Brokeback Mountain (2005)

Ik dacht nog tijdens het kijken van de film, iedereen kan inderdaad homo wezen, zelfs als je vecht vreemdgaat of zelfs zou stelen.

Misschien dat de film mij meer had gedaan als het zich ergens anders had voorgedaan

It is hip to be queer.. But you can get killed

Met tranen in de ogen deze prachtfilm herzien. Sluit me daarbij ook deels bij de mening van Tarkus aan, niet zozeer dat Ledgers talent na zijn dood opeens op gaat vallen, maar het geeft wel een extra melancholisch randje eraan (ook omdat de dood een hartverscheurend thema is in deze film).

Sowieso spelen beide mannen de sterren van de hemel. Dat, aangevuld met uiteraard het aangrijpende verhaal, de prachtige landschappen, mooi uitgewerkte zijplots en dat zeer aangrijpende einde gevolgd door dat prachtige nummer tijdens de credits, zorgt ervoor dat Brokeback Mountain een van die films is die de tijd even doet stilstaan. En gezien bepaalde reacties op deze site verdient het thema - raar maar helaas waar - nog steeds aandacht.

Erg goeie film van een opmerkelijke regisseur die films in zulke uiteenlopende genres maakte. Denk aan Sense and Sensibility (Jane Austen boekverfilming), The Ice Storm (relatieperikelen in de 70's) and Running With The Devil (overleven in de Amerikaanse burgeroorlog). Als je de film niet aanstaat, zie je 'm toch niet. In plaats van hier onzin uit te kramen of je persoonlijke voorkeur voor een andere soort cowboyfilm te ventileren. Aangrijpend, zonder overly sentimental te worden, zeker naar het einde toe. Geweldige, ingetogen rol van Heath Ledger.

Ik kon me niet identificeren met de personages. De keuzes die ze maken, de manier waarop de 'maatschappij' hun leven samen zou verhinderen, dat gaat er gewoon allemaal niet in. Vooral ook de situatie tussen Del Mar en zijn vrouw (praten niet over problemen) was extreem storend. Ik zag het probleem niet. De twee cowboys konden perfect voor elkaar kiezen als ze dat wouden. Je zou kunnen zeggen dat je duidelijk ziet aan Del Mar dat hij altijd twijfels heeft, maar toch, als je écht iemand graag ziet en er niet zonder kan...

Derde keer gezien deze film: ik raad andere mensen wel een kijkbeurt aan, het grenst aan een 'you love it or hate it' film.

Erg lang gewacht om deze te bekijken. Deels om een beetje recalcitrant te zijn, maar ook omdat ik bang was dat die tegen zou vallen. Wat die ook deed. Vooropgesteld vind ik het enorm goed dat het item homoseksualiteit aan de kaak gesteld wordt. Ik vind echter de verhaalkeuze en de film zelf niet zo sterk. Het draait zo puur om het homo zijn, dat het een beetje doordraaft in mijn ogen. Ik vind de meeste romcoms ook niet bijster leuk, wanneer een relatie tussen hetero's zo enorm centraal staat. Neen, dan een Dog Day Afternoon, uit 1973 (!!!) stelt het een stuk subtieler aan de kaak. Of Pride, weliswaar uit 2014, wat ook een interessante (dubbele) verhaallijn heeft. Deze film kon me simpelweg niet echt pakken. Helaas. 2.5.

Ik wil deze film zo ontzettend graag goed vinden. En er zitten dingen in die ik mooi vind. Maar ... ik mis passie in deze film. Alles is zo volgens het boekje (en dan bedoel ik niet het geschreven verhaal), er zit niets adembenemends in. Geen moment van dat je je ineens iets realiseert of dat je blijkveld verruimd wordt.

Misschien is mijn blikveld al ruim genoeg, dat kan.

Ja, Heath Ledger was inderdaad op weg een adembenemend goede acteur te worden. Maar dat red de film niet voor mij. En daarbij: dat wist ik ook al zonder deze film.

Was de seks echt zo on-sexy bedoeld, zo passieloos, dat het alleen maar om het lichamelijke ging, dat ze net zo goed een potje hadden kunnen worstelen? Was de associatie die ik bij het vinden van het dode schaap na de 'seks scene' echt bedoelt als 'wanneer je homo-seks hebt, dood God een schaapje, hoor!'?

Ik weet dat in de jaren 50 het lastig was om uit te komen voor gevoelens, en al helemaal voor gevoelens voor hetzelfde geslacht, maar kom op zeg. Alsof Oscar Wilde nooit bestaan had... Alsof er tot deze twee cowboys nooit mannen met hun gevoelens geworsteld hadden.

