Zag deze film voor het eerst toen hij net in de bioscoop kwam en was diep onder de indruk van het grote - Cinemascoop - beeld, de prachtige kleuren, de historische gebeurtenissen en de morele dilemma's waar de hoofdpersoon mee worstelt. Viel als een jong jongetje als een blok voor Carol Lynley, die de zuster van de priester speelt. En verder wisten we toen niets van de Amerikaanse segregatie en de rol van de katholieke kerk tijdens de Anschluss in 1938. Vond het reuze spannend allemaal. En dan, dik drie uur in de bioscoop, dat was nog eens een uitje!
Na meer dan vijftig jaar de film weer gezien. Onscherpe kopie, klein (tv) beeld, geen Nederlandse ondertiteling; niet alles is tegenwoordig beter. En toch maakte deze film weer indruk op me. De gebeurtenissen in Amerika, het gewetensconflict, de gebeurtenissen in Oostenrijk, ik vond het nog steeds indrukwekkend. Ook al is het duidelijk een film in de stijl van de jaren zestig. Toen het vooral om het verhaal ging, en de vorm heel traditioneel was. Was nu vooral onder de indruk van de (kleine) rol van Romy Schneider, sprankelend als altijd. Tom Tryon levert degelijk werk, al is hij een beetje een houten klaas. Maar empathie met de personages hoorde niet bij films uit dit tijdvak. In wezen waren het rijkgeschakeerde plaatjesboeken. Dat geldt voor Mayerling, Doctor Zhivago, Lawrence of Arabia, Reis om de wereld in tachtig dagen en ook deze film.