
The Song of Bernadette (1943)
Verenigde Staten
Drama
156 minuten
geregisseerd door Henry King
met Jennifer Jones, William Eythe en Charles Bickford
Het Zuidfranse Lourdes is misschien wel de bekendste bedevaartplaats ter wereld. Jaarlijks trekken duizenden mensen naar de grot waar Bernadette Soubirous in de vorige eeuw een mysterie beleefde. Slechts weinigen weten dat Bernadette haar hele leven strijd moest leveren tegen de kerk die haar later heilig verklaarde...
- nummer 233 in de tip 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=GjyCfd2o1rE
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,6 / 6193)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)kijk op YouTube (niet ondertiteld)Behalve het ietwat trage laatste halfuur, boeide deze bijna 3-uur durende biografie me mateloos.
Schitterende vertolkingen, dito muziek en de kleine details en knipoogjes maken dit een klein meesterwerk.
een dikke **** 4 op 5 ****

Mooi. 4*
5*
Schitterende film. Ik ben al jaren voor mijn vrouw op zoek naar de dvd hiervan. Wie kan me vertellen waar dat ding te koop of te bestellen is. Hij is zo goed als onvindbaar.
Nou ik zoek hem voor mijn moeder
Moet een dijk van een film wezen...

Ik verwacht de film in nederland ook nog wel op dvd, maar zoals altijd lopen in nederland jaren achter.
Een geweldige film en heel goed uitgewerkt met een prima
Jennifer Jones.
5*
Passion of Bernadette
Schitterende film. Ik ben al jaren voor mijn vrouw op zoek naar de dvd hiervan. Wie kan me vertellen waar dat ding te koop of te bestellen is. Hij is zo goed als onvindbaar.
nee hoor ik heb hem [email protected]@@@@@@@[email protected]@@@@met Ned sub&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
dus nederlandse ondertiteling

The Song of Bernadette flikt het om deze gebeurtenis geloofwaardig te maken. Ten eerste, door de uitermate sterke performance van Jennifer Jones. Ten tweede door het sterk geschreven script die belangrijke sceptische bijpersonages 180 graden laat draaien in hun gedachten. Met name de scene waarin de strenge zuster (vorige lerares van Bernadette) van gedachten verandert, prachtige ogen-acteerwerk.
De te veel aanwezige zoetigheid en 'grapjes' begonnen echter her en der te irriteren. De enigszins zware thematiek, met vele noodzakelijke en interessante zijweggetjes, was blijkbaar te veel van het goede voor het grote bioscooppubliek. Erg jammer. Geen volwaardige 4 sterren overigens.
"For people who believe no explanation is necessary; for those who don't believe nog explanation is possible."
Ik geloof dan ook wel dat Christenen steun uit deze film kunnen halen en het een meesterwerk vinden.
De bijna overdreven goedheid van Bernadette kan ik ook niet altijd accepteren. Ik vond het ook vreemd dat ze het gewoon nooit doorhad als iemand gemeen tegen haar deed of zo. Bijna constant behoud ze haar glimlach. Dat ze niet al te slim was kan ik accepteren, maar dit gaat vrij ver. Ze lijkt geen flauw benul te hebben wat er om haar heen gebeurt. Een nog pure vrouw moet het zijn, maar juist dit punt was voor mij ongeloofwaardig. Jones zet naar mijn gevoel dan ook zeker geen echt mens neer. De bijrollen zijn daarentegen bijna allemaal goed gespeeld; wat de film toch nog goed bekijkbaar maakt.
Verder moest ik vaak ook nog een hele lading zoetigheid slikken en uiteraard een hoop melodrama, met typische bijbehorende muziek. Helaas, want de film heeft zeker zijn momenten. Het door Mug hierboven beschreven moment met de zuster die omslaat wist mij ook te raken. En zo zijn er wat individuele scènes die ik sterk vond. Maar meer dan een krappe 3 sterren kan ik er niet voor geven.

4,5*
afgelopen zaterdag film op dvd gezien (met nederlands ondertiteling). Erg goede kwaliteit
Een solide 4*.
Vorige week toevallig een artikel over de echtheid van het visioen van Bernadette gelezen in Trouw.
11 februari a.s. is het precies 150 jaar geleden dat Bernadette het visioen voor het eerst zag.
De eerste kennismaking met de personages en hun dagelijkse leven is rampzalig: het is waar dat het doen en laten van de mensen werd bepaald door het Geloof, maar om nu elke scene te laten doorschijnen dat men over niets anders kon praten dan over God, Jezus en Maria en dat alles, maar ook werkelijk alles draaide om het Christendom (op school, thuis aan tafel...) is onzin en niet waarheidsgetrouw en het ergerde me zodanig dat ik dacht dat de film voorgoed verpest zou zijn... Gelukkig duurt deze "we rammen het hen in de strot"- mode niet al te lang.
Want na dit ongelukkig begin, kabbelt de film rustig verder naar het einde, langs goede acteerpresteties -Jennifer Jones zal toen als een bom ingeslagen zijn!- en mooi geschoten beelden en een niet al te moeilijk, boeiend en rustig verteld verhaal. Wat ik ook heel positief vond, waren de verschillende relaties Kerk-politiek, volk-Kerk en politiek-volk die uitstekend belicht werden!
Maar de film kabbelt ook langs minder positieve zaken verder, zoals het sentiment en het religieuze karakter dat er soms te dik boven op ligt en de te lange speelduur.
Had toch een betere film verwacht. 3*
Ondanks het ontroerende einde heeft 'The Song of Bernadette' me echter niet geheel overtuigd: het gros van de tijd zit je gezapig (op automatische piloot) te volgen, zonder ook maar iets te voelen - noch bij de (weliswaar conventionele) beelden, noch bij de overladen muziek. Het mag dan ook als één (van de vele) mirakel(s) beschouwd worden dat de film niet saai wordt...
Een magere 2,75*
Of het nu deze film is, of zielsverwante films als The Butcher Boy (1997), Deus e o Diabo na Terra do Sol (1964), Requiem (2006), Marcelino Pan y Vino (1955), Tenkû no Shiro Rapyuta (1986) of La Pasión de Michelangelo (2012) (deze laatste is nog steeds een van de beste films die ik dit jaar zag). Zo'n begin met de ontmoeting met Maria is zo magisch, zoals ik ook geroerd was bij het einde van Marcelino...
Als dit de eerste film was geweest die ik van Jennifer Jones (die meer op Kate Bush lijkt dan ooit te voren) had gezien, had ik haar voor eeuwig in mijn hart gesloten. Prachtig gebruik van locaties en goede interieurscènes, waarbij King goed gebruik maakt van licht ter ver'heiliging' of -'schijnheiliging'. De aanwezige en weldadige muziek vond ik ook goed, maar hij is bepaald niet subtiel.