Brokeback Mountain (2005)

Ik dacht nog tijdens het kijken van de film, iedereen kan inderdaad homo wezen, zelfs als je vecht vreemdgaat of zelfs zou stelen.

Misschien dat de film mij meer had gedaan als het zich ergens anders had voorgedaan

It is hip to be queer.. But you can get killed

Met tranen in de ogen deze prachtfilm herzien. Sluit me daarbij ook deels bij de mening van Tarkus aan, niet zozeer dat Ledgers talent na zijn dood opeens op gaat vallen, maar het geeft wel een extra melancholisch randje eraan (ook omdat de dood een hartverscheurend thema is in deze film).

Sowieso spelen beide mannen de sterren van de hemel. Dat, aangevuld met uiteraard het aangrijpende verhaal, de prachtige landschappen, mooi uitgewerkte zijplots en dat zeer aangrijpende einde gevolgd door dat prachtige nummer tijdens de credits, zorgt ervoor dat Brokeback Mountain een van die films is die de tijd even doet stilstaan. En gezien bepaalde reacties op deze site verdient het thema - raar maar helaas waar - nog steeds aandacht.

Erg goeie film van een opmerkelijke regisseur die films in zulke uiteenlopende genres maakte. Denk aan Sense and Sensibility (Jane Austen boekverfilming), The Ice Storm (relatieperikelen in de 70's) and Running With The Devil (overleven in de Amerikaanse burgeroorlog). Als je de film niet aanstaat, zie je 'm toch niet. In plaats van hier onzin uit te kramen of je persoonlijke voorkeur voor een andere soort cowboyfilm te ventileren. Aangrijpend, zonder overly sentimental te worden, zeker naar het einde toe. Geweldige, ingetogen rol van Heath Ledger.

Ik kon me niet identificeren met de personages. De keuzes die ze maken, de manier waarop de 'maatschappij' hun leven samen zou verhinderen, dat gaat er gewoon allemaal niet in. Vooral ook de situatie tussen Del Mar en zijn vrouw (praten niet over problemen) was extreem storend. Ik zag het probleem niet. De twee cowboys konden perfect voor elkaar kiezen als ze dat wouden. Je zou kunnen zeggen dat je duidelijk ziet aan Del Mar dat hij altijd twijfels heeft, maar toch, als je écht iemand graag ziet en er niet zonder kan...

Derde keer gezien deze film: ik raad andere mensen wel een kijkbeurt aan, het grenst aan een 'you love it or hate it' film.

Erg lang gewacht om deze te bekijken. Deels om een beetje recalcitrant te zijn, maar ook omdat ik bang was dat die tegen zou vallen. Wat die ook deed. Vooropgesteld vind ik het enorm goed dat het item homoseksualiteit aan de kaak gesteld wordt. Ik vind echter de verhaalkeuze en de film zelf niet zo sterk. Het draait zo puur om het homo zijn, dat het een beetje doordraaft in mijn ogen. Ik vind de meeste romcoms ook niet bijster leuk, wanneer een relatie tussen hetero's zo enorm centraal staat. Neen, dan een Dog Day Afternoon, uit 1973 (!!!) stelt het een stuk subtieler aan de kaak. Of Pride, weliswaar uit 2014, wat ook een interessante (dubbele) verhaallijn heeft. Deze film kon me simpelweg niet echt pakken. Helaas. 2.5.

Ik wil deze film zo ontzettend graag goed vinden. En er zitten dingen in die ik mooi vind. Maar ... ik mis passie in deze film. Alles is zo volgens het boekje (en dan bedoel ik niet het geschreven verhaal), er zit niets adembenemends in. Geen moment van dat je je ineens iets realiseert of dat je blijkveld verruimd wordt.

Misschien is mijn blikveld al ruim genoeg, dat kan.

Ja, Heath Ledger was inderdaad op weg een adembenemend goede acteur te worden. Maar dat red de film niet voor mij. En daarbij: dat wist ik ook al zonder deze film.

