- Home
- Filmkriebel
- Logboek
Logboek
Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Filmkriebel.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Selecteer maand & jaar
Doodlebug (1997) 2,5
gisteren om 22:27 uur
stem geplaatst
Les Choses Humaines (2021) 3,5
Alternatieve titel: The Accusation, gisteren om 21:27 uur
Zeer goed rechtbankdrama over een jonge vrouw, Mila, die Alexandre beschuldigt van verkrachting. De #MeToo beweging en de cancel cultuur spelen aan de rand een rol, maar het is vooral de eigenheid van ieders persoonlijke seksuele beleving die hier opgevist wordt. De beschrijvingen van seksuele handelingen zijn vaak erg rauw en het feit dat de beschuldigde en het slachtoffer uit hetzelfde nieuw samengestelde gezin komen geven het verhaal sociale relevantie en maken het pijnlijk. De geweldige eindspeech van Alexandres advocaat is tevens een beschouwing waar men allemaal eens bij stil zouden moeten staan, zeker in een maatschappij waar mensen steeds meer vooraf hun vonnis klaarhebben zonder kennis van zaken. De interpretatie is dus dat beiden op seksueel vlak totaal niet matchten. Alexandre's dominante seksualiteit werd door Mila als een verkrachting ervaren en gaat dus niet zo zeer over schuld en onschuld. Heel boeiend om te volgen...
Het Smelt (2023) 3,5
Alternatieve titel: When It Melts, afgelopen zondag om 19:49 uur
Missie geslaagd voor Veerle Baetens en haar verfilming van Spits beroemde boek. Ik wist niet waar het inhoudelijk over ging, maar Het Smelt is een aangrijpend en droevig stemmend drama geworden met sterk acteerwerk. De acteurs betoverden me hier wel. Waar het allemaal naartoe ging liet zich snel raden. Er wordt al vroeg gehint op Eva's abnormale seksuele ontwikkeling, en met de drie vrienden waarvan één meisje, verteld in een flashbackstructuur voel je het allemaal wel wat aankomen. De opbouw is ijzersterk en het scharniermoment is bijzonder schokkend en degoutant. Helaas een zwak en ongeloofwaardig maar voor de getraumatiseerde Eva wel een pijnlijk einde in dat zaaltje. De subtiliteit is over het algemeen bekeken wat zoek, maar het gaf me wel veel zin om het boek ter hand te nemen, en dat beschouw ik in mijn geval als een sterke prestatie.
Farang (2023) 3,0
Alternatieve titel: Mayhem!, afgelopen vrijdag om 19:52 uur
Voor een Franse actiefilm erg goed... Doet me denken aan die Indonesische harde actiefilms met Iko Uwais... De regie is heel verzorgd en de exotische en wat decadente sfeer van Thailand zorgt voor meerwaarde. De keiharde actiescènes zagen er tot mijn verbazing prima uit. Voor de rest is het voorspelbaarheid troef want het verhaal is echt al tientallen keren verteld geweest. Zeker een aanrader voor wie van erg harde en bloederige actie houdt.
Dune: Part Two (2024) 4,0
afgelopen vrijdag om 07:33 uur
He who controls the spice, controls the universe...
Een quote uit de Dune film van Lynch weliswaar maar die kort samenvat waar deze lijvige boekenreeks over gaat. Dune is niet meer dan een SF vertaling van het feodale machtssysteem. Grondstoffen en bloedlijnen als basis voor macht en heerschappij. Ik vond Dune part 2 niet beter dan de eerste film, wel van gelijkwaardige kwaliteit maar inhoudelijk vrij verschillend van zijn voorganger. Dit tweede deel werkt het mystieke aspect ruim uit, waarin Paul Atreides stilaan ontwaakt als de Kwisatz Haderach, Lisan al Gaib, Muad'Dib, de bevrijder. Vele namen voor eenzelfde symbolische figuur. Niet enkel een politieke leider, maar ook een spirituele gids. Door de Arabische referenties begrijp je dat de auteur ideeën putte uit de opkomst van de profeet Mohammed destijds.
Het eerste uur is allemaal wat zwaar om te slikken en eigenlijk zit je halverwege de film nog nergens. Toen de pauze kwam na 75 minuten zei ik toch aan mijn kameraad dat er nu wel wat vaart in mocht komen. Gelukkig komt de actie met volle kracht opzetten. Kwam het ook goed uit voor de rebellen dat er nog een voorraadje kernwapens verborgen zat in de woestijn.
