Lost Horizon (1937)

Lost Horizon (beide)

Shangri-la is voor mij de hemel op aarde ,Utopia geen bezit,geld,macht,godsdienst,politie,militairen of een regering/staatsvorm al deze maken de mensen tot slaven.
Gevolg is altijd een tegenkracht(gevoel) dat wordt ontwikkeld.
Alles zonder dwang op een vriendelijk wijze.
In de film is weinig actie ,maar dat is 2e rangs.belangrijkste is
dat het een bespiegeling is dat het leven anders kan,dan wat we nu hebben.
Alleen jammer dat ik een noal slechte kwaliteit film bezit.
Misschien een reaktie

Magistrale film. Ik kan het moeilijk onder woorden brengen waarom ik hem zo goed vond. De film speelde helemaal in op mijn gevoel. Met logica had het verhaal ook niets te maken. De film had een sterk religieus (boedhistisch) tintje. Voor mij de beste film van Capra. Ik heb hem inmiddels ook op DVD, import, gerestaureerde versie.

Bijzondere film. Het verhaal moet men meer als metafoor bezien, denk ik. Het lijkt me duidelijk dat in 1936(jaar van begin opnames) er veel aan de hand was in de wereld, men had net een wereldoorlog gehad en de tweede zat er, voor velen toen waarschijnlijk al voelbaar, aan te komen. Om dan zo'n prachtige verfilming neer te zetten, met nog een paar plottwists op het einde om de kijker te beproeven, is op zijn minst nobel te noemen.
Op de extra's blijkt echter dat de restauratie van deze film niet optimaal is wegens de vervaging van de kopieen van een origineel uit 1937. Ook de foto-stills met geluid om de film draaiende te houden schaden de kijkervaring behoorlijk.
Het origineel duurde maar liefst zo'n 3 en een half uur, maar is, meen ik, door Capra zelf ingekort tot zo'n 130 minuten. Maar aan een aantal extra scenes is wel te zien wat je allemaal mist. Prachtig geschoten materiaal dat misschien niet direct bijdraagt aan het verhaal, maar er m.i. ook niet aan af doet.
De dialogen in de film hebben mij ook plezierig verrast en het acteerwerk is ook overtuigend, tot en met de scenes in het vliegtuig. Ik geloof dat dit mijn tweede Capra is na 'Mr Deeds goes to town' en ik moet zeggen dat het me, ondanks de matige restauratie(ik ben natuurlijk wel blij dát ie gerestaureerd is ), zeer goed bevallen is.

Weer een uitstekende, vertrouwde film van Capra. Helemaal niet saai of langdradig. Doodzonde dat niemand hem ooit nog helemaal zal zien... 4 sterren.

Leuk interview met Capra over de oorspronkelijke, 3 en een half uur durende versie van Lost Horizon:

Interview

Ik was zeer enthousiast toen ik deze film jaren geleden voor de eerste keer zag, maar nu bij herziening is dit enthousiasme behoorlijk getemperd. Met uitzondering van het laatste half uur dat ik nog altijd verreweg het sterkste gedeelte van deze film vind kwam de rest van deze film bij mij behoorlijk langdradig over. Maar misschien is het aardse paradijs waar Shangri-La voor staat en waarin je altijd jong en verder ook alles hetzelfde blijft gewoon ook een ontzettend saai oord waar verveling troef is. Dat George, de broer van Robert hier aan wil ontsnappen is eigenlijk niet meer dan normaal. Het is toch ook zo dat wij van mooi zomers weer toch het meest genieten als wij hier voor een periode van slecht weer hebben gehad. "De oorlog is de vader van alle dingen" zei ooit de Griekse presocratische filosoof Heraclitus. Om het leven te kunnen waarderen heb jij de tegenstellingen nodig, zoals oorlog en vrede, schaarste en overvloed etc. Dat ervaarde vooral Robert die na vreselijke ontberingen de bijzondere waarde van Shangri-La inzag en er alles voor over had om daar naar terug te keren. Verder zou je Shangri-La ook kunnen zien als een metafoor voor het Boedhistische Nirwana.

3,5* na herziening

Ik beschouw mijzelf toch wel als liefhebber van Frank Capra, en deze film weet dat gevoel alleen maar te versterken. Vooral doordat Capra met deze film een andere richting inslaat dan met de overige zeven films die ik van hem heb gezien (afgezien van Meet John Doe).

