Huo Zhe (1994)

Mm, toch nog twee mensen die deze wondermooie film gezien hebben... Het valt me trouwens op dat maar heel weinig mensen stemmen op Aziatische films. Zo onbekend?

Zijn gewoon wat moeilijker te vinden...

Aziatische films spreken me niet echt aan. wanneer ik een Japanse film kijk, is het vooral vanwege de te gave vechtscenes niet vanwege het verhaal..

Iemand die gaat poppenspelen en rondreist boeit me niet echt.. heb liever wat meer spanning dan drama..

Ik kan wel snappen als je de film goed vindt en je 'ontroerd' bent, maar ik ben dat niet..

Vooral op het begin wist ik niet wat ik met de film aanmoest. De jengelende muziek en de gebeurtenissen die elkaar te snel opvolgden voelden niet lekker aan. Het eerste uur voelde de film daardoor net iets te vluchtig. Vooral de scène in het leger vond ik niet erg sterk.

Toch, nadat ongeveer een uur verstreken was, nam het tempo wat af. Dit maakte de film gelijk een stuk mooier. Ook komt dan de manier waarop de film met het communisme omgaat beter naar boven. Het communisme wordt nauwelijks bekritiseert en als iets moois gezien. Dit gold natuurlijk (lijkt me) voor veel gezinnen, en is mooi om zo verbeeld te zien. Hier en daar een paar kritische noten richting het regime de doktoren die niet meer hun werk mogen doen, mensen die als kapitalist worden bestempeld.., maar over het geheel niet zeurderig.

Juist dit maakt de film fijn om te kijken. De beslommeringen van een typische familie die telkens probeert het hoofd boven water te houden, af en toe verdrinkt, maar steeds weer boven komen. Geen echt geniale film, maar zeker het kijken waard, en stukken beter dan het kitscherige Ying Xiong..

Weet er iemand waar ik deze film kan bestellen?

Kitcherig vind ik juist deze film. Zhang moet het hebben van zijn visuals en haalt daarmee in Ying Xiong het maximale resultaat. Narratief schiet hij echter tekort en een familieverhaal als dat van Huozhe wordt daardoor een nogal zoete vertoning. De aangezette manier waarop drama's en gelukmomenten elkaar afwisselen doet teveel denken aan een oppervlakkige Hollywood-productie. Aan vals sentiment geen gebrek, zie bijvoorbeeld de opdringerige muzikale ondersteuning.

Overigens vind ik het geen slechte film. Het bonte kleurgebruik en de mooie shots maken, samen met het gebrek aan diepgang, dat Huozhe gewoon lekker wegkijkt. Maar groots is het allerminst. Net aan 3*.

Prachtige film, Zhang Yimou's meesterwerk, wat mij betreft

De film geeft perfect het leven van gewone mensen weer, in buitengewone omstandigheden.

De film is helemaal niet kitcherig of sentimenteel; zeker niet in vergelijking met Hollywood-films

In plaats van Fugui en Jiazhen af te schilderen als helden, wordt een realistisch portret gegeven van hoe gewone mensen omgaan met familiedrama's en politieke omstandigheden

Raise the red Lantern, een van Yimou's andere films, is spectaculairder en spannender om te zien; maar deze film is minder theatraal en daarom net nog wat beter

Zo had ik de film tenminste in mijn hoofd, maar na hem gisteren maar eens opnieuw gekeken te hebben, vond ik hem toch ietsje minder

Het verhaal vind ik nog steeds erg goed; maar waar Yimou het allebeste in is, zijn zijn kleurgebruik en filmwerk, en dat vond ik in deze film toch een beetje tegenvallen

In plaats van 5*, toch meer rond 4*

Fijne Zhang, maar wel middenmootwerk.

To Live is zowat de meest gepaste titel die je bij deze film kan indenken. Film verbeeldt dan ook mooi wat het inhoudt, gezien vanuit een arm gezin in een communistisch land. Zhang is daar weinig subtiel in, maar weet wel een aantal interessante en uiteenlopende zaken te schetsen.

Visueel vond ik de film vooral het eerste half uur erg sterk (meteen ook het sterkte deel van de film). Erg mooi camerawerk en zeer sterk kleurgebruik (hoewel ditmaal niet met felle overheersende kleuren). Muziek was enerzijds functioneel bij het theater, anderzijds mooi bij een aantal keymomenten.

Jammer alleen dat Zhang weer rondspringt doorheen de tijd. Net zoals bij Red Sorghum haalt dat de vaart er wel uit. Functioneel is het wel, maar vind het niet super aangenaam. Verder wel een aantal aparte keuzes (de verbranding van de poppen bijv, toch wel een keysymbool dat halverwege de film gewoon opgefikt wordt zonder verder veel sentimenteel geblèr).

