Orphan (2009)

spannend en goed geacteerd!

Heftige thriller was dit zeg.. Nog nooit eerder had ik deze film gezien maar ik vond hem heel speciaal. Ik was me gewoon zo aan het irriteren omdat ik me verplaatste in de moeder. Te afschuwelijk voor woorden eigenlijk maar goed. Prima geacteerd alleen iets te lang. En heb ik het nou gemist of weten we niet wat er met Daniel gebeurd is?

Weer een zogenaamde horror

Maar wel een uiterst sfeervolle psycho thriller! Loopt vlot en behoudt een voortdurende hoge spanningsboog. Goed acteerwerk, vooral Esther en Max doen het uiterst goed.
Had dit in een echt horrorjasje gezeten was het top geweest

3,5*

Heb erg genoten. De spanning, die zeer goed volgende verhaallijn. Het nam mij echt mee in de film. Ik heb hem thuis in alle rust kunnen kijken. De psychologie van deze film is geweldig en erg realistisch. Is zeker een blijvertje.

Orphan

Gister avond hebben we besloten om Orphan te gaan kijken. Volgens mijn kameraad een super ‘enge’ horror/thriller wat het verhaal verteld van een 33 oud jarige vrouw die leid aan de ziekte Hypopituïtarisme waardoor ze er nog uitziet als een kind van negen jaar. Hoewel je niks aan haar ziet is het wel degelijk een eng mens want wanneer ze haar banden er af haalt komen er littekens tevoorschijn, en haar kunst gebit (soort bescherming om haar tanden) zorgen er voor dat haar grote mensen tanden niet tevoorschijn komen met aantastingen.

Jaume Collet-Serra laat hier een mooi project zien die totaal niet eng was. Qua spanning zit het bij deze film wel snor, de spanning heeft een fijn niveau dat je toch wel prima naar de film weet te kijken en, dat de film op sommige punten je naar voren laat komen en je laat zitten op het puntje van je stoel. Waar het verhaal best simpel is, is het concept erg leuk wat ik eigenlijk nog nooit heb gezien.

We volgen een gezin dat er voor kiest om een kind te adopteren. Ze kiezen voor de lieve Esther (oogt lief) en nemen deze mee naar huis, ze stellen Esther voor aan hun dochtertje dat doof blijkt te zijn en de twee weten het al snel te vinden met elkaar. Door Esther haar komst merk je veel punten in de film op, hun zoon Daniel verdwijnt een gedeelte uit beeld, hij word oninteressant en is ook nog eens bang voor Esther (het mietje).

Het blijkt al snel niet snor te zijn met Esther, zuster Abigail komt bij de familie te vertellen dat er iets goeds mis is met Esther, ze is altijd aanwezig bij grove ongelukken (en dit komt vooral nadat Esther een meisje van de glijbaan afduwde en deze haar enkel brak). Wanneer zuster Abigail weg rijd word ze vermoord door Esther die haar vol met een hamer op het hoofd sloeg. Wanneer Kate hier achter komt gaat ze op onderzoek uit, Esther ziet dit niet zo zitten en wil heel graag John voor haar zelf hebben. Wanneer Kate een bericht stuurt naar een weeshuis in Estland (wat ze denkt dat het is) blijkt het een psychiatrie te zijn. Kate stuurt haar de foto door en het blijkt om de gestoorde Leena Klammer te gaan. Onder dit onderzoek heeft Esther de bloemen geknipt waar het as in zat van hun overleden dochter. Esther breekt haar eigen arm en zorgt er voor dat Kate de schuld krijgt (net zoals Kate twee flessen wijn kocht en Esther er voor zorgt dat de auto weg rijd). Ze komen er snel achter dat Esther de familie vermoord waar ze dat moment zat als het niet lukt om de vader des huizes te verlijden. John overlijd en Kate vermoord Esther daarna. Eind goed al goed.

Ik moet zeggen dat Orphan een leuke film was, die niet echt eng werd maar wel spannend was op sommige vlakken. Een prima tussentijdse film of voor op de zaterdag avond bij je vrienden.