Was de seks echt zo on-sexy bedoeld, zo passieloos, dat het alleen maar om het lichamelijke ging, dat ze net zo goed een potje hadden kunnen worstelen? Was de associatie die ik bij het vinden van het dode schaap na de 'seks scene' echt bedoelt als 'wanneer je homo-seks hebt, dood God een schaapje, hoor!'?

Ik weet dat in de jaren 50 het lastig was om uit te komen voor gevoelens, en al helemaal voor gevoelens voor hetzelfde geslacht, maar kom op zeg. Alsof Oscar Wilde nooit bestaan had... Alsof er tot deze twee cowboys nooit mannen met hun gevoelens geworsteld hadden.

De film liep op driekwart vast (leve streaming on demand) en ik voelde me niet geroepen om hem helemaal verder te kijken. Dus misschien mis ik de clou wel. Daar kan ik mee leven.

Na 46 pagina's aan info kan ik alleen zeggen, ik heb me prima vermaakt hiermee.

Goede film. Een bijzonder thema in een naar mijn mening iets te langdradig verhaal. Geweldige acteerperstaties van Gyllenhaal en Ledger, wat ik ook niet anders had verwacht. Het plattelandsleven wordt prima neergezet en mooi in beeld gebracht. De soundtrack is erg kaal en dezelfde deun werd zo vaak herhaald dat het af deed aan de film i.p.v. een toegevoegde waarde had na een bepaalde tijd, jammer.

Brokeback Mountain

Tegenvaller. De eerste veertig minuten zijn weergaloos, maar zodra Ennis en Jack uit elkaar gaan verzandt de film in een rommelig, fragmentarisch en ontzettend traag geheel. Ennis en Jack zijn twee sympathieke gasten, maar dat ze stelselmatig hun vrouwen belazeren en eigenlijk ook hun kinderen verwaarlozen helpt niet mee om helemaal mee te gaan in hun gedoemde liefde.

Het spel van Gyllenhaal en vooral Ledger helpt natuurlijk wel. Maar Ang Lee kiest na veertig minuten voor gescheiden levens, gedoemde huwelijken en veel tijdsprongen, met voorspelbare en niet echt interessante gevolgen. Door de gescheiden levens van Ennis en Jack en de vele tijdsprongen had ik moeite om echt te geloven in hun onvoorwaardelijke liefde. Op het laatst probeert Ang Lee dat nog te herstellen met een aantal indrukwekkende scènes, maar het voelde voor mij als mosterd na de maaltijd.

Prachtige film over hoe ingewikkeld het is om als mens je hart te volgen. Mensen maar gewoon doen wat hun geleerd is en gewend zijn.

Brokeback Mountain neemt je op hartverscheurende manier mee wat dit met mensen doet, maar ook hun omgeving, hoe vast ze zitten en lopen in hun eigen ooit opgelegde normen en waarden.

Overtuigend drama met sterke rollen van Gyllenhaal en Ledger, waarbij het Ledger is die het meeste indruk maakt. De scènes tussen deze twee hoofdrolspelers zijn sterk en de problemen waar zij tegenaan lopen worden overtuigend neergezet. De overige personages hangen er veelal maar een beetje bij en zijn beduidend minder uitgewerkt. De film beschikt bij vlagen over mooie beelden, met name de scènes op Brokeback Mountain zijn erg goed gefilmd.

Bareback mountain, ik heb deze film lang gemeden maar vandaag toch maar eens een kans gegeven. Er wordt prima gespeeld maar die herenliefde vond ik toch niet zo prettig om naar te kijken. Gelukkig is de problematiek daaromtrent wel interessant genoeg.

Al herhaaldelijk bekeken, en nu ook het oorspronkelijke verhaal(tje) van Annie Proelx gelezen.

Ik blijf het een prachtige film vinden! De omgeving is schitterend en de muziek past er prima bij. De film kon mij niet lang genoeg duren en liet mij echt met een brok in mijn keel achter.

Zou graag meer films zien zoals dit, iemand tips?

25 Gay Themed Films Better than Brokeback Mountain - IMDb

13 Essential LGBT Indies From the Post-‘Brokeback Mountain’ Era | IndieWire

The Horse Whisperer al gezien? Niet gay, maar wel romantiek in de natuur ?

Dank!

Ik kijk al uit naar god's own country.