Fijne vermakelijke semi feel-good film met een aantal stevige dramatische insteken. To Live dus.

3.5*

Aangename film met een aantal indrukwekkende scenes. Andere films van Yimou Zhang vind ik visueel indrukwekkender. In het begin zijn die poppenspelscenes prachtig, wat een feest is dat om te zien, lijkt me. Maar daarnaast houd het wel op met de mooie plaatjes en wordt er vooral de aandacht gevestigd op het familiedrama. Goed gedaan hoor, maar nooit dacht ik naar iets heel uitzonderlijks te kijken.

Zhang's verboden film in China en een van zijn beteren. Hoewel de film af en toe een satirische toon heeft, is het vooral een portret over een familie in zware tijden, geplaatst in een voor China gevoelig tijdperk. Een stuk ingetogener dan Zhang's meeste films, waar het drama prima uit de verf komt.

Toch valt de film af en toe door de boot. De scènes in het leger viel nogal uit de toon en sommige humor haalde de flow een beetje uit de film. Daartegenover staat vooral een heel goed tweede uur, waar de film zijn draai vond en mooi gedoseerd naar het einde toewerkt.

Tòch weer een mooie film. Ik had van deze prent de laagste verwachtingen en bleef het ook maar uitstellen om deze te kijken. Maar dat was onterecht, de film is best mooi. Het enige minpunt is dat ik al redelijk wat films met soortgelijke thema's heb gezien en dus heb ik het al een beetje 'gezien'. Als u begrijpt wat ik bedoel.

Qua verhaal lijkt deze wel wat op een mix van 'The Blue Kite', 'Farewell my Concubine' en 'Electric Shadows'.

Maar Yimou Zhang heeft hier toch wel wat van gemaakt en de film bleef me van begin tot einde boeien, mede ook door het prima spel van (vooral) You Ge en Li Gong.

Zhang begint zo'n beetje een van mijn favoriete regisseurs te worden. Een mooi drama dat de juiste toon aanslaat en ook nog eens visueel veel te bieden heeft. Zeker de scènes in de stad zijn erg de moeite waard. De manier waarop dingen in beeld worden gebracht, de belichting, ik merk dat ik dat bij meerdere fims van Zhang erg waardeer. Zo ook hier, al zijn de (gelukkig spaarzame) scènes op het land wat minder mooi, net als de scènes in het leger. De soundtrack vond ik erg mooi, vooral het hoofdthema dat meerdere malen opduikt is erg fraai.

Op andere films van Zhang, zoals Riding Alone for Thousands of Miles wordt nog wel eens de kritiek geuit dat het propaganda voor het communistische bewind bevat. Voor deze film en Under the Hawthorn Tree, een andere Zhang die ik onlangs zag, geldt wat mij betreft het tegendeel. Voor sommigen mag het wellicht iets te subtiel zijn, maar er wordt toch wel degelijk kritiek geuit op de Culturele Revolutie, gezien de gevolgen voor de familie. Gezien de Mao-verering die uit de film blijkt (en die volgens een Chinese huisgenoot nog steeds aanwezig is in China) is dit toch wel vrij stevige kritiek zelfs. Het verbaast me dan ook niets dat deze film in China is verboden en dat Zhang twee jaar geen films mocht maken. De hoofdpersonen lijken op een gegeven moment ook niet meer te geloven in het communisme. Als Fugui zijn kleinzoon vertelt dat de kuikens ganzen worden, de ganzen worden schapen, en de schapen worden ossen en hem door zijn kleinzoon gevraagd wordt wat er na de ossen komt, antwoordt hij dat zijn kleinzoon daarna komt, terwijl hij eerder "het communisme" antwoordde toen hij hetzelfde verhaal aan zijn zoontje vertelde die daarop dezelfde vraag stelde.

Uiteindelijk iets minder mooi dan Under the Hawthorn Tree, maar toch ruimschoots 4* waard.

Weer een hele mooie film van Yimou Zhang. Boeiend omdat hij mij kennis liet maken met een mij onbekende wereld: het dagelijks leven van een arbeidersgezin in China onder Mao, met al z’n lief en vooral z’n leed.

Bovendien geweldig geacteerd door Ge You en in het bijzonder Gong Li, die weer maar eens bewijst dat zij absoluut in de buitencategorie der actrices thuishoort.

Tot slot nog een vraagje: waarom draaien IMDb en MovieMeter sommige Chinese namen om en andere niet?

