Tears of the Sun (2003)

“I broke my own rule. I started to give a fuck... And I brought you guys along with me.”

Tears of the Sun heb ik altijd wel een sterke en indrukwekkende oorlogsfilm gevonden. De kijker wordt niet gespaard, en de gruwelijkheden worden expliciet getoond. In het begin is het een spannende ontsnappingsfilm, met Willis en zijn team die Monica Bellucci moeten bevrijden uit een oorlogsgebied in Nigeria. Er is nog weinig actie, maar de ijzingwekkende spanning vergoedt veel. Wanneer de actie uiteindelijk losbarst, gaat het ook helemaal los. De gruwelijkheden en genocide in oorlogsgebieden in Afrika zijn bekend, maar het blijft indrukwekkend en verschrikkelijk om naar te kijken.

Het eerste uur kabbelt de film een beetje door

Met geen echte spannende momenten.

Laatste half uur maakt veel goed

Rauwe film met eveneens een hele rauwe

Bruce Willes.

Geen straf om te kijken..

Oppervlakkige oorlogsfilm, met veel vals sentiment en ongeloofewaardige wendingen. Niets voor mij. Wat pech is want rond deze tijd maakte onze Bruce nog wel goede films.

Redelijke oppervlakkig film die vooral draait op stoere mannen met een klein hartje, het nodige sentiment en ongeloofwaardige plotwendingen. In het begin heeft het nog wel iets met het nodige detail voor gruwel en wreedheden maar ik begin me na de helft vooral bijzonder te irriteren aan de 'domheid' van de SEAL's geleid door Willis, maar vooral ook aan het door de mand vallen wat tactieken en vuurbeheersing betreft. Dat is puur regie en script uiteraard maar in die zin bijzonder matig. Vooral die schietscene op het einde waarbij ze eerst optrekken, dan weer terugtrekken, hun eigen vuurlijn inlopen en staan te 'sproeien' alsof ze de tuin water geven. Gewoon matig, en voor mij een irritatie.

Anyway, voor de gemiddelde een spannende en aardige film wellicht, maar mij niet weggelegd.

Aardige actie anex oorlogsfilm die zich afspeeld in het door burgeroorlog geteisterde nigeria .

Willis doet het aardig en het verhaal is boeiend genoeg .

Geen topfilm maar zeker het kijken wel waard .

Wat een flauwekul. Met als dieptepunt wel die vrouw die zonodig met een matje op d'r harses de halve rimboe door moest.
Prachtverzameling vluchtelingen ook; hadden ze mensen tekort van eenzelfde land of stam, of dachten ze dat bioscoopgangers alle negers toch wel op elkaar vinden lijken?
En dan tot slot die oorlogsverklaring van de VS in de vorm van een bombardement op een bult bijzonder slecht getrainde rebellen, waarbij dat laatste wellicht het meest realistische aan de hele film was.

Ik vind Bruce erg tof in deze film en ik heb genoten van deze film. Sommige gruwelijke misdaden waren mij onbekend en erg heftig om naar te kijken. Dat geeft voor mij een meerwaarde want in realiteit is dat ook gebeurd.

Het is geen standaard verhaaltje omdat de regisseur er geen standaard verhaaltje van wou maken als in the hero kiss the girl at the end, maar is mijn aanname.

The cruelty wordt mooi neergezet met een fijne cast en met een heel lichte vorm van romantiek er door heen,

Ik hou daar wel van.

Niet extreem hoogstaand maar wel een 3,5 van mij.

Goede genade, wat een draak is dit. Fuqua heeft al bewezen goede actiefilms te kunnen maken, maar dit is weer een van zijn misperen. Een B-film in alles. Vals sentiment en ongemakkelijk melodrama worden zelden in zulke grote hoeveelheden op je afgevuurd. Jankerige muziek, consequent op de verkeerde momenten ingezet. Steeds die shots van arme vluchtelingen, vrouwen en kinderen met betraande gezichten. Uiteindelijk maar wat dankbaar dat die dappere Amerikanen hen willen helpen.