De film liep op driekwart vast (leve streaming on demand) en ik voelde me niet geroepen om hem helemaal verder te kijken. Dus misschien mis ik de clou wel. Daar kan ik mee leven.

Na 46 pagina's aan info kan ik alleen zeggen, ik heb me prima vermaakt hiermee.

Goede film. Een bijzonder thema in een naar mijn mening iets te langdradig verhaal. Geweldige acteerperstaties van Gyllenhaal en Ledger, wat ik ook niet anders had verwacht. Het plattelandsleven wordt prima neergezet en mooi in beeld gebracht. De soundtrack is erg kaal en dezelfde deun werd zo vaak herhaald dat het af deed aan de film i.p.v. een toegevoegde waarde had na een bepaalde tijd, jammer.

Brokeback Mountain

Tegenvaller. De eerste veertig minuten zijn weergaloos, maar zodra Ennis en Jack uit elkaar gaan verzandt de film in een rommelig, fragmentarisch en ontzettend traag geheel. Ennis en Jack zijn twee sympathieke gasten, maar dat ze stelselmatig hun vrouwen belazeren en eigenlijk ook hun kinderen verwaarlozen helpt niet mee om helemaal mee te gaan in hun gedoemde liefde.

Het spel van Gyllenhaal en vooral Ledger helpt natuurlijk wel. Maar Ang Lee kiest na veertig minuten voor gescheiden levens, gedoemde huwelijken en veel tijdsprongen, met voorspelbare en niet echt interessante gevolgen. Door de gescheiden levens van Ennis en Jack en de vele tijdsprongen had ik moeite om echt te geloven in hun onvoorwaardelijke liefde. Op het laatst probeert Ang Lee dat nog te herstellen met een aantal indrukwekkende scènes, maar het voelde voor mij als mosterd na de maaltijd.

Prachtige film over hoe ingewikkeld het is om als mens je hart te volgen. Mensen maar gewoon doen wat hun geleerd is en gewend zijn.

Brokeback Mountain neemt je op hartverscheurende manier mee wat dit met mensen doet, maar ook hun omgeving, hoe vast ze zitten en lopen in hun eigen ooit opgelegde normen en waarden.

Overtuigend drama met sterke rollen van Gyllenhaal en Ledger, waarbij het Ledger is die het meeste indruk maakt. De scènes tussen deze twee hoofdrolspelers zijn sterk en de problemen waar zij tegenaan lopen worden overtuigend neergezet. De overige personages hangen er veelal maar een beetje bij en zijn beduidend minder uitgewerkt. De film beschikt bij vlagen over mooie beelden, met name de scènes op Brokeback Mountain zijn erg goed gefilmd.

Bareback mountain, ik heb deze film lang gemeden maar vandaag toch maar eens een kans gegeven. Er wordt prima gespeeld maar die herenliefde vond ik toch niet zo prettig om naar te kijken. Gelukkig is de problematiek daaromtrent wel interessant genoeg.

Al herhaaldelijk bekeken, en nu ook het oorspronkelijke verhaal(tje) van Annie Proelx gelezen.

Ik blijf het een prachtige film vinden! De omgeving is schitterend en de muziek past er prima bij. De film kon mij niet lang genoeg duren en liet mij echt met een brok in mijn keel achter.

Zou graag meer films zien zoals dit, iemand tips?

25 Gay Themed Films Better than Brokeback Mountain - IMDb

13 Essential LGBT Indies From the Post-‘Brokeback Mountain’ Era | IndieWire

The Horse Whisperer al gezien? Niet gay, maar wel romantiek in de natuur ?

Dank!

Ik kijk al uit naar god's own country.

Ik lees graag boeken van Annie Proulx en laatst heb ik het boek gelezen waarin Brokeback Mountain staat. Dat was voor mij aanleiding om deze film te gaan kijken, het verhaal vond ik in elk geval al heel mooi en de stijl van schrijven zag ik ook in de film soms terug. Ingetogen, aan één beeld genoeg hebben om een heel verhaal te vertellen. Mooie verfilming van een mooi verhaal.

Brokeback mountain zag ik lange tijd geleden al toen het nog vrij ongewoon was dat homo’s centraal stonden in een film. Destijds toch met de nodige controverse waarbij het suggestieve gerampetamp en openlijke gekus sommigen wat te veel werd. Gelukkig zijn de tijden veranderd en is het vandaag de dag al wat meer ingeburgerd. Er passeert tegenwoordig geen (Vlaamse) serie of film meer zonder holebi.

