Interessante tekst uit het programma van het Antwerps Filmmuseum, die een retrospectieve aan Preminger wijden:
Premingers carrière valt in twee periodes uiteen. Tijdens de jaren ’40 werkte hij als studioregisseur voor 20th Century-Fox, waar hij doorbrak met wat één van de klassiekers van de film noir zou worden: Laura. Het leek er op alsof het noir-format zijn specialiteit zou worden, want op het succes van Laura volgden nog een hele reeks noir-thrillers zoals Fallen Angel, Whirlpool, Where the Sidewalk Ends, The Thirteenth Letter, Angel Face – films die mede het genre hielpen definiëren.
Tijdens de tweede periode van zijn carrière (jaren ’50 en ’60) brak Preminger met het studiosysteem om zich op te werpen tot één van de eerste en belangrijkste onafhankelijke producer-regisseurs. In die jaren schuwde hij geen controversieel onderwerp en leverde hij een verbeten strijd met de censuur
Een aantal van zijn films bracht hij uit zonder de goedkeuring van de Motion Picture Association (The Moon Is Blue bijvoorbeeld); hij behandelde onderwerpen die de studio’s niet aandurfden (zoals kritiek op het War Department, homoseksualiteit, drugsverslaving); hij promootte het gebruik van authentieke locaties weg van de studio’s; hij gaf nieuw talent een kans (onder wie Jean Seberg) en castte ondergewaardeerde Afro-amerikaanse performers (in zijn twee operaverfilmingen Carmen Jones en Porgy and Bess); hij doorbrak zelfs de beruchte ‘black list’ door Dalton Trumbo effectief credit te geven voor zijn scenario van Exodus. Preminger werd vooral door de Franse kritiek gewaardeerd, die oog had voor zijn typisch afstandelijke, coole stijl en glasheldere mise-en-scène.. Eén van zijn belangrijkere latere werken is ongetwijfeld Anatomy of a Murder, een cynische visie op de Amerikaanse rechtspraak.
hij behandelde onderwerpen die de studio’s niet aandurfden (zoals kritiek op het War Department, homoseksualiteit, drugsverslaving)
Opvallend, want homoseksualiteit komt ook al op een onuitgesproken manier (om natuurlijk voorbij het ratingsysteem te komen) ook al aan bod in Laura. Best een goede film overigens.