Novecento (1976)

Natuurlijk weet ik dat, Mjk87, ik reageerde alleen op de woorden van Darbie! En Italiaanse films (over Italië) met Italiaanse acteurs en in het Italiaans (Fellini, Antonioni, Giordana, ...) vind ik gewoon nog iets overtuigender dan Bertolucci...

Novecento
alternatieve titel: 1900

Aangrijpende, mooi gemaakte epische allure.

Tijdens het kijken van deze film was ik vooral onder de indruk met hoeveel passie hieraan gewerkt is. Bertolucci was volgens mij erg betrokken in dit project en kan me voorstellen dat de opbrengsten van Ultimo Tango a Parigi de droom om deze film te maken hebben gerealiseerd. Het is nochtans een lange zit van 317 minuten maar voor iemand die de Italiaanse cinema erg waardeert is het wel verplichte kost. De film is immers opgesplitst in twee delen: Atto I en Atto II en dat helpt ook nog wel bij het kijken.

Novecento opent met bloederige scènes op het platteland in de maand van April in 1945; natuurlijk de datum toen de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. Op dit moment zien we alleen beelden die keihard aankomen omdat er eigenlijk nog helemaal geen verdieping aan gegeven is. Maar het duurt niet lang voordat we terug gaan naar die prachtige tijd van 1901 waar twee jongetjes worden geboren: Alfredo (Robert De Niro) de kleinzoon van de rijke landeigenaar (Burt Lancaster, zeer mooie rol overigens die prachtig poëtisch wordt neergezet) en Olmo (gespeeld door Gerard Depardieu, en waarom ziet hij er overigens in deze film zo anders uit, ik herkende hem bijna niet!). De vriendschap tussen deze twee jongens, die in sociale klasse totaal verschillen staat centraal in deze kijk op de Italiaanse geschiedenis van de eerste helft van de 20ste eeuw.

Bernardo Bertolucci heeft een aantal schitterende acteurs van zowel Europese als Amerikaanse nationaliteit bij elkaar weten te krijgen: Robert De Niro en Gerard Depardieu zijn ijzersterk in deze film. Ook de twee jongetjes die de rollen speelde van deze personages als kinderen deden het goed. Burt Lancaster vind ik altijd erg goed en in deze film speelde hij een mooie rol als een rijke landeigenaar die langzaam ouder wordt. Dit heeft hij in de gaten en kan hij niet accepteren. Een prachtige rol. Vond het ook wel mooi om te zien dat als zijn personage zelfmoord pleegt ook de 'mooie tijd die we ooit kende' verdwenen is. Waar ik veel minder onder de indruk van was, was van Dominique Sanda als Ada. Dat heeft ermee te maken omdat ze zich regelmatig schuldig maakt aan overacting, en dat vind ik vreemd want in Bertolucci's vorige film Il Conformista was ze erg goed. Gelukkig komt het nooit tot een punt dat het echt stoort in de film. Donald Sutherland was dan weer ijzersterk als de fascist Attila, damn. Dat was echt een sterke rol. Sutherland heeft er zowel de kop voor als de acteerambitie want wat speelde hij een geweldige vieze enge fascist zeg. IJzersterk!

Visueel is Novecento schitterend. De opening is briljant neergezet: die close-up van dat gezicht in dat schilderij van Giuseppe Pelizza da Volpedo dat langzaam uitzoomt. Prachtig, en dan komt dat kunstwerk ook nog eens uit 1901 (waar de film begint). De film is opgenomen in Emilia (Bertolucci's geboortestad) wat het bijna iets nostalgisch geeft. Ook qua beelden ben ik zeer onder de indruk. Bertolucci werkt wederom samen met cinematograaf Vittorio Storaro en weet zo prachtig om te gaan met kleur en beelden van Italië. Muziek-componist Ennio Morricone doet er dan zelfs nog een schepje bovenop met zijn prachtige score voor de film, die erg aangrijpend was. Deze versterkte het drama in de film.

