Guizi Lai Le (2000)

Mooie zwart wit beelden in deze prachtige film, die grappig begint en dan langzaam van toon veranderd. Geen enkel moment problemen gehad met de lengte!

Inderdaad een prima film.

Omdat je er natuurlijk geen klap van verstaat en er heel wat door mekaar heen gerateld wordt is het af en toe allemaal wat moeilijk te volgen. Maar omdat de film een erg origineel verhaal bevat, prachtig gefilmd is en met heel wat durf is gebracht stoorde me dat absoluut niet - ik heb de volle 162 minuten gefacineerd zitten kijken...

Met name de onderlinge (mis)communicatie tussen de krijgsgevangenen en dorpelingen wordt erg mooi in beeld gebracht.

Vooral de sleutel-rol van de tolk leverde wat grappige scenes op - als één van de gevangenen vertaalt hij het Chinees en Japans over en weer tussen zijn metgezel en de gijzelnemers maar brengt wel alles naar eigen voordeel.

Als zijn collega hem vraagt een aantal grove beledigingen in het Chinees te leren leert de tolk hem een aantal vriendelijke teksten (zoals "Gelukkig Nieuwjaar") om te voorkomen dat de dorpsbewoners hun gevangenen lynchen. Daaropvolgend zie je een tierende vastgebonden Japanner de ene na de andere nieuwjaarsgroet uitschreeuwen.

Na verloop van tijd wordt de film heel wat duisterder van toon maar de wisselwerking tussen de komische en de tragische momenten blijft en is ongelofelijk goed gedaan.

Op het eind van de film schakelt Wen Jiang opeens over naar kleur en dat is wel zo goed getimed dat je het idee hebt de gehele film geblindoekt hebt zitten kijken en je plotseling een emmer water over je heen gekieperd krijgt (klinkt misschien een beetje krom maar de mensen die deze film hebben gezien snappen vast wel wat ik bedoel).

Ondanks dat Wen Jiang in Devils on the Doorstep zo'n genuanceerd beeld geeft van zowel de Japanners als de Chinezen tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg hij van de Chinese autoriteiten een werkverbod van zeven jaar (!?) opgelegd.... zucht...

Pjotr, ik denk dat je recensie enig wat spoilers bevat (een reactie van 4 jaar later lol). Het is inderdaad schandalig dat hij een werkverbod kreeg en dat deze film in China werd verbannen is ook triest, want mensen kunnen hier best wel iets van leren.

Om te beginnen verbaasde ik hoe ze de humor in deze film implanteren zonder ten koste van de personages of de gevoelige kwestie rond deze zaak. De duur van de film was inderdaad erg lang, maar ondanks dat is het niet moeilijk om deze film te doorstaan. Het vooral te danken heeft aan de mooi verfilmde zwart-wit beelden en daar omheen de sfeer gecreëerd door beide partijen. Het geschreeuw en chaotische discussies van de boeren brengt echt de sfeer binnen. Kortom, een zeer sterke sfeerfilm met een aangrijpende plotontwikkeling.

Er zijn echt een paar memorabele scènes

Dat feest op het eind, waar beide partijen konden lachen, juichen en gieren. Het plan leek perfect, totdat de kapitein zijn toespraak deed en de slachting kon beginnen. Niet iedereen wilden op het bevel van de Imperialistische keizer onschuldige boeren slachten, maar de soldaten werden simpelweg overgehaald door zijn medesoldaten of anders worden ze zelf vernederd.

Hoe vervloek je Chinezen boeren? Ja, door zijn voorouders belachelijk te maken. Man dat was echt een van de grappigste en onverwachte scène die ik ooit heb gezien. Een Japanse soldaat die denkt dat hij de boeren vervloekt, maar integendeel allemaal aardige dingen zegt.

Alleen heb ik wel een paar vraagjes/opmerkingen.

Hoe zit het met zijn vrouw? Het laatst dat ik haar zag was op een boot, toeziend hoe het dorp in vlammen opging. Hun kind was toch vermoord? Ik had wel wat meer willen zien van hun reacties.

Het eind vond ik iets minder. Dat het plotseling in kleur werd verfilmd was wel mooi om te zien, maar dat zijn hoofd 9 keer rolt en 3 keer knippert is een beetje ongeloofwaardig en voor mij part konden ze dat wegknippen. Wel droog was dat hij de verhaaltjes van die oude man geloofde, ’t liet maar weer zien hoe naïef die boeren waren.

Wen Jiang, die gast kan toch goed acteren en zeven jaar geen film hebben gemaakt is wel kut, want ik heb zeker wel meer willen zien van hem

5 sterren

Goede film die vrij licht van toon is maar dan omslaat -bij de intrede van de kapitein- en zich ontpopt tot duister oorlogsdrama. Je voelt de spanning toenemen op het feest, je weet dat het niet goed kan aflopen, maar toch komt het nog onverwacht. Het eind was wel wrang, de executie van Ma Dasan door zn nemesis (dit alles stoicijns aanschouwd door twee kauwgom-kauwende Amerikanen).

