
La Battaglia di Algeri (1966)
Alternatieve titel: The Battle of Algiers
Algerije / Italië
Drama / Oorlog
121 minuten
geregisseerd door Gillo Pontecorvo
met Jean Martin, Yacef Saadi en Brahim Haggiag
1957. Ali is een dief die zich aansluit bij de FLN (Front de Libération Nationale), die strijden voor een vrij Algerije. Dit omdat zij de politie wegdrijven die geassocieerd wordt met het kolonialisme. De Franse overheersers nemen steeds drastischer maatregelen tegen de FLN, wat al snel een landelijke revolutie ontketent.
- nummer 159 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=OUuwiPDTdmU
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,1 / 53514)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Hij heeft deze film uitgekozen om met ons te delen. Als ik bovenstaande reacties lees is het een goede film die beide kanten uitlicht zonder echt een voorkeur te hebben. Ik ben, vandaag de dag, niet echt gelukkig met wat er allemaal gebeurt in onze wereld. Veel stemmingmakerij ook. Ik kan zowel de film als de uitzending pas beoordelen nadat ik deze beide heb gezien. Ben benieuwd.
Jan Marijnissen – 25 juli 23:15 uur
The Battle of Algiers (Battaglia di Algeri)
Het verhaal (oogt inderdaad ook wat als een documentaire) welke zich afspeelt einde jaren 50 in Algerije m.b.t. de strijd tot onafhankelijkheid, zit opzicht best aardig in elkaar en oogt ook realistisch en is geregeld ook best hard (als er weer eens een Franse politieagent wordt doodgeschoten of men ergens een bom laat exploderen), hoewel je wel geen echte schokkende beelden te zien krijgt en eigenlijk ook geen bloed. Maar goed, dat was eigenlijk destijds in de jaren 60 normaal in een film. Verder weet het verhaal te boeien van de eerste tot de laatste minuut (duurt bijna 120 minuten), zit het met de opbouw ook goed en qua uitvoering werd alles fraai in beeld gebracht en daarbij regelmatig begeleidt met fraaie muziek (vooral als de Fransen gingen ingrijpen) die ook werd toegepast in de film "Inglourious Basterds (2009)". Het laatste gedeelte van de film mocht er zeker ook wezen (inclusief de Franse tank die veel weg had van een Duitse Jagdpanzer gebruikt in de Tweede Wereldoorlog) en daarmee opent de film ook (zonder dat je de afloop ervan weet), waarna men terug gaat in de tijd en het verhaal dan eigenlijk pas echt begint.
De cast (die nu grotendeels is overleden) speelde overigens overtuigend en met name de hoofdrolspelers Brahim Hadjadj (in de rol van de Algerijnse kruimeldief Ali La Pointe, die zich aansluit bij de FLN) en Jean Martin (in de rol van de sympathieke Franse Kolonel Mathieu die met zijn troepen de FLN gaat bestrijden), die fraai in beeld werd gebracht toen hij aankwam in Algerije met zijn troepen en daarbij door de straten pareerde met hem lopend voorop. Samia Kerbash (in de rol van FLN aanhangster met blond krullig haar) vond ik overigens wel een mooie verschijning en dat vonden de Fransen duidelijk ook, want men liet haar steeds ongehinderd doorlopen, zonder haar te controleren

Al met al gewoon goede en realistische Drama / Oorlog film m.b.t. de strijd/revolutie tot een onafhankelijk en vrij Algerije (sinds 5 juli 1962).
Redelijk verhaal...
Klassieke muziek, redelijk muziek,
wel Dolby Digital aanwezig...
Alleen zwart beeld, geen HD aanwezig...
Ouderwetse opname...
Redelijk acteerwerk...
Geen moeite waard...
Goed, genoeg pluspunten te bedenken, maar echt om ver geblazen ben ik niet.
Morricone: The Battle of Algiers (1966) - Kino Rotterdam - kinorotterdam.nl
Op Imdb staat trouwens Algerije gewoon als eerste land. Veranderen, of is er een goede reden waarom het hier in deze volgorde staat?
Een blik op de onderste zin van de poster verklaart veel

Dikke 4*
Aartsmoeilijk om te maken met al die massascènes, maar het werkt. De bezwerende muziek doet zeker zijn duit in het zakje en absoluut een film zoals ik er nog nooit een gezien heb. Het wat starre acteren, de ongelofelijke, zenuwachtige vaart in heel de film. En ja… het gruwelijk actuele onbehagen dat je erbij krijgt toch ook wel.
Hoewel je gevoelsmatig wellicht de neiging hebt de zijde van de rebellen / guerrilla’s te kiezen, kun je het bloed vergieten van goeddeels onschuldige burgers niet achteloos afdoen als “collateral damage”. Het in beeld brengen van de mensen, die op het punt staan slachtoffer te worden van bomaanslagen, bezorgde mij de nodige koude rillingen. Het versterkt wat ik voor mijzelf al heel lang weet: oorlogsgeweld kent op de keper beschouwd geen winnaars en dat geldt ook voor guerrillaoorlogen.
Gillo Pontecorvo was als regisseur min of meer een "one hit-wonder". Zijn 'Battaglia di Algeri' is een kruising van Rossellini's 'Roma Citta Aperta' (de filmstijl) en Duvivier's 'Pepe Le Moko' (het decor). Pontecorvo verfilmt op documentaire wijze beide kanten van de opstand in Algerije tussen 1954 en 1957. Confronterend actueel door de methodes van de opstandelingen (bomaanslagen op Westerse symboolplaatsen) en de nare reacties van de autoriteiten (martelingen, vrijheidsbeperkingen voor iedereen) daarop.
Hoewel het begrip groot is voor onafhankelijkheid kleeft er ook bij FLN zeer veel onschuldig bloed aan de handen. Niet alleen agenten en militairen werden getroffen, ook vele burgers lieten het leven bij ontelbare terroristische aanslagen. Maar ook de Fransen lieten zich niet onbetuigd en ook voor hen gold het motto "het doel heiligt de middelen". Het was een meedogenloze strijd. Bizar ook dat het zo lang moest duren terwijl de buurlanden Marokko en Tunesië al jaren ervoor onafhankelijk werden.
Verder allemaal erg fraai in beeld gebracht. Overtuigend ook waarbij de gewone burgers werden gemanipuleerd om partij te kiezen. De film biedt een erg realistische haast documentaire-achtige kijk op de guerrilla-oorlog. Het camerawerk is subliem met zijn overzichtsbeelden en close-ups. Tenslotte is de spanning vaak erg om te snijden. Klein meesterwerkje! Knap!
De film windt weinig doekjes om het militaire optreden van de koloniale heerser (het doorbreken van de wapenstilstand, de onmenselijke martelingen, de doden die vielen bij demonstraties). De gewelddadige optredens van de verzetsgroep FLN worden door Pontecorvo voor wat ze wat mij betreft zijn: wanhoopspogingen van een onderdrukte bevolking die de bezetting van zich af wil gooien. In die zin was het nooit een eerlijke strijd, en kwam er pas verandering toen de UN zich aangesproken voelde. Er stierven aan Algerijnse kant minstens 3000 mensen, een bescheiden inschatting als je weer dat er in totaal 10.000 mensen vermist raakte.
Vergelijkbaar met Nederland in Indonesië na de oorlog werd er jarenlang geprobeerd het overschrijdende gedrag van de militaire dienst weg te stoppen. Ik denk dat dit soort films daarom zo cruciaal zijn voor ons gemeenschappelijke geheugen.