The Wanderers (1979)

Weergaloze film!!! En ja, ik beschouw het wel degelijk als klassieker....cult wellicht (alleen krijgen mensen de kriebels bij de benaming). Bij de naam van de van Hollandse afkomst zijnde baldie Terror, Erland van Lidth de Jeude III, ga ik helemaal plat....we kennen hem ook nog van Stir crazy en Running man waar hij ook al potsierlijke snoodaards speelde, wat een lol.

Er zijn gewoon van die films die bij je onder de huid kruipen en dit is er zeker eentje die dat bij mij doet. Die losers van jochies die mannen moeten worden en opgroeien in de meest troosteloze omgevingen die je je maar voor kunt stellen. De meesten zullen er nooit weg komen, maar anderen kiezen een pad die hen wegvoert. Het achterliggende verhaal van de veranderende tijd daar overheen....opkomst hippie-tijdperk, een Bob Dylan die opgevoerd wordt, Kennedy die afgeknald wordt, de film geeft meteen ook een goed tijdsbeeld weer. Komisch genoeg, spannend genoeg, zeker wanneer de Ducky boys losgaan. Het hele bende-gebeuren is haast karikaturaal, maar toch ga je er in mee. De verbroedering die er toch is uiteindelijk en het einde op zich is mooi en triest tegelijk. Een film die aardig heen en weer slingert in emoties. En de muziek is fantastisch gewoon!!!! De openingsachtervolging met het instrumentale nummer....weergaloos!
Tony Ganios die Perry speelt (we kennen hem ook uit de Porky films) vond ik altijd een coole gast om te zien. Op de een of andere manier deed hij me altijd aan Stallone denken qua uitstraling en fysiek (als in Stallone's begintijd), alleen is hij bij lange na niet zo groot geworden.

Heerlijke film.

Net ff weer gekeken en wat een geweldige leuke film is dit.

Mooie recensie. 'Leave the kid alone'
YouTube - The Chantays - Pipeline

Een veelzijdig, fijngevoelig, romantisch, onheilspellend en authentiek drama, met lichtvoetige komedie-achtige delen, over een Amerikaans-Italiaanse jeugdgang, waarin het levensmotto van begin jaren zestig werd verwoord en meerdere subplots lopen. Een verhaal over vriendschap, liefde, loyaliteit, verraad en rivaliteit tussen groepen, vermengd met een portie geweld, groepsdwang en racisme. Vooral de soundtrack met de jaren zestig liedjes en -muziek was grandioos.

Heel aparte film. Raar allegaartje van comedy, drama en coming of age. Springt van de hak op de tak. Maar wel erg leuk: soms politiek incorrect (geschiedenisleraar die scheldwoorden als lesmateriaal gebruikt, loopt uiteraard de hand), vriendinnetjes, titty-elbowing, strip poker, de Baldies die door de Marines gedraft worden enzovoorts. Leuke sfeer, vrij luchtig maar soms wat harder. Zo ongepolijst zie je ze zelden en daarom krijgt deze film zeker een thumbs up van mij. Karen Allen was ook een plus. Realistisch maar toch strip-achtig en larger than life. Soundtrack was ook lekker.

Kortom: een film met ballen en karakter(s).

4,0* sec en + 0,5* voor de originaliteit

Goeie film over een bende jongeren die zich staande proberen te houden tegenover de andere bendes. De film speelt zich af in de Bronx van 1963 en geeft een mooi tijdsbeeld door de aankleding en vooral ook de fijne soundtrack. Leuke personage, leuke momenten en een fijne balans tussen komedie en drama.

Soms zie ik op MovieMeter nog films voorbij komen die ik vroeger als kind/tiener zijnde geweldig vond en waar ik helaas nog geen review over heb geschreven inclusief het verdiende punt.

Dat geldt ook voor dit fraaie drama, welke in 1979 samen uitkwam met een soortgelijke film "The Warriors (1979)" die ik persoonlijk misschien iets beter vond (rauwer en spannender). Deze film mocht er zeker ook wezen en is geregeld luchtig (o.a. de scene op de brug met het touw/steen om de ballen, de scene met de grote vrouw, de gladde werving man van het leger en de strippoker scene) maar ook geregeld dramatisch (en dan doel ik vooral op de gevechten tussen de verschillende bendes, waaronder een soort van skinheads genaamd "The Baldies" met de imponerende reusachtige Erland van Lidth in de rol van "Terror", die wel zachtaardig was en eigenlijk ook de rest van zijn bende), zeker als een dubieus bendelid "Turkey" wordt vermoordt door andere dubieuze bendes en ook de moord op president John F. Kennedy (begeleidt met mooie passende muziek) en natuurlijk het einde.