Paar dingen bleven wel onduidelijk. Had de kapitein de berichten over de overgave al lang en was de slachtpartij op de dorpelingen zijn wraak? Wie was nou uiteindelijk de "Me"? Een willekeurige Chinese verzetsstrijder of zit er nog iets achter?

Nog nooit gehoord van deze film, maar het verhaal klinkt alles behalve saai. Deze ga ik heel snel eens kijken want het verhaal spreekt mij wel aan, en een oorlog film uit China lijkt me wel in orde. Die films uit China die ik zag waren meer dan de moeite waard, dus ik ga er van uit dat deze ook niet teleurstelt. Maar als ik het hoge gemiddelde zie op Moviemeter en op IMDb dan zit dat wel goed.

Zwart/wit film die luchtig en zelfs soms grappig begint maar hoe verder de film vordert steeds grimmiger wordt en in het laatste half uur zelfs zeer aangrijpend. Met name de onderlinge (mis)communicatie tussen de krijgsgevangenen en dorpelingen waren soms erg grappig in beeld gebracht. Doordat de film een lange speelduur heeft gingen die Chinese drukte en zoveelste overleg wel een beetje tegenstaan. Maar gelukkig zag het er allemaal zeer mooi uit waardoor er genoeg te beleven viel en werd die lengte enigszins gecompenseerd. En ook het einde was iets minder goed, doordat er als mosterd na de maaltijd opeens kleur werd gebruikt?

Mindere Jiang.

Vind z'n latere werk echt wel de moeite, maar hier had ik wat minder vertrouwen in. Terecht zo bleek. Hoewel niet 100% de poverty porn waarvoor ik gevreesd had, leunt het er toch wel sterk tegenaan. Weer arme Chineesjes kijken dus.

Visueel is het dubbel. Het gebruik van zwart/wit is fijn maar nu ook weer niet geweldig, verder is het wilde camera werk niet echt geslaagd. Hier en daar valt wel een plaatje te ontwaren, maar veelal mist de stijl gewoon z'n doel.

Maar storender waren de eeuwig kibbelende Chinezen. Dat maakt het tot een redelijk drukke film, zeker gezien de speelduur. Acteerwerk is ook redelijk belabberd en het verhaaltje wordt serieus uitgerokken. Wanneer ze het Japanse kamp weer verlieten had de film van mij gewoon mogen ophouden, maar het blijf maar aanslepen. Dat maakte het einde ook meteen een stuk minder effectief.

Mnee, doe mij maar z'n latere films. Hier en daar is Jiang's talent wel zichtbaar, maar te weinig en gezien het jaar van release had het allemaal best wat strakker gemogen.

2.0*

Ik voeg me OH.

Weinig aan toe te voegen: Kibbelende Chinezen in een drukke film. Het klinkt niet heel genuanceerd maar dat gevoel overheerst ook echt.

Wie zijn de duivels ? De Japanse bezetters ? Nochtans zien we ze in de inleiding snoep uitdelen aan de plaatselijke bevolking. Het zal lang duren vooraleer het kwaad toeslaat en misschien gaat het daarover ? De grens van goed naar kwaad. Een oorlog waar vooral vrede heerst. Verbroedering kan niet in tijden van oorlog, ze zijn er zeer dicht bij maar finaal gedoemd.

Wie zijn de duivels ? De gedachten van de mens ? Hoofdpersonage is van natuur geweldloos. Hij moet de gevangenen doden (voor hun eigen veiligheid) maar hij kan het niet. Uiteindelijk zal haat de bovenhand nemen en zal hij toch geweld plegen met alle consequenties van dien.

Wie zijn de duivels ? De regisseur Jiang Wen ? Hij laat de naïeve boerenbevolking het opnemen tegen Japanse soldaten die zich laten leiden door hun trots, hun codes en hun marsmuziek. Een oneerlijk duel.

Het is me niet duidelijk wat het punt van de films is. Gelukkig valt de film niet in de traditionele oorlogsthematiek maar een echte pointe vind ik niet. Dat de film op het eind overschakelt naar kleur maakt het nog mysterieuzer. Slimme vertelstructuur. Het begint allemaal komisch en luchtig (op een gegeven moment moet de lokale bevolking een huurmoordenaar zoeken : hilarisch !) maar langzaam voelen we een dreiging. Regisseur schakelt het laatste half uur over naar een loodzware ernst. De kwade geest is uit de fles en Wen zorgt ervoor dat we dit niet vlug gaan vergeten. Guizi lai le is een zeer goede film, prachtig gefotografeerd in zwart wit, raakt onze ziel maar een beetje te vaag over wat de film nu exact wil vertellen.