Ik kan wel blijven doorschrijven over Novecento, maar het is een prachtige Italiaanse film die een moeilijke geschiedenis verteld waar je af en toe bij moet doorbijten. Maar het is wel gebeurd en dat maakt deze vertelling erg belangrijk. Een meesterwerk, een prachtig historisch epos!
*4,5

JvB Lucas, wat een geweldige recensie!

Dit is overigens naast Once Upon A Time In America één van de films die een zeer aparte plaats in mijn hart zal blijven houden.

Bedankt, het is inderdaad een film waar je over kunt blijven nadenken.

Lange zit deze film. Ik heb 'm dan ook in een paar gedeelten gezien. Een paar jaar terug alweer. Zat in Zomergasten.
Ik herinner me nog die prachtige kleuren van dat terras van dat grote landhuis. Met die dikke muren eromheen. Je ziet dat ze het warm hebben onder de parasols. En natuurlijk die scènes van Donald Sutherland. Met die kat tegen de muur. En die kop van die jongen die wordt rondgedraaid. En eerder nog die landarbeider die zijn oor afsnijdt. Je gruwelt bij de beelden.
Maar er gebeurd zoveel in die film. Teveel om op te noemen.
Ik ben wel blij dat ik 'm in mijn lijst bekeken films heb staan. Zou iedere filmliefhebber moeten hebben gezien.

Heb de Paramount R1 NTSC versie weten te bemachtigen, deze is vele malen beter dan de R2 Pal versie van MGM. Qua kleuren doet deze niet veel onder voor de Blu-Ray versie.
Daar ik het remuxen tegenwoordig aardig onder de knie heb heb ik zelfs nog nl subs op deze versie weten te zetten waardoor deze R1 een mooi plaatsje in mijn classic verzameling heeft gekregen.

Als er een film episch genoemd mag worden is het wel Novecento- zowel qua thema als speelduur.

Hoewel visueel zeer mooi, vond ik de minpunten toch te talrijk om van een meesterwerk te speken. Het begint al met de acteurs: om voor de hoofdrollen niet-Italianen te kiezen is op zn minst merkwaardig, al vond ik met name Burt Lancaster sterk. Maar die gedubte stemmen maken het toch minder realistisch.

De scenes met de autorijdende, rokende en drinkende (kortom artistieke) Ada behoorden tot de minsten van de film, met name door haar aanstellerigheid, moet artisticiteit hand in hand gaan met een onuitstaanbaar karakter of zo?

DeNiro was degelijk, maar de veelgeprezen Sutherland was me te eenzijdig- iemand die iedereen haat, een smerige fascist tot in zn tenen- zulke figuren zullen misschien best bestaan hebben maar het had wel iets subtieler gemogen, ik bedoel: fascist, pedofiel, dierenmishandelaar, kindermoordenaar en verkrachter- en dan ook nog kalend. Het ontbrak er nog maar aan dat hij niet vals grinnikte na elke misdaad. Nee dan de onverschrokken Derpardieu, de volksheld die ieders sympathie heeft. Dit soort super-eenvoudige karakterschetsen verwacht ik niet in een serieus bedoeld tijdsbeeld.

Verder vliegt de film op het einde een beetje uit de bocht- Bertolucci leek maar geen afscheid te willen nemen van zijn boeren, en liet ze tot vervelens toe zingen lachen en met vlaggen zwaaien. Ook zij waren meer een symbool voor het eenvoudige boerenleven dan mensen van vlees en bloed, ze spraken maar met één stem, en vormden zo een gelijksoortige massa- wellicht een gevolg van de communistische sympathieen van de regisseur. En dan dat stoeien als oude mannetjes op het laatst?

Nee, niet de prachtfilm waar ik op had gehoopt- een degelijk maar ietwat oppervlakkig epos.

Uitstekende film waarbij je wel zo nu en dan even doorheen moet bijten zoals "Flavio" hieronder bijvoorbeeld problemen heeft met vlaggen zwaaiende boeren die maar door blijven zwaaien.
Ik heb hem in twee delen gezien met een week tussentijd en heb er geen spijt van.

