The Shop around the Corner (1940)

De eerste film die ik van James Stewart zie gedateerd van voor hij in het leger ging. Ik verwachtte en standaard Hollywoodfilm met een nog onervaren Stewart. Wat ik kreeg was een film die zo overdonderde met een geweldige Stewart en een prachtige chemie tussen hem en Margaret Sullavan. De figuren in de winkel zijn netjes gedoseerd en de film kijkt als een toneelstuk met een ietwat grotere setting. Je moet wel van dat toneelmatige houden, maar dit is gewoon genieten voor mij. Een verhaal dat zo liefdevol, eerlijk, boeiend en ongelofelijk prachtig om zien is. Het script verdient zeker een Oscar.

De film deed me denken aan Are you being served en dat is blijkbaar ook wat geïnspireerd door deze film. You've got mail zou dan weer een soort remake hiervan zijn, al mist die film wel alle charme die van het scherm spat in deze originele versie. Ik treed zeker The One Ring bij in z'n stelling dat de periode waarin de beste romantische komedies gemaakt werden al lang achter ons liggen. In de huidige films in het genre spelen komedie en romantiek zijdelings naast elkaar af, terwijl een film als dit net een gezonde mix is en er een sausje van wat je charisma (of X-factor voor de jonge kijkers) zou kunnen noemen. Meer van dit!

Late reactie van mijn kant:

Nee, dat is niet het geval. De romantische komedies van de jaren '30 en begin jaren '40 waren over het algemeen veel vuriger en komischer dan die van tegenwoordig en met name de dialogen zijn oneindig veel beter en ook de personages origineler en beter uitgewerkt. De romantische komedie van vandaag de dag is zo'n beetje het meest op de lopende band gemaakte genre dat er is, alsof de makers het zelf niet serieus nemen en iets in de bioscoop willen hebben voor de vrouwen. Ik vind de toon van die films vaak ook wat anders dan die van de klassiekers. Natuurlijk zijn er ook veel romcoms met weinig originaliteit in de jaren '30 gemaakt, maar waar zijn het vuur en de excentriciteit van de films van Lubitsch, Hawks en Sturges gebleven? Die kun je moeilijk vergelijken met de zoveelste productie met Jennifer Aniston.

Geconfronteerd met het verschrikkelijke nieuws over de bioscoop in Denver, heb ik van de weeromstuit maar een oudje opgezet uit een tijd, toen films minder gewelddadig en nog onschuldig vermaak waren.

Het ietwat belegen, voorspelbare verhaal van een van mijn favoriete regisseurs Ernst Lubitsch zorgt voor anderhalf uur amusant vertier, mede dankzij Margaret Sullavan en de als altijd brave James Stewart. Deed me denken aan het liedje 1948 van Gerard Cox, waarin hij zingt: “Toen was geluk heel gewoon.”

Zo zoet als een zuurstok maar ook even lekker. Het is en blijft wel een redelijke klucht maar het goede acteerwerk van Stewart en Sullavan alleen jammer dat het overspel verhaal soms erg knullig overkomt. Voor de rest een film die erg fijn wegkijkt.

De karakters worden goed uitgediept, je leert de winkelmedewerkers kennen en weet ook iets van de achtergronden ook al zie je ze alleen maar in de winkel. Grappige stukjes worden afgewisselt met intriges en liefdesperikelen.

...word.

Erg koddig en daardoor voorspelbaar, draderig en saai

Fijne warme film, zeker voor de kerstperiode. James Stewart is natuurlijk weer eens fantastisch. Het verhaal is grappig en heeft een aantal leuke keerpunten. De karakters in de winkel zijn stuk voor stuk erg leuk. Margaret Sullavan kende ik nog niet, maar viel me heel erg op. De chemie tussen haar en Stewart was perfect.

4*

Het script van deze voorspelbare, kitscherige, maar zeker ook luchtige voorspelbare, menselijke en harmonische romantische komedie, zat slim in elkaar en was best grappig. De cast speelde eersteklas; er was tussen James Stewart en Margaret Sillavan sprake van onderlinge chemie en en bovendien waren ze geloofwaardig en sympathiek.

