Meningen
Hier kun je zien welke berichten V als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
2012 (2009)
Volstrekt debiele bagger, met een ridicuul verhaal, loze, oninteressante actiescenes, hemeltergend vals sentiment, bordkartonnen karakters, idiote personages die geforceerd voor een komische noot moeten zorgen, hersenloze oneliners, Oliver Platt als wetenschapper, een belachelijk lange speelduur, need I say more?!
Door bovenstaande is de film geen seconde vermakelijk. Echt alleen de special effects zijn van hoogstaande kwaliteit. Maar dat maakt imo toch echt geen film! Het applaus van mijn mede-bioscoopgangers kon ik dan ook echt niet bevatten en werd dan ook beantwoord met een welgemeend 'BOEEEEEEEEEEEEEE'.
Een welverdiende 0,5* voor 2,5 uur pure ergernis.
Alamo, The (2004)
Wat een ongelooflijke rukfilm. Van een dergelijke cast en een sterk uitgangspunt verwachtte ik toch een boeiende, enerverende film met veel actie (met name omdat de genreaanduiding op de dvd actie is, maar bovenstaande volstaat toch een stuk beter).
Alamo is traag, zit boordevol cliches, bevat matig acteerwerk en de beloofde actie is ver te zoeken. Leuk hoe Billy Bob Thornton van Davy Crockett een lulletje rozenwater maakt, terwijl dit figuur toch een van mijn jeugdhelden is. Enkel Dennis Quaid weet zich wat betreft acteerwerk staande te houden.
Praktisch iedere scene heeft wel een clichematige dialoog in zich, waar de Amerikaanse heroiek vanaf druipt. Oninteressante karakters maken Alamo tot een regelrechte draak. Gewoonweg kut!
Enige positieve waren de geluidseffecten van de kanonnen. Zonder 5.1 surround was dit een 0,5* geweest. Voor nu 1*
Arachnid (2001)
Draak van een film met waardeloze special effects. Nix huiveren, gewoon lachen. Uiteraard wel als een boer met kiespijn omdat je je realiseert dat je 4 pleuro hebt uitgegeven om dit stuk vullis te kijken. *
Buenos Aires 100 Kilómetros (2004)
Alternatieve titel: Buenos Aires 100 km
Bijzonder mooi filmpje over vriendschap, volwassen worden, liefde en dromen. De vijf jonge vrienden kampen allen met totaal verschillende problemen. Esteban begint vooral de schoonheid van het vrouwelijk geslacht te zien (de scene dat hij de halfnaakte moeder van Alejo aan het observeren is, is erg mooi). Met name Guido verlangt naar de reis naar Buenos Aires. Vaak schept hij op tegen zijn vrienden dat zijn vader een nieuwe auto gaat kopen, waarmee ze naar dé stad zullen rijden. Serieus wordt hij niet genomen door zijn vrienden, omdat zijn vader een dictatoriale klootzak is, die Guido onderwerpt aan kinderarbeid.
En zo heeft iedereen wel wat (als ook in het echte leven dit zo is). Alejo vermoedt dat hij geadopteerd is, terwijl Damian bijna iedere avond in de voortuin van zijn ouderlijk huis moet slapen.
Buenos Aires 100 Kilometros is een kleine, maar bijzonder fijne film in een hele mooie setting, die je je gedurende de volledige speeltijd met een glimlach op gezicht laat zitten. Niet alleen de problemen komen aan bod. Gelukkig zijn speelt ook zeker een zeer belangrijke rol (liefde, lachen, het gelukzalige gevoel na een groepsprestatie).
Leuk weetje is dat de Pablo Jose Meza het personage Esteban vooral op zijn eigen jeugd heeft laten slaan. Tevens grappig om te weten is dat de beste regisseur alle dorpen in een straal van 100 kilometer rond Buenos Aires is afgegaan voor de perfecte plaats om zijn film te schieten.
Wat tot slot zeker het vermelden waard is, zijn de geweldige acteerprestaties van al die jochies. Probeer hier in Nederland maar eens vijf mannetjes te vinden die zo natuurlijk kunnen spelen.
Oordeel: 4*
Crew, The (2008)
Lekker hard maar onsamenhangend misdaadfilmpje dit.
Op zich best een geinig verhaaltje over twee broers die opereren in de onderwereld, waarvan de één hogerop wilt en de ander eigenlijk wil stoppen. Uiteraard pas na een laatste grote slag.
