10 Rillington Place (1971)

Het feit dat het waargebeurd is geeft het bizarre verhaal van deze film wel meerwaarde.

Richard Attenborough, een man waar ik veel respect voor heb als regisseur van films die me weten te raken, had een goede kop voor deze rol (kaal gemaakt), maar speelde iets TE naar mijn idee, op momenten dat het nog niet moest: in een sessie bijvoorbeeld waar het kapje nog niet op de mond van het slachtoffer geplaatst is, en diegene nog makkelijk weg had gekund. Maar misschien wilde ze ZO graag een oplossing voor hun probleem dat ze maar bleven.

John Hurt is hier het talent vind ik, breekbaar en vol verdriet, meesterlijk neergezet tijdens die scenes en ietswat naïef, waardoor het echt triest is.

Eigenlijk staan de scenes die veel te lang duren me meest tegen, er lijkt geen eind aan te komen soms, daar had makkelijk in geknipt kunnen worden denk ik...

Positief verrast! Erg waarheidsgetrouw en met name het acteerwerk van John Hurt is erg goed. Tim Evans kwam misschien nog net wat te intelligent over (kijk wat docu's over deze zaak en je snapt wat ik bedoel).

Nooit eerder heb ik een seriemoordenaar zo realistisch neergezet (afgezien van het overacting van mr. Attenborough) zien worden. Personages als John Doe en Hannibal Lecter zijn vermakelijk en zelfs indrukwekkend, maar verre van realistische seriemoordenaars. De regisseur van 10 Rillington Place heeft goed naar de werkelijke gebeurtenissen en personen gekeken en de film is zelfs op de plek des onheils opgenomen.

**** Ik heb genoten.

Blu-ray release van Twilight Time is aanstaande. Laat die Fleischer's maar komen..

Goeie film over een jong echtpaar dat twee kamers huurt van een ander echtpaar die ook in het huis wonen. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal en ook deels gefilmd in het eigenlijke huis. Een boeiend hoofdpersonage (niet in de laatste plaats vanwege een uitstekende Richard Attenborough). Met gemak 3.5 sterren.

Een prima film die geweldig is om eens een avondje aan te besteden en naderhand met een gerust hart kunnen zeggen dat je de tijd niet hebt gedood maar prima hebt besteed.

Het verhaal loopt als een trein en het mooie eraan is dat het ook nog waar gebeurd is. Natuurlijk niet mooi voor de betrokkenen maar voor het waarheidsgehalte van de film.

We hebben ook de remake Rillington Place (2016) gezien en beiden zijn vrijwel gelijk qua verhaal aan elkaar. De remake duurt wel een beetje langer (167 minuten) en is iets donkerder qua sfeer.

Dit origineel scoort 0,2 hoger op IMDb dan de remake. Op Moviemeter scheelt het 0,24*.

Weinig verschil dus en dat kan de kijker die allebei gezien heeft beamen.

Deze film vond ik bijzonder nauwkeurig geënsceneerd. Aan alle details was veel werk besteed. De set was mega-naargeestig. Richard Attenborough was een echte "creep". De film bleef me nog dagen na het kijken bij.

documentair aangepakt met een focus op de man die een serie moordenaar is. Dicht op de huid, lovenswaardig maar meer situering dan verhaal. Meteen ook een tijdskroniek van een london net na de oorlog. Een aanpak die ik hier soms saai vind. Ik vind dat 'een gewone man is een monster' veel beter en interessanter verteld wordt in bv zijn andere film The Boston Strangler. Vakman Fleischer is waarschijnlijk één van de meest diverse regisseurs aller tijden. Van z/w misdaad films als Armored car robbery en Narrow margin via spektakel als 20.000 leagues under the sea en the vikings tot pulp als Conan the destroyer en Amityville 3 D. Hier is hij ingetogen, sober en droog. Hij reconstrueert de moorden, de verwikkelingen en uiteindelijk de arrestatie. Jammer dat de film blijft hangen in een reconstructie, er moet veel verteld worden, er zijn tijdssprongen die mij uit evenwicht brengen en de weg naar de arrestatie is (te) lang om te blijven boeien

Deprimerende, maar spannende film met sterk spel van Attenborough en Hurt. Typisch zo'n film waar je bloed van gaat koken door het onrecht en leed. Werkelijk onvoorstelbaar dat het het zo heeft kunnen gebeuren. De mistroostige setting en grauwe sfeer geeft je als kijker een onbehaaglijk gevoel, en het heeft een extra macaber tintje dat het op het plaats delict is gefilmd. Goed en ingetogen werkje van Fleischer, met de kanttekening dat de film ergens halverwege te fragmentarisch wordt.

3,5*

Enge en morbide serial killer film. Attenborough en Hurt geven het beste van zichzelf. De één als een creepy verhuurder met necrofiele fantasieën, de ander als een naieve man die onterecht opgehangen wordt voor de moord op zijn vrouw en klein dochtertje. . Deze goede reconstructie die zich strikt beperkt tot de feiten greep me naar de keel in sommige scènes. Het is niet van het niveau van Goldene Handschuh, maar het is eenzelfde soort opzet namelijk een film die in de buurt van de moordenaar blijft hangen en zijn wandaden in beeld brengt. John Christie staat vast en zeker met Jack the Ripper in de top 5 van belangrijkste serial killers in de UK.

Deze stond al eventjes op mijn kijklijstje. Een verhaal over een Londense seriemoordenaar zo'n 60 jaar na Jack the Ripper. Ik wist hoegenaamd niets van deze Christie, zocht hem even op en ik stel toch vast dat er toch wel fysische gelijkenissen zijn met Richard Attenborough in de film. Ook tussen Timothy Evans en de jonge John Hurt zijn de gelijkenissen treffend.

Sowieso een erg schrijnende situatie van de conservatieve en jammer genoeg weinig snuggere Evans. Hij kan lezen noch schrijven en komt soms erg verward over. Alsof het soms allemaal wat te snel gaat voor hem. Een ideaal slachtoffer dus voor de linke beredeneerde Christie.

10, Rillington Place, het is een groezelige plaats, donker en vies met die bruingrijze muren en aftandse meubelen. Set en decor waren zeker een pluspunt, net als het acteerwerk. In de Londense wijk Notting Hill zowaar, ik had daar toch andere associaties mee, tot nu dan ...

Het rechtbankgedeelte ging misschien net te veel met de aandacht lopen, maar is op zich wel belangrijk als je weet hoe het Evans verder vergaan is (en wat er in de jaren 60 is gebeurd met zijn lichaam).