"It's not a big picture, just a quiet little story that seemed to have some charm. It didn't cost very much, for such a cast, under $500,000. It was made in twenty-eight days. I hope it has some charm." - Ernst Lubitsch

And boy, does it. Mijn achtste Lubitsch alweer en zeker mijn favoriet. Goed geschreven, uitgewerkte karakters en met zorg verteld. Lubitsch heeft duidelijk empathie voor zijn karakters. Eens met wat TOR bovenaan zegt. They (practically) don't make 'em like this anymore. Vele malen beter dan de remake. The Shop around the Corner is duidelijk gebaseerd op een toneelstuk, maar het kluchtige wat mij regelmatig tegenstaat, is hier grotendeels afwezig. Ik heb me er in ieder geval geen moment aan gestoord.

Als ik heel eerlijk ben echter, had ik wellicht liever een andere actrice in de hoofdrol gehad. Sullavan doet het net niet helemaal voor me. Stewart daarentegen waardeer ik met iedere film die ik van hem zie meer, en dat begon heel anders.

Gemaakt in 1940 toen de wereld in brand stond en een (glim)lach van harte welkom was: het prototype van alle 'mistaken identity'-romcoms als 'Sleepless in Seattle', 'You've Got Mail' en ontelbaar veel anderen. Belangrijkste vraag: krijgen ze elkaar? You betcha!

Best een leuk filmpje, vooral voor rond de kerst ook. Dat laatste wist ik niet, maar als ik een James Stewart-film zou moeten kijken met de kerst is de kans ook niet zo heel groot dat het deze zou worden. Helemaal niet meer na het zien van deze film moet ik bekennen, want hoewel Stewart een grootheid is en hij de film zeer de moeite waard maakt, kon ik Margaret Sullavan, met haar (opgezette?) stem, maar moeilijk uitstaan. Ze is best leuk om naar te kijken, maar ze is ook net wat te veel te horen tijdens de film. Tel daarbij op een romance die alsmaar wordt uitgesteld en het moge duidelijk zijn dat dit voor mij als een wat langere zit aanvoelde dan ik had gehoopt. Al moet ik zeggen dat het niet zo is dat de film door haar dermate aan kwaliteit verliest dat er niets te genieten valt, want de film steekt verder wel erg leuk in elkaar.

Een film die een mooie afwisseling is tussen feel-good en wat luchtige maar wel menselijke drama.
Voor een film van 1940 is de film weinig gedateerd en zijn de personages beter uitgewerkt dan in veel comedy/kerst films vandaag de dag.
De echte zoetsappige scenes zijn bewaard voor het eind en werken daardoor ook extra goed, vond het echt hartverwarmend dat die baas zich opeens zo zorgen maakte dat iemand van zijn personeel alleen zou zijn met kerst was echt een mooie afsluiter en maakt de film voor mij ook helemaal af.
Ook leuk dat Margaret Sullavan eens een personage neerzet die niet zo cliché vol was en gelijk in de armen viel van Stewart.

3,5*

De tweede film die ik van regisseur Lubitsch zie, na To Be or Not to Be, en ook deze film is zeer de moeite waard. Een aardig sfeertje, leuke personages en vlotte dialogen. Het plot is op zich best voorspelbaar, maar dat hindert geen moment. Goed acteerwerk ook, met name James Stewart zet weer eens een fijne rol neer.

Damn. Wat houd ik toch van Lubitsch. Misschien is ie nog wel beter dan Sturges, Wilder of Hawks.

Ik sluit me aan bij alle positieve commentaren. Een erg plezierige komedie met uitstekende acteurs, ook in de bijrollen, leuke dialogen en perfecte pacing, tijdsduur was precies goed. Dat het zich in Budapest afspeelt is volledig irrelevant, dat zal door het bronmateriaal komen. Het zijn vooral Stewart en Morgan die de show stelen maar Sullavan doet het ook zeker niet slecht.

Misschien wel mijn favo Lubitsch, al is To be or not to be rijp voor een herziening.

Sympathieke romantische komedie met een jonge Stewart , die zijn baan kwijtraakt omdat die hem verdenkt vreemd te gaan met diens vrouw .

De kerstsfeer is niet overdreven aanwezig maar mooi gedoseerd en het verhaaltje is leuk .

De scene in het restaurant met Stewart en Sullavan is een leuk hoogtepunt van de film .

Na 3 jaar weer eens tijd voor een herziening, blijft een vermakelijke classic met een warme sfeer en een cast die op dreef is, James Stewart laat weer duidelijk zien waarom hij 1 van de betere acteurs van zijn tijd was.