Lost Horizon is ten eerste een ambitieuze film. De setting is zeer bijzonder en voelt groots aan. Dat is een belangrijke voorwaarde voor een dergelijke film om uit te kunnen groeien tot een succes. Capra wist mij vooral te verbazen met het prachtige camerawerk van de sneeuwvlaktes. Grootse shots in combinaties met vakkundig gebruik van schaduwen. Wat mij betreft vrij uniek in deze periode, en een verademing in vergelijking met de films uit deze periode die te werk gaan met simpele decors (denk aan Spellbound van Hitchcock).

Daarnaast is het verhaal van Lost Horizon ook bijzonder te noemen. Het is zeer jammer dat de film in het midden wat minder meeslepend is en wat scherpte mist. Hoewel de film zich in het laatste deel goed herstelt, voorkomt dit een topscore.

Wat is die Capra toch een lekker ongenuanceerde, pacifistische idealist. Ik kan me best voorstellen dat mensen dit niet trekken, maar ik vind het onweerstaanbaar.

Moet zeggen dat ik met name de avontuurlijke scenes op het begin en eind erg vermakelijk vond. De idealiserende gemeenschap is best vermakelijk, maar duurt wel wat lang. Op een gegeven moment was het wel duidelijk. Had toch liever meer van het avontuurlijke meegekregen op het eind. Op een gegeven moment vat die knakker die hem achtervolgde nog een avontuur samen, waarbij Indiana Jones een saaie boekhouder lijkt. Daar had ik meer van willen zien. Dan had het helemaal fantastisch geweest. Nu was het gewoonweg weer zeer vermakelijk.

4 sterren, maar Capra heeft zeker betere films gemaakt.

Een groep westerse vluchtelingen uit China strandt in Tibet en vindt daar een paradijs, genaamd Shangri-La, waar het allemaal pais en vree is. Met Capra aan het regisseursroer raadt je het al, dat wordt weer een en al zoetsappigheid! Het is dat de film er gaaf uitzag (vooral de eindscenes in de sneeuw!) en daardoor nog een ruim voldoende scoort, maar dit keer werd de Capra-moraal echt zonder enige terughoudendheid over de kijker heen gestort. Jammer dat de film halverwege behoorlijk inkakt met nutteloos geneuzel, maar goed al met al is dit nog nèt te doorstaan.

Aargh! Vergeten op te nemen...

Zelfde hier, waarom zendt men dit soort films dan ook zo vroeg uit?

Koop de dvd, kost geen drol.

jullie hebben geluk want volgens de BBC2 website komt deze film pas vanavond rond een uur 'sochtends

BBC - BBC Two Programmes - Lost Horizon - bbc.co.uk

Ah, held!

Toch een misinterpretatie lijkt mij, want uiteindelijk was de film wel om 12.45...

nee hoor, deze film begint nu op BBC2 en het is nu precies 01:23uur

Vaag...

Naja, om half 2 lag ik toch al in bed. Volgens de tvgids van de digitale televisie kwam hij gisteren om kwart voor 1. In je linkje keek ik niet verder dan de eerste regel waarin stond dat ik deze film niet nog een keer kon bekijken. Nu ik naar onderen scroll staat er inderdaad 30-11 0:30. Lekkere warboel...

Fenomenale film uit 1937!
Twee jaar voor WO2 uitbrak maakte Frank Capra deze film over een aantal mensen die met hun vliegtuig neerstorten in een bergachtig gebied en daar naar het Utopia Shangri-La geleid worden.
Film ziet er qua decors ook uitermate geweldig uit, het verhaal is uitermate fantasievol en mysterieus.
Qua chronologische tijdsspanne het derde meesterwerk uit mijn film-kijk-produktie.

het zal best een topper zijn. vond er geen klap aan. het was meer een verslag van een schoolreisje. heb de film na een 3 kwartier uitgezet en van de harde schijf verwijderd.

Leuke Capra, en een bovengemiddeld goede film, al is dat niet eens genoeg om te behoren tot het beste werk van Capra. Maar ja, Capra heeft dan ook een paar top films afgeleverd.