Centraal in de film staat de harmonieuze relatie tussen Ennis (Ledger) en Jake (Gyllenhaal). Geen evidentie in het conservatieve Texas en Wyoming te midden van een macho cowboy- en rodeowereld. Vooral het eerste gedeelte, pakweg de eerste dertig minuten, zijn voor mij het meest interessant waarbij de relatie zich openbaart. De vergezichten van de prachtige woeste natuur, het idyllische schapenhoeden en prachtige muziek maken er een topper van. Nadien verschuift de klemtoon en richt de film zich op de relaties die beide mannen onderhouden met hun gezin. De sympathie die gecreëerd werd verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer hun levens gebaseerd zijn op bedrog en leugens. Aan de andere kant valt het best te begrijpen waarom je als buitenstaander niet kan of mag oordelen.

De relatie tussen Ennis en Jack is goed uitgewerkt waardoor de relatie authenthiek en geloofwaardig overkomt. Dit niet in het minst door de uitstekende vertolkingen van Gyllenhaal, maar in eerste instantie van Ledger. Ennis is eerder het zwijgzame sombere type en is als personage veel interessanter om te volgen dan de positievere Jack. Zijn tegenspeelster Alma (de geweldige Michelle Williams) doet het ook uitstekend en Ennis staat tussen twee vuren: kiezen voor de onmogelijke liefde of het leven met zijn liefhebbende vrouw en twee dochters. Het wordt uiteindelijk geen van beiden, zo blijkt ... Geen winnaars in dit tragische verhaal en in een film kan ik dat best hebben.

Mooie film. Goed acteerwerk en een boeiend verhaal dat ingetogen wordt gebracht en zich afspeelt in mooie, landelijke gebieden. Grote tijdsprongen, maar dat vind ik niet erg. Het maakt de film wat mij betreft in ieder geval niet saai en langdradig. Hij wist mij echt te raken. 4*

Droevige en heftige dramafilm over de onmogelijke liefde tussen twee cowboys. Mijn 3e keer: 1e x, lang geleden, zonder sub, beelden spraken voor zich, maar tekst helaas niet altijd goed verstaanbaar, 2e x dvd met sub, maar nog geen MM-account, nu 3e x voor review.....

Cinematografie: het rurale Wilde Westen in de 60-er jaren, oogstrelende landschap van Wyoming, eindeloze naaldbossen, rotsige valleien, glooiende heuvels, prachtige wolkenluchten.... need I say more? Muziek: passend bij die tijd, droevige en melancholische (country)muziek. Beide hoofdrolspelers spelen de sterren van de hemel, bijrollen ook goed vertolkt.

De film begint eerst traag met het eenzame hoeden van de schapen op 'Brokeback Mountain'. Jack en Ennis worden vrienden. De 1e vrijscene kwam plots, hartstochtelijk en ruw, niet liefdevol en overtuigde mij nog niet. Veel (niet alle) heteroseksuele mannen, die lange tijd zonder vrouwen leven, laten namelijk hetzelfde gedrag zien. Denk aan lange tijd op zee (boot/boorplatform), buitenlandse militaire missies, kloosters, gevangenissen, enz. Vaak dezelfde plekken van uiterst conservatief en homofoob gedachtengoed......

Het stugge, emotieloze karakter met weinig woorden vond ik passend bij het leven in het Wilde Westen. Er was toen geen plek voor gevoelige emoties omdat het harde bestaan vooral bestond uit overleven.

Hun liefde bleek standvastig en onverwoestbaar, maar vrijwel onmogelijk om openlijk te uiten. Jack was pragmatisch, maar Ennis had gezien hoe gevaarlijk het kon zijn. De maatschappij was er toen nog niet klaar voor. En helaas bestaan er in de US gemeenschappen die dat nog steeds niet zijn.......

In de loop van de film begint verlangen, onmacht, verdriet en wanhoop een grotere rol te spelen..... De snoeiharde mokerslag, 'the slap in your face' komt tot een gitzwart einde..... Wonderschone symboliek van de twee kledingstukken! De film draagt een hogere boodschap: stel niet uit tot morgen, wat je vandaag kan doen! Pak je geluksmomenten nu, want anders is het moment voorbij......

Wat ongelooflijk triest dat Heath Ledger op zo'n jonge leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige heeft moeten verruilen! Hij had echt talent en was ongetwijfeld een groots acteur geworden.....

I wish I knew how to quit you!

Buitengewoon boeiend drama over de geheime relatie tussen twee cowboys in een weinig tolerante omgeving.