De zijverhaaltjes zijn niet altijd even boeiend, al was die scène van die domme kracht bij de corpulente dame van lichte zeden vrij hilarisch.
Acteerwerk is erg wisselvallig. Neem nu beide hoofdpersonen. Personage Ratter is sterk als doorgesnoven, agressieve crimineel. Die gast die Ged speelde kon echter geen moment overtuigen. Vooral zijn woedeuitbarstingen voelden nogal gekunsteld aan.
Met het geweld zit het wel snor. Met name het moment dat Ratter stijf van de coke dat verslaafde meisje verrot slaat. Lekker zinloos en over-the-top.
Al met al vrij vermakelijk en daarom 3*.
Crow: Wicked Prayer, The (2005)
De prijs voor de grootste miscast van het jaar 2005 gaat op voorhand al naar.......................................... EDWARD FURLONG
Hij weet van een cool comickarakter, die perfect werd neergezet door Brandon Lee, een gothic pubermeisje te maken. Het ventje is 1 meter 50, 6 centimeter breed, heeft het gelaat van een veertienjarige, ziet eruit als een wijf en dan TOCH moet hij een duistere actieheld spelen. Dat niemand aan heeft zien komen dat dit gedoemd was om te mislukken..... the horror.
Maar goed, onze beste Edward is natuurlijk niet de enige reden waarom The Crow: Wicked Prayer een schandelijke vertoning is geworden. Wel een hele grote reden, maar niet enige. Neem nu de scriptschrijver. Hoe krijgt hij het voor elkaar om de één na de andere zinloze oneliner uit zijn pen te persen. Je kan je lachen niet inhouden als Edward Furlong toch poging na poging waagt, hilarisch zo slecht. De regisseur die niet weet hoe je sfeer in beeld om moet zetten. David Boreanaz, de in het begin nog enige acceptabele acteur, maar nadat zijn lichaam over wordt genomen door ome Lucifer aan de overacting gaat. Godsgruwelijk irritant, om over Tara Reid maar te zwijgen. Die kan een verdere carrière wel op d'r buik tatoeeren (als het aan mij ligt ).
Pure ergenis deze film, eerlijk waar, er zit werkelijkwaar geen sterke scène tussen. Ongeinspireerde, sfeerloze, dodelijk saaie bagger. BAH! 0,5*
EDIT:
Maar ik vergeet zowaar Dennis Hopper te vermelden. Belachelijke rol, maar net als in alle andere q-films waar ie zijn opwachting maakt lijkt hem dit niet te deren. Volgens mij pakt de man echt alles aan wat hem wordt aangeboden. 'Gelukkig' speelt hij hier een dikke, satanische pooier die praat als Snoop Dog.
De regisseur lijkt er ook nog eens geen enkel probleem mee te hebben om een aantal dingen letterlijk uit het eerste, overigens magistrale, deel over te nemen.
1. De dame met de 'mooie ogen' die exact hetzelfde riedeltje voordraagt als dat meisje uit deel 1. Realm of the death... put wrong things right...but sometimes, sometimes... blabla
2. Bad guy schrikt van verschijning Crow, kraai zegt droog (tenminste, dat poogt Furlong) 'BOE'
3. Crow krijgt een kogel door zijn lichaam gejaagd en zegt koeltjes 'AUCH'
Diepe, diepe, hele diepe zucht...
Zucht
Deliver Us from Evil (2006)
Heb hier al vaker mee in mijn handen gestaan, maar steeds toch maar niet meegenomen. Erg beladen onderwerp, wat je waarschijnlijk niet met een vrolijk gevoel achterlaat. En ja hoor, ik had weer eens gelijk. Dagretourtje Ierland zojuist geboekt en de koffer met pek, veren, scalpel en dik touw staat al klaar.
Maar serieus, bijzonder intrigerende en aangrijpende documentaire. Verbazingwekkend om te zien hoe die O'Brady overduidelijk geen enkele spijt heeft van zijn daden. Hij zegt van wel, maar uit zijn woorden komt iets anders naar voren. Hij heeft vooral spijt voor zichzelf (aanzien en inkomen weg) en geeft wel heel makkelijk de kerk de schuld (hebben ze dan ook deels natuurlijk). De uitnodiging aan al zijn slachtoffers om eens gezellig om de tafel te gaan zitten onder het mom van 'forgive and forget', lijkt op kinderlijke naïviteit, maar duidt toch vooral op een ernstige geestesziekte imo. Ik kan het uiteraard niet bewijzen (duh), maar volgens mij liegt die man dat het gedrukt staat over de zogenaamde spijt die hij heeft. En meneer loopt heerlijk vrij rond in Ierland, terwijl hij toch op z'n minst in een psychiatrische inrichting zou moeten bivakkeren.
