Laura (1944)

Een whodunit of 'murder mystery' met enkele kenmerken van Amerikaanse film noir en een vleugje melodrama. Het pad dat naar de ontknoping leidt is zoals verwacht kronkelig en in mist gehuld. Op een bepaald moment wordt zowat elk personage verdacht van de moord, waardoor de nieuwsgierigheid continu wordt geprikkeld. De nonchalante aanpak van de inspecteur lijkt wel enigszins te dienen als elastiekje om het verhaal uit te rekken. Net zoals Sam Spade lijkt hij over een soort zesde zintuig te beschikken, maar in plaats van alle verdachten aan de tand te voelen en voortgang te boeken kiest hij ervoor om eerst wat te spelen met zijn prooi. De prooi is in eerste instantie de kijker; je moet er natuurlijk van houden. Verder is de film visueel niet bijster indrukwekkend. Enkele long takes hier en daar, maar niet erg sfeervol. Qua decor is het vrij repetitief, met veel scènes die zich afspelen in het salon van Laura, vlak voor haar portret. Het ruikt meestal naar een goedkope B-film, zeker als je de onbekende cast meerekent. Nochtans is het acteerwerk geen totale afknapper. Vooral Webb steelt de show als snobistische columnist. Onderhoudend, maar verre van de beste film in deze categorie.

Eindelijk.

Daar is ie dan. Een oude klassieker die eindelijk eens wat hoger bij mij scoort. Nadat ik een hoop zwart-wit films met een 3,0* of 2,5* moest wegzetten is hier dan eindelijk eens een filmpje dat me wist te boeien voor een groot deel en echt sfeer heeft.

Normaal kom ik moeilijk door de films heen. Alhoewel ik soms mijn aandacht wel even verloor, is het hier voor een groot deel erg boeiend en soms zelfs spannend. De film is veel beter gebracht dan de algemene "old classic" naar mijn mening met interessante regie.

Het acteerwerk is ook een stuk beter dan het algemene niveau. Verrassend om Price in deze rollen te zien. Ik had het eigenlijk niet verwacht, want de cast had ik van tevoren niet bekeken. Echter wordt hij wel weggespeeld door een Webb die de film lekker luchtig weet te houden.

Voor de rest is de film simpelweg interessant om te volgen. Het mystery is interessant gebracht. Qua sfeer hangt er inderdaad een beetje een spookachtig sfeertje die de film mysterieus en interessant blijft houden. Het blijft eigenlijk gewoon altijd wel boeien.

Voor de rest is het verhaal redelijk. Duidelijk niet al te lang over nagedacht, maar het is best interessant gebracht met een paar interessante twistjes. Het houdt de film interessant genoeg, en bovendien is de film met een speelduur van 88 minuten ook helemaal niet te lang.

Het uiteindelijke resultaat is gewoon een boeiende classic die nergens verveelt en gelukkig ook niet lang duurt. Ik kom er goed doorheen, en dat gebeurd niet zo vaak bij dit soort filmpjes. Des te beter voor deze film dan denk ik zo.

Een film noir uit de beginperiode van het genre. Toen nog niet echt bezig met de formule 'film noir', maar de elementen zijn er wel. Het is een detectiveverhaal met Gene Tierney als femme fatale. Ik hou wel van dergelijke films. Met dialogen die je nu veel minder hoort in films en een gezellige donkere stijl qua beeld en muziek. Die muziek werd zwaar onderschat en later toegegeven dat het een grove fout was die niet te nomineren voor een Oscar.

Film noir is gaandeweg in zijn genre gegroeid, misschien wel een parodie geworden van zichzelf hoe je het wil zien. Gene Tierney is ook niet de bekendste actrice van haar generatie, maar doet dat best wel goed. Tenslotte maar 24 jaar in deze film. Laura is best wel te genieten, maar het lukt de film niet om echt erboven uit te stijgen. Daarvoor is het verhaal iets te zwak en zijn de acteerprestaties ook niet meer dan gemiddeld. Maar het geheel zit wel goed in elkaar en de Oscar voor zwart wit cinematografie is niet onterecht.

Onderhoudend is de film zeker maar ook niet meer dan dat. Theatraal gevoel wegens veel dialoog in slechts een paar ruimtes. De noir is veel te braaf, veel te schematisch want de obsessie van de 3 mannen voor Laura worden met uitroeptekens en komma's op het scherm gekladderd. Preminger laat wel mooie camerabewegingen zien die de film een vlotheid (swung) meegeeft. Zo komen we weer tot het begin van mijn betoog nl onderhoudend. De circel is rond.

Ik heb een zwak voor Gene Tierney, dus daar zat het al goed met deze film en Dana Andrews is ook zo'n klassieke noir-held. Zet daar nog een lekkere arrogante performance van Clifton Webb naast en kruidt dat nog wat met de altijd coole Vincent Price en je hebt een fijne film, al moet ik wel toegeven dat ik de eerste helft iets sterker vond dan de tweede. Was me hier ook al na 5 minuten duidelijk wie het had gedaan en waarom. Deze film heeft een twist die ik vrij overbodig vond. Dat Laura nog leeft, voegt niet zo heel veel toe en verandert weinig aan het plot, behalve dat de moordenaar het dan nog eens kan proberen. Uiteindelijk lijkt dat vooral te gebeuren om meer Laura in de film te kunnen steken, zonder dat echt alles in flashback moeten gebeuren.

Het is een noir, dus er wordt een ietwat onnodige en ongeloofwaardige romance in gedumpt, maar dat bedekken we met de mantel der liefde.