En dan heb ik het horrortoerisme nog niet eens genoemd. Je kan natuurlijk wat van al die slachtpartijen en verkrachtingen tonen om de toon te zetten of een punt te maken, maar als je er zo bij blijft hangen als in deze film dan is er wat anders aan de hand. Dan wordt het gewoon voor effectbejag gebruikt. Dit is geen film met een inhoudelijke boodschap, maar vooral een oerdomme actiefilm die voor een verrassend groot deel van de film sleept omdat het vergeefs een bepaalde sfeer probeert neer te zetten. Bruce Willis speelt zijn rol grotendeels ongeïnteresseerd zoals alleen hij dat kan. 1.0*.

Yup (zie hierboven), "draak gehalte" was al op te maken uit de pretentieus klinkende titel van de film. Huuu.

Nope. Mispeer van toch wel een goede regisseur.

Al vaker gezien deze, maar na vandaag ben ik er officieel van overtuigd dat dit niet veel soeps is.

Monica Bellucci weerspiegelt deze film perfect mijns inziens; ziet er erg mooi uit, maar is eigenlijk troep.

De 2 punten geef ik ook voornamelijk voor beeld en geluid. Ook het uitgangspunt van het volgen van orders of je morele kompas is sterk.

Toch pakt het allemaal niet goed uit en wordt het steeds minder en minder naarmate de film vordert, met het einde als overduidelijk dieptepunt.

Zwakke en rare actiescènes worden afgewisseld met wat ongemakkelijke drama.

Niet voor mij weggelegd deze aparte film. 2*

Afknapper.

Ben altijd wel te porren voor dit soort films, en met een regisseur als Fuqua moet je ook wel een stevige houvast hebben. Alhoewel het geen geweldige regisseur is, weet hij wel wat vermaak is en doet vooral waar hij goed in is. Actie met een sparkje drama tussendoor.

Dit is echter wel een teleurstelling op dat gebied en tot nu toe 1 van de mindere Fuqua films die ik heb gezien. Niet de slechtste, Olympus Has Fallen was dan wel wat minder. Maar alsnog is het niet best wat Fuqua laat zien en dit laat dan ook zien dat drama wellicht niet de sterkste kant is van Fuqua.

Want het drama ligt er soms echt bizar dik bovenop. Sterk aangezette en overdreven sentimentele muziek die soms door de scenes heen wordt geknald en behoorlijk het doel mist. Het voelt allemaal nogal geforceerd aan en de vele zoom-ins op de treurige gezichten van het volk helpt daar ook niet aan mee.

Willis speelt waarschijnlijk 1 van zijn betere kaalkoprollen hier, maar deze film was langzaam een teken dat hij aan het afzwakken was. Zijn emotie lijkt met zijn haar te zijn verdwenen. Bellucci slaat al helemaal een stompzinnig karakter. Typisch jankkaraktertje wat er maar even doorheen moet lopen maar niet veel weet toe te voegen.

De looks van de film zijn wel geslaagd. Rauw sfeertje, knappe cinematografie. Beelden door het bos heen zien er goed uit en de sets zijn ook solide. Maar vooral de spanningsopbouw naar enkele scenes toe is wel geslaagd en de spanning komt dan plots even goed naar voren. Dan kan je van knappe regie spreken.

Tweede deel kent echter meer actie en dat staat daar dan ook centraal. De drama moet ertussendoor nog steeds even flink doorheen getoeterd worden. De actie zelf ziet er wel redelijk uit, maar het camerawerk wil niet echt mee werken waardoor een echt intens gevoel helaas uitblijft.

Ook jammer dat de villain een beetje typerend is. Ze proberen hem er zo gemeen en inhumaan mogelijk eruit te laten zien maar het is vooral een figuurtje dat niet perse nodig was. De soldaten die ook weer zo heldhaftig zijn want oh wat is Amerika dapper, hadden ook een toontje lager mogen zingen.

Nogal een overdreven film soms over een boeiend onderwerp. Maar echt heel gruwelijk is de film niet en de spanning van de situatie is helaas ook niet constant voelbaar. Wel enkele spannende scenes tussendoor, maar de hele film kent helaas geen dreiging of paranoia. Een misser dit van Fuqua.

Tear-jerking of the sun,

Nee dit is niet mijn cup of tea. Fuqua heeft een paar prima prenten op de wereld gebracht maar ook niemendalletjes. Dit is één van die laatste order, goedkoop sentiment. Een traag begin met een wel heel vreemde wending die gewoon nergens op slaat. Maar goed..