Het leed dat hij veroorzaakt heeft was goed te zien bij dat Aziatische oude mannetje. Aanvankelijk gaat hij heel rustig het gesprek in, maar plots komt de uitbarsting van tranen en woede om wat er met zijn dochter is gebeurd. ,,He did'nt molest her, HE RAPED HER!" Zo oprecht en intens, dat doet je gewoon wat. Ook is hij boos op zichzelf, omdat hij ooit tegen zijn dochter had gezegd dat hij een ieder die zijn dochter wat zou aandoen, zou vermoorden. Daarom had zijn dochter destijds niets gezegd en is zij uiteindelijk van haar vijfde tot en met haar twaalfde misbruikt en verkracht door dat zielloze monster. Tranen in m'n ogen toen hij dit vertelde.
De documentaire ziet er verder helemaal niet denderend uit of iets dergelijks, maar dat is ook niet de bedoeling. Het is gewoon een bijzonder boeiend onderwerp heel goed in beeld gebracht. Het heeft een kop en een staart, veel boeiende mensen komen aan het woord (geestelijken, slachtoffers, juristen, ook beelden van processen en uiteraard het vleesgeworden kwaad Oliver O'Grady) en het is zeer aangrijpend. En ja, het maakt me boos.
Goed, ik kan nu hele ongenuanceerde uitspraken gaan doen, maar die laat ik maar achterwege. M'n vlucht gaat namelijk over een uurtje.
4*
Diary of the Dead (2007)
Alternatieve titel: George A. Romero's Diary of the Dead
Ouch, redelijk pijnlijk om naar te kijken dit. Af en toe leuke gore kan niet verhullen dat dit een amateuristisch, lelijk, slecht geacteerd en pijnlijk niet-komische film is. De humor is grotendeels om te janken, alleen de doofstomme Amish vond ik hilarisch met z'n miniatuur schoolbord. Hoe hij zichzelf ook van kant maakt en tegelijkertijd nog een zombie meeneemt.
Helaas grossiert deze film verder in een overdaad aan onzinnige oneliners, uitgekauwde kills en slechte effecten. Nee, een zeer matige zombiefilm dit, zonder enige verrassing of verheffend moment.
En dat 'wie zijn nu de echte beesten?' gelul ken ik nou wel. Helemaal als het je door de strot wordt gedouwd. 1,5*
Dracula 3000 (2004)
Die nieuwe (voor zover je het nieuw kunt noemen) Dracula-films, zoals Dracula 2000, vond ik behoorlijk vermakelijk. Zeker niet goed, maar wel lekker wegkijkvoer. Nu lees ik hier dat deze film niets met die bloedzuigerreeks te maken heeft. Is dit te merken? Hell yeah!!
Dit is één van de slechtste films die ik ooit gezien heb. Het gegeven is origineel: Dracula in space! Jason heeft een keer in het heelal gebivakkeerd, maar onze geliefde zuiplap nooit naar mijn weten. Kan leuk worden, dacht ik naief.
Echt alles aan deze 'film' is slecht: acteerwerk, scenario, camerawerk, special effects en ga zo maar door.
Scenario: bij een film als deze hoeft dat natuurlijk niet veel voor te stellen. Het is het jaar..... 3000. Een zooitje ongeregeld moet een ruimteschip inspecteren. De groep bestaat uit: een stoere leider, de gekleurde versie van Jerommeke, een leergierige bimbo, een dichtgeplamuurde en rondborstige bimbo en het genie ..... in een rolstoel. Kan nog steeds vermakelijk worden, denk ik dan.
Casper van Dien blijkt de achter-achter-achter etc kleinzoon te zijn van Van Helsing (Hugh Jackman ). Ene Vlad Tepes Dracul schijnt nogal een pleurishekel aan dit menneke te hebben. Waarom? Hij heeft hem en zijn soortgenoten opgejaagd en afgeslacht. Nu zit dat afschrikwekkende figuur in één van de plus minus 30 doodskisten die zich in het ruimteschip bevinden. Het is het jaar 3000. Die kolerelijders weten niet waar die kisten voor dienen, noch weten zij af van het bestaan van god. Maar meneer de geleerde zit doodleuk in een rolstoel waar zelfs de meest demente bejaarde in het verzorgingstehuis waar ik werk weigert in plaats te nemen.