Ik lees graag boeken van Annie Proulx en laatst heb ik het boek gelezen waarin Brokeback Mountain staat. Dat was voor mij aanleiding om deze film te gaan kijken, het verhaal vond ik in elk geval al heel mooi en de stijl van schrijven zag ik ook in de film soms terug. Ingetogen, aan één beeld genoeg hebben om een heel verhaal te vertellen. Mooie verfilming van een mooi verhaal.

Brokeback mountain zag ik lange tijd geleden al toen het nog vrij ongewoon was dat homo’s centraal stonden in een film. Destijds toch met de nodige controverse waarbij het suggestieve gerampetamp en openlijke gekus sommigen wat te veel werd. Gelukkig zijn de tijden veranderd en is het vandaag de dag al wat meer ingeburgerd. Er passeert tegenwoordig geen (Vlaamse) serie of film meer zonder holebi.

Centraal in de film staat de harmonieuze relatie tussen Ennis (Ledger) en Jake (Gyllenhaal). Geen evidentie in het conservatieve Texas en Wyoming te midden van een macho cowboy- en rodeowereld. Vooral het eerste gedeelte, pakweg de eerste dertig minuten, zijn voor mij het meest interessant waarbij de relatie zich openbaart. De vergezichten van de prachtige woeste natuur, het idyllische schapenhoeden en prachtige muziek maken er een topper van. Nadien verschuift de klemtoon en richt de film zich op de relaties die beide mannen onderhouden met hun gezin. De sympathie die gecreëerd werd verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer hun levens gebaseerd zijn op bedrog en leugens. Aan de andere kant valt het best te begrijpen waarom je als buitenstaander niet kan of mag oordelen.

De relatie tussen Ennis en Jack is goed uitgewerkt waardoor de relatie authenthiek en geloofwaardig overkomt. Dit niet in het minst door de uitstekende vertolkingen van Gyllenhaal, maar in eerste instantie van Ledger. Ennis is eerder het zwijgzame sombere type en is als personage veel interessanter om te volgen dan de positievere Jack. Zijn tegenspeelster Alma (de geweldige Michelle Williams) doet het ook uitstekend en Ennis staat tussen twee vuren: kiezen voor de onmogelijke liefde of het leven met zijn liefhebbende vrouw en twee dochters. Het wordt uiteindelijk geen van beiden, zo blijkt ... Geen winnaars in dit tragische verhaal en in een film kan ik dat best hebben.

Mooie film. Goed acteerwerk en een boeiend verhaal dat ingetogen wordt gebracht en zich afspeelt in mooie, landelijke gebieden. Grote tijdsprongen, maar dat vind ik niet erg. Het maakt de film wat mij betreft in ieder geval niet saai en langdradig. Hij wist mij echt te raken. 4*

Droevige en heftige dramafilm over de onmogelijke liefde tussen twee cowboys. Mijn 3e keer: 1e x, lang geleden, zonder sub, beelden spraken voor zich, maar tekst helaas niet altijd goed verstaanbaar, 2e x dvd met sub, maar nog geen MM-account, nu 3e x voor review.....

Cinematografie: het rurale Wilde Westen in de 60-er jaren, oogstrelende landschap van Wyoming, eindeloze naaldbossen, rotsige valleien, glooiende heuvels, prachtige wolkenluchten.... need I say more? Muziek: passend bij die tijd, droevige en melancholische (country)muziek. Beide hoofdrolspelers spelen de sterren van de hemel, bijrollen ook goed vertolkt.

De film begint eerst traag met het eenzame hoeden van de schapen op 'Brokeback Mountain'. Jack en Ennis worden vrienden. De 1e vrijscene kwam plots, hartstochtelijk en ruw, niet liefdevol en overtuigde mij nog niet. Veel (niet alle) heteroseksuele mannen, die lange tijd zonder vrouwen leven, laten namelijk hetzelfde gedrag zien. Denk aan lange tijd op zee (boot/boorplatform), buitenlandse militaire missies, kloosters, gevangenissen, enz. Vaak dezelfde plekken van uiterst conservatief en homofoob gedachtengoed......

