Roman Holiday (1953)

Het is je weer gelukt, Onderhond, om je narcisme de vrije teugel te geven door als enige aan deze film de laagst mogelijke waardering toe te kennen. Niet dat dat er wat mij betreft verder toedoet, want ik ben al lang geleden tot de conclusie gekomen dat jij eigenlijk helemaal niet van films houdt. Sterker nog, dat je daar —afgezien van je smaak natuurlijk— gewoonweg geen kijk op hebt. Wat dat betreft hoef ik alleen maar te wijzen op jouw inmiddels imposante en vooral lachwekkende lijst met 0,5* en 1,0* waarderingen. I rest my case.
À propos, ga a.u.b. iets doen wat je wel leuk vindt.

Weer iemand die denkt de wijshed in pacht te hebben. Onderhond keek deze film mee omdat ik hem graag wou zien. Samen film kijken is echt leuk en dat doen mensen in een relatie, maar dat is misschien iets waar jij dan weer geen kijk op hebt. Smaken verschillen nu eenmaal en als je daar niet zo goed tegen kunt zul je nog veel teleurgesteld worden. Overigens ben ik ook niet zo'n fan van Audrey Hepburn, maar Gregory Peck zie ik dan wel weer graag spelen.

Natuurlijk is samen film kijken hartstikke leuk. Maar aan de constante stroom extreem lage waarderingen en azijnzure commentaren houd ik niet de indruk over dat Onderhond zich daarbij amuseert. Integendeel. Het lijkt veeleer op zelfkastijding.
Dat ik de wijsheid niet in pacht heb, daar ben ik nagegoeg heel mijn leven al van overtuigd. Maar ja, wie van ons heeft dat wel?

Het zou me ook verwonderd hebben als Onderhond deze film leuk had gevonden, maar dat blijft ieder z'n smaak. De sterren voor 'gezelschap' zullen wel hoger gelegen hebben.

Mij lijkt het logisch dat je wel eens films samen met je partner kijkt. En dat de smaken dan ook durven te verschillen. Linn zal ook wel eens films gezien hebben die haar niet liggen en waar Onderhond gek van is.

Er is elke keer wel weer een excuus te bedenken waarom hij films kijkt waarvan het van te voren overduidelijk is dat het niets voor hem is. Het zal allemaal wel. Het is niet zo gek dat het standaard afkraakstukje dat hij er dan uitperst met allerlei flauwe verwijten (terwijl het in de kern gewoon zo is dat hij niets bij de film te zoeken (of beter te vinden) heeft), ergenis oproept. Ik bedoel OH. Die bij fucking Roman Holiday, bloedserieus (!) in allerlei toonaard gaat omschrijven wat hem niet bevalt. Bij Roman Holiday! Het is om je te bescheuren. Kan ik je Il Gattapardo van Visconti aanbevelen? Echt iets voor jou. Ik krijg spontaan zin om nu eerst een paar 100 meningen te verkondigen op internet over barokke 19de eeuwse schilderkunst (waar ik helemaal niets mee heb).

…hij doet het altijd onderbouwd en goed geformuleerd, waarvoor respect.
Maar het blijft een feit dat Mr. O de mensen graag tegen de haren instrijkt en, zo lijkt wel, bijna systematisch heilige huisjes lijkt neer te halen. Ik ga mij daar ook niet meer aan storen, maar het het zinnetje hierboven liet me wel glimlachen. Het lijkt wel een metafoor voor zichzelf.

Denk er net zo over. Ik heb deze film niet gezien, het leek me niks. Maar stel dat ik dat wel had gedaan, bijvoorbeeld vanwege Gregory Peck (heeft jarenlang tot mijn favoriete acteurs gehoord). Dat is nog geen garantie dat ik de film dan leuk had gevonden. Dan moet ik vanwege de tere zieltjes hier een hoge waardering gaan geven voor de film. Kom zeg.

Nee hoor ik zie niks verkeerds in het bericht van Onderhond. Je hoeft hier toch niet aan mensen toestemming te vragen of ze het goed vinden dat je een film mag bekijken. Moet niet gekker worden. Natuurlijk hoef je niet opzettelijk films uit te zoeken en die vervolgens af kraken. Maar daar is hiervan geen sprake.

Om even terug on topic te gaan: ik was voordien geen fan van Audrey Hepburn. Sinds ik Roman Holiday en My Fair Lady ben ik haar wel veel meer gaan waarderen. Peck blijft natuurlijk een steracteur. De stijl zal veel mensen minder liggen. Dit is veel theatraler (ik bedoel de link met theater, niet het overdreven acteren) dan wat we nu gewoon zijn. Maar ik hou hier wel van. Met namen als Gregory Peck, Cary Grant of James Stewart bvb. Roman Holiday is daarvan een mooi voorbeeld. Een mooi romantisch verhaal in een prachtige setting. Beetje de voorloper van het eveneens heel mooie, maar veel meer realistische Before Sunrise.