Traag komt de film op gang met de vooral zwijgzame Ennis die in Jack een partner krijgt voor een lange periode schapen hoeden in de bergen. Traag, zwijgzaam, toch ontzettend sfeervol met prachtige shots, natuur en passende muziek zien we hoe de jonge kerels een band ontwikkelen en een ietwat ruwe seksuele encounter hebben die de volgende dag weggewimpeld wordt met de nodige norsig- en geslotenheid. Toch blijft er vanaf daar wel een bepaalde spanning tussen de beide mannen hangen die vooral aantrekt. Het bericht eerder uit de bergen te komen wordt vooral door Ennis met veel tegenzin ontvangen. Een afscheid daarna die veel te vroeg aanvoelt, niet alleen omdat de film nog niet over de helft is, maar tevens voor het gevoel van de beide mannen.

De mannen lijken verder te gaan met hun leventje, maar is dat wel zo? In beide gevallen zien we een tweedeling die zich later omdraait. Ennis sticht een gezin, terwijl Jack stil lijkt te staan en iedere moment de stap lijkt te willen wagen. Later heeft Jack juist het gezin, en alles te verliezen, en is Ennis al alles kwijt. Toch lijkt het van iets meer, dan een paar vluchtige ontmoetingen, niet te komen. Iets dat een uiterst simpele reden heeft. Namelijk de uiterst intolerante omgeving waar vooral in de jaren '60 en '70 het homoschap niet geaccepteerd werd en al helemaal niet in de zuidelijke staten in het cowboy milieu dat natuurlijk een macho imago heeft. Tevens is daar de opvoeding van Ennis die als kind ondubbelzinnig mee kreeg hoe men homo's dood hoort te slaan, in het werk zag hij het niet maar de gevolgen werden hem als voorbeeld getoond. De tegenstelling tussen omgeving en wat er speelt tussen Jack en Ennis kon niet groter, en hoe wreed dat ook mag klinken, interessanter. Een bijzonder lastige relatie tussen de twee is dan ook het resultaat met veel aantrek, afstoot, wanhoop en uiteindelijk onbegrip en verdriet, en een omgeving die vraagtekens bij de beide mannen heeft. Tijdens de laatste trip barst dan eigenlijk de bom betreffende de onvrede, een scene die emotioneel gezien meer dan behoorlijk raak is. De wanhoop en frustratie druipt er dan uiteindelijk vanaf en het einde kon uiteindelijk niet droeviger met het vermoedelijke lot van Jack. De film wentelt zich in een vicieuze en trieste gang naar het einde.

Brokeback Mountain weet op subtiele wijze de snaar van verdraagzaamheid te raken. Waarom zijn mensen zo moeilijk richting elkaar? Waarom is er vaak zo weinig acceptatie? Dit wordt door Lee uitermate goed verpakt in een steeds triester worden drama over twee mannen die misschien zelf ook niet weten wat ze willen maar vooral tegen de remmingen van hun omgeving aanlopen. Iets dat anno 2020 iets beter is maar voor velen nog altijd een reden de kastdeur goed dicht te houden. Verder blinkt de film uit als stijlvol met mooie diepe kleuren en veel contrast in zijn shots. Een gehurkte en van verdriet overgevende Ledger, weer gegeven als een schaduw die zich in een zwart/wit wereld bevind, met op de achtergrond een prachtige kleurrijke wereld waar alles lijkt te kunnen. Shots die veel in de film te zien zijn, en dan uiteraard de prachtige soundtrack die niet voor niets in de prijzen viel. Brokeback Mountain is dan ook een meer dan mooi drama te noemen over verlangen, wellicht durven, maar vooral acceptatie.

I'll tell you what– We coulda had a good life together, a fucking real good life! Had us a place of our own But you didn't want it Ennis. So what we got now is Brokeback Mountain! Everything's built on that, that's all we got, boy, fucking all! So I hope you know that if you don't never know the rest-

Die speech is me altijd bijgebleven.

Jake Gyllenhaal is een van mijn favoriete acteurs, en dat heeft voor een groot deel te maken met deze film. Ik voelde me zo leeg toen ik klaar was met kijken. En toch wil ik hem elke keer opnieuw zien.

IJzersterk drama. Het verhaal wordt zeer goed uitgewerkt door Lee. De opbouw is goed en continue voel je het geworstel met gevoelens van de hoofdrolspelers. Het niet willen toegeven, je er aan overgeven, het ontkennen, angst voor de buitenwereld, etcetera. Mede dankzij het acteerwerk van zowel Gyllenhaal als Ledger leef je echt mee het verhaal en de emoties. Het einde hakt er daarom ook goed in. Tel daarbij op de prachtige beelden en goede camerawerk en je hebt een terechte Oscar film te pakken. Dik verdiend. 4.5