Maar de Dune wereld is knap vormgegeven door Villeneuve. Visueel erg sterk gebracht en dat maakte dat ik goed in de film zat. Het sleept je met gemak mee. Chalamet mist het nodige charisma voor zijn rol als verlichte leider, op één imposante scène na waar hij een vurige speech aflevert tijdens de samenkomst van de Fremen stammen. Meer van dat had ik willen zien. Geef me dan maar Stellan Skarsgard als een heerlijke baron Harkonnen, en zelfs Zendaya valt nu eens positief op, al moet de spankracht van haar rol in het geheel nog blijken. Het einde is opvallend somber en laat je achter met de open vraag of de komst van de leider een vloek of een zegen is. En dat is waar deel drie zal moeten over gaan, de verfilming van Dune : Messiah.
Killers of the Flower Moon (2023) 3,5
12 maart, 20:48 uur
Weerzinwekkende hebzucht staat centraal in Scorsese's laatste film. Hij verlaat zijn geliefde New York nog eens om een plattelands crime drama te regisseren... Het boek en de Osage Indian Murders moeten zwaar indruk gemaakt hebben op de man om er een film van maar liefst 200 minuten van te maken, en er dan nog als cameo een slotbeschouwing bij te formuleren. DiCaprio en De Niro zitten voor de verandering in baddie rollen voor wie je de hele film met enige walging naar zit te kijken.
De lokale patriarch Hale is een man die op een kille manier over lijken gaat om zichzelf te verrijken met erfrechten op olie; maakt niet uit hoeveel mensen hij moet laten mollen. De moorden zijn bijzonder crapuleus en smerig, te meer omdat de slachtoffers familieleden zijn van de opdrachtgevers. De neef Ernest is op zich geen moordenaar van inborst, en zijn liefde voor Mollie wordt als oprecht getoond, maar hij laat zich domineren door zijn oom die op hem inbeukt als een sekteleider, hem overtuigend dat alles wat hij doet zo moet geschieden als ware het gods wil. Ongelooflijk tot wat mensen in staat zijn voor geld... Zo zullen er nog wel rondlopen in onze maatschappij denk ik dan.
Toch kreunt de film onvermijdelijk onder zijn lengte; het is en blijft een fikse zit. Gelukkig is Scorsese een prima verteller en weet hij die lengte met zijn onuitputbare talent draaglijk te maken. Met dank aan zijn charismatische leads, waarbij ik nu ook nog eens Jesse Plemons wil toevoegen als de FBI agent, die pas na twee uur op het toneel verschijnt maar altijd een film versterkt met een stille krachtige présence. De harteloosheid van beide hoofdpersonages en de hypocriete houding van de blanken tegenover de Osage gaven me een zuur gevoel. Dit is werkelijk een erg somber verhaal waarin venijnig gepoogd wordt om een inheemse cultuur uit te wissen en droog te plunderen.
The Mother (2023) 3,0
10 maart, 17:03 uur
Het verhaal rammelt langs alle kanten en het is ook in mijn ogen een gedeeltelijk verprutste film, maar snap niet waarom dit saai zou zijn. Er zit voldoende actie in met enkele leuke scènes (de sneeuwscooter, Havana) die voor de nodige afwisseling zorgen. De film laat het vooral afweten met het drama-gedeelte rond de moeder-dochter band. Daarvoor zijn de personages te oppervlakkig; je geeft er nauwelijks om. De lessen die de moeder aan haar 12-jarige dochter geeft grenzen aan het belachelijke. Ik had ze eerst niet herkend maar J-Lo is nog steeds een goed uitziende mamacita... en een super-matige actrice. Is me niet helemaal tegengevallen maar ik snap het lage gemiddelde wel.
Detroit 9000 (1973) 3,0
9 maart, 08:34 uur
De racistische uitlatingen en stereotypes tieren welig. Ik ben wel wat gewend wat racisme betreft en ben opgegroeid in een tijd waar woorden als nikkers, roetmoppen en bleekscheten niet choqueerden, maar wat hier soms gezegd wordt gaat vaak nog een stapje verder. Welkom in het blaxploitation genre... waar huidskleur er wel toe doet. Een blanke en zwarte flik doen onderzoek naar een heist tijdens een fondsenwervingsfeestje van een lokale gouverneurskandidaat. De 10 minuten durende actiescène op het einde is misschien wel de grootst opgezette binnen het hele genre samen met deze in Shaft's Big Score! en ziet er ook daadwerkelijk goed uit. Met heerlijke funk op de achtergrond. En een twist. Detroit 9000 zet ook in op een stevig verhaal maar slaagt daar niet helemaal in. De manier waarop het onderzoek vordert komt knullig over. Maar als blaxploitation is deze de kijkbeurt meer dan waard.