Wat me vooral verraste waren de geweldige decors, die Lost Horizon heeft. Prachtig hoe die besneeuwde bergen er uit zien, en vooral de manier waarop het in beeld wordt gebracht is erg mooi. Daar heeft Capra zeer duidelijk veel tijd en aandacht aan besteed. Het verhaal zelf is ook wel interessant. Men komt in Shangri-La terecht, een plaatsje afgesloten van de rest van de wereld, waarin men vredig leeft en geen last heeft van het gehaaste leven op de rest van de wereld. Een mooie idealistisch uitgangspunt, waar Capra op geheel eigen wijze een leuke avonturenfilm van weet te maken.

Het eerste en het laatste half uur is erg sterk. Daar tussenin is het niveau soms wel wat wisselend. Het acteerwerk is in orde, maar soms iets te overdreven, al is dat niet zo heel storend. Ik vond het op zich wel weer mooi om te zien hoe een ieder op zijn eigen manier omging met het leven aldaar. Het lijkt allemaal ideaal, maar in de praktijk blijkt dat niet helemaal zo te zijn, wat natuurlijk ook wel terecht is. War het in het middenstuk op een gegeven moment wat langdradig wordt, daar wordt het in het laatste half uur weer erg boeiend.

Ook nog leuk om te constateren dat Capra meer kan, dan alleen leuke feelgood films maken. Ook in dit avonturen genre staat hij duidelijk zijn mannetje.

3,5*

Shangri-La, Xanadu, veelbezongen mythische plaatsen waar de bewoners een onnatuurlijk lang of het oneindige leven hebben. Heerlijk om over te fantaseren, omdat die locaties wonderbaarlijk moeten zijn. Lost Horizon pakt het voor een deel goed aan. De film is geheimzinnig en Shangri-La ziet er inderdaad wonderbaarlijk uit, maar het weet de tragiek ervan niet goed over te brengen. Men babbelt veel te lang over het wel of niet blijven in Shangri-La zonder dat er echt interessante dingen gebeuren. Tegen het einde wordt het beter en krijgt de kijker voor het opgebrachte geduld een interessant einde voorgeschoteld. Zo is Lost Horizon uiteindelijk een redelijk interessante film. Tussendoor kan er genoten worden van de decors en een aantal dialogen. Het is een film waarvoor een remake helemaal geen gek idee zou zijn.

Die is er al. Lost Horizon (1973)

Een moderne remake dan

Knap staaltje restauratie met enkele foto's tijdens de stukken waar alleen nog geluid van was maar geen beeld. Zeker de moeite waard

Goeie film waarin een vijftal in een vliegtuig neerstort en terecht komen in een geheime utopische stad. Een mooi, avontuurlijk en mysterieus verhaal over een ogenschijnlijk perfecte wereld. Het middelste gedeelte is ietwat langdradig, maar het is mooi om te zien hoe het vijftal verschillend omgaat met de wereld waarin ze zijn beland. Verder nog een aantal flinke sets die het decor van de stad vormen.

Gezien de andere films van Frank Capra is dit een wat vreemde eend in de bijt. Daar waar hij samen met zijn favoriete scenarioschrijver Riskin doorgaans zijn publiek op luchtige wijze een ietwat satirisch beeld voorhoudt over het dagelijks leven, schetst Capra hier een utopische wereld. Daardoor is deze film een stuk serieuzer dan de heerlijke komedies, die hem zo bekend gemaakt hebben. Ik ben daar niet onverdeeld enthousiast over. Ik kan de hoge waardering wel begrijpen vanwege de indringende boodschap, maar ik deel die appreciatie niet. Daarvoor kent de film te veel tekortkomingen en is hij in het middengedeelte ronduit saai.

