Advise & Consent (1962)

Bij mijn weten de eerste ('realistische') film over het politieke bedrijf in Washington. Mooie cast, goed gedaan. Laatste rol van de grote Charles Laughton.

Een prachtfilm. Laughton verliet de wereld in ieder geval met een laatste rol van formaat. Fonda is goed maar krijgt teveel credit, als je alleen al de poster ziet. Misschien maar Fonda maar even weggehaald moet worden voor Walter Pidgeon, die een grotere rol speelt. Aan bovenstaande poster vind ik de koepel zeer mooi, die ook zo het ''The End'' sluit op het einde in hetzelfde gebouw. Verhaal steekt goed in elkaar en het politieke spel is zeer goed weergegeven. Frank Sinatra is nog als achtergrond gebruikt in bar waar Don Murray binnenstapt. Wil graag eens het rechtbank drama Anatomy of a Murder zien van Preminger. Advise and Consent is na de 5 films van de regisseur die ik gezien te heb tot nu toe, zijn beste.

Heerlijke klassiek Hollywood politiek drama dat wel enigszins door de tijd is ingehaald als we 't hebben over afpers-onderwerpen.

Maar het mocht de pret absoluut niet drukken. Fonda's rol had ik toch groter verwacht, hij was 'snel' van het toneel verdwenen leek wel. En Charles Laughton had een prachtige afscheidsrol, groots acteur.

Puik acteerwerk, goed script (wel hier en daar voorspelbaar en minder choquerend dan destijds wellicht), en een uitermate interessant politiek steekspel. Jammer dat het geluid bij het commissie-verhoor (geroezemoes etc) slecht gemonteerd was.

Zeker doen, w.b. acteerwerk en script (ik weet niet in hoeverre Preminger daar een vinger heeft in de pap).

Preminger moet het bij die en deze film wel hebben van een script en goede acteurs. W.b. camera-werk e.d. moet je niet bij hem aankloppen mijns inziens.

Bij In Harms's Way vond ik het camerawerk anders beter dan in de andere die ik zag.

Uitstekend politiek drama. Kan niet tippen aan Mr. Smith Goes to Washington, maar is zeker interessant genoeg. 4*

Ik vind dit niet echt te vergelijken met Mr. Smith Goes to Washington. Die film is eerder een feel-good film (maar dan wel een hele goede) dan een politiek drama.

Geweldig politiek drama dat heel erg volwassen oogt voor zijn tijd, 1962.

Over de linie prima acteerwerk, maar de show wordt gestolen door Charles Laughton, een filmlegende, die hier de oude, logge, maar vlijmscherpe senator van South Carolina neerzet met een grandeur van heb ik jou daar. Voor de liefhebbers van politiek en The West Wing een must-see movie. Niet voor iedereen genietbaar.

Wat een heerlijk acteur was Charles Laughton. Maar hij is niet de enige in deze geweldige film. Wat lijkt te beginnen als een politieke debatfilm groeit uit tot een boeiend menselijk drama. Voor- en tegenstanders van de president en Leffingwell hebben elk hun eigen agenda. Het machtsspel dat ontstaat wordt steeds complexer, terwijl je geen moment de draad dreigt kwijt te raken. Zo vertel je zo'n verhaal, dus. Geweldig knap gedaan.

Het is in 2010 een beetje lastig aan te voelen hoe de film destijds in Amerika gewerkt moet hebben. De McCarthy-heksenjacht op communisten, waarbij het er aanzienlijk heftiger aan toe ging dan in deze film, liet zijn sporen nog na. Advise & Consent toont als een mild commentaar de mens achter de politicus en zijn grote idealen.

"....but there be no threats on the floor of this chamber..."

Deze film verdient veel meer liefhebbers. Dit is "The West Wing" avant la lettre. Mr Smith goes to Washington bevat veel idealisme deze film is bovenal realistisch. Wat deze film geweldig maakt, naast het geweldig spel en de inrtigerende gebeurtenissen op het poltieke schaakveld, is het wisselen van perspectief. Als kijker ben je geneigd partij te kiezen maar wat Otto Premmnger ons laat voelen is het ware gezicht achter het politieke maskerspel. Het laat je verslagen achter. Geen partij of persoon komt er werkelijk goed van af. Belangen en persoonlijke motieven bepalen een keuze en kunnen op het laatst veranderen. Die dynamiek van het besluitvormingsproces in De Senaat is waar de film om draait. Het levert prachtige potretten, mooie dialogen en heerlijke toespraken op.

Deze film lijkt me, voor 1962, een opzienbarend element te bevatten. De film moet toen met mixed feelings zijn ontvangen...

Zo, dit had ik toch niet verwacht voor een film uit 1962.

Nu ben ik toch een groot liefhebber van politieke films, maar dit was toch behoorlijk droge materie! Zo'n lange film over slechts 1 bepaalde stemming in de politieke arena; daar zou je nu niet meer mee aan hoeven komen, vooral niet met zo'n enorme topcast. Welke producent begint daar in hemelsnaam aan?

