
Lola (1981)
West-Duitsland
Drama
115 minuten
geregisseerd door Rainer Werner Fassbinder
met Barbara Sukowa, Armin Mueller-Stahl en Mario Adorf
Het hoertje Lola (Sukowa) fungeert als pion tussen een nieuwbouw-ondernemer, nouveau-riche en de plaatselijke overheid. Fassbinder's 43ste film in 12 jaar.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=BdaFOcn84mM
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.


Het verhaal is gelaagd en zit goed in elkaar.
Barbara Sukowa is excentriek, zoals het betaamt in een Fassbinder film.
Armin Mueller-Stahl, Wubbo Ockels lookalike, is een goed acteur.
Ik ben niet zo'n Fassbinder liefhebber, misschien dat ik daarom 'slechts' op 3,5* kom. Ik vermoed met name omdat de karakters te ver van mij af staan.
Na zijn hoogtepunt Berlin-AlexanderPlatz...
Is dat eigenlijk op video verschenen of zo? Ik meen dat dat beschouwd wordt als een van de absolute hoogtepunten van de (Duitse) film en een van de beste tv-reeksen ooit gemaakt. Maar behalve een film uit de jaren '30 met dezelfde titel heb ik er nog nergens iets van gevonden...

analyse van de film
Een video van 8 tapes
extra info Berlin-Alexander Platz

Zeker weten

Ik heb een paar keer hard moeten lachen: o.a.
Ich möchte ... nein ... Ich muss (luide voldane zucht) deine hure kaufen!

Dit is nu mijn derde Fassbinder, en ik begin me steeds beter en beter te voelen in zijn filmbiotoop

De Pruisische officier vertegenwoordigt de oude Duitse normen en waarden.
De ondernemer vertegenwoordigt de moderne, naoorlogse liberaal-kapitalistische normen en waarden. De belangrijkste is corruptie.
Lola vertegenwoordigt het Duitse volk, de Duitse natie.
Wie dit beseft, ziet dat Fassbinder op grandioze wijze zijn eigen land op de hak neemt. Wie zich de slotscene herinnert, beseft hoe Fassbinder over zijn land denkt.
Niemand mag nu nog beweren, dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben. Een satire als Lola moet in Nederland nog gemaakt worden.
Subliem en een stevige plaats in mijn top 10.
En nee, ik ben geen kritiekloze Fassbinder fan. Maria Braun en Veronika Voss hebben veel minder indruk op mij gemaakt. Naast Lola vind ik alleen Handelaar in vier jaargetijden een topper - voor zover ik ze gezien heb.
3*
Ben ik één van de weinigen, die Lola ongelooflijk grappig vindt?
Nee, ik vond 'm ook vaak grappig. Lola is een grimmige satire. wat mij betreft niet alleen politiek, maar haast een over de mensheid zelf. Letterlijk kleurrijk, felle en zoete kleuren die de film, vreemd genoeg, verontrustender maken. En een pessimistische visie op de mens, want in aanraking komen met corruptie corrumpeert, maar aan de andere kant is iedereen op het einde tevreden, wat deze film aanklaagt zit zo diep in de mens, er tegen in opstand komen is nutteloos en maakt je misschien uiteindelijk alleen maar ongelukkig.
Tweede Fassbinder achter elkaar die ik echt erg goed vond. Een beeld van hoe Fassbinder me uiteindelijk ligt heb ik na 5 films nog niet.
4.0*
De beste die ik ken van Fassbinder (Alexanderplatz zag ik nog niet); voor iedereen een aanrader... . . . .
De burgerij is sinds de tijd van Lola Lola (Marlene Dietrich) flink veranderd.
Zo erg is die naoorlogse bedorvenheid dat de felgekleurde versiering waar zij zich mee tooien, hun hypocrisie niet kan verbloemen. Met in het centrum, hun gedoogde, maar toch weggestopte steunpilaar Lola (Barbara Sukowa).
Was Professor Rath nog de (Weimar)deugd die viel voor de moreel-corrupte schaduw-maatschappij; in Lola hebben de nakomelingen (of nieuwe elite, zeg 't maar) dit allang omarmd voor het functioneren van de status quo. De nachtclub is immers waar de belangrijkste beslissingen worden genomen.
Ondervindt ook de moderne Rath, bouwinspecteur én scheidsrechter Von Bohm. Zijn offer (toegeven aan de corruptie) is Lola's transcentie: haar acceptatie en zichtbaarheid in de maatschappij waar zij onlosmakelijk al mee verbonden was, maar door 'respectability' (Douglas Sirk's vaste mikpunt) altijd buiten viel.
Bij een herziening ongetwijfeld beter!
Mooie rollen van Sukowa en Mueller-Stahl.