Dat 'wakker worden' was inderdaad niet echt super 'realistisch' gespeeld zoals we dat vandaag graag zien. Ik zag wel een overbeschermd, naïef wereldvreemd tutje (een soort prinses Mathilde of een jonge lady Di) transformeren in een vrouw. Dat mondde dan ook nog eens uit in een heel mooi, aanvaardbaar, allesbehalve klef einde.

Gezien de verhitte discussies - waarom is mij een raadsel - deze film die al een tijdje in mijn kast staat maar weer eens bekeken. Tja, wat moet ik er van zeggen. Het is namelijk zo'n 20 jaar geleden dat ik deze film voor het laatst gezien heb en ik had er toen gezien mijn vier sterren best wel veel waardering voor. Dat is nu na herziening helaas niet meer het geval en dat ligt vooral aan de koninklijke poppenkast aan het begin en aan het einde van deze film die Roman Holiday hopeloos gedateerd maakt. Wil je vandaag de dag een geslaagde komedie maken, dan moet je niet met zo'n flutverhaal aankomen van een prinses die hoog-waardigheidsbekleders ontvangt en daarna de benen neemt omdat ze er genoeg van heeft.
Tot zover het negatieve.
Heeft deze film dan ook nog iets positiefs te vermelden? Jazeker. Het samenspel tussen Gregory Peck en de zeer aantrekkelijk ogende Audrey Hepburn is zonder meer uitstekend. De beelden van het Rome van de jaren vijftig zijn zeer mooi met als uitschieter het zeer vermakelijke ritje op de scooter door Rome met aan het stuur brokkenmaakster Audrey. Best wel gelachen om die scène.

3,0* na herziening

Leuk dat dit alles er dan toch voor kan zorgen dat de film nog bekeken wordt. Nu nog een hogere score.

Berichten verplaatst naar De Site > Gebruikers > Je persoonlijke filmbeleving

“Joe, we can't go running around town with a hot princess!”

Leuk! Roman Holiday is mijn eerste kennismaking met icoon Audrey Hepburn en ik heb genoten. Natuurlijk heeft ze dat theatrale acteren wat toentertijd gebruikelijk was maar ik heb daardoor ook erg om haar moeten lachen. Prachtige actrice en terecht wordt ze één van de mooiste actrices ooit genoemd (die ogen en mond...!). Ook Peck is erg goed en hij weet de journalist die langzaam valt voor prinses Ann perfect te spelen. Casting is zo belangrijk in dit soort films en Peck en Hepburn hebben een onweerstaanbare chemie.

Maar daarnaast is Roman Holiday ook erg grappig met sterke dialogen en leuke fysieke komedie (de manier waarop Peck de hele tijd koffie morst over de geweldige Albert om hem iets niet te laten zeggen, een dronken Hepburn). Maar het mooiste vond ik hoe Rome bijna een karakter op zich is. Er is echt op locatie gefilmd en dat geeft het geheel wel wat authentieks. Hepburn en Peck die op een scooter door Rome rijden terwijl Albert foto's probeert te maken is een fantastische scene. Het einde is realistisch, grappig en ontroerend tegelijk. Hepburn, Peck, Albert, leuke humor, romantiek, Rome.... Genoten!

Peck en Hepburn, wat een goede combi en wat zou het een genot moeten zijn geweest om deze film in het mooie Rome te mogen maken. (Al ben ik er nog nooit geweest dus dat kan ik niet met zekerheid zeggen). Leuke chemie, leuke taferelen. Heerlijke luchtige film

Daar moet je jezelf toch een keer op trakteren. Een van de mooiste steden, die ik ken. Vooral het oude centrum: de wijde omgeving van de beroemde Trevifontein. Ik kan het je van harte aanbevelen.

Wat een topfilm. Rome in zwart-wit en de mooie Audrey en Gregory. Beide karakters lieten veel groei zien en het einde is ook zo lekker melancholisch. Heb me in ieder geval elke seconde vermaakt.

Eén van de allermooiste, zoniet de mooiste romantische komedie die ik ooit zag.
Het was in ieder geval een onvoorstelbare aangename verrassing als ik hem voor het eerst zag, toen hij pas was uitgebracht.
Als een sprookjesverhaal met heerlijke, hartverwarmende scènes.
Een innemende Gregory Peck en een enig-charmante Audrey Hepburn. En ook Eddie Albert (Oscarnominatie)
En ook ontroering..."Rome, by all means Rome...".

Ja, Movsin, daar kan ik nou jaloers op zijn, deze film als spiksplinternieuw in de bioscoop hebben mogen ervaren, voor het eerst (en totaal onvoorbereid) Audrey Hepburn ondergaan... En natuurlijk dat einde, géén knieval voor de verleiding van de romantische maar onaannemelijke "ze krijgen elkaar"-oplossing... Prachtig.