3.5*

Leuke thriller. Dit is zo'n een film met een goede spanningsboog. Ik heb eigenlijk niet veel toe te voegen aan je review, Kondoro0614. Hetgeen ik wel nog kwijt wil is dat de opzet prima in elkaar zit. De jongste dochter Max kan niet praten , hoewel ze met gebarentaal kan communiceren. Daarom zit ik er een beetje mee verveeld dat zij niets vroeger heeft durven zeggen omtrent Esther haar moordlustige neigingen. Esther bedreigde haar natuurlijk wel, dus dat werd in het verhaal weer netjes alsook erg makkelijk opgelost. Zeker op het moment in de auto waar Kate aan haar beide kinderen vraagt of Esther slechte dingen heeft gedaan of hun heeft pijn gedaan, ontkennen ze het allebei. De zoon wordt een beetje neergezet als een schrikkepiet, wat hij ook is, die Esther helemaal niet kan uitstaan. Hij heeft daar uiteraard zijn redenen voor en gelijk heeft ie. Of hij dus iets zou zeggen of niet, niemand zou hem zo direct gaan geloven
Het ergste (meest ongeloofwaardige) vind ik eigenlijk dat de vader zo naïef is dat hij het pas als allerlaatste doorheeft wat er gaande is en dan nog omdat Esther hem wou versieren. Dit wordt verhaaltechnisch natuurlijk ook mooi opgelost doordat er weinig vertrouwen is na Kate haar dronkenschap en zijn overspel. Verder heb ik eigenlijk weinig aan te merken op het verhaal van de film, dat uiteindelijk niet veel beter had kunnen zijn (denk ik).
Gewoon een prima film.

Komt een beetje traag op gang maar de twist op het end maakt alles goed!

Behoort tot de top 5 horrors denk ik. Ik kan moeilijk een betere verzinnen. Het meisje speelt zo ontzettend goed. Het moment waarop ze zich als oudere vrouw verkleed en make up aandoet is twisted subliem, ook omdat het met je gevoelens fuckt als mannelijke kijker. Je mag eigenlijk een klein meisje niet sexy of aantrekkelijk vinden, maar 99% van de mannen - en ik weet dat zeker maar je mag het niet zeggen - vond dat wel door de make up en haar gedrag, waardoor het een foute donkere erotische lading kreeg. Dat was één van de beste scènes ooit in een film.

Prima.

Het concept heb ik nog niet zo vaak gezien, duivelse kinderen. Maar ik heb deze film niet aangezet voor dat idee, meer voor Fuhrman die ik The Hunger Games wel goed vond. En als klein meisje vond ik het wel lollig om naar ook nog eens in een horrorfilm te zien.

Farminga komt opnieuw totaal niet overtuigend over, en de rest van de cast viel me ook een beetje tegen. Fuhrman draagt een groot deel van de film met haar mysterieuze en kwaadaardige karakter. het lijkt me ook zeer irritant wanneer je iets ontdekt en dat niemand je geloofd.

Spannend is hij niet zozeer, ook nergens echt over de top of erg griezelig. De film is eigenlijk geheel geconcentreerd op de sfeer die soms goed is. Maar uiteindelijk vond ik dit geen briljante horror/thriller film. Leuk in het concept, maar naar mijn mening niet helemaal compleet.

Jammer van het standaard einde. Verder prima!!
Hele film is het meisje zo slim en manipulatief en uiteindelijk komt ze gewoon standaard aan het eind middels wat worstelen etc.
Beter was ze op slinkse wijze de dans ontsprongen.

Wat apart ja. Ik hou toch best wel van horrors en ook wel van thrillers, maar hier hebben we een film met ruim 2200 stemmen en een solide score van 3.61 (op het moment van schrijven), en toch is Orphan bij mij compleet onder de radar doorgevlogen en ben ik pas een paar weken terug op de hoogte geraakt van het bestaan van deze film. Zo ontdek je nog eens wat.

