Black Hawk Down (2001)

Zeldzaam intense oorlogsfilm waarbij er zóveel kogels rondvliegen (en waarbij we zó vaak zien hoe Somalische geweren op voor hun leven rennende Amerikaanse soldaten gericht zijn) dat het er bij mij bijna niet in kan dat er slechts 19 Amerikanen zijn gesneuveld. Scott regisseert het allemaal zo vaardig dat ik hem bijna kan vergeven dat de voornaamste rol is vergeven aan Josh Hartnett (die het, eerlijk is eerlijk, eigenlijk prima doet, net zoals de rest van de cast). Zeer indrukwekkend, maar tegelijkertijd is deze tweede keer tevens vermoedelijk de laatste keer dat ik deze film ga bekijken, want 2½ uur onafgebroken uitzichtloosheid is wel wat èrg veel.

Een van de betere oorlogsfilms die ik heb gezien. Een enorm spannend en mooi verhaal die is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Goed acteer werk en het verhaal laat een mooie band zien van soldaten die door een inschattingsfout keihard moeten samen werken om te overleven . Een film vol spanning met goed acteer werk en een geloofwaardige sfeer .

Je ziet een verwoeste stad, pakweg 1500 doden, een half lichaam...alom ellende en je vindt het geen meeslepende film ....lol.

Antwoord ; geweld in overdaad went. Eerlijk gezegd had ik het na 40 minuten wel gezien. Geschiet, en vooral geschreeuw.

Sorry, het kon mij niet boeien. Weet je hoe ze tegenwoordig twee vijandelijke lieutenants oppakken?? Met een drone en raket...het enige wat overblijft is een sinkhole Ipv een half leger er op af te sturen met onnodige doden en materieel verlies..

Een tal van doden, staat niet inherent aan meeslepend..

Zoals ik ook aangaf, trok de score mij uit de film.

Sterk gemaakte oorlogsfilm over de mislukte slag om Mogadishu die op 3 oktober 1993 was, en dat word ook goed verteld met een enorme cast. De actie in deze film is 1 van de best die ik ooit heb gezien, de kogels vliegen alle kanten op en met je Bose systeem knalt het nog meer. Deze film is een dikke aanrader van wie van dit soort films houd.

Black Hawk Down is een film gebaseerd op feiten waarbij je als kijker enorm in het verhaal wordt gezogen. Het is tot in detail ontzettend mooi weergegeven. Er is duidelijk energie in gestoken dat is in alles duidelijk. Hele mooie film dit.

Voor de herziening omdat ik de film op blu-ray was tegen gekomen. Helaas was het geen hele goede uitgave maar ja, wat doe je er aan. Hopelijk zijn The Revenant, Nordwand en 13 hours op dat vlak van betere kwaliteit die ik de afgelopen week ook allemaal verving.

En met deze kijkbeurt, onderandere door het lezen van Roger Thronhill's reactie, had ik toch wel de intentie de film eens nader onder de loep te nemen. In een comment van een jaar of vijf terug gaf ik de film weliswaar een voldoende maar benoemde de film ook als gemakkelijk en oppervlakkig. Ik beweerde diepgang te missen, feeling met de personages, of misschien een scherp randje. Maar was dat wel zo, of was het een gebrek aan vermogen om op dat moment in de flow van de film mee te gaan? BHD was een film die me vroeger heel wat meer kon bekoren...was de geest dan uit de fles?