Monkey Shines (1988) 3,0
Alternatieve titel: Monkey Shines: An Experiment in Fear, 7 maart, 20:54 uur
Vond het een erg origineel uitgewerkt idee, eigenlijk gebaseerd op een bestaand programma voor zorgbehoevenden. Destijds vond ik deze film erg spannend. Ongelooflijk wat je een kapucijnaapje allemaal kan laten doen, al zit een sterke editing er ook voor veel tussen. Er zitten enkele zonden in tegen de ruimtelijke logica. Zo weet het aapje waar Allan's ex en de dokter zitten en vindt hij de weg van lab naar huis terug en zo... Nonsens dus. De finale was best intens.
Universal Soldier (1992) 3,0
5 maart, 21:15 uur
Dwaas, lomp maar ook vermakelijk en explosief. De personages zijn plat en oppervlakkig, dat mag niet verrassen. Positief is de vele humor die door de film wandelt waarbij ik kan waarderen dat de film zich totaal niet serieus neemt. Niet JCVD's beste prestatie (misschien wel zijn grappigste) en Dolfje acteert naar goede gewoonte als een prehistorische barbaar.
My Neighbor, Adolf (2020) 3,0
3 maart, 17:22 uur
Zwartkomisch en licht absurdistisch filmpje over een holocaust overlever die zich teruggetrokken heeft op het Colombiaanse platteland en denkt dat zijn nieuwe buurman Hitler is. Speelt duidelijk met de hypothese dat Hitler een nieuw leven zou hebben opgebouwd in Zuid-Amerika; dat was tot diep in de jaren '80 een theorie waar heel wat mensen van de generatie van mijn ouders en grootouders geloof aan hechtten. Redelijk leuk vond ik want de film wordt gedragen door twee grote acteurs die overtuigend spelen. Deed me ook wat aan die onderkoelde Scandinavische komedies denken. En zo krijg je een bescheiden werk dat toch wat groter aanvoelt en met een leuke twist eindigt, maar wel ietsje scherper had gemogen. De film houdt zich niet teveel met de tragische kant en herinneringen van de oorlog bezig, al kruipt de gruwel van de Nazi's toch even door een kier. Hoe het verleden er ook uit zag, finally life goes on...
Anatomie d'une Chute (2023) 3,5
Alternatieve titel: Anatomy of a Fall, 2 maart, 15:59 uur
Visueel stelt het niet zoveel voor, maar van een Cannes winnaar moet je nooit de verwachtingen te hoog opschroeven op dat vlak. Triet houdt het allemaal erg sober. De dialogen en de thematiek, dat is dan weer wel erg sterk. De speelduur schrok me wat af maar eens de introductiescène plaats maakte voor de begincredits, was het reeds niet meer mogelijk om uit mijn zetel te kruipen. Vervelen doet de film niet. Daarvoor houdt de vraag of Sandra schuldig is aan moord op haar echtgenoot of niet je teveel bezig. Wanneer het gerecht de privé van haar verdachten omploegt ontdekt ze misschien belastende elementen en zelfs motieven, maar dat betekent nog niet dat die iets betekenen. Dat Sandra's relatie met haar man door een zware crisis ging plaatst Sandra in een uiterst kwetsbare situatie voor de rechter want het kan haar een heel ander vonnis opleveren. De beslissende eindfase komt uit een onverwachte hoek.
Naar geloofwaardigheid viel best wat aan te merken. Die geluidsopname van die ruzie (beste scène van de film trouwens) wordt weliswaar verklaard, maar dan nog voelt dat heel kunstmatig ingescript. Ook het feit dat de zoon zich bij het politie-onderzoek niet meer herinnerde of hij zijn moeder en vader hoorde praten van binnen of buiten het huis, maar dan wel woord voor woord zijn vader kan citeren wanneer ze samen de zieke hond naar de dierenarts brengen viel me toch wel op.
Goed, laat ik niet te kritisch zijn en de film toch met een mooie 3,5* belonen, want rechtbankfilm en familiedrama zijn uiteindelijk goed op elkaar afgestemd. En ook omdat ik dit beter vind dan Barbie (3*).