Voorbeelden:

regisseur Yimou Zhang = voornaam gevolgd door achternaam

actrice Li Gong = achternaam gevolgd door voornaam.

Gong is haar familienaam (achternaam), dus volgens mij is het wel consequent! Haar vader heette: Gong Lize of Lize Gong zo je wilt: Gong Li - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

imdb (en dus MovieMeter) hanteren de westerse volgorde van roepnaam en familienaam. Veel andere bronnen gebruiken voor Oost-Aziatische namen (Korea, Japan, China etc) de plaatselijke, gebruikelijke volgorde: eerst familienaam, dan roepnaam.

Grappig, Mochizuki Rokuro, dat ik na vier jaar alsnog een antwoord krijg op mijn vraag. Kort nadat ik die vraag online had geplaatst, heb ik via Wikipedia zelf het antwoord al gevonden. Toch bedankt voor je reactie.

Wat een prachtig verhaal over deze ontwapenend eenvoudige mensen tijdens Mao's regime en wat een prachtig acteerwerk.

Voeg hierbij de sterke filmische waarde van dit werk en dan kunnen we toch spreken van een juweeltje.

Ook interessant te ervaren - gedoseerd verdeeld over de ganse film - is de impact van Mao's beleid op de arbeider maar ook op de betere klasse.

Prachtige film waarin een man met het gokken zijn huis verliest waardoor zijn gezin op straat komt te staan. Een epische en meeslepende film die een paar decennia beslaat. Het leven van het gezin met op de achtergrond het wijzigende politieke klimaat van China, wat uiteraard ook een sterke invloed heeft op het gezin zelf (en het is vooral dat laatste wat de film zo goed maakt). Mooie muziek en het ziet er allemaal ook mooi uit.

Portret van een gezin in de beginjaren van het communistisch China, verteld over een periode van dertig jaar. Vooral een melodrama met de nodige tegenslagen die het gezin te verduren krijgt maar ook een nuancering op de utopie van het communisme. Zo verliest het gezin in de eerste jaren de familiale woning door de gokschulden van vader, maar dat blijkt door de komst van het communisme uiteindelijk een meevaller. Voor de arme man is er niks tekort en Fugui en zijn vrouw worden model-communisten. Zhang Yimou verbergt de keerzijde van de medaille niet : het systeem ontneemt hen hun twee kinderen... Het zoontje verongelukt omdat hij doodvermoeid door het opgelegde werkritme, ingedommeld was tegen een muurtje. De dochter sterft doordat het communisme de intelligentsia vervolgde. Bij momenten een bittere film maar geweldig geacteerd vooral door Ge You die de vader speelt. Het standpunt van de auteurs is eerlijk : ze wijzen zowel op de geneugten (voedsel in overvloed) als de disfuncties van het communisme maar in de tijd van Mao was een scène zoals in dat hospitaal op het einde, er onverbiddellijk uitgeknipt.

Fijne film, deze familiekroniek over een Chinees gezin dat probeert te overleven in Mao's China. Niet verwonderlijk dat het Chinese regime deze film verbood want de kritiek op de Grote Sprong Voorwaarts en de persoonsverheerlijking van Mao is niet mals. Nou ja, het voordeel was dat je niet lang hoefde na te denken wat je iemand kado doet bij een geboorte/verjaardag/verhuizing etc. Er zullen wel ettelijke miljarden Mao-beeltenissen zijn gemaakt door de jaren heen.

De toon van Zhang is ironisch, bijna komisch, bv hoe mensen prat gaan op hun arbeidersafkomst, maar de gevolgen van de Culturele Revolutie worden meer en meer merkbaar. Af en toe is To Live bijna surrealistisch, met name de scenes in het ziekenhuis. Zhang behoudt wel mededogen voor de alles behalve perfecte protagonist Fugui en diens gezin. Bijna vanzelfsprekend kent To Live mooie beelden en is er evenwicht tussen het drama en de soms bijna laconiek aandoende manier waarop dat wordt verwerkt. Ook is er de nodige humor wat de toon verlicht. Muziek doet soms beetje westers aan, maar dat vond ik niet zo erg want voor twee uur Chinese muziek moet ik wel in de stemming zijn.

De vijfde Yimou uit de Imprint box en de tweede die ik nog niet eerder zag.

Prachtige epische vertelling over een jong echtpaar dat samen ouder wordt en met de nodige tegenslagen te maken krijgt. Daarnaast zien we de opkomst en ontwikkeling van het communisme in China van 1940 tot 1970. Uiterst stijlvol en knap gemaakt.

4*