Het stugge, emotieloze karakter met weinig woorden vond ik passend bij het leven in het Wilde Westen. Er was toen geen plek voor gevoelige emoties omdat het harde bestaan vooral bestond uit overleven.

Hun liefde bleek standvastig en onverwoestbaar, maar vrijwel onmogelijk om openlijk te uiten. Jack was pragmatisch, maar Ennis had gezien hoe gevaarlijk het kon zijn. De maatschappij was er toen nog niet klaar voor. En helaas bestaan er in de US gemeenschappen die dat nog steeds niet zijn.......

In de loop van de film begint verlangen, onmacht, verdriet en wanhoop een grotere rol te spelen..... De snoeiharde mokerslag, 'the slap in your face' komt tot een gitzwart einde..... Wonderschone symboliek van de twee kledingstukken! De film draagt een hogere boodschap: stel niet uit tot morgen, wat je vandaag kan doen! Pak je geluksmomenten nu, want anders is het moment voorbij......

Wat ongelooflijk triest dat Heath Ledger op zo'n jonge leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige heeft moeten verruilen! Hij had echt talent en was ongetwijfeld een groots acteur geworden.....

I wish I knew how to quit you!

Buitengewoon boeiend drama over de geheime relatie tussen twee cowboys in een weinig tolerante omgeving.

Traag komt de film op gang met de vooral zwijgzame Ennis die in Jack een partner krijgt voor een lange periode schapen hoeden in de bergen. Traag, zwijgzaam, toch ontzettend sfeervol met prachtige shots, natuur en passende muziek zien we hoe de jonge kerels een band ontwikkelen en een ietwat ruwe seksuele encounter hebben die de volgende dag weggewimpeld wordt met de nodige norsig- en geslotenheid. Toch blijft er vanaf daar wel een bepaalde spanning tussen de beide mannen hangen die vooral aantrekt. Het bericht eerder uit de bergen te komen wordt vooral door Ennis met veel tegenzin ontvangen. Een afscheid daarna die veel te vroeg aanvoelt, niet alleen omdat de film nog niet over de helft is, maar tevens voor het gevoel van de beide mannen.

De mannen lijken verder te gaan met hun leventje, maar is dat wel zo? In beide gevallen zien we een tweedeling die zich later omdraait. Ennis sticht een gezin, terwijl Jack stil lijkt te staan en iedere moment de stap lijkt te willen wagen. Later heeft Jack juist het gezin, en alles te verliezen, en is Ennis al alles kwijt. Toch lijkt het van iets meer, dan een paar vluchtige ontmoetingen, niet te komen. Iets dat een uiterst simpele reden heeft. Namelijk de uiterst intolerante omgeving waar vooral in de jaren '60 en '70 het homoschap niet geaccepteerd werd en al helemaal niet in de zuidelijke staten in het cowboy milieu dat natuurlijk een macho imago heeft. Tevens is daar de opvoeding van Ennis die als kind ondubbelzinnig mee kreeg hoe men homo's dood hoort te slaan, in het werk zag hij het niet maar de gevolgen werden hem als voorbeeld getoond. De tegenstelling tussen omgeving en wat er speelt tussen Jack en Ennis kon niet groter, en hoe wreed dat ook mag klinken, interessanter. Een bijzonder lastige relatie tussen de twee is dan ook het resultaat met veel aantrek, afstoot, wanhoop en uiteindelijk onbegrip en verdriet, en een omgeving die vraagtekens bij de beide mannen heeft. Tijdens de laatste trip barst dan eigenlijk de bom betreffende de onvrede, een scene die emotioneel gezien meer dan behoorlijk raak is. De wanhoop en frustratie druipt er dan uiteindelijk vanaf en het einde kon uiteindelijk niet droeviger met het vermoedelijke lot van Jack. De film wentelt zich in een vicieuze en trieste gang naar het einde.