American Psycho (2000) 4,0
1 maart, 16:49 uur
Ja, dat is nog eens een film Veel zuiverder kan een satire niet zijn. Op de superficiële wereld van de yuppies in dit geval. Patrick Bateman leeft in een wereld waar geld en materiële zaken de boventoon voeren en emoties onbestaande zijn en genegeerd worden. En Bateman is diep gestoord van binnen. Redenen worden daar niet echt voor gegeven, maar de manier waarop de werkelijkheid wegsijpelt uit zijn dagelijkse bestaan is verbijsterend om te zien, als er al sprake was van een werkelijkheid in dat dagelijkse bestaan ... Die monologen over Huey Lewis, Phil Collins en Whitney Houston als voorspel voor hij aan het moorden slaat waren best grappig. De gladde decors zijn al even onpersoonlijk en kil als Bateman zelf, maar ook met de dialogen met zijn snob collega's over visitekaartjes, merkkledij en trendy restaurants is het grijnzen. En ik vind dit ook één van Bale's allerbeste rollen samen met The Machinist. Dit is zonder meer een millenium classic.
Every Time We Say Goodbye (1986) 2,5
1 maart, 07:57 uur
Romantische affaire in Jeruzalem over een gecompliceerde liefde tussen een Amerikaanse soldaat en een sefardische joodse. Dat was de eerste ernstige rol met Tom Hanks maar geen succes, dus ik volg het gemiddelde. Het acteerwerk is slap, de liefdesaffaire waarbij mevrouw om familiale redenen hard to get speelt is zeemzoeterig en drakerig. De "Romeo en Julia" vergelijking kan zeker de lading dekken ware het niet dat de film te weinig indruk maakt en me emotioneel niet kon bewegen. De film (misschien wel de meest onbekende met Hanks) was een totale flop destijds en Hanks moest nog wachten op films als Philadelphia en Forrest Gump voor hij echt serieus genomen werd in dramatische rollen.
Laura (1944) 3,0
28 februari, 20:52 uur
Niet echt geweldig. Deze whodunnit moet het vooral van één grote twist hebben, want verder was de dader nogal voor de hand liggend. Nogal norse en ongezellige personages ook. Vooral die Lydecker deed mijn tenen krullen. Waarschijnlijk een hoog gemiddelde door het film noir label en de klassiekersstatus maar er zijn in mijn ogen een hoop betere in het genre. Niet mijn klassieker.
Payback (1999) 4,0
27 februari, 21:26 uur
Topper met Gibson. Remake van The Outfit waarin de 70s muziek respectvol verwijst naar de classic met Robert Duvall. Een ruw filmpje met veel knokwerk, maar ook gekruid met goede stoere humor. Porter wil zijn 70 grand terug en gaat op zijn eentje het misdaadsyndicaat te lijf, waarbij hij vooral met zijn sluwheid bewapend is. Hij is geen kereltje die je zomaar afwimpelt. Vind Payback nog iets beter dan het origineel dankzij de fijne balans van geweld en humor. Vooral die Aziatische SM meesteres en de manier waarop Porter met die twee corrupte flikken afrekent zijn leuke stukken. Een favorietje, jazeker.
The Last Emperor (1987) 4,5
Alternatieve titel: L'Ultimo Imperatore, 26 februari, 08:31 uur
Director's Cut
Schitterend historisch en autobiografisch epos over Pu Yi, die als kind de laatste keizer van China werd. Het draait niet alleen om hem zelf, maar ook om de omwenteling van een eeuwenoud feodaal systeem naar een moderne samenleving. Binnen de muren van de Verboden Stad leek de tijd versteend, met een kind dat weliswaar omringd was door een leger van eunuchen, maar ook met gebrek aan familiale liefde en nieuwsgierigheid naar de buitenwereld. Buiten het paleis bewoog er van alles. De republikeinen haalden de "oude" orde omver en daarna kwamen de communisten aan het roer. De film is als een flashback opgebouwd tijdens Pu Yi's verhoor door de communisten op verdenking van collaboratie met Japan en samenzwering. De grauwe tinten van het heden wisselen af met de levendige kleuren uit het verleden. En zal Pu Yi zich kunnen aanpassen buiten de muren aan deze nieuwe maatschappij waar hij een gewoon burger is? Droevig gewoon hoe hij gedwongen wordt om als een anonieme onderdaan door het leven te gaan.
Bertolucci's meesterwerk duurt lang met zijn 3 h 40 min maar de scènes zijn zo imposant op vlak van decors en opgevoerde taferelen, dat er geen seconde verveling in zit. Ik zeg er ook wel bij dat dergelijke historische onderwerpen me heel erg boeien dus beschouw ik me natuurlijk ook als doelpubliek. Bertolucci mocht ook filmen in de Verboden Stad, wat de authenticiteit nog versterkt. Met Vittorio Storaro (o.a. Apocalypse Now, Last Tango in Paris) had hij één van de beste cinematografen ooit aan zijn zijde en dat zie je aan de vloeiend gefilmde beelden. Meesterlijk camerawerk! Peter O Toole was de enige die me wat tegenviel als de Britse voogd van de keizer, en kwam als de arrogante kolonialist over die de hofetiquette aan zijn laars lapt. Van Pu Yi krijg je eigenlijk een erg propere karakterschets voorgeschoteld; stemt niet echt overeen met hoe hij werkelijk was. Ik las dat hij zijn onderdanen binnen de Verboden Stad toch vreselijk durfde te vernederen.
