making off verhaal mogelijk nog epischer is dan de film zelf. Maar wie de tijd neemt om deze reis met Fitzcarraldo te ondergaan, wordt beloond met een onvergetelijke authentieke kijkervaring.

4,5

Ik dacht voor het kijken dat er dan toch geen film zoals Fitzcarraldo zou zijn. Dat bleek te kloppen.
Heb e.e.a. ook gewoon te lang uitgesteld.

Wat ik niet verwacht had is dat deze film eigenlijk veel optimistischer is dan de gemiddelde Herzog-film. Dat verraste me wel een beetje. Warme film eigenlijk.

Deze film had ik lang links laten liggen omdat ik vreesde dat hij slecht verouderd en langdradig zou zijn. En nu na een eerste visie ben ik zeer aangenaam verrast. Het is geen flitsende avonturenfilm, maar meer een trip die je meeneemt in de geest van het hoofdpersonnage en diep in het Peruaanse regenwoud. Acteur Klaus Kinski geeft het begrip overacting een heel eigen invulling, maar hier speelt het in zijn voordeel om de manische Fitzcarraldo neer te zetten. Geen film om vlug tussendoor te bekijken, al is er van een complex scenario niet echt sprake. Maar je voelt aan elk beeld welke strijd hier is geleverd om dit allemaal op pelicule te krijgen. De modder en regendruppels plakken soms tegen de lens, de figuranten kijken je soms door de vierde wand aan en de montage lijkt soms wel uitgevoerd met een heggenschaar, maar toch is de impact ondanks al die onvolmaaktheden een veelvoud groter dan de digitale truken van de foor die je vandaag ziet.