
It Happened One Night (1934)
Verenigde Staten
Romantiek / Komedie
105 minuten
geregisseerd door Frank Capra
met Clark Gable, Claudette Colbert en Walter Connolly
Miljonairsdochter Ellie trouwt tegen de wil in van haar vader Alexander Andrews. Als hij dit te weten komt, laat Alexander het huwelijk onmiddellijk ongeldig verklaren en plaatst hij de weerspannige Ellie onder huisarrest op zijn jacht in Miami. Ellie weet aan haar bewakers te ontsnappen en ze vlucht per bus naar New York. Tijdens de lange busrit leert Ellie de ontslagen journalist Peter Warne kennen, die in haar een goed verhaal ziet en haar daarom tegen de op haar afgestuurde privé-detectives en politie beschermt. Ze worden verliefd op elkaar, maar er komt een kink in de kabel wanneer Peter Ellie verlaat om zijn verhaal te verkopen aan de krant. Ellie denkt, dat Peter haar schuilplaats aan haar vader zal verraden om de $ 10.000 aan vindersloon op te strijken. Ellie besluit dan maar naar het ouderlijke huis terug te keren. Maar was dat een goed besluit?
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=Kd509cLN-9U
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,1 / 94663)trailer (YouTube)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Eigenlijk een film die gewoon de hele tijd voort kabbelt zonder dat er eigenlijk iets in gebeurt. De plotomschrijving hierboven beschrijft al 4/5 van de film, en het einde kan u ook al raden.

Dus geen origineel script? Zeker niet. Niets dat echt vernieuwend of speciaal is.
Heb wel zelden zo oude films gezien, dus in dat opzicht is het wel interessant om eens half Amerika af te reizen.
Wat minder interessant is zijn de personages. Een stinkend rijke dame (zonder moeder blijkbaar) loopt weg van huis en wordt verliefd op een nietsnut zonder job.

Voeg daarnaast nog eens een hoop irritante nevenpersonages (hoteleigenaars, detectives, reizigers op de bus, ...) en je hebt de personages in deze film
Waar moet deze film het dan van hebben? Zeker ook niet vallen alle acteurs. Clark Gable speelt zijn rol overtuigend. Ik zag hem eerder al in Gone With The Wind, en hij is echt geboren voor dit soort rollen.
Claudette Colbert is wat anders. Ze lijkt met moment op een flauw afkooksel van een actrice uit een stomme film. Ze huppelt kwa acteerprestaties dan ook wat vrolijk achter Gable aan zonder hem ooit bij te benen. Triest.
De film moet het vooral van zijn charme hebben, en dat houdt hem goed recht. De combinatie van Gable met de dialogen doet wonderen. Niet dat de dialogen echt hoogstaand zijn, ze zijn gewoon 'amusable'. Ze vervelen niet en zijn best wel geinig.
3,0
Dus geen origineel script? Zeker niet. Niets dat echt vernieuwend of speciaal is. [...]
Ook niet voor een film uit 1934?
Hoeveel films van vóór 1934 heb je gezien, als ik vragen mag?
Ik kan je het antwoord al geven: welgeteld 2 stuks, namelijk Metropolis en Nosferatu.
Lekker vergelijk.


Ook niet voor een film uit 1934?
Hoeveel films van vóór 1934 heb je gezien, als ik vragen mag?
Ik kan je het antwoord al geven: welgeteld 2 stuks, namelijk Metropolis en Nosferatu.
Lekker vergelijk.

Hoe weet je dat?