Al met al zeker wel de moeite waard verder, even buiten enkele iets te karikaturale scenes en personages gerekend.

Laughton is natuurlijk groots in dit soort over the toprollen. Fonda is inderdaad van veel minder belang hier dan ik aanvankelijk dacht en de show wordt min of meer gestolen door mensen als Don Murray en Franchot Tone.

Geschetste politieke situatie lijkt vijftig jaar later nog altijd actueel. Ouderwetse, controversiële, inzichtelijke, maar uiterlijk starre, matte verfilming. Er wordt veel gepraat; de regisseur slaagt er toch in voor spanning te zorgen. Hij begrijpt blijkbaar hoe toewijding, rancune, wraak, ontzag en corruptie in de politiek werkt. De werkelijke actie vindt plaats achter gesloten deuren. Pracht vertolkingen van Fonda, Ayres en vooral Laughton.

Een film for all seasons wat het politiek gedoe betreft, zoals al altijd en nog altijd gevoerd wordt : het zwakke punt bij de tegenstrever opsporen en meedogenloos in het publiek gooien.

Waarde van de film zit hem uitsluitend in de pleidooien van enkele steracteurs als daar zijn Henry Fonda en Charles Laughton (deze laatste toch wel wat overacting).

Voor wie van de politieke intriges houdt, zekerlijk interessant.

Spielberg met Lincoln?

Haha, ja, dat komt in de buurt qua verhaal ja.

You call that a deal? I call it extortion!

Je kan het je zo voorstellen hoe het er nu aan toe moet gaan bij de GOP. De Republikeinse partij zit met de handen in het haar. In het licht hypnotiserende vlaskleurige haar weliswaar van full-time megalomane real-estate goeroe en part-time racist Donald Trump. Over zo'n 3 dagen kan het, na de voorverkiezingen in de winner-takes-all staten van Ohio en Florida, duidelijk zijn of Donald Trump de Grand Old Party zal vertegenwoordigen in de strijd om het Witte Huis. Eén politieke commentator noemde de hele situatie een "gijzeling". Ze zitten gevangen met een kandidaat die ze niet willen, en die genoeg geld en te weinig schroom heeft om zich als independent candidate naar voor te werpen indien hij langs de kant zou worden geschoven. Er zal bijzonder veel geroezemoes klinken in de parken rondom Capitol Hill. Senatoren zullen elkaar aankijken, en zich afvragen of ze al dan niet het mes steken in Trump.

Indien u bovenstaande uitleg interessant vond, is Advise & Consent zeker iets voor u. Tot voor kort had ik nog nooit van deze film gehoord, al deed de regisseur Otto Preminger wel een belletje rinkelen. In deze adaptatie van een Pullitzer-Prize winnende roman van Washingtoncorrespondent Allen Drury schuift de President van de VS een kandidaat naar voor voor de belangrijke post van Secretary of State (de minister van Buitenlandse Zaken). De Koude Oorlog woedt volop en de Amerikanen voelen de warme raketadem van de Sovjet-Unie in de nek. De kandidaat, Robert Leffingwell (Henry Fonda), wordt echter niet door iedereen gesteund. Vanaf dan volgen we het politiek steekspel waarbij iedereen de tactiek - de tong-is-machtiger-dan-het-zwaard - hoog in het vaandel houdt. Elke zin wordt weloverwogen om toch maar die ene senator te overtuigen en die extra stem binnen te halen. Grootse spilfiguur is daarbij de Seab Cooley, een senator uit South Carolina. Een fenomenale rol door Charles Laughton, een acteur die, ondanks een indrukwekkend oeuvre, vandaag te vaak vergeten wordt. Naast Cooley, volgen we nog een hoop andere senatoren, die elk hun eigen ambities en tactieken hebben om de nominatie voor Leffingwell te verzilveren.

De afwezigheid van een echt hoofdpersonage zorgt voor een heus tableau vivant. Het is een zweterige, snelle en broeierige wereld in Washington. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op, maar Preminger weet het publiek bij het verhaal te houden en op het puntje van hun stoel te laten zitten. U zal een parlementaire zitting nog nooit zo spannend hebben gevonden. 4,5*

Uitstekende film waarin een door de president voorgedragen minister van buza wordt beticht van communisme. Een politieke film met een verhaal vol politieke intriges en spelletjes. Sterke dialogen en monologen. Misschien wat aan de droge kant, maar de film heeft na ruim 50 jaar niks aan kracht ingeboet. Ook zeker een sterke cast waarbij dit de laatste rol Charles Laughton was.

IJzersterk politiek steekspel.

Strak geregisseerd door Preminger die er een volwassen, serieus en tijdloos drama van maakt. Nauwelijks gedateerd (politiek gesproken dan), eigenlijk nog steeds actueel. Helaas nauwelijks sterke vrouwen in deze film, nogal een manco. We zien alleen dienende vrouwen, huisvrouw, secretaresse, of trophy wifes, verder komt men niet. Jammer. Geweldig geacteerd over de hele linie, maar het is Charles Laughton die de show steelt in zijn laatste rol. De kroon op een grootste carrière.