Het verhaal zit verder goed in elkaar en hetzelfde geldt voor de uitvoering inclusief de fraaie jaren 60 muziek (met natuurlijk ook de bekende titelsong "The Wanderer") waar het verhaal zich ook in afspeelt. Visueel mocht de film er ook wezen en en met name de felle kleuren spatten van het scherm en natuurlijk ook de beelden van het altijd prachtige New York (in dit geval het beruchte "The Bronx" welke natuurlijk uitermate geschikt was voor deze film). Ook de cast doet het meer dan verdienstelijk en vooral natuurlijk Ken Wahl die ik me vooral kan herinneren in zijn rol als "Vinnie Terranova" in de jaren 80 serie "Wiseguy". Karen Allen die na circa 40 minuten in beeld komt, deed het ook verdienstelijk en ze zag er destijds ook best leuk uit. Een echte grote rol heeft ze eigenlijk niet.

Het einde van de film mocht er best wezen en vooral het gedeelte op het American Football veld met alle bendes was fraai en mede ook omdat een gespierde ietwat aparte vader (gespeeld door William Andrews) van één van de Wanderers meedeed aan het harde gevecht welke daar ontstaat en welke prachtig in beeld werd gebracht. Al met al is dit gewoon een fraaie jaren 70 klassieker, welke zich heerlijk wegkijkt.

Ik houd niet zo van (massale) knokpartijen en machogedrag. Maar een verhaal over rivaliserende jeugdbendes kan natuurlijk niet zonder. Mede daardoor weet deze film op aardige wijze de jongerencultuur in The Bronx in de jaren ’60 te schetsen. De film is zeker niet vlekkeloos (b.v. waarom verdwijnt love interest Karen Allen geruisloos uit het verhaal?). De manco’s worden echter meer dan goed gemaakt door de geweldige muziekkeuze. Ik kreeg de indruk dat met Dion, The Chantays, Mr. Acker Bilk, The Champs, The Shirelles, The Four Seasons, Bob Dylan e.a. de hele hitparade van 1962/63 voorbijkwam. Op het gebied van soundtracks is dit dan ook zonder meer een klassieker.

Ze kwam terug met Bob Dylans, Times they are a Changing.

Op een nachtmerrie -achtige manier verdween ze. En toen hij haar terugvond, kon hij ook niet bij haar. Erg mooi gedaan. De hele film is een beetje als een fijne en/of nare droom.

Bedankt voor je reactie.
Ik heb haar wel binnen zien gaan bij dat optreden. Maar eigenlijk had ik nog wel een confrontatie tussen haar en Richie of tussen haar en Despie verwacht. Nu verdwijnt ze in feite geruisloos uit de film.
Mooi nummer trouwens van Bob Dylan.

Ja wat een drama. Dat vond ik ook heel erg... maar het is niet anders. Vanaf nu is zijn jeugd voorbij. Hij gaat werken als maffiosi, vrouwtje met kind. Een oude wereld. Zij volgt het nieuwe geluid.

De "Ducky Boys". Prachtig clubje. Laat de ideeën maar aan Kaufman over. Zijn handschrift in films blijft uniek.

Prachtige English friendly Limited Blu-ray edition van Subkultur nu voor €13 (i.p.v. normaliter €25).

Mooie sfeerschets over jong zijn in de jaren '60 en rivaliteit tussen jeugdbendes, met een lach en een traan en de vrolijke levendige muziek uit die tijd. Wat deden jongeren toen er nog geen IPad en internet bestond? Gewoon rondhangen in de buurt, een beetje keet schoppen, samen feesten en plezier maken, banden scheppen. De Baldies die zich dronken domweg in de Marine engageren en op het einde totaal uit het straatbeeld verdwenen zijn vond ik echt komisch . Dat met Turkey, die plots nergens meer bij hoorde was dan weer sterk dramatisch. Toch mist de film een boeiende rode draad en moest ik het stellen met een reeks aneengeplakte gebeurtenissen uit de levens van...

Aardige film, maar niet zo'n topper zoals die andere streetbandefilms uit die tijd.

Ik vond dit een geweldige film, Enorm mee vermaakt. Tijdsbeeld spreekt mij aan, goed verhaal o.a. over volwassen worden en verantwoordelijkheid en een goeie soundtrack met classic hits.