Eerste noemenswaardige noot is toch wel het werkelijk uitstekende en uitvoerige boek van Mark Bowden die ik al langer dan ik heugen kan in de kast staan heb. En ja, het boek wordt toch wel erg goed gevolgd. Waar verder eigenlijk te beginnen bij dit trieste verhaal medio 1993 met warlords, hongersnood en militaire ingrijpen van zowel de VN als Amerika waar vooral de laatste erg ongewenst en onbegrepen is, maar dat ook deels aan zichzelf te danken heeft en van Vietnam weinig geleerd heeft. En zo begint het verhaal met de ogenschijnlijk gemakkelijke Operatie Gothic Sepent. Was er sprake van onderschatting...? Wellicht. Maar dat een Rocket Proppeled Grenade een helicopter neer zou kunnen halen was toch iets niet voor de hand lag. Het was reeds in eerder gebeurt maar had slechts schade opgeleverd, men waande zich soort van onkwetsbaar. Maar het kan kennelijk, een rpg vliegt in een afwijking of rechte baan en kan bij toeval tegen een helicopter afvliegen, maar heeft geen zoekfunctie of infrarood, of andere fancy stuff dus een bewegende object is uitermate lastig te raken. Het is puur toeval...maar wel toeval dat twee keer toesloeg en voor een catastrofe zorgde.

Diepgang heeft de film uiteraard nog steeds niet echt, nadien weten we nog steeds niet veel van deze mannen. Wel opvallend is meteen de broederschap. Intens is de opening bij de voedseldistributie, adembenemend de scènes van de luchtvloot die onderweg is boven de de kustlijn met een soort stilte voor de storm die rond de geconcentreerde en gespannen mannen hangt. Eenmaal op locatie, Marokko by the way, wordt de zaak van kwaad tot erger met uiteraard de neergehaalde helikopters. Uitstekend weet Scott in de meeste scènes een bepaalde intensiteit op te roepen. Dit geld voor bepaalde vuurgevechten maar vooral voor de neerstortende heli's met hun 'black hawk down' call. De getoonde geweldsuitbarsting is bij tijd en wijlen om sprakeloos van te worden hier en daar met een sprankje humor en verschillende heroïsche momenten. En dan komen we wat mij betreft toch uit bij de twee grootste helden van het conflict, master sergeant Gary Gordon en sergeant first class Randy Shughart, de mannen die verzochten op de grond gezet te worden in een poging de crew van de tweede Black Hawk, Durant's toestel, te beschermen tegen de aanstormende massa. Een taak waarvan beide mannen wisten dat het kansloos was, en toch wilden ze het proberen, kregen toestemming, sneuvelden en werden nooit terug gevonden. Familie moest proberen de beide mannen te identificeren van foto's waar de plaatselijke bevolking met lijken van Amerikaanse soldaten rond troonde. En poeh....wat kan me dat bezig houden, die bereidwilligheid van Shughart en Gordon om door het vuur te gaan, om te proberen het onmogelijke te bewerkstelligen voor een kameraad in nood, je broeder. Die keuze die je dan maakt, wat gaat er dan door je heen. Dat kan mij zo fascineren en bezighouden, en het vangt eigenlijk de gehele film in een soort microkosmos van soldaten, broers, eensgezindheid en een samen uit is samen thuis mentaliteit waar het geheel om lijkt te draaien en het gevoel dat Scott over wil brengen

De cast is uitstekend te noemen met veel bekenden in kleine rolletjes en jonge acteurs aan het begin van hun loopbaan, en zelfs Hartnett in een degelijke rol. Ze doen het allemaal meer dan uitstekend met opvallendste figuur Eric Bana als hondsbrutale maar oh zo sterke Delta als hoogtepunt qua karakters. De soundtrack heeft ook geweldige momenten, zeg maar gerust dat deze net zo intens is en de algehele styling met filters en kleuren is ook treffend. Black Hawk Down treft mij nu deze kijkbeurt absoluut weer als de keiharde en schokkende roes die het eerder ook al was en door sommigen als oorlogsreclame werd gezien. Nou, ik weet niet hoe eens mens dat in dit wil zien maar goed, en dat bewijst generaal Garrison zelf met de bloedplas die probeert weg te vegen in het hospitaal. Een moment dat ongetwijfeld synoniem moet staan voor de gehele operatie en de schok die dit resultaat te weg bracht, iets dat niet meer goed te praten of uit te wissen viel. Desondanks is het een wonder dat er niet meer Amerikanen gesneuveld zijn. En zo stijgt mijn cijfer toch plots weer net zo explosief als dat de film dat is.

Voor de derde keer gekeken op bluray.

Blijft gave film, 4 * waard.