Tijdje geleden heb ik deze film op dvd gekocht, maar ik had al tijdens het kijken van de film een vermoeden dat er iets niet klopte met de audio. Later kwam ik erachter dat dit een nagesynchroniseerde versie is in het Italiaans. Had een fragment van de film op Youtube aan een vriend van me laten zien, omdat ik het eerste deel had gezien en erg mooi vind. De film was op Youtube in het Engels en had al een vermoede dat dit inderdaad de juiste versie is. Toen we bij de scene met Robert De Niro kwamen werd het bevestigd en we konden duidelijk horen dat dat zijn originele stem was en zag aan de mondbewegingen (en van andere acteurs) dat de audio klopte bij hun mondbewegingen. Dit was zoals het hoorde.

Daarna heb ik dit uitgezocht op internet en het klopt inderdaad dat de film oorspronkelijk in het Engels is gesproken.

Het probleem is alleen dat deze versie op dvd moeilijk te krijgen is. Nu zag ik dat er een Amerikaanse 3 disk bluray is uitgekomen met de oorspronkelijke taal (en andere talen), maar dit is een probleem, omdat de bluray regio A heeft en ik niet kan afspelen.

Weet iemand wanneer deze bluray versie in Nederland of eventueel in de UK wordt gereleased?

Ik kan nu al niet wachten op die versie, want ik hou niet van nasynchronisatie en wil films kijken (zeker dit soort films) zoals ze oorspronkelijk bedoelt zijn.

Dit klinkt bijna surrealistisch, Maarten...

Ja ik bedoelde het eigenlijk niet helemaal letterlijk zoals ik daar heb beschreven. Elke film zo kijken kan bijna niet. Maar wat ik heb gemerkt bij deze film en Once Upon A Time In America dat er nog al wat gesleuteld, geknipt en geschrapt is aan deze films wat ten koste gaat van de de ambitie die de regisseur had. Deze film is qua opzet erg mooi en ik denk dat hij nog mooier kan zijn als je hem te zien krijgt (zo veel als mogelijk) zoals de regisseur het bedoelde.

En als ze dan een nieuwe versie maken die zoveel mogelijk bij het origineel komt, dat kan ik alleen maar waarderen. Zeker bij Once Upon A Time In America die een nieuwe versie heeft gekregen met o.a. de hulp van Martin Scorsese voor het laatste beeld materiaal etc. Die bluray verschijnt hier in oktober en ga die zeker halen.

Ik hoop dus ook dat die Amerikaanse bluray van deze film in NL wordt uitgebracht en/of de UK.

Misschien wel de mooiste film die ooit gemaakt is.
De filmmuziek van Ennio Morricone is prachtig, visueel is hij erg mooi en sfeervol gemaakt. De acteurs zijn top. Vooral Donald Sutherland en Robert de Niro spelen erg sterk. Het verhaal zelf is ook geweldig. De 3 hoofdpersonen van wie er 2 gevolgd worden vanaf hun geboorte vertegenwoordigen standen en politieke stromingen die in Italie in het begin van de 20e eeuw, tot WOII, een grote rol speelden (de grootgrondbezitters, het socialisme en het fascisme) Alfredo en Olmo raken bevriend maar Alfredo weigert een keuze te maken voor het socialisme. Mogelijk uit angst, mogelijk uit behoudszucht. De symphatie van regisseur Bertolucci ligt duidelijk bij het socialisme. Een geweldig epos, moet je een keer gezien hebben! Wel lang, zo'n 5 uur, maar dat maakt het alleen maar bijzonderder.

De opening met de muziek van Ennio Morricone en het achtergrond schilderij Il Quatro Stato/The Fourth Estate van Guiseppe Pellizza da Volpedo is echt een hartverwarmende opener. Zo kom je gelijk in de sfeer van de film.

Volgende maand die prent ingelijst bestellen. Een prachtwerk om lang naar te kijken.


Ik moet het tweede deel nog zien en kan niet wachten. Kom nou met die blu-ray!!!

Een meesterwerk en top 100 film van mij. Wel een beetje lang.