Acteerwerkwerk: Casper van Dien doet zijn best om de stoere leider uit te hangen en dat lukt hem best aardig vind ik. Humvee, gespeeld door 'Tiny' (hele grote, brede neger), doet ook erg zijn best en is redelijk te genieten. Daar ligt het dus niet aan. Het probleem bestaat uit één woord: Coolio. Vreselijk irritant en talentloos. Uiteraard speelt hij een figuur die constant stoned is, maakt hij erg veel lawaai en probeert hij de pimp uit te hangen. Gezakt. Zeker als hippe vampier is hij waardeloos, maar die zinloze oneliners zijn niet aan hem te wijten, vooruit. Erika Eleniak was een jeugdheldin, punt.
Maar het meest trieste toch wel is mister Dracula himself. Hoge kraag, lange cape, slechte schmink en lachwekkende tanden. Serieus, als dat scharminkel voor je staat en zegt ,,I will suck your blood", of iets dergelijks, barst je spontaan in lachen uit. De meest pathetische Dracula ooit.
Over de special effects begin ik niet eens, mijn mongoloïde cavia flanst op een brakke zondagochtend zelfs wat beters in elkaar. Camerawerk: ik ben niet de persoon die zich snel stoort aan slecht camerawerk, vaak valt het me niet eens op als het bagger is. Ik geef één voorbeeld: mietje met cape rent door de gangen op zoek naar slachtoffers (Dracula die door gangen rent, come on!!). Camera volgt hem lekker schokkerig en in slow motion om het angst effect te vergroten. Lachwekkend.
Eindoordeel is, heel verrassend, een 0,5*.
End of the Line (2007)
Zeer aangenaam verrast door deze prent!
Heeft wel wat B-film achtigs, door korrelig beeld en niet bijster goede acteurs, maar is zeker meer dan de moeite waard. Komt vooral door de sfeervolle setting, het naargeestige sfeertje, het geinige verhaal, geweldige kills en extreem gestoorde christenen. Met name dat oude dametje is geweldig freaky, maar ook de 'gewoon' gestoorde Patrick doet het goed. Zeer tof einde ook!
Ik kan het me trouwens niet heugen dat ik een bijl zo mooi in iemands hoofd zag verdwijnen.
en het bevat een handvol effectieve schrikmomenten, waarvan eentje me werkelijk deed rechtveren uit de sofa.
Nu ben ik wel benieuwd, welk schrikmoment?
4* btw
EuroTrip (2004)
Bij vlagen hilarisch. Neem de 'Scottie doesn't know' song, mini Adolf en die extreem foute treinreiziger
Verder erg flauw, makkelijk en ondoordacht (check de Amsterdamse straten). Vooral het laatste half uur was jammer. De vlotte humor werd teniet gedaan door slappe slapstick (het Vaticaan gebeuren) en Amerikaanse 'romantiek'.
Toch redelijk vermakelijk. 3*
Everybody Wants to Be Italian (2007)
Vervelend filmpje met een enorm vervelende hoofdrolspeler. Mist echt elke vorm van charisma en heeft dan ook nog eens de pech dat zijn personage een ongelooflijk onsympathieke, irritante lamlul is, waardoor het verloop van de film extra ongeloofwaardig is. 1,5*
Foreigner, The (2003)
Ik ben een Seagal fan, laat ik dat even voorop stellen. Mijn hoop was dus dat dit een lekkere knokfilm zou worden. Beentje breken hier, armpje breken daar...
Maar ik kwam van een ijskoude kutkermis thuis. Onze aikidomeester heeft welgeteld één arm gebroken en verder enkel geschoten. Daar komt nog bij dat de special effects van een dermate belabberd niveau waren dat komedie als genreaanduiding meer in de richting komt dan actie/thriller. Neem nu de scene dat staartmans een louchebak besprenkelt met benzine en hem daarna met zijn almachtige zippo aansteekt. Het slachtoffer krijst terwijl de vlammen zijn huid wegbranden. Grappig is dat de man, hevig armzwaaiend, overduidelijk achter de vuurzee staat. Hoe fucking low-budget is dat?
Komt ook nog eens bij dat ieder persoon die doorzeefd werd overdreven gillend neerviel. Na zes kogels in je borst krijs je niet meer hoor.
De acteerprestaties waren zelfs beneden GTST-niveau. Pure ergernis. Twee stoere blikken van de held daargelaten.