Ik moest bij deze film wel eens denken aan het commentaar van de filmcriticus David Winnington bij A matter of life and death van Michael Powell en Emeric Pressburger, toen hij over de daarin getoonde serene hemel schreef dat dat feitelijk "een grenzeloos Wembley-stadion is, omringd door klingelende muziek en mist, waar alle mensen met enig verstand, als ze al zo onvoorzichtig waren om daar terecht te komen, zich onmiddellijk uit weg zouden godslasteren." Met andere woorden, om in Lost horizon mee te kunnen gaan moet je duidelijk even je cynische of ironische (of, zouden sommigen zeggen, gewoon realistische) bril afzetten. Kan ik dat? Ík wel – soms weet ik zelfs gewoon niet meer of ik die bril nog wel ergens heb liggen. (En eerlijk is eerlijk, Capra en Riskin bouwen zelf ook al een alternatieve zienswijze in door George Conway en Maria tot het einde toe te laten streven naar een ontsnapping.)
        Los daarvan is dit een technisch extreem ambitieuze en voor mij op alle fronten geslaagde produktie met fantastische sets en een opmerkelijk hoogwaardige rolbezetting, met name in de rollen van twee van de door mij meest gewaardeerde bijrolacteurs uit het klassieke Hollywood, Thomas Mitchell als de doortrapte Barnard en de in double takes gespecialiseerde Edward Everett Horton als paleontoloog Lovey, ik bedoel Alexander P. Lovett. Het gebruik van kwalitatief minder filmmateriaal en stills om het hele verhaal te kunnen vertellen ervaar ik nergens als een probleem.
        De remake heb ik nooit gezien, maar als ik zo de trailer op YouTube zie krijg ik daar bereveel zin in, dat lijkt me zomaar de beste musical sinds The sound of music. O, nou blijk die cynische bril toch nog te hebben gevonden, die lag naast Shangri-La van de Kinks...

Overigens is er bij eerdere berichten sprake van een mogelijke Boeddhistische strekking van deze film, maar laten we de Christelijke invalshoek niet over het hoofd zien: het klooster is gesticht door een Europese (Belgische) missionaris die later expliciet zegt dat "the Christian ethic may at last be fulfilled, and the meek shall inherit the earth". En laten we ook niet vergeten dat Robert uiteindelijk niet met zo maar iemand het klooster verlaat, maar met zijn broer, zodat hij zich opwerpt als zijn "broeders hoeder" (Genesis 4:9). Het verhaal speelt zich af in een "lamasery", een Tibetaans Boeddhistisch klooster, maar het gedachtengoed dat wordt uitgedragen (door de High Lama? James Hilton? Robert Riskin? Frank Capra? allen?) is Christelijk – en misschien levert die mix wel een mooi universeel soort humanisme op: "a way of life based on one simple rule: Be Kind." Niets op tegen natuurlijk.

Vriendelijkheid en matigheid als de twee vuistregels naar een gelukkig leven in een vreedzame gemeenschap.

Het is een beetje de rode draad door de recensies hier, en ik kan het daar wel mee eens zijn: goed eerste deel, meeslepend laatste deel, en dan een lang middenstuk wat minder boeiend is. Dat komt grotendeels omdat Capra daar maar weinig drama toelaat: het is een en al harmonie wat de klok slaat. De skeptici raken al snel overtuigd dat het best goed toeven is in Shangri-La (bedankt nog Gerard Joling voor het bezoedelen van die naam) en hoewel dat weliswaar niet voor de jongere broer geldt vormt die toch nooit een serieuze bedreiging.

Technisch vaardig gemaakt, ook zeker de vliegtuigscènes, en een stel prima acteurs bij elkaar, toch wat bedenkingen/ muggenzifterij van mijn kant wat betreft het script: de plotseling ouder wordende Maria die in 1888 arriveerde in het oosterse Hof van Eden ziet er ongeveer even oud uit als de paardrijdende jongedame die zegt dat ze dertig is: something's fishy there- die dame is dus ook stiekem hoogbejaard. Maar zijn de kinderen dan ook allemaal al 30-ers en 40-ers? Verder is het natuurlijk best makkelijk in een paradijselijk oord te leven als je op een gouden berg zit. Zie ook Noorwegen. Dat verhoudt zich natuurlijk niet tot de vroeg-hippiese boodschap dat bezit en jaloezie geen rol van betekenis spelen. In dat opzicht lijken de lama en zijn volgelingen eerder op welgestelde miljonairs die ook wat aan yoga doen dan aan ascetische Franciscanen. Maar goed, daarmee doe ik de film ook wel weer tekort, het verhaal sprak me best aan en de gesprekjes tussen Chang en Mr Conway waren leuk uit de losse pols geacteerd. Als de stokoude monnik aan het woord was dwaalden m'n gedachten dan weer wat af.

Ik zag overigens de gerestaureerde versie waarin verloren gegane stukken werden opgevuld met stills. Dat werkte prima al was het jammer dat het moment van ontdooien van "Lovey" niet bewaard is gebleven, de geluidsband -en de gebruikte still- beloofden in ieder geval een leuke scène.