Weet jij toevallig wanneer een blu-ray versie in UK of hier uitkomt van deze film?
Ik heb deel 1 gezien op dvd, maar die dvd is in Italiaans na gesynchroniseerd en zo ie zo zou ik deze film graag op blu-ray zien. Was erg onder de indruk van deel 1, maar ik wil toch wachten met het tweede deel verder kijken, omdat ik afzie van de na-synchronisatie. Zijn van die dingen waar ik me aan erger zeker bij dit soort epische films.

Eigenlijk niet, ik heb deze film online gezien Lange zit. Maar ik koop eigenlijk altijd mijn DVD's bij amazon.uk, want die landcodes zijn daar Europees. En daar zijn ze het goedkoopst. Novencento moeten ze ook hebben.

Je kijkt bij heel veel oude Italiaanse films altijd een nagesynchroniseerde versie. Het geluid werd bij veel oudere Italiaanse films apart opgenomen en tussen de acteurs zitten verschillende nationaliteiten. Er is geen versie waarbij je van iedereen zijn eigen stem hoort of waarbij het geluid helemaal perfect synchroon met het beeld loopt. Ook de Engelse niet. Al hebben in deze film een aantal Engelstalige acteurs wel een hele grote rol, dus wellicht dat je dat prettiger gaat vinden.

Maar het is niet zo dat de Engelstalige dè originele is. Er is geen originele. Ik heb zelf het liefst de Italiaanse.

Groot verschil voor mij tussen het eerste en tweede deel. Eerste deel vijf sterren, tweede deel
drie sterren. De eerste twee uur zijn fenomenaal tot en met de scene in de kerk waarin de grootgrondbezitter tot een nieuwe orde oproept, laatste half uur van tweede deel bijna niet
door te komen . Vandaar het cijfer.

Masters of Cinema Blu-ray van Eureka komt uit. Kan niet wachten.

Kan mijn vinger hier echt niet op leggen, maar deze film blijft aan mij knagen.

Qua concept en zo, moet nog steeds de tweede helft hiervan zien en heb de drang dit binnenkort maar is snel te gaan doen. Heb het eerste deel best vaak gezien, maar kan nooit de interesse of geduld bij elkaar rapen om het tweede deel te zien.

Wat Bertolucci bezield heeft bij het draaien van het laatste uur van Novecento weet ik niet, maar het moet tot het slechtste behoren wat hij gemaakt heeft. Geschreeuw, gedans, gejoel, gesjouw met vlaggen en gesmijt met poep. De personages praten niet maar declameren. Het is allemaal theatraal en onecht.

Maar eigenlijk ben ik tijdens de speelduur nergens echt onder de indruk geweest van deze film. Voor een speelduur van vijf uur brengt het veel te weinig. Vooral in de personages, die erg zwart-wit zijn. Ook Alfredo is niet werkelijk complex: hij heeft gewoon een zwak karakter, wil de kool en de geit sparen omdat hij te laf is en te veel bezig met z'n eigen pleziertjes om echte keuzes te maken. Dit type hebben we al vaker gezien. Verder ben ik niet vies van een portie socialisme op z'n tijd, maar je kan ook overdrijven.

Het acteren is matig, de nasynchronisatie (ik weet eigenlijk niet of dit de juiste term is in dit geval) rampzalig. Het muzikale thema van Morricone is wel aardig maar het geluid klinkt verder erg blikkerig. Wat overblijft is de fraaie cinematografie met vooral een mooi kleurpalet dat erg vergelijkbaar is met La Luna. Voor Bertolucci's begrippen is de cameravoering echter niet eens zo opvallend. Behalve dit en een paar losse scenes, met name het slot van deel I, vind ik Novecento nauwelijks de moeite waard. Gelukkig zouden de beste films van deze Italiaanse grootmeester hierna nog komen.

La merde d'Italia

In twee etappes het 5 uur durende epos van Bernardo Bertolucci gekeken. Wat bedoeld was als een opera over Italië is in mijn ogen echter eerder een film over het communisme. Een ideologie die in mijn ogen nauwelijks beter is dan het fascisme, wat een stuk interessanter gebracht wordt in de film, alleen helaas veel minder uitgebreid.