Nee Steven, dit is een doodzonde. Werkelijkwaar de slechtste Seagal film die ik ooit gezien heb (en dat zijn er nogal wat).
1*
Ghosts of Girlfriends Past (2009)
Inderdaad Scrooge in een romcom jasje dit. Maar het pakt gelukkig prima uit. Genoeg geinige momenten in deze simpele, maar zeer vermakelijke film.
McConaughey is uitermate geschikt als gladde, oppervlakkige liefdeloze-seks-lover. Ook Douglas als Hefner-achtige player is erg grappig. Zijn 'wijsheden' zijn bij vlagen hilarisch! Garner acteert niet bijzonder, maar ziet er gelukkig wel weer bovengemiddeld uit.
En dat de film zo voorspelbaar is als de pest, met de onvermijdelijke moraal, maakt me eigenlijk geen reet uit. 3,5*
Grønne Slagtere, De (2003)
Alternatieve titel: The Green Butchers
Met weinig verwachtingen deze film gehuurd, puur eigenlijk om de Bond schurk op een andere wijze aan het werk te zien. En hoe!! Mikkelsen is werkelijk briljant als zwetende slager Svend. Die onzekere kop van hem, fantastisch. Het tegenovergestelde van het uitdrukkingsloze, maar eveneens briljante, gelaat van Bjarne. Het verhaal is te absurd voor woorden en juist daarom hilarisch. De priester die als enige een vliegtuigcrash overleefde, zijn vrouw Grethe opat om in leven te blijven, in het vlees van Svend en Bjarne zijn Grethe proefde om daardoor achter de ziekelijke praktijken van Svend & Co te komen. Hoe verzin je het? Door de eindgrap rolde ik bijna al schuddebuikend van mijn sofa: Al die tijd lag het gewoon aan zijn geweldige marinade.
Enige mindere aan de film is zoals kapp al aangaf Eigil, maar echt heel erg gestoord heb ik mij daar niet aan. 4 dikke * voor deze absurdistische, zwarte komedie.
Guilty by Suspicion (1991)
Alternatieve titel: Verdacht Dus Schuldig
Onderschatte film (al is het gemiddelde na de uitzending van maandag wel wat opgekrikt ). Robert De Niro zet op indrukwekkende wijze gestalte aan Davis Merrell, wiens beroep zijn alles is. Maar langzaamaan realiseert hij zich dat er meer is in het leven, wat minstens zoveel aandacht en liefde van hem verdient.
Maar waarom is hij vele jaren terug in godsnaam naar een meeting van communisten geweest?! Iets wat het fascistische politieregime zich afvraagt, en de beste man in grote problemen brengt.
Guilty by Suspicion is niet alleen een erg sterke film, leuk is ook om een grote hoeveelheid aan bekende en goede acteurs te zien, te kennen:
- Bovenstaande drie
- Chris Cooper
- Martin Scorsese!
- Tom Sizemore
Waarom ik deze op drie sterren had staan is mij een raadsel Verhoogd naar 4*
Heat (1995)
Dat een film beter en beter kan worden, bewijst Heat. Keer op keer. Deze maal geholpen door een groot scherm en oorschelpstrelend geluid. Kortom, de bioscoop.
Het filmmuseum staat in het teken van Robert de Niro, de acteergod bij uitstek. Eén van zijn werken die ik perse in de bios wilde zien is Heat. Waarom? Het indrukwekkende geluid, prachtige verhaal en de werkelijk fenomenabele cinematografie.
Maar zou de film me nog wel kunnen beroeren? Per slot van rekening had ik Heat reeds een stuk of vijf keer gezien. Scène voor scène kan ik dromen. De conversatie tussen de gedecideerde lieutenant en de door de wol geverfde crimineel is een klassieker. Nu al.
Maar laat ik eerlijk zijn. Deze meer dan briljante scène vormt niet de ruggegraat van dit meesterwerk en is zeker niet de beste scène. Een kleine drie uur lang wordt inzicht gegeven in de levens van 'goed' en 'kwaad'. De aanhalingstekens zeggen genoeg. Wat is nu echt goed en wat kwaad? Uiteraard is er het overduidelijke verschil. Maar Michael Mann brengt fantastisch in beeld dat niet enkel de 'good guy' een mens van vlees en bloed is. De romance tussen McCauley en Eady is mooi en echt. De ontmoeting, de kennismaking en het afscheid... Magistraal. Vooral dat laatste. Je voelt het al de gehele film aankomen en het gebeurt. De impact is er echter niet minder om. Wat een prachtscène! Hoe twee blikken tranen in je ogen kunnen brengen, fantastisch.