Brokeback Mountain weet op subtiele wijze de snaar van verdraagzaamheid te raken. Waarom zijn mensen zo moeilijk richting elkaar? Waarom is er vaak zo weinig acceptatie? Dit wordt door Lee uitermate goed verpakt in een steeds triester worden drama over twee mannen die misschien zelf ook niet weten wat ze willen maar vooral tegen de remmingen van hun omgeving aanlopen. Iets dat anno 2020 iets beter is maar voor velen nog altijd een reden de kastdeur goed dicht te houden. Verder blinkt de film uit als stijlvol met mooie diepe kleuren en veel contrast in zijn shots. Een gehurkte en van verdriet overgevende Ledger, weer gegeven als een schaduw die zich in een zwart/wit wereld bevind, met op de achtergrond een prachtige kleurrijke wereld waar alles lijkt te kunnen. Shots die veel in de film te zien zijn, en dan uiteraard de prachtige soundtrack die niet voor niets in de prijzen viel. Brokeback Mountain is dan ook een meer dan mooi drama te noemen over verlangen, wellicht durven, maar vooral acceptatie.

I'll tell you what– We coulda had a good life together, a fucking real good life! Had us a place of our own But you didn't want it Ennis. So what we got now is Brokeback Mountain! Everything's built on that, that's all we got, boy, fucking all! So I hope you know that if you don't never know the rest-
Die speech is me altijd bijgebleven.
Jake Gyllenhaal is een van mijn favoriete acteurs, en dat heeft voor een groot deel te maken met deze film. Ik voelde me zo leeg toen ik klaar was met kijken. En toch wil ik hem elke keer opnieuw zien.

IJzersterk drama. Het verhaal wordt zeer goed uitgewerkt door Lee. De opbouw is goed en continue voel je het geworstel met gevoelens van de hoofdrolspelers. Het niet willen toegeven, je er aan overgeven, het ontkennen, angst voor de buitenwereld, etcetera. Mede dankzij het acteerwerk van zowel Gyllenhaal als Ledger leef je echt mee het verhaal en de emoties. Het einde hakt er daarom ook goed in. Tel daarbij op de prachtige beelden en goede camerawerk en je hebt een terechte Oscar film te pakken. Dik verdiend. 4.5

Brokeback Mountain zal mij altijd bij blijven als een intens goed uitgebeelde film tegen een schitterend decor met heel goed acteerwerkt. Heath Ledger is hier zonder woorden de held. ijzersterke film die na meerdere kijkbeurten niet minder wordt maar eigenlijk alleen maar beter.

Redelijk.

Niet een film waar ik op voorhand echt naar heb uitgekeken, maar om de status van deze film kan je moeilijk heen kijken. Bovendien werd het ook geregisseerd door Ang Lee. Niet een regisseur die door en door toppers regisseert, maar wel een aantal bovengemiddelde films en zelfs toppertjes op zijn naam heeft mogen zetten.

Dit is een film die het vooral van zijn verhaal moet hebben, die voor een relatief ruime speelduur ook heel wat verteld. Er worden eigenlijk twee grote levensverhalen verteld van twee heren die ooit eens hebben gerommeld tijdens een opdracht. Hierdoor is het verhaal ook best fragmentarisch en kon ik me regelmatig moeilijk inleven met de personages, maar het acteerwerk zit wel snor.

Visueel zitten er mooie plaatjes bij van het landschap, maar ik mis wel wat strakke regie hier en daar. De montage en beelden zelf zijn gewoon niet intrigerend genoeg om de kijker voor de volledige en ruime speelduur aan de buis gekluisterd te houden. Het tempo is wat te sloom en de beelden zelf kennen toch te weinig regiemeerwaarde tussendoor. Altijd jammer.

Verder weet het weleens te raken en ik voelde wel degelijk sympathie voor de personages richting het einde. Het sterke acteerwerk maakt het ook mogelijk dat je voor de heren voelt. Lekker ingetogen prestaties van Gyllenhaal en Ledger, al had Gyllenhaal een wel iets betere look mogen hebben in zijn oudere jaren. Dit zag er namelijk echt niet uit.

Het blijft een Amerikaanse film, hoe controversieel het wel of niet was in die tijd, het is altijd net wat te sentimenteel en sterk aangezet. Verder boeit het ook wel degelijk en wordt ook best solide in de laatste scenes. Lee bewijst zich regelmatig een competent regisseur te zijn, maar toch is deze film niet volledig perfect op het vlak van regie. Leuk om gezien te hebben, maar het zal me niet al te lang bijblijven.