Het eerste deel van Novecento begint als mooi portret van het arbeidersleven op het Italiaanse platteland. Prachtige beelden van de idyllische omgeving en traditionele muziek. Het werd echter een beetje vermoeiend toen de film heel lang door bleef gaan over de omstandigheden van de arbeiders en de onredelijkheid van de landheer, het leek wel een communistische propagandafilm.

Ook de vriendschapsband tussen Olmo en Alfredo (wat volgens de plotomschrijving de hoofdzaak is) was helemaal niet boeiend gebracht. De stappen in de tijd zijn daar veel te groot voor en de twee maken meer ruzie dan dat ze goed met elkaar opschieten. In het tweede deel zijn het haast aartsvijanden. In Once Upon a Time in America was de chemie tussen De Niro en Woods (en hun jongere versies) vele male beter. Bovendien focuste de film zich teveel op rare seksuele taferelen en werd het uiteindelijk meer een soort soap. Verschillende personages waren behoorlijk irritant, zoals de hysterische Ada of dat jongetje met z'n geweer.

Wat ook niet hielp is dat de film volledig Italiaans is gesproken terwijl alle sleutelfiguren geen Italiaanse acteurs zijn en dus nagesynchroniseerd. Met name Gérard Depardieu, Donald Sutherland en Burt Lancaster vond ik sterk acteren, ook al kon ik hun echte stemmen niet horen. De Niro vond ik hier maar weinig indruk maken en de Italiaan die hem gedubd had was nog minder indrukwekkend. Later vond De Niro ook dat hij miscast was in deze film. De Engelse versie was echter geen optie omdat daar dan weer alle andere acteurs waardeloos waren gedubd door Engelstalige acteurs. Uiteindelijk denk ik dat Sutherland nog wel het indrukwekkendst was. Wat een geweldige kop had die vent hier, het sadisme straalt ervan af. Dat vond hij zelf ook want hij was erg geschokt toen hij zichzelf in de film terugzag.

In het tweede deel gaan de morbide seksualiteit en dierenmishandeling vrolijk door. Lange tijd worden communisten die met poep gooien in beeld gebracht. Wat Sutherland ook betaald kreeg, het is niet genoeg geweest. Acteren werd door de figuranten al weinig gedaan, maar in het laatste uur van de film zijn alle acteurs (op De Niro na) vervallen tot schreeuwen, theatrale gebaren, zingen en politieke leuzen scanderen.

Visueel is er niet veel mis met Novecento. Mooi geschoten, prachtige locaties en sterke beeldende middelen waarmee het verhaal wordt verteld. Zo is iedere tijdperiode een nieuw seizoen, de jeugd zomer, fascistische machtsovername winter, communistische revolutie lente... De muziek van Ennio Morricone is zeker niet zijn beste werk, maar vond ik uiteindelijk ook prachtig.

De potentie tot een episch historisch drama is er, maar Bertolucci weet het alsnog klaar te spelen er een teleurstelling van te maken. De hoge plaats in de top 250 is misschien te wijten aan stemmen van socialisten. Overigens betwijfel ik of Bertolucci zelf wel zoveel met het communisme/socialisme op heeft. In de film zijn genoeg aanwijzingen te vinden dat het een falende ideologie is, een boer die de kip van een vrouw steelt omdat 'er geen bezit meer is', boerinnen die er maar op los fantaseren en het hypocriete "Alfredo mag dan niets gedaan hebben, hij is een landheer en alle landheren zijn vijanden van de mensheid". Deze jaloerse boeren begrijpen niet dat om lakens te krijgen er iemand moet zijn die de lakens uitdeelt. Nu goed, zo heel erg anti-socialistisch ben ik nou ook weer niet, maar naar 5 uur socialistische leuzen wilde ik toch even een tegengeluid horen...

Niet alleen door de lange speelduur en de leuzen is de film een zware pil, maar de dierenmishandeling (waaronder een akelig fascistisch ritueel met een kat) en zelfs pedofilie (wat een terugkerend thema van de film is) zijn nog veel erger.

Heb je hem eerder gezien dan ik, Bas. Damn, dat kan natuurlijk niet. Maar goed... te laat

Al kijk ik niet uit naar animal cruelty... Misschien wacht ik nog maar even. Helemaal als het een kat is

Haha, pas maar op. Ik haal je nog eens in

Ik heb het misschien erger laten klinken dan het is, maar het blijft naar om te zien. Nu vind ik dat bij Katten sowieso wat erger omdat ik er zelf een heb. Ik weet niet of je bekend bent met het fascistische ritueel om katten aan palen te binden en dood te slaan? Hoewel de kikkers en varkens echt geleden hebben denk ik niet dat dat bij de kat het geval is. Denk niet dat Sutherland zo is, al is hij heel overtuigend sadistisch in de film .

Ik zou je het boek Het einde van de rode mens van Aleksijevitsj willen aanraden. En dat doe ik dus ook.

Zo, dat was een lange zit; maar mede door de prachtige soundtrack heb ik er goed van genoten. Sutherland en Depardieu ; voor mij de absolute hoogtepunten in de Novecento. Soms over de top en grafisch wat too much; maar wat mij betreft heeft de film de tand des tijds moeiteloos doorstaan.

Hele tijd terug deze film binnengehaald, echter vanwege de behoorlijk lange speelduur jaren links laten liggen, tot het er op een zekere zaterdagavond (het was al laat) opeens van kwam om dit hooggeprezen epos eens te aanschouwen. Dat gebeurde dan ook in één zit; helaas was dit niet vanwege mijn enthousiasme, meer omdat ik gedurende de film steeds nog wat hoop koesterde dat het nog wel beter zou worden (waarom toch altijd die verwachting hebben wanneer bepaald soort films zo hoog in de lijsten staan hè?). Aan het acteerwerk ligt het niet bepaald (wel de psychotische vriendin van Alfredo...), m.n. natuurlijk dat van Sutherland is indrukwekkend -- meer en meer walging steeg in mij op -- eveneens van die vreselijke partner, hetgeen absoluut representatief moet zijn voor de jarenlange (lokale) onderdrukking door Partij-prominenten, afschuwelijk.
Het werd me wel te donker/grauw/zwaar bij bepaalde momenten. Wat me denk ik het meest stoort is de vreselijke nasynchronisatie (heb de Engelse versie gezien, maar dit schijnt bij elke versie zo te zijn (?)); ondanks de grote namen aan hoofdrolspelers, de muziek van Morricone, alles dat aan bod komt in de verhaallijn -- het 'pakte' me paradoxaal genoeg gewoon niet als film, en tijdens het laatste gedeelte van de film wist ook ik echt niet meer waar ik naar keek. Zoals een andere user hierboven ook al aanhaalt voelt het inderdaad in veel gevallen theatraal en onecht aan. Jammer, want dit had toch veel meer potentieel.

Zondag 17 december in Groninger Forum Novecento | Mijlpalen film — Groninger Forum - groningerforum.nl

Nou, dat was wel een leuke belevenis. Een mooie weergave van het fascisme/socialisme verhaal in Italië, maar soms net te kluchtig en/of familiekroniek. Daarbij vond ik het filmisch maar bij vlagen van buitencategorie. Ik heb het bv Angelopoulos mooier zien doen, met zelfde thematiek. Maar zeker de eerste akte is meeslepend, de 2e minder en het belang van elke scene moet dan soms even gezocht/ingevuld worden. Geen gigantisch meesterwerk ofzo, maar wel een sterk tijdloos script, goed vertolkt en gefilmd. En ondanks dat ik de score van Morricone lang niet altijd mooi vond, was de vioolmelodie tijdens de herontmoeting van enorme schoonheid. Ennio Morricone - Novecento - Olmo E Alfredo - YouTube

Politiek drama van maar liefs 317 minuten, waarvan geschat een 316 smakeloos. Het absurd geweld doet denken aan een soort Tarantino avant la lettre, maar dan de platte gratuite versie. In zoverre sprake is van verhaal ondergraaft het zichzelf daarmee, samen met de evenzeer nodeloos overdreven lading vunzigheid. Ook filmmuziekgod Morricone heeft al beter zijn best gedaan.