Het verhaal van Heat. Een strijd der giganten. Gelijkwaardige personages en op acteervlak (bijna ) gelijk. Hanna en McCauley zijn extreem goed in hun professie. Voor beiden is het hun lot. Eigenlijk willen zij niets anders. Maar stiekem wel...
Hoe beide hoofdpersonen worden neergezet is uitmuntend. Niets stereotypering, niets cliché. De tegenpolen zijn eigenlijk Yin en Yang. Het vloeit over. Een ander leven, maar toch hetzelfde. Hoe Mann empathie weet op te wekken voor zowel de agenten als de criminelen, is bijzonder knap. Nooit eerder gezien. Ik heb het dan niet alleen over de hoofdpersonages. De relatieproblemen tussen Chris en Charlene bijvoorbeeld en de climax (de waarschuwende hand) zijn intens. Ik kon de pijn voelen. Hartverscheurend.
Cinematografisch klopt alles. Had de winnaar van de knock-out moeten zijn! Oogstrelende plaatjes volgen elkaar in rap tempo op. McCauley's huis aan zee, container, snelweg, overval op geldtransport, vrijscene van Pacino, bankoverval, ga zo maar door. Puur genieten.
Het geluid was perfect. De thuisbioscoop was indrukwekkend, maar dit sloeg alles. Steil achterover vallend krabbelde ik steeds weer op, mijn comfortabele stoel in. Hoogtepunt uiteraard de climax van de bankoverval. Je bevindt je in een oorlogsgebied. Machtig!
Een film van drie uur die kan voelen alsof er net een klein uur voorbij is....imposant. Weinigen die dat kunnen presteren. Mann doet het. Hij presenteert een grauw, kil, actievol doch dramatisch epos, over twee tegenpolen die elkaars beste vrienden hadden kunnen zijn. In een een ander leven. Maar er is zoveel meer. Alles past in het perfecte plaatje van Heat. De score, bijrollen, cinematografie, geluid, script, et cetera. Minpunten kan ik niet noemen, alles is goed aan deze film. En hij wordt beter en beter...
Kikujirô no Natsu (1999)
Alternatieve titel: Kikujiro
Deze film is echt niet aan mij besteed. Flauwe, vervelende 'humor' en een hoofdpersonage die geen emotie in zich heeft (zelfs als dat ventje lacht is het emotieloos). Gebrek aan humor hoeft niet erg te zijn, tenzij dat nog gecompenseerd wordt met iets van diepgang. Helaas blijft dit een vrij lege huls.
Pluspuntjes zijn Kitano en plus minus twee grappige scenes (de spijker en het bijna verdrinken in het zwembad). De oubollige slapstick, die mijns inziens totaal niet grappig is, overheerst echter.
Het enige echt goede aan deze prent is toch wel de muziek. Heerlijk!
1,5*
Last Samurai, The (2003)
Aangezien het gemiddelde hier op MovieMeter toch redelijk hoog is en deze film daardoor op plaats 213 in de top 250 staat, had ik vooraf redelijk hoge verwachtingen. Het werd helaas een flinke teleurstelling.
The Last Samurai pretendeert een serieuze, epische, actie/avonturenfilm te zijn, maar faalt op de meeste fronten. Ten eerste valt het me al op dat de makers een beetje luchtigheid wilden toevoegen, door een aantal personages extreem flauwe en ontoepasselijke grapjes te laten maken, waaronder door niet al te lang Billy Connolly en gedurende de gehele film door de heer Graham (de tolk). Dit komt nogal geforceerd en gemaakt over en heeft me geen glimlach kunnen bezorgen.
Ten tweede is er de verschrikkelijk overdreven heroiek, die veelvuldig het beeld vervuild. Al in het eerste deel van de film wordt dit duidelijk. Algren (Cruise) is in Japan werkzaam als militair instructeur (of iets dergelijks). Zijn aartsvijand sommeert Algren, nadat hij nog maar enkele dagen de compleet incompetente mannen heeft getraind, om de mannen (het leger) op pad te sturen voor de missie. Om aan te tonen dat de heren hier nog lang niet klaar voor zijn, transformeert hij tot schietschijf. "Schiet dan", schreeuwt hij naar een onzekere jongeman. Deze schiet, mist ruim, maar Algren heeft toch wel even zijn punt gemaakt.