En het is een behoorlijk solide filmpje. Na een miskraam en bijbehorende relationale en persoonlijke ellende besluiten Kate en John (al ouders van twee kinderen) een meisje te adopteren. Het in eerste instantie zo nette meisje Esther blijkt echter een manipulatief klein monstertje uit de hel te zijn, en sterker nog, zoals uit de twist op het einde blijkt eigenlijk een volwassen psychopaat met een hormonale afwijking. Een hoop van de evil child cliches komen voorbij, dat dan weer wel, maar Orphan doet dat toch op een alleraardigste manier. Er zit een prima tempo in de film, en de sfeer en het manipulatieve gedrag en de psychologische spelletjes van Esther die met succes Kate zwart weet te maken, dochtertje Max weet te intimideren en vader John weet in te palmen komt best natuurlijk en overtuigend over. Uiteraard escaleert het langzaamaan van eigenaardig kind tot brute seriemoordenares, maar dit gebeurt toch wel op een vloeiende wijze, en het helpt natuurlijk ook dat de cast het goed doet - zeker met Isabelle Fuhrman als een lekker naar ettertje. Geen fantastisch origineel einde, maar alsnog een heel puik filmpje.

Spannend en een half uurtje te lang.
Goede verhaalopbouw. Van een emotionele start naar een stabiele situatie en via subtiele toevoegingen naar een doodenge situatie.
Die subtiele toevoegingen doen het 'm. De gezinsleden hebben zo hun zwakheden en hun geheimpjes. Van mild tot heftig. De wees blijkt al snel een uitmuntende manipulator. In de loop van de film komen bij de personages heel wat nare dingetjes uit het verleden aan het licht die schaamteloos worden benut door de wees. Zij zaait een beetje twijfel hier en oogst wat wantrouwen daar. Spannend ingebed in het verhaal word je als kijker als het ware meegetrokken op de immer groeiende bubbel van schaamte en hopeloze verstrikking waarin de gezinsleden terechtkomen. Psychologische horror ten top.
Tussendoor een paar jumpscares en een paar gemene blikken van de wees en het creepy sfeertje is compleet. Spannend. Spannend. Wat kan die Isabelle Fuhrman trouwens creepy kijken, zeg.
En zo gaat het erg goed met de film. Tot ongeveer 90 minuten ver. Dan treedt opeens verzadiging in. De lengte van de film wreekt zich. Het is net iets teveel gedoe voordat de eindfase wordt ingezet. Net iets te uitgerekt. Net een paar narigheidjes teveel. Daar verliest de film veel spanning en creepiness.
De uiteindelijke eindfase met wat twistjes en narrow escapes is weer heel acceptabel, maar brengt de film vervolgens helaas niet terug op het eerdere niveau. Beetje te voorspelbaar. Wel jammer.
Maar man, wat kan die Isabelle Fuhrman creepy kijken, zeg.

Deze nu pas gekeken, wat op zich bizar is, aangezien dit volledig mn ding is en damn, alles was top aan deze film, zalige acteerprestaties, spannend psy verhaal. Farmiga was ik al langer fan van en Isabelle Fuhrman, wat doet ze dit subliem. De volle punten.

Steengoeie psycho thriller en zeer goed geacteerd !
Hoe verzinnen ze het zeg, zo'n verhaal.

Ik vind van niet. Het draait allebei wel om Duivelse kinderen maar als ik me goed kan herinneren heeft deze in Orphan geen bovennatuurlijke gave of iets dergelijks. Verhalen zijn volgens mij gewoon heel verschillend.

“ I’M NOT YOUR FUCKING MOMMY “

Net de film gezien, hij heeft veel weg van case 39. Maar deze was uitzonderlijk goed en dan bedoel ik ook echt buitengewoon goed! Van het begin tot einde weet de film de juiste sfeer te brengen. Het begin trok je al gelijk in het verhaal, een zorgzame goedgelovige vader en een getraumatiseerde wanhopige moeder die beide het geluk opzoeken in een adoptiekind. Dan wordt het vuur aangewakkerd.

Psychisch word je helemaal meegesleept in het karakter van de personages. Waarom doet ze zoiets? Hoe dan? In mijn hoofd spookte het de hele tijd rond. Misschien is de geest van Jessica als gedaante in Esthers lichaam en kan ze zo toch deel uitmaken van het gezin? Maar nee hoor, deze plotwist zag zelfs de meest fantasierijke filmregissuer niet aankomen. En dat is een understatement. Het zou wel grappig geweest zijn als die moeder op het einde beschuldigd werd van moord op Esther en haar man. Door haar alcoholmisbruik verleden en haar vaste psychiater, die volledig in de goedheid van Esther gelooft, leek zij niