Sahara (1943)

zeker omdat er geen amerikaanse tanks of soldaten aanwezig waren in afrika toen dit zou moeten afspelen

val van Tobruk was juni 1942, en de eerste amerikanen kwamen pas in afrika in november 1942 toen oorlog al bijna voorbij was

@Uzza_Sparta

Momenteel lijkt die geschiedenis zich te herhalen...

De geschiedenis herhaald zich constant. Daarom is het zo boeiend om te zien dat men altijd dezelfde fouten blijft maken.

Een leuk vermakelijk filmpje, maar ook niet meer dan dat.

Het eerste wat me echt aanspreekt in deze film is de locatie. Het rondrijden in een tankje in de woestijn is al een aardig uitgangspunt en daarnaast wordt het allemaal erg stijlvol in beeld gebracht. Humprey Bogart speelt hier prima en is uitermate geschikt om de rol van sergeant te spelen, die de leiding van een groepje bij elkaar geraapte soldaten op zich neemt.

De film is een tikkeltje onrealistisch, omdat een kleine groep afrekent met een enorm grote groep soldaten, maar echt storend is dat niet. De film is verder behoorlijk propagandistisch voor het Amerikaanse leger. Hoewel dit aan de ene kant een tikkeltje storend is, is dit aan de andere kant ook wel weer te begrijpen gezien het jaar waarin de film gemaakt is. WO II is op dat moment in volle gang en dan is het allemaal net wat logischer dat je op een wat meer propagandistische manier naar je eigen volk kijkt.

Richting het einde wordt de film nog een tikkeltje spannend, maar de uiteindelijke afloop is verder niet zo heel verrassend. Geen topper, maar verder prima vermaak.

3,0*

Goeie film waarin een groep gestrande soldaten in de woestijn op zoek gaan naar water. Een vrij eenvoudig verhaal, maar over het algemeen zeker wel onderhoudend. Vooral ook omdat de film eigenlijk steeds spannender wordt (vooral als het groepje soldaten het op moet nemen tegen grotere groep Duitsers).

Uiteraard een propagandafilm. Maar wel een zeer vermakelijke, zonder overdreven veel vlagvertoon. Het zit hem meer in de samenwerking van de karakters en de morele sterkte tov de Nazi's, redelijk subtiel. Maar soms ook van dik hout De Soedanees wordt direct opgenomen in het gezelschap, de gevangen genomen Nazi gruwelt er van. Natuurlijk is het de Soedanees, die later een plotwending zo toegeworpen krijgt dat hij de Nazi in een handgevecht Kaltstellt. Net goed!

De plot is kolderiek, maar werkt wel prima. Ik bedoel er gaan ook hordes mensen naar een film over een man in een vleermuispak. Dan kan dit ook prima.

Indrukwekkende oorlogsfilm. Gemaakt in 1943 op het ogenblik dat de wereldoorlog nog volop aan de gang is, is dit begrijpelijkerwijs een stukje Amerikaanse propaganda binnen de Hollywood formule. Niettemin geeft de film wat mij betreft de gruwel en absurditeit weer van het oorlogsgebeuren. Het is duidelijk iets dat je niet zelf wilt meemaken. Naar verluidt wordt er wel gerefereerd aan ware gebeurtenissen, zoals men ook laat uitschijnen in de intro van de film. Maar vermoedelijk één en ander aangedikt om het moreel van het Amerikaanse leger en de geallieerden hoog te houden.

Prima acteerprestaties, en een Bogart die overtuigend overkomt in de rol van bevelhebber. Goede keuze van de producenten om de diverse nationaliteiten hun eigen taal te laten spreken, wat bijdraagt aan het realiteitsgehalte. Wat interessant is aan dit soort films, is toch wel de weergave van de visie op de oorlog ten tijde van de oorlog zelf. Vandaag zou men dergelijke oorlogsfilm niet kunnen maken, enerzijds omdat het propagandagedeelte (het einde van de film) er over zou zijn, anderzijds omdat men vandaag hierover reflecteert na een tijdspanne van 70 jaar wanneer het stof al lang gaan liggen is.

Als je van oorlogsfilms houdt valt genoeg te beleven in "Sahara".

Normaal gesproken zitten oorlogsfilms vol met 2-dimensionale karakters, zijn ze ofwel 'good guys' of 'bad guys' en worden ze gedood of overleven ze. Maar hier heeft regisseur Zoltan Korda elke speler uitgewerkt, zodat de kijker bekend raakt met hun achtergronden en motieven. Het zijn geen stripboeksoldaten omdat Korda de film met zijn hart heeft doordrenkt - er is interesse voor elk personage.

Humphrey Bogart, 2 films na de roemruchte film "Casablanca", is de held.

Sergeant Tambul, gespeeld door Rex Ingram, wordt veracht door de gevangengenomen Duitse vlieger vanwege zijn ras dat hij als inferieur beschouwt, maar Tambul blijkt de betere man te zijn. Zelfs de Italiaanse gevangene (J.Carroll Naish) die krijgsgevangene was van Tambul, heeft een gezin en gelooft niet in het fascisme - hij wil gewoon naar huis.

Er zijn verschillende vuurgevechten voor actiefans en de spannende momenten van de film worden versterkt door achtergrondmuziek geschreven door Dmitri Tiomkin en geregisseerd door Max Steiner. Korda heeft niets over het hoofd gezien om ons een geweldig oorlogsbeeld te geven. Ik heb de film een tijdje uitgesteld vanwege het zwart/wit beeld maar vind hem uiteindelijk beter dan de gemiddelde oorlogsfilm.

Een 8-.

Ook 80 jaar later nog een leuke film. Ik kan me zo voorstellen dat dit 80 jaar geleden een spektakel geweest is.

En voor spektakel hoefde men toen niet eens naar de bioscoop te gaan