De cliches:
Romantisch subverhaaltje die uitermate verplicht en ongeloofwaardig overkomt. Twee voorbeelden: Taka wil Algren dood omdat hij haar man vermoord heeft en meldt dit bij de leider van de Samurai, Katsumoto. Volgende scene biedt Tom zijn excuses aan voor dit onfortuinlijke voorvalletje en ze is gelijk om Nog iets wat mij stoorde. Het ultieme gevecht komt eraan en Algren heeft besloten aan de zijde van de Samurai te vechten. En wat mag hij aandoen? Het harnas van wijlen Taka's echtgenoot, dat symbolisch in de huiskamer was gestald als eerbetoon. En wie helpt hem in het harnas, gecombineerd met melodramatische muziek? Juist, Taka.. Om misselijk van te worden.
Nog iets simpels. Algren traint vechttechnieken met een jongetje. Het houten zwaard wordt overgenomen door de rechterhand van Katsumoto, die overduidelijk een kolerehekel aan Algren heeft. Donkere wolken pakken samen, dreigende muziek zet op... De hemel begeeft het, waardoor het begint te donderen en te stortregenen.... Zucht!
Om over de vete tussen Algren kolonel Bagley maar te zwijgen!!
Toch heb ik nog wel wat positieve woorden over voor The Last Samurai. Ik vond Tom Cruise verrassend goed acteren, ondank een aantal negatieve berichten die ik over hem gelezen heb. Hij heeft zich duidelijk volledig ingeleefd voor deze rol.
Een echte revelatie en dan voornamelijk wat betreft schoonheid, vond ik Taka, de jongedame waar Algren bij inwoont. Zij heeft een kleine, maar wel belangrijke rol. Zoals hier al eens eerder vermeld fungeerde zij echter alleen als poppetje voor Algren. Jammer.
Wat me toch ook niet een geheel smerige nasmaak heeft gegeven, is de choreografie van de gevechten. Deze vond ik er meer dan redelijk en soms zelfs erg mooi uitzien. Vooral de eerste confrontatie tussen Algren en de Samurai vond ik erg mooi.
Hoewel het middengedeelte van de film verveling bij me opwekte, was het laatste halfuur zeker de moeite waard. De massale veldslag stak bijzonder professioneel in elkaar, maar niet om tot bijzondere hoogte te stijgen. Wel maakte dit de film nog enigszins genietbaar.
Het einde was dan weer verschrikkelijk sentimenteel, melodramatisch slecht in mijn ogen. De speech van de koning zat zo boordevol cliches ("we mogen niet vergeten wie we zijn en wat onze afkomst is ) en was zo slecht geacteerd dat ik er een nare smaak aan overhield (wat natuurlijk niet alleen door deze scene kwam).
Om een lang verhaal kort te maken. Simplistisch verhaal, vol van cliches, goede rol van Cruise, en een aantal mooie veldslagen/gevechten. Maar het negatieve overheerst! 2*
Monsters, Inc. (2001)
Alternatieve titel: Monsters en Co.
Na herziening van een 'errug leuk' naar een 'verschrikkelijk leuk'. Voor mij is dit de animatiefilm.
De diversiteit aan maffe, geniale creaturen, het heerlijke fantasieverhaal (vol menselijke emotie) en de fantastische stemmenacteurs (met als hoogtepunt John Goodman ) maken dit tot een geweldige film.
Daarom van 4* naar 4,5*
Orphan (2009)
Alternatieve titel: Orphan Esther
Erg overtuigend geacteerd van Fuhrman, dat zeker, maar helaas weet de film nergens echt spannend of verheffend te worden. Weinig schrikmomenten ook, de paar die er in zijn verwerkt zijn zeer voorspelbaar. Ook de lange speelduur helpt niet mee, aangezien er te weinig gebeurt. De uiteindelijke clue mag dan theoretisch mogelijk zijn, een grote grijns kon ik toch niet onderdrukken. Kwaadaardig meisje, blijkt moordlustige dwerg.
Wel een erg schattig kind trouwens, die kleinste, maar dat terzijde.
2,5*
Punto y Raya (2004)
Punto y Raya is vooral een satire die het actuele grensconflict tussen de buurlanden Venezuela en Colombia op een grappige wijze belicht, waarbij ook nog eens de guerilla en de drugsbendes die zich in de jungle verschansen ruimschoots aan bod komen. De film laat de absurditeit van oorlog zien en de manier waarop vriendschap onder ongerijmde omstandigheden tot stand komt, dit alles doorsprenkelt met een flinke scheut humor.