Jaren geleden in de bioscoop met huisgenoten uit mijn studentenflat gezien. Ik herinner me met name de scène waarin de heren voor het eerst fysiek worden. Niets romantisch, geen gezoen, meteen vol erin. En één van de meisjes in ons gezelschap raakte helemaal in tranen omdat ze het zo ontroerend vond. Alsof we naar compleet verschillende scènes zaten te kijken. Wel kwam het einde behoorlijk ontroerend op me over.

Goed, nu weer eens herzien mede na het zien van het prachtige El Baile de Los 41, een andere film over het leven in een maatschappij waarin homoseksualiteit niet geaccepteerd wordt. Daarmee vergeleken valt deze film behoorlijk in het niet, met name visueel. De omgevingen in de film zijn mooi, maar behoorlijk matig in beeld gebracht. Ook in deze film een echtgenote die moeite heeft met de geaardheid van haar man, maar in die andere film wordt zoveel meer verteld met gelaatsuitdrukkingen van de acteurs, wat ik persoonlijk veel meer prefereer. En in tegenstelling tot El Baile de Los 41 is het voor mij niet helemaal duidelijk waar de aantrekkingskracht tussen de karakters in Brokeback Mountain op gebaseerd is. Nu is aantekkingskracht soms niet uit te leggen, maar op de één of andere manier overtuigt het me gewoon niet. Opmerkelijk overigens dat beide hoofdrolspelers, Ledger en Gyllenhaal, ontkend hebben dat hun karakters homoseksueel zijn, en dat spreekt wellicht boekdelen.

Deze film kwam uit in de jaren dat Bush jr. president was en wellicht dat dat de reden was dat dit zo'n hit werd, want een homovriendelijke uitstraling had hij natuurlijk niet, en het was leuk dat de pers Bush, die een zelfverklaarde cowboyfan is, vroeg of hij deze film al gezien had. Waarschijnlijk dat de film nu minder stof op zou doen waaien. Ik ben in ieder geval niet onder de indruk. 1*.

En dan nu de allermooiste:

Call Me By Your Name | Official Trailer HD (2017) - YouTube

Call Me By Your Name

Het verhaal was goed, mooi en interessant. Maar de film is enorm slecht uitgewerkt.

Teveel tijd skips (Het begin ging veel te snel, op de mountain weet je niet hoeveel tijd er voorbij gaat, Alma en Ennis die de ene scène seks hebben en de volgende scène ineens gaan scheiden), weinig passie/liefde te zien (Verliefdheid of liefde was ver te zoeken op de mountain, pas jaren later zie je pas dat ze blijkbaar wat om elkaar gaven). Ennis en Jack die er na 20 jaar nog steeds hetzelfde uitzien. Ik vraag me ook nog steeds af met welke reden Alma van Ennis is gescheiden. Want pas vele jaren later zegt ze hem dat ze het vermoeden had dat er iets gaande was. En dat ook nog terwijl ze gewoon gezien heeft dat ze aan het zoenen waren. En waarom liegt Jack's vrouw over zijn dood? Als zij wist dat Ennis zo'n goede "vriend" was van Jack, zou ze toch gewoon de waarheid kunnen vertellen? Ze had wel kunnen raden dat hij het ongetwijfeld wel wist dat Jack homo was. En heeft Ennis nu al die tijd geloofd dat Jack is omgekomen door een ongeluk?


Als de film langer was, gevuld met alles wat ik hierboven beschreven heb, zou ik hem een hoger cijfer kunnen geven. Helaas heb ik nu juist alleen maar vragen.

Herkenbaar . Ik heb de film al lang in huis maar "dat"' houd mij tegen. Ik ben zeker geen homofoob, ieder zijn ding- ik doe het met een geit..- maar sommige dingen hoef ik niet te weten , te zien of mij in te verdiepen. Laf ja..

De recensies lopen uiteen van "'overweldigend" tot 'onbeduidend. Wel is men het eens over het acteren dat erg goed is..Mss toch een keer kijken vanachter een deur op een kier...