De Director's Cut vind ik de beste versie persoonlijk en Last Emperor is een niet te missen film.
Les Bidasses en Folie (1971) 1,5
Alternatieve titel: The Five Crazy Boys, 25 februari, 20:00 uur
De Charlots waren begin jaren 70 enorm populair en het is de tijdsgeest van de hippie en mei 68 beweging die hier weergalmt. De drang naar vrijheid en zich afzetten tegen symbolen van autoriteit zoals politie en leger. Niet mijn soort humor; de grappen zijn bijzonder flauw en niet meer van deze tijd. Ik weet nog zo niet wat het meest in het belachelijke getrokken wordt : het leger of de hippies. Zidi maakte later komedies met De Funès en Pierre Richard, en die waren oneindig veel beter.
U Turn (1997) 3,5
24 februari, 09:49 uur
Als je het geluk van Bobby Cooper hebt, dan blijf je best thuis... Veel beter dan ik me herinnerde. Bobby, die vlucht voor zijn loan shark, moet door autopech stoppen in het snikhete en stoffige dorp Superior. Daarna lijkt het allemaal een flauwe grap. Hij draait cirkeltjes rond en raakt maar niet weg uit die plaats vol getikte personages waarvan sommigen zelfs regelrecht gevaarlijk zijn. Intussen raakt zijn geld op en wordt hij tot wanhoop gedreven. Penn schittert wel als de pechvogel van dienst maar ook Nolte en Boothe vallen op als brute rednecks. De grappiger rolletjes zijn voor Joaquin Phoenix en Thornton. Wat J-Lo betreft... matige actrice die hier nog in haar beginjaren zat en nog niet eens een zangcarrière had. Ik werd ook niet geil van haar. Een film die je meer van Tarantino zou verwachten maar Stone weet het heel stylish te maken met een ruwe postkaartstijl. Kon ik wel waarderen. Wel misbruikt hij soms dat gestileerde. Eigenlijk is dit qua plot bijna hetzelfde als Red Rock West (1993) , die ik persoonlijk beter vond door allerlei wendingen (5* zelfs) maar anderzijds ook minder ruw was als U Turn.
Darc (2018) 2,5
21 februari, 20:54 uur
Brute actiefilm waarin een spierbundel het opneemt tegen de yakuza om zijn vermoorde moeder te wreken en een gevangen meisje te bevrijden. Dertien, of moet ik zeggen, veertienduizend in een dozijn... Een banale held, slechte dialogen, slordige editing in de actiescènes... Naar het einde toe nog wel een verrassende wending met de buurvrouw maar het is vooral een actiefilm van het simpelste soort. Verstand op nul, blik op oneindig.
Captain Phillips (2013) 3,5
19 februari, 21:06 uur
Een stuk beter dan het Kapringen (2*), dat verveelde met zijn eindeloze ondehandelingen. De Maersk Alabama kaping was een sterk gemediatiseerd gebeuren maar ik kon me de details niet herinneren. Zo kwam het nog als een verrassing over dat Capt. Phillips in een reddingsboot als gijzelaar meegenomen werd. Ook de hopeloosheid van de Somali's, die in een verscheurd en anarchistisch land leven, schemert goed door. De vertrouwensband tussen Muse en Phillips, waarbij de Somali altijd naar Phillips advies en grillen lijkt te luisteren, stoorde de film. Even vreesde ik dat ze écht buddies zouden worden. Gelukkig was er nog die brute Somaliër om de spanning wat op te drijven. Technisch heel sterk camerawerk in die nauwe ruimte in de reddingsboot. Lijkt echt een hachelijke onderneming om te filmen. Een goede film door zijn realistisch gebrachte situatie, al zie ik er zelf niet echt een top 250 film in.
Color out of Space (2019) 3,5
19 februari, 16:16 uur
It's just a color.. and it burns! It burns!
(reactie op ander bericht)
Dat vat het ook voor mij wat samen.