Cheito Da Silva (Edgar Ramirez) is een kleine Venezolaanse crimineel die zijn tijd verdoet met het handelen in cocaïne en cd-spelers en het beschermen van de maagdelijkheid van zijn geliefde en aantrekkelijke zusje. Zijn rustige leventje komt totaal op zijn kop te staan als hij hardhandig wordt gedwongen het leger te dienen. Hij wordt geplaatst bij een grenspost tussen Venezuela en Colombia.
Tegenpool van Cheito is de idealistische en behoorlijk naïeve Colombiaan Pedro Peinado (Roque Valero). Rechtschapen als hij is meldt hij zich aan bij het leger om onrecht te bestrijden en laat zijn maagd alleen achter. In de ogen van Pedro zijn de guerilla’s die zich in de jungle ophouden enkel moordenaars en moeten hardhandig gestraft worden. De drugshandel is het tweede grote kwaad en dient in zijn optiek volledig te worden uitgeroeid.
Door een speling van het lot komen de totaal verschillende karakters met elkaar in aanraking. Pedro ziet in Cheito een guerillastrijder en de Venezolaan in zijn Colombiaanse tegenpool een naïef, haast wereldvreemd figuur. Samen belanden ze in de meest absurde situaties, temidden van de guerillabeweging, de drugslords en de strijd tussen beide legers.
De vele grappige scenes maken dat de gevoelige problematiek die Punto y Raya, zeker niet al te diepgaand behandelt, niet te zwaar op de maag valt.
3*
Robin Hood (1973)
Beste Disneyfilm die er is! Veel goede grappen, een aimabel verhaal en eindelijk eens een keer leuke liedjes. Niet die standaard sentimentele, opdringerige Walt-crap, maar oprecht hilarische, country-achtige songs.
Leuke is dat de gemene personages in deze prent erg knuffelbaar zijn. Wat te denken van die vervelende slang die het beste voor heeft met leeuw Prince John (en vaak in de knoop ligt met velen). Diezelfde leeuw die om het minste of geringste gaat duimzuigen. Erg aimabel.
Robin Hood is een eersteklas player, bijzonder charismatisch, met een hart van goud en hij heeft fantastische boogschutterstrucjes in huis. Hij wil maar één ding, de liefde van zijn leven, Marian. Zijn rechterhand Little John is zo mogelijk nog liever, heeft ook het hart op de juiste plaats en het verstand (net aan) gelukkig ook. Robin is hevig verliefd op Maid Marian en zonder zijn weten, zij eigenlijk ook op hem. Toeval, doorzettingsvermogen en pure liefde brengt hen dichterbij, maar zullen zij ooit bij elkaar komen??? (misschien een retorische vraag )
Prachtig getekend ook, Wat te denken van die heerlijke konijnensnuitjes (die ene met dat knuffelk'nijn is de schattigheid himself )
4*
Rubber's Lover (1996)
Alternatieve titel: ラバーズ・ラバー
Zo het gemiddelde wordt lekker omlaag gehaalt door de pakketservice. Ik kan niet wachten.
Tsja, dat krijg je ervan als je cyberpunk (whatever the hell that means) aan de man probeert te brengen Bizar filmpje hoor, maar verre van boeiend. Het gaapgehalte was voor mij erg groot. Van de 90 minuten wordt drie kwartier volgekrijst, gecombineerd met psychotische gekkebekkentrekkerij. Mijn hemel, wat kunnen die Japanners schreeuwen.
1* niet meer, misschien minder
Scarecrow (2002)
Belachelijk slecht, ik heb niet eens om de slechtheid kunnen lachen. Ik zag er de humor niet van in. Tevens wil het nergens echt goor worden en als die vogelverschrikker dan ook nog eens met dubbele salto's het beeld in komt springen, dan is voor mij echt de maat vol. Op naar de flop 100 met deze draak.
0,5*
Tôkyô Zankoku Keisatsu (2008)
Alternatieve titel: Tokyo Gore Police
Vond het mooi, zeker met de parasol eronder.
Mooiste shot uit de film!
Verder is alles al over Tokyo Gore Police gezegd: over-the-top, bizar, absurd, hard, weelde aan bloedfonteinen, ziekelijk hilarisch, geweldige decors, camerawerk en sfx, alles zit er in voor een avondje gestoord entertainment! Dikke 4*