De ''Fassbinder Collection 1'' (R2NL) is trouwens een regelrechte kopie van de The BRD Trilogy die Criterion jaren geleden heeft uitgegeven. Fantastisch beeld + geluid. En fijne extra's.
Interessante nevenpersonages zijn de communist Esslin en Lola's moeder, die als huishoudster voor Schukert werkt. Ze beweert dat haar dochter klassisch zingt - een lichte verdraaiing van de waarheid. De vrouw van Von Bohm kijkt neer op Lola's moeder, iemand van een lagere stand.
Het gebruik van gekleurd licht gaat samen met de karakterisering: blauw voor Schukert (koel, zakelijk), groen voor Von Bohm (gifgroen, kleur van dollarbiljet), rood voor Lola (passie, verleiding). Het camerastandpunt is meestal laag, lichtjes in kikkerperspectief, naar het schijnt om het vleseijke aspect van de personages te benadrukken.
De liedjes van Freddy Quinn e.d. werken op nostalgie en het Heimatgevoel.
Wat mij vooral bijbleef nadat ik de film voor het eerst gezien had (jaren geleden) was de korte gedachtewisseling tussen de kommunist Esslin en hoertje Lola:
Esslin: "Willst du denn in einer Welt leben, der keine Moral mehr hat?
der nur noch schlecht ist und verdorben und rot?"
Lola: "Möchte ich gerne, mein Problem ist er dass sie mich nicht richtig mitmachen lassen."
Film ziet er prachtig uit, fantastisch spel van vooral de twee mannelijke hoofdrolspelers, en een interessant thema (corruptie).
Hmm, ruim anderhalf jaar later en niemand heeft waargenomen dat Dievegge in haar lovenswaardige beschouwing de namen van Von Bohm en Schukert abusievelijk verwisselt heeft....
Inderdaad, misschien moet ik eens een verbeterde versie schrijven.
Als je goed kijkt, zie je ook aan de compositie in Lola dat Fassbinder zeer sterk door de Golden Age manier van filmen beinvloed is. Ogen staan extreem centraal. En hij probeert dat met belichting nog sterker te benadrukken. Vooral Mueller-Stahl krijgt af en toe express een strook licht over zijn ogen, zodat zijn blauwe ogen nog meer uit beeld springen.
Ik snap niet zo goed dat mensen de hele tijd proberen om Fassbinder als commentator van West Duitsland of allerlei andere politieke zaken te zien. Ik vindt het persoonlijk veel tijdlozer en klassieker. Ik kan me zo voorstellen dat ze zijn films een paar eeuwen terug ook prima zouden begrijpen.
Wat filmen betreft was deze tijd misschien ver vooruit
Achteruit juist mijn inziens. Fassbinder brengt in elk beeld een Homage aan Douglas Sirk en andere oudere Hollywood melodramatische regisseurs die in die tijd totaal niet in de mode waren. Net als je over Neo Noirs kan spreken, kan je dit wat mij betreft een Neo Melodrama noemen.
Mario Adorf is altijd top.
Lola is het tweede deel in Rainer Werner Fassbinders Duitse Trilogie, en het vervolg op Die Ehe der Maria Braun (1979). Het is een droefgeestige film met een trieste blik op de jaren vijftig. Wat mij betreft geen meesterwerk, ik vond het eerste deel uit de trilogie een heel stuk beter. Maar goed, nu al benieuwd naar deel drie. 3*
4
Het speelt zich af tijdens de wederopbouw van West-Duitsland in de jaren'50. Het Wirtschaftswunder wordt meestal als positief beschouwd, maar Fassbinder is er kritisch over. Het conflict draait rond de tegenstelling tussen de corrupte zakenman Von Bohm (Armin Mueller-Stahl) en de ambtenaar met propere handen Schukert (Mario Adorf). De ommekeer vindt plaats wanneer Mr. Proper zich het hoofd op hol laat brengen door Lola (Barbara Sukowa). In de herkenningsscène in de nachtclub realiseert hij zich dat ze een cabaretzangeres en een prostituee is. De gelijkenis met Der blaue Engel valt op: ook een voorbeeldige burger en een nachtclubzangeres.
Interessante nevenpersonages zijn de communist Esslin en Lola's moeder, die als huishoudster voor Schukert werkt. Ze beweert dat haar dochter klassisch zingt - een lichte verdraaiing van de waarheid. De vrouw van Von Bohm kijkt neer op Lola's moeder, iemand van een lagere stand.
Het gebruik van gekleurd licht gaat samen met de karakterisering: blauw voor Schukert (koel, zakelijk), groen voor Von Bohm (gifgroen, kleur van dollarbiljet), rood voor Lola (passie, verleiding). Het camerastandpunt is meestal laag, lichtjes in kikkerperspectief, naar het schijnt om het vleseijke aspect van de personages te benadrukken.
De liedjes van Freddy Quinn e.d. werken op nostalgie en het Heimatgevoel.
Je hebt de corrupte zakenman (Schukert) en de ambtenaar (Von Bohm) in dit bericht even verwisseld.
