A Single Man (2009)

De hoofdpersoon die ondanks zijn depressie nog opmerkelijk goed functioneert , onrealistich goed goed wellicht, besluit zijn angst voor het leven los te laten en durft dan pas totaal te leven wat hem iets anders brengt dan hij had verwacht. En uiteindelijk : hebben we toch niet zoveel zelf in de hand.

De vormgeving was perfect. Bijna tè haast. Het is dat het bij het karakter van Falconer past, daardoor komt de film er wel mee weg. Firth blijkt zowaar te kunnen acteren en niet zo'n klein beetje ook. Hij geeft diepte aan een rol die heel makkelijk met trucjes gespeeld had kunnen worden. Ook de twee bijrollen zijn perfecte castings. De mannen zijn zo sterk dat Moore, die ik normaal hoog heb zitten, in deze film duidelijk wat minder overtuigd.

Ook fijn is hoe fraai dit rouwverwerkingsverhaal vertelt wordt. Met compassie en zonder in al te veel bijplot en uitlegstukjes te vervallen. Heel sterk zijn ook de flashbacks. Die gaan niet over grote gebeurtenissen an sich, maar over kleine momentjes.

Ik ben altijd een beetje jaloers op mensen zoals Ford. Erg succesvol in het ene creatieve vak. Dan komt er nog een, blijkt hij daar ook nog erg getalenteerd in te zijn.

4.0*

Viel me tegen. Er wordt goed gespeeld en alles ziet er prima uit maar het verhaal deed me niet zo veel. Het gaat tergend traag en de plot rondom de suicidale homoseksuele oude man vond ik behoorlijk saai. Het interesseerde me gewoon niet zo, ik vond het niet pakkend genoeg.

Een mooi regiedebuut van Tom Ford.

Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van Christopher Isherwood. Tom Ford besloot de film zelf te financiëren. De opnames namen 21 dagen in beslag. Sommige gebeurtenissen in de film zijn deels gebaseerd op Ford's persoonlijke ervaringen. Zo heeft hij bekend homoseksueel te zijn, en gebruikte hij Mescaline. De scène waarbij zijn buurmeisje Jennifer verteld over haar jeugdjaren, zijn eveneens feitelijke gebeurtenissen in het leven van Ford. De film werd o.a. geproduceerd door Chris Weitz. Dit is tot dusverre de enige film geweest, waarbij diens broer Paul Weitz niet bij betrokken was. In tegenstelling tot Ford, was Arianne Phillips verantwoordelijk voor de kleding in deze film.

De hoofdrol is weggelegd voor Colin Firth. Zijn acteerprestaties zijn uitermate sterk. Het had weinig gescheeld, of deze hoofdrol was naar een andere acteur gegaan. Firth stond namelijk op het punt om dit aanbod af te wijzen. Dit maakte hij tijdens een toespraak op 21 februari 2010 jl. bekend. Volgens alles zou een koelkastmonteur hem hebben overgehaald om de rol te accepteren. Hiermee vertolkte Firth eveneens het enige Britse personage in de film. De rol van Kenny zou oorspronkelijk worden vertolkt door Jamie Bell, maar hij is nooit komen opdagen. Hierop besloot Ford om Nicholas Hoult de rol te geven. Ook Julianne Moore weet wederom te overtuigen.

De film beschikt over een aantal cameo's. Zo horen we de stem van Jon Hamm voorbij komen, en maken Richard Buckley en Don Bachardy hun opwachting. Ook de foxterriër van Tom Ford heeft een korte cameo.

Colin Firth werd terecht genomineerd voor een Oscar, maar heeft deze helaas nooit in ontvangst mogen nemen. De film won 34 prijzen, en werd nogmaals 51 keer genomineerd.

3,5 *

Gedurfde film. Alle lof voor de acteurs en regiseur. Geen happy end deze keer. Niet geschikt voor gevoelige zielen.

Pfff. Sterk. Op praktisch alle fronten, wat mij betreft. Wat een debuut. En Firth. Prachtig ingetogen gespeeld.

Prachtige film met een uitstekend acterende Colin FIrth. Alles klopt aan de film: regie, muziek, acteurs en sfeer.

Mooie film. Het acteerwerk, het verhaal, de sfeer en de muziek. Alles klopt. Zoveel gevoel, zo dromerig, poëtisch, pakkend. Het keek heel fijn weg. Rustig, maar niet saai. Een juweel. 4,5*

Firth is een geweldig acteur; en verder kan ik me voorstellen dat dit voor een aantal mensen een artistiek pareltje is.

Zelf zat ik te wachten op Godot...

Herbergt wel degelijk een bepaalde kwaliteit. De sfeer, de muziek, het sterke acteerwerk. Alles is op elkaar ingespeeld. Maar echt boeien deed het helaas te weinig. Een man die moeite heeft met zijn verlies is redelijk bekend terrein.

2,5*

Wat een mooie begrijpbare maar soms erg zwaarmoedige dramafilm, wat mij geraakt hebt. Colin Firth acteert hier zo puur en ingetogen (hij straalt echt uit dat hij continu met het verleden in gedachte is, na de dood van zijn partner), als depressieve (straalt hij goed uit) en suïcidale professor, die les geeft op een universiteit. Het verhaal speelt zich af in de jaren 60 en die vindt ik ook sfeervol in beeld gebracht, net als de juiste achtergrond muziek in de film.

Julianne Moore vindt ik ook goed geschikt voor haar rol in de film tegenover Colin Firth. Ook mooi om te zien is dat George Falconer bewust of onbewust in gedachte, op zoek is naar 'iets', van wat hem nog gelukkig kan maken. Zijn gedachtes zijn ook op kwalitatieve wijze in flashbacks, en soms aangenaam dromerig in beeld gebracht, en de scène op het allerlaatst, dat er een fel wit licht verschijnt in beeld, vindt ik werkelijk een prachtig emotioneel einde. pfff

Voor mij 4*

Ontroerende en hartverscheurende dramafilm over verlies, verdriet en rouwverwerking. Wat erg dat je destijds niet openlijk voor je liefde kon uitkomen en hoe pijnlijk dat George zelfs bij de uitvaart van Jim niet welkom was...... Wat speelde Collin Firth mooi, ingetogen en respectvol een gekwelde ziel rouwend om zijn gestorven geliefde! Film wordt eigenlijk louter door hem gedragen. Plot deed me beetje denken aan Yossi (2012). Cinematografie is retro, de 60-er jaren sfeer is mooi nagemaakt incl. de hoge kapsels. Prachtige muziek die emoties oproept of versterkt. Opvallend: absurd dat munitie in de US zo makkelijk verkrijgbaar is, George zijn organisatiedrang was vergelijkbaar met Christian Grey, uitspraak van Carlos 'Minnaars zijn als bussen, je moet even wachten, dan komt de volgende'. Einde van de film refereert weer aan het begin. Wat een prachtig poëtisch, maar o zo ontzettend dramatisch einde met hemels licht......

Het esthetische primeerde op het verhalende, en hoewel het esthetische de film een trapje hoger brengt, bleef het verhalende iets te veel aan de wanden plakken, dan in het midden van de mooi versierde kamer.

Dat maakt de film erg kort. Enfin, doet hem in ieder geval erg kort aanvoelen. Een film waarin ik achteraf hoopte meer uitgewerkte karakters te leren kennen.

De casting is verrassend sterk. Had Firth niet in zo'n rol gezien, maar hij speelt het met verve, alsook het verleidelijke, guitige studentje, en zijn eenzame, decadente beste vriendin.

Bijzondere film. Heb het gevoel dat er iets meer in zat, had langer willen genieten van de sfeer en het acteerwerk, jammer genoeg bleef hij gebald maar hoe dan ook erg aangrijpend en genietbaar.

Stug maar visueel stijlvol drama.

Dag in het leven van professor Falconer die het verlies van zijn geliefde Jim niet bepaald kan verkroppen. Iets dat stijlvol en herkenbaar gebracht wordt, het fenomeen dat overal een herinnering aankleeft bijvoorbeeld. Dat George sowieso van natura een soort afstandelijkheid en geslotenheid over zich heeft, waardoor contact maken met mensen en eventueel verder gaan met het leven niet gemakkelijk gaat, werkt niet mee. Het geplande einde van de dag laat zich dan ook gemakkelijk raden, tenminste als het aan George ligt.

Dat er een hele wereld vol met andere mensen en mogelijkheden om de zijne heen draait lijkt maar mondjesmaat door te dringen. George blijkt anker, klankbord en inspiratie voor velen en meer dan genoeg reden om te leven. Toch loopt niet alles als gepland.

Een interessante thematiek heeft de film wel met het verlies van dingen, rouw, verdriet en vooral het idee dat er meer is om voor te leven. Toch raakt de worsteling van George mij niet echt en heeft de film moeite me te boeien. De prijswinnende acteerprestatie van Firth verandert daar weinig aan, net als de prachtige jaren '60 sfeer en aankleding. Eindoordeel is dan ook; gezien en afgevinkt, en niet snel weer wat mij betreft.

Sometimes awful things have their own kind of beauty.

A single man is gedurfd en visueel sterk maar tegelijkertijd vond ik het verhaal niet pakkend genoeg. Deze sleepte zich veel te traag voort, waarbij het tragische maar sterke, en verrassende slot, te laat kwam. Ik had mijn interesse namelijk al enige tijd eerder verloren doordat er simpelweg te weinig gebeurde en de dialogen niet pakkend genoeg waren om mij te blijven boeien.

Eerder dit jaar zag ik Nocturnal Animals van Tom Ford, die ik echt fantastisch vond, maar waardoor mijn verwachtingen eigenlijk te hoog lagen. Deze voorloper bevat namelijk geen enkele vorm van suspense en hoewel Colin Firth het hier erg goed deed, vond ik Juliane Moore er maar een beetje aan de haren bijgesleept. Ik vond haar rol weinig toevoegen omdat de storyline van haar personage al snel doodliep en verder niks had toegevoegd aan het verhaal. Nee, dit was gewoon niet mijn type film

2,0*

Een melancholische film, bewust met een setting in de jaren '60. Een tijd van angst voor 'vreemde' dingen als het communisme, oorlog, kernwapens, ... maar ook voor verschillende minderheden. Toch ook nog voor de homoseksuele leraar George Falconer die net zijn partner heeft verloren. Hij lijdt er zwaar onder en weet niet wat de toekomst nog kan bieden voor hem. Hij voelt zich helemaal alleen staan in een wereld waar de mensen rondom hem met andere dingen bezig zijn.

De aankleding is wel passend. Een zweverige sfeer met een look die doet denken aan oude polaroid foto's. De setting in de jaren '60 is mooi gedaan. En alles voelt wat trager en loom aan. Zeer sfeervol dus, maar het raakt helaas niet helemaal. Het blijft wat afstandelijk. Colin Firth is wel sterk, Julianne Moore maakt er eerder een karikatuur van.

Ik vond het een mooi emotioneel drama, waarbij na afloop de cirkel toch weer rond is. De pijn van George is regelmatig echt voelbaar. Het leven om hem heen gaat echter gewoon door, terwijl hij in diepe rouw verzonken is. Dat levert intense momenten en buitengewone ontmoetingen op. Tegen de achtergrond van de jaren zestig ziet het ook nog eens allemaal fraai uit. Dit is niet het genre waar ik me snel verder in zal verdiepen, maar A Single Man heeft gewoon de juiste emotionele spanningsboog om te blijven boeien.