Een klassieker onder de filmliefhebbers en eigenlijk ook wel daar buiten krijg ik zo de indruk. Ik had Brokeback Mountain tot voor kort nog niet gezien, maar de reputatie is wel grotendeels waargemaakt. Het acteerwerk van Jake Gyllenhaal en Heath Ledger is weergaloos. Zodra die twee scènes delen is het eigenlijk vrijwel altijd vuurwerk. De opbloeiende liefdesrelatie en alle onzekerheden die daarbij horen tijdens het eerste deel van de film is dan ook met enige afstand wat ik het meest aan de film kon waarderen. Prachtige natuurshots ook. Bijzonder sfeervol en de emoties werden overtuigend overgebracht.

Vandaar dat ik het ook jammer vind dat de film me daarna enigszins kwijtraakt. Niet dat dat deel niet meer boeiend is trouwens. Er komen ook hier nog mooie momenten voorbij, met name richting de climax, zo ongeveer vanaf de laatste ontmoeting tussen Ennis en Jack tot aan het ontroerende einde, weet de film echt nog opnieuw binnen te komen. Het probleem zit 'm voor mij in het middenstuk, waarbij je kijkt naar hoe de twee mannen allebei een leven leiden dat wellicht niet het leven is dat hun hart begeert en waarbij ze toch nog geregeld op elkaar terugvallen. Niet alleen worden de personages minder sympathiek, het duurt ook gewoon wat te lang en is niet bijzonder boeiend, op een enkele opleving na dan. Echt slecht wil het niet worden, maar ik merkte wel een contrast in hoeverre de verschillende delen van de film me aanspraken.

Met een sterke eerste drie kwartier, een wisselvallig middenstuk en wederom een sterke afsluiting is Brokeback Mountain in ieder geval zonder enige twijfel toch nog de moeite waard. Naast het feit dat het onderwerp nog steeds als controversieel zou kunnen worden ervaren, bevat Brokeback Mountain ook gewoon een dosis Amerikaanse sentimentaliteit, die je ook in andere romantische drama's aantreft. Daar zal je als kijker mee overweg moeten kunnen. Zelf kan ik het op zijn tijd best goed hebben en als het emotionele deel dan zo goed wordt overgebracht zoals de acteurs dat hier doen, dan beleef ik er een aangename filmavond mee.

3,5*

Graag gezien. De film kreeg indertijd reeds vlug de stempel 'gay western' en de pers zag onmiddellijk een soort revisionisme waarin de western zijn symbolen (cowboys en cowgirls waarin het stereotiepe moet gehandhaafd blijven volledig uitgehold werden door een nieuw rollenpatroon. Maar volgens Ang Lee was het nooit de bedoeling om een 'gay western' te maken. Lee zag dit als een love story, een melodrama van een verboden liefde waarin de levens van 2 mensen een destructieve weg opgingen. Nochtans zijn er overduidelijk elementen die een verdere studie over een genre verantwoorden. Door gebruik te maken van een macho genre bij uitstek nl de western toon je homosexualiteit als een universeel gegeven. Er is een maatschappelijke insteek (tolerantie) en ook een cinema insteek (anti western krijgt een nieuwe connotatie). Brokeback mountain is humaan gebracht met respect voor elk standpunt (ook beide vrouwen bv die zeer grondig zijn getekend). De fotografie van weidse landschappen evoceert samen met het feit dat het verhaal over een aantal jaren heen gespreid is een episch gevoel. Het redneck milieu van rodeo’s en ranches is verstikkend en de levenswandel van beide mannen na hun periode bij de schapen is er één van verbittering en spijt. Jammer dat het dilemma van de mannen (het niet kunnen samen komen omdat maatschappij het niet aanvaard) te veel wordt herhaald en nooit is opgelost. Brokeback mountain komt daarom nooit ten volle uit zijn dramatisch opbouw en is de loutering eerder magertjes.

Vanavond weer gezien op Paramount Netwerk, schitterende beelden, met een prachtig verhaal

TOP film!

Voor de tweede keer bekeken en het is een mooie film, maar ik stoor me wederom aan Heath Ledger. Hij klinkt de hele film als een oude man en beweegt zich ook zo.