Eén van Lovecrafts bekendste werken krijgt een vrij indrukwekkende verfilming met surrealistische visuals. Na het neerstorten van een meteoriet in hun tuin wordt alles rondom de familie Gardner aangetast door een buitenaardse energievorm die als een vernietigende kanker alle levende organismen aantast maar ook een effect op ruimte en tijd lijkt te hebben. Redelijk scary gebracht en met enkele gruwelijke scènes ... Vooral omdat de verandering van alles rond de Gardeners druppelsgewijs gebeurt... en dan dat schelle geluid dat voortdurend luidt rondom hen. Als SF thriller ligt deze nog het dichtst bij Carpenter's The Thing, met een entiteit die hier gewoon niet thuis hoort en daarom alles aantast. Cage zet alweer zijn kolerisch typetje neer. Veel meer dan de randdebiel uithangen lijkt hij niet meer te kunnen de laatste jaren. Cage is het grote minpunt van de film. Zelfs die dochter speelt beter dan hem. Voorlopig 3* en nog even laten bezinken.
Summer of '42 (1971) 3,5
Alternatieve titel: Mag Ik met U naar Bed, Mevrouw?, 17 februari, 20:14 uur
De jeugd van vandaag zou hard lachen met deze film... De tijden zijn veranderd. Mulligans film, gebaseerd op een autobiografisch werk, is meer een coming-of-age dan een kleffe liefdesfilm en komt de film ten goede. Het seksuele ontwaken van enkele vrienden wordt met humor en romantiek gebracht. Hermie's eerste seksuele ervaring met Dorothy wordt als het achterlaten van zijn jeugd gepresenteerd, en daar kan ik me in vinden. De rups wordt vlinder. Die vrienden (Oscy en Benji) waren wel wat irritant maar gelukkig zagen we ze steeds minder. Mooi dromerig camerawerk en de overbekende muziek van Michel Legrand werken dit mooi af. Beste scène vond ik die in de drugstore wanneer Hermie condooms wil kopen. maar ook de stilte in de laatste scène met Dorothy was erg beklijvend. Ook weer zo'n vergeten classic, wat gedateerd maar essentieel.
The Deep House (2021) 3,0
16 februari, 22:25 uur
Zoals vaak met Bustillo & Maury, is het erg sfeervol in beeld gezet en zeker de sterke eerste helft scheppen ze een enerverende ambiance, versterkt door allerlei creepy sound gebruik. Het feit dat alles zich onder water afspeelt zou een extra meerwaarde moeten zijn in dit uitgemolken haunted house genre, maar dat loont maar half. De race tegen de klok om aan het oppervlak terug te raken is een kans die ze laten liggen om de spanning te verhogen. Van het standaard spookverhaal moet het niet komen : al vaak beter gezien en kwam niet scary over. Die post credits scène was ook totaal niet origineel. Slechts half geslaagd als horror, maar de verkenning van het huis was zo mooi gefilmd dat ik ook even de adem inhield.
The King of Comedy (1982) 4,5
15 februari, 08:38 uur
Voor fans van De Niro. Wat een geweldige rol van hem. Zelden zo'n lastige gast als Rupert Pupkin gezien, een onbeduidende narcist op zoek naar erkenning, en die gedreven is om deel uit te maken van de show van een erg populaire TV presentator, Jerry Langford, gespeeld door de komiek Jerry Lewis. De film is op zich grappig van toon, maar hetgeen de film vertelt is eigenlijk beangstigend. It's no laughing matter. De idolatrie van celebrities wordt in de zeik gezet maar het is dat element van hersenspoeling, van volgzaamheid, die de oplettende kijker wat ongemakkelijk moet doen schuiven. Pas op het einde, wanneer zijn moment van glorie zich voltrekt, begrijpen we beter Pupkins antecedenten en wordt er eigenlijk hard gelachen met wat een dieptriest levensverhaal is.. Goed einde ook. Eén van Scorseses beste films.
Lucky (2017) 2,0
14 februari, 20:33 uur
Een stokoude cowboy begint stilaan te beseffen dat het einde van zijn leven nabij is. De vergelijking met The Straight Story is snel gemaakt, maar de film mist zowat alles wat The Straight Story goed maakte. Lucky is een lege doos met flink wat vermoeiende dialoog over een weggelopen schildpad, oorlogsherinneringen en kruiswoordraadsels. Of het doet iets me je, of helemaal niets. Anderhalf uur naar het gras in mijn tuin staren was in mijn geval boeiender geweest.
The Old Oak (2023) 3,0
13 februari, 07:25 uur
Met rozenwater overgoten. Van Loach verwachtte ik het genuanceerder dan deze feelgood vertoning van migratie. Dit is zoals het zou moeten zijn maar ligt ver van de realiteit. Ik zou bijna denken dat Loach en Laverty het priesterschap omarmd hebben met zo'n belerend beeld. Integratie gaat in twee richtingen. Het is een verhaal dat zij zich moeten aanpassen aan ons, maar het is ook wel waar dat wij weinig empathie vertonen en weinig doen om hen op een degelijke manier te verwelkomen en te helpen om er te raken. De eerste T.J Ballantyne moet ik nog tegenkomen.Voor mij was het onderwerp te sentimenteel en utopisch gebracht om het een memorabele afsluiter van Loachs loopbaan te noemen; was wel prima geacteerd vooral door Dave Turner.
Marley (2012) 4,0
12 februari, 08:36 uur
Vrij unieke hommage aan één van de grootste muzikale influencers uit de 20ste eeuw. Geeft ook sterke inzichten in zijn persoonlijkheid. Het begint al vroeg, met een blanke vader waardoor hij zich als halfbloed meer dan anderen, moest opboksen om iemand te worden. Zijn geloof als aanhanger van de rastafari sekte maakten van hem een bescheiden man die zijn leven, en alleen maar zijn leven als het kostbaarste goed zag. Zijn huwelijk met Rita voorkwam niet dat hij talloze avontuurtjes had en vele buitenechtelijke kinderen. Hij was in de jaren '70 ook speelbal in de politieke oorlog tussen de twee belangrijkste facties en leefde daarna nog even in Londen. En dan de muziek natuurlijk. Dat zo'n klein eiland de wereld kon veroveren met de reggae sound is tot op heden nog altijd een mijlpaal in de muziekcultuur. Er wordt verteld hoe toevallig de sound is ontstaan en hoe persoonlijk beladen de teksten waren. Hij mocht dan wel met de Wailers optreden, het succes en de visie van zijn muziek waren voornamelijk zijn verdienste. Als documentaire compleet, al vraag ik me na al die jaren nog steeds af hoe hij echt keek naar de white man, die grotere fans waren dan de Afrikaanse diaspora die hij wilde bereiken met zijn teksten over het afwerpen van het juk van de onderdrukker. Een mens die in 36 jaar tien maal zo intens heeft geleefd als een normaal mens
The Child in Time (2017) 2,5
11 februari, 09:44 uur
Een boekverfilming over een man die zijn leven aan diggelen ziet gaan na de kidnapping van zijn vierjarig dochtertje. Dat laatste is eigenlijk bijzaak; en vooral een trigger voor latere gebeurtenissen in de film. Het heeft geen zin om je aan "het ontvoeringsverhaal" zelf vast te klampen. De vroegere uitgever die plots in de wildernis gaat leven op zoek naar zijn kind-ik leek wat onfunctioneel in dit geheel, maar blijkt op het einde toch een heel bepalend puzzelstuk te zijn in het geheel. Ook het tijdsmotief uit de titel heeft een eigen diepliggender betekenis. Traag en redelijk zwaar drama dat uiteindelijk door het complexe narratief onbevredigend aanvoelde. Toonde enkele gelijkenissen met Keane, dat ik onlangs zag, een eveneens Britse film die ik een stuk beter vond. Gedurfd om dit boek te verfilmen want is wellicht één van die gevallen waarin het boek altijd beter zal zijn dan eender welke verfilming.
Jongens (2014) 3,5
Alternatieve titel: Boys, 10 februari, 22:26 uur
Op maat voor de jeugd; het mist wat diepte en Kamp gaat alle complexiteit uit de weg door sociale outing uit zijn verhaal te bannen, maar het is daarom niet minder een eerlijke film, waarin de personages meegaan in de flow van hun gevoelens. De toestanden met de broer hebben weinig meerwaarde. Er zitten ook enkele mooi gefilmde scènes tussen, die de fëerie van het moment moeten versterken. De witte meeuwen in contrast tot de nachtelijke hemel, of de zwempartij waarin beide jongens hun eerste moment van intimiteit samen beleven... Een goede film vol positief sentiment.
Once Bitten (1985) 2,5
9 februari, 21:40 uur
Sixties topmodel Lauren Hutton in een eighties comedy. Ze is best sexy cougar hier, maar naar mijn smaak iets te mager. Ze lijkt wel ondervoed. Voor een uitgehongerde vampier mag dat eigenlijk wel. Wat flauwe en seksueel getinte en parodische vampierenhumor met een vroege rol van Jim Carrey die zijn eerste bekkentrekkerijen op het publiek afvuurt. Hij is gehaast om zich te laten ontmaagden maar zijn vriendinnetje wil wachten op het "juiste moment". Met zijn broek vol goesting laat hij zich makkelijk verleiden door een eeuwenoude vampierdame die echter in roodkleurige lichaamssappen geïnteresseerd is
Deze film vooral voor Carrey bekeken. Zelfs op TV zouden ze deze film niet meer durven spelen, maar toch zaten er enkele geslaagde moppen in. Toen Carrey's nerd vrienden meiden gaan versieren in een wasserij was er een goede condoomgrap. Het flauwste van de film zat helemaal op het einde. Geen totale flop maar ook zeker geen aanrader.
Krampus (2015) 1,5
8 februari, 22:41 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,0 sterren
Curve (2016) 3,0
7 februari, 20:36 uur
Conceptueel. Nu nog een verhaal ervoor en erna verzinnen om deze scène een plaats te geven... Heeft zeker potentieel in een SF of horrorfilm. Als op zichzelf staande scène zit hier wel wat in vind ik. Dit zwart gat waaruit enge geluiden klinken. Brr.
Tunnelen (2016) 4,0
Alternatieve titel: The Tunnel, 7 februari, 20:25 uur
Effectieve short die zich in een overbevolkte wereld afspeelt. Zou Ovredal broeden op een dystopische sci-fi? Ik hoop het. Visueel redelijk verbluffend, en waar het over gaat is meer dan duidelijk. Hoe een kleine gebeurtenis levensbepalend kan zijn... Dit moet toch materiaal zijn voor een langspeelfilm.
Scary Stories to Tell in the Dark (2019) 3,0
Alternatieve titel: Scary Stories, 7 februari, 18:01 uur
Vrij goed. Aan de titel verwachtte ik een omnibusfilm maar het is een one shot. Origineel is het allemaal niet. Met Ovredal komt het gelukkig wel goed. De man is erg bekwaam in het visualiseren van sterke scènes waardoor zelfs herkauwde horrorfilm motieven als deze toch nog goed werken. Vooral de scènes met de "red room" en de Jangly Man zijn bijzonder intens. Met die vogelverschrikker mocht het wat meer zijn maar ook die scène scoort uiteindelijk wel. That's the way I like it! Hij mag gerust nog van die films maken. Het was eigenlijk ook allemaal op maat van een iets jonger publiek gemaakt met de groep jongeren die het mysterie proberen op te lossen. Dus eerder sfeervol en mysterieus dan bruut en bloederig, maar ontgoochelt geenszins.
Good Boys (2019) 2,5
5 februari, 18:04 uur
De lompe en zelfs regelrecht onsmakelijke humor is prominent aanwezig. Met Seth Rogen in de credits weet je hoe laat het is. Een coming of age zou ik het ook niet willen noemen, daarom is alles te onrealistisch mbt de leefwereld van een 12-jarige. Het is een projectie van een paar dirty minds op kinderen. Enkele leuke scènes zoals die waar de vrienden een highway oversteken, en aangebrande dialogen en woordspelingen maken dat het allemaal nog geen ramp is. En Max die zijn vriendinnetje aarskralen geeft in de plaats van een halsketting... Ik hoor wellicht bij degenen die het allemaal wat flauw vinden.
Keane (2004) 3,5
3 februari, 14:11 uur
Portret van een labiele man die ten einde raad is na de ontvoering van zijn dochtertje. Het origineel lang geleden gezien dus even de alternate cut bekeken, in feite de visie van Soderbergh op de film. De scènes zijn in een andere orde en dus volgens een ander chronologisch verloop herschikt dan in het origineel. Enkele scènes werden weggeknipt al kan ik me niet voor de geest halen dewelke, en of ze doorslaggevend waren voor de beleving van de film. Het resultaat is een ferm ingekorte maar niet noodzakelijk een mindere film. Vond het zeker geen slechte indruk maken; De prestatie van Lewis blijft magnetisch en het camerawerk zit daar voor veel tussen, en dat blijft onveranderd. Een mooi staaltje teamwork van het duo Kerrigan-Lewis.
Scarlet Street (1945) 3,0
Alternatieve titel: De Straat der Verleiding, 2 februari, 20:31 uur
Deze film heeft een sterk einde. Een nare en redelijk deerniswekkende film vond ik, waarin psychologische ellende en hunkering naar liefde uitgebuit worden door een koppel oplichters. Cross zit in een ongelukkig huwelijk en denkt nu echt de vrouw van zijn leven gevonden te hebben wanneer hij Kitty te hulp schiet nadat ze overvallen werd. Robinson speelt echt sterk, een brave maar ook zielige en goedgelovige man met artistieke ambities, die tot extremen overgaat. Er is geen hoop voor wie mentaal zwak staat in de maatschappij en Cross wekt meer dan eens medelijden op. Geen meesterwerk wat mij betreft, en sleept soms wat aan. Niet meer dan leuk om eens gezien te hebben.