Het verhaal is gewoon niet boeiend genoeg, ook niet origineel. Amerikanen die hulp bieden in verschillend contreien op onze aardbol. Ja die Amerikanen zijn echte helden. Helaas hebben ze meer rotzooi op de wereld geschopt dan goed gedaan.

Maar heeft de film dan echt niets in zich?, nee das niet geheel waar. Beeld en geluidstechnisch staat de prent zijn mannetje. Fuqua laat wederom zien dat hij een kundig regisseur is. De soundtrack is aardig, het script niet erg sterk. Het voelt aan als goedkoop willen scoren voor en door de regisseur, de diepe ellende van derde wereld landen misbruiken. Maar wellicht is het een aanklacht van de man zijn kant, wie weet. Maar dan had hij het toch over een andere boeg moeten gooien in mijn optiek.

Het acteerwerk is goed, helaas merk je dat ze niet echt in hun noppies zijn met het script. Menigmaal komt het te geforceerd over. Voor de gevoelige typen zal dit zeker wel emoties oproepen, voor mij was het net teveel drama op een goedkope manier. De harde wereld die echt in die gebieden heerst had heel anders aan het licht gebracht moeten worden ipv een blockbuster ervan te willen maken. Jammer, echt jammer, daarom een halve ster eraf.

2,5**

Tears of The Sun gaat over Commander Waters(Bruce Willis) en zijn speciale eenheid. Die gedropt worden in de jungle van Nigeria waar net een heftige stammenstrijd is losgebarsten. Ze hebben de opdracht om dr Lena McKendricks te halen die werkzaam is in een kliniek die vluchtelingen helpt. McKendricks weigert echter mee te gaan zonder de vluchtelingen. Omdat er geen tijd is voor discussie gaat Waters akkoord. De zwakkere en kwetsbaren gaan met de helicopters terwijl Waters en zijn mannen de rest te voet leiden.

De film is in wezen een prima dertien-in-een-dozijn actiefilm met een iets betere cast dan gemiddeld. Willis kan dit soort rollen op routine spelen. Zelfde geldt voor Cole Hauser, Eamonn Walker, Johnny Messner en Nick Chinlund. Tom Skerritt speelt weer eens de sympathieke overste. Monica Bellucci speelt echter een personage waar je maar weinig sympathie voor op kan brengen, hoe nobel haar streven ook is. De schurken zijn louter meedogenloos en bloeddorstig. Ze worden door Malick Bowens en Peter Mensah aangevoerd.

Tears of The Sun is een prima actiefilm die ten ondergaat aan zijn eigen pretenties om meer te willen zijn.

Gewoon een prima film. Willis is stoer en cool en qua actie zit het ook wel goed.

Puik gefilmde actie/oorlogsfilm van Fuqua die tot het laatste halfuur ook realistisch overkomt. Bruce speelt de hoofdrol als starre leidend luitenant bij een reddingsbrigade in de Afrikaanse jungle. Zijn mannen moeten in Nigeria een dokter (Belucci) uit een vluchtelingenkamp redden. Zij is echter niet van plan de mensen uit het kamp in de steek te laten.

De actie is mooi in beeld gebracht en de schietpartijen klinken realistisch. Net als gebruikers hieronder deed het me aan de Vietnamoorlog denken. Er is opvallend veel aandacht voor de gruwelijkheden van de rebellen. Ook de manschappen van Bruce krijgen het te verduren. Het einde is bombastisch, minder realistisch maar spectaculair. Het sentimentele gedoe kon mij niet erg raken, al ben ik daar doorgaans wel voor te porren. Het stuk waarin Bruce halfdood zijn baas uitgebreid inlicht over de missie en deze hem onderbreekt is hilarisch..

Tears of the Sun is een oorlogsfilm die rust op ondoorgrondelijk sentiment en daarbij een acteur die zelden heeft bewezen dit waar te kunnen maken. Toch is de uitwerking in beeld en geluid best fraai. Met een korreltje zout dus prima te behappen.

Black Hawk Down

Black Hawk Down is een goede keuze!

Deze ook : Blood Diamond

Hotel Rwanda