3,5 blijven zeker staan!

Weer eens gezien, blijft zeer onderhoudend met topacteurs.

Onderhoudende klassieker met een excellerende Stewart. De rest van de cast doet het ook prima, maar hij draagt de film volledig.

Vlak voor openingstijd verzamelen de medewerkers van een kleine winkel in Boedapest zich voor de ingang in afwachting van hun chef Matuschek, die elke morgen de deur van de winkel opent en daarmee de arbeidsdag. Tot dat moment praten ze onderling over koetjes en kalfjes, discussiëren enigszins verhit of maken ruzie. Ze werken graag voor Matuschek en vormen, ondanks hun verscheidenheid, een hechte groep. De winkel van Matuschek verbeeldt de samenleving in een notendop, zou je kunnen zeggen.
De medewerkers zijn net als de burgers in de gewone samenleving voorzien van allerhande ondeugden. Ze zijn vervelend. Ze liggen dwars. Ze zijn jaloers. Noem maar op. Aan de andere kant beschikken ze eveneens over de compassie en empathie die nodig is om een ander lid van de gemeenschap bij te staan als dat nodig is. Zoals dat echter gaat in een hechte gemeenschap ontstaan er scheurtjes. De eerste duidelijke scheurtjes ontstaan als een nieuwe medewerkster wordt aangenomen. Verdere scheurtjes ontwikkelen zich als Matuschek erachter komt dat een personeelslid een verhouding met zijn vrouw heeft. We beleven de dynamiek van de samenleving in het klein.
Er is voldoende voer voor grootse melodramatische ontwikkelingen. Genoeg voer ook voor een kritische, spottende, cynische kijk op de samenleving. Maar dat gebeurt in deze film dus niet. De film ontspoort nooit met groots drama en wordt nooit cynisch of spottend in de toonzetting, maar blijft het klein en menselijk houden. De film straalt een bepaalde kneuterige charme uit, die steevast behouden blijft ondanks de commoties die zich voordoen. Ik was er blij om. Je gunt de personages ook helemaal geen ongelukkig leven. Stuk voor stuk wens je dat ze hun problemen te boven komen en dat het hun goed gaat. Ja ja, de teneur van de film kreeg vat op me.
De boodschap die de film uitdraagt is de kneuterigheid zelve en moet uiteraard in het licht van de tijdsgeest worden bekene. De boodschap luidt dat de weg naar het geluk dichtbij ligt. Je moet het alleen willen zien. Geluk ligt niet altijd verborgen in absurde en grootse voorstellingen, maar bevindt zich simpelweg om de hoek. Tja, dat klinkt allemaal erg banaal en naïef. Maar toch. Na het bekijken van The Shop around the Corner, vergaat de neiging om spottend of cynisch te reageren over zoveel simpele wijsheid je wel. Nou ja, althans voor even dan.

Uitstekend alternatief voor It’s A Wonderful Life op de kerstavond, met vergelijkbare catharsis momenten. Een vloeiend script met fijne dialogen en bovengemiddeld acteerwerk. Zelfs de schaarse decors waren indrukwekkend.

Thema van deze Warmste Week (traditionele kerst liefdadigheidsactie op radio en TV) is eenzaamheid. Half Vlaanderen is weer aan het bakken, knutselen of sporten geslagen om acties te kunnen doen. De andere helft moeten dan die eenzamen voorstellen. Bejaarden moeten zich misschien nu wel afvragen waarom ze zich niet hebben laten inschrijven bij het petanque team of kaartclub om zo die verwende schoolkinderen die om de haverklap op de drempel staan met koude pannenkoeken of kruimelige cupcakes te kunnen ontwijken. De voordeur niet openen en binnen blijven om de film The shop around the corner te bekijken, is ook een optie. Ondanks alle lof berichten op deze pagina vond ik het toch geen vol meesterwerk. Ik had nogal problemen met de clou nl dat ze uiteindelijk toch verliefd worden. Ik geloof het niet en dat is natuurlijk een domper. Ook niet zo venijnig als andere Lubitsch films, meer zeemzoet en naïef. Het is een aardige romantic comedy, dat wel met goede vertolkingen, grappige typetjes en af en toe snedige oneliners. Maar te vrijblijvend om indruk te maken en net zo voorspelbaar als de sneeuw op kerstavond. Prettig kerstfeest !