Claudette Colbert deed me qua uiterlijk enorm aan Carice denken.
Inderdaad, daar dacht ik ook aan tijdens de film!
4*
Ik heb deze dvd nu zo’n jaar of 5 in mijn bezit en ieder jaar opnieuw tijdens de kerstvakantie trakteer ik mijzelf op een hernieuwde kennismaking met deze film. Ik moet ook wel, want ik geloof niet dat men nog in staat is om een komedie van dit niveau te maken. Geeft niet, want ik geniet hier elke keer weer met volle teugen van.
Echt heel grappig wordt deze komedie niet, op één scène na als beide protagonisten echtelieden spelen en hun ruzie spelen voor de rechercheurs, dat was het enige moment dat ik hardop lachen moest. Verder zijn er enkele scènes die iets meer dan een glimlach geven (de liftscène) maar daar blijft het bij. Maar het snel oplepelen alleen van tekst is leuk als gimmick, maar je moet toch wel wat toevoegen als je het zo serieus brengt (zoals Wilder deed in het bijzonder geestige One, Two, Three).
Verder zijn de acteurs prima. Gable is heerlijk met zijn foute snorretje, maar het is vooral Colbert die de show steelt. Haar zie je wel veranderen, en nog geloofwaardig ook. Ze moet dan wel geen huilbuien acteren (dat kan echt niet op die manier), maar verder is ze schattig als ze boos kijkt en teder en oprecht als ze blij wordt. Capra houdt er verder een keurig tempo in met voldoende afwisseling, af en toe mooie plaatjes en een enkele aardige cut. Het is niet heel bijzonder, maar dat zal deels aan de technieken liggen. Overigens viel de lopende band bij autoscènes en in de busscènes me reuze mee, het was niet lelijk onecht maar bewust wat vaag gemaakt waardoor het vaak niet negatief opviel.
Al met al vermakelijk, maar het meesterwerk zie ik er niet in. 4,0*.
N.B. En dan te bedenken dat er nu, zeventig jaar later, waarschijnlijk niemand die in deze productie speelde, nog in leven is.
Stoor me niet aan het voorspelbaar slot en nog minder aan gekende situaties zoals "rijke vrouw met werkende man" want doorheen de film zitten teveel prettige elementen en knappe scènes ("The Man in the flying Trapeze", het afschrikken van de premiejager...).
Grappig dat Claudette mogelijks van een huwelijk met een playboy kan worden gered door ....Clark Gable, zelf de playboy en vrouwencharmeur bij uitstek op het scherm in de jaren 30 en ook daarna.
Colbert deed het alleen voor een dubbel salaris en de opnames mochten maar twee weken duren, na de opnames zei ze tegen een vriendin, dat ze vreesde dat dit de slechtste film van haar carriere zou worden.
De film was de eerste weken slechts een middelmatig succes, maar werd een enorme hit toen die in de kleine filmzalen kwam te draaien, het zou de grootste hit ooit worden voor Columbia-pictures.
ik denk dat de actrices die de film afwezen, nog niet wisten dat Clark Gable hun tegenspeler zou worden.
Gable was op dat moment veruit de populairste Mannelijke ster en iedere actrice wilde met hem werken.
Voor de vrouwelijke fans van Gable was deze film natuurlijk een hit, er was een erotische sfeer voelbaar tussen Gable en Colbert en de scenes dat Gable met ontbloot bovenlijf te zien was en dat hij sliep in dezelfde hotelkamer als Colbert (wel met een gordijn tussen de bedden) waren voor zijn vrouwelijke fans een belevenis.
Ik ben niet altijd een fan van Gable, maar in deze film is hij fantastisch en helemaal op zijn plaats, in tegenstelling tot Colbert vond hij de opnames fantastisch.
Colbert is een fantastische actrice.
Wederom, topfilm van Capra!
“Now that's an evasion!”
Uitstekende klassieker. Dit is de voorloper van alle romantische komedies, en het is nog steeds één van de beste. It Happened One Night heeft een simpel maar effectief verhaal, en de film heeft ook niet veel nodig om indruk te maken. Gewoon twee acteurs met een geweldige chemie, en een regisseur die weet wat hij doet. De regie van Frank Capra is indrukwekkend, en Gable en Colbert zijn geweldig samen. De film is eigenlijk één lange road trip, en het is knap dat het zo interessant blijft om naar te kijken. Dat is de magie van It Happened One Night.
De apparatuur deed het gelukkig, maar wel gelijk lui op bed blijven kijken.
Een welbestede 105 minuten, voor de zoveelste keer overigens.
Blijft heerlijke komedie.
Clark Gable speelt de goed geklede vrijgezel met het gepommadeerde haar, de potloodsnor en het spottende glimlachje. Ironisch genoeg beweert deze journalist dat hij zich enkel voor Ellie interesseert met het oog op een primeur. Algauw wordt echter duidelijk dat hij voor haar valt, en dat ook de muren van Jericho zullen vallen. Tussen de twee onderling is er een soort battle of the sexes gaande, met de liftscène als hoogtepunt. Zodra er een bedreiging is van buitenaf, gaan ze echter samenwerken, bijvoorbeeld met het rollenspel van een ruziënd echtpaar. Wanneer Shapeley haar herkent op die krantenfoto, geeft Gable een imitatie ten beste van een gangster in de trant van Little Caesar (1931).
Ellies vader is overbeschermend, maar tegen het einde zal hij milder worden. Er is ook wat aandacht voor de armoede van het gewone volk ten tijde van de Grote Depressie. De redacteur met z'n jachtige spreekstijl had evengoed in His Girl Friday (1940) kunnen zitten.
De speelse stemming van twee personages op reis wordt goed weergegeven. Uiteraard is het onderweg zijn belangrijker dan de bestemming. Drie dagen en drie nachten reizen ze in noordwaartse richting langs de oostkust, al is daar weinig van te merken, want het is opgenomen langs de westkust. Het succes van deze screwballkomedie is te danken aan de charmante stijl van de twee hoofdrolspelers, de gevatte dialogen van Robert Riskin, het vlotte tempo en het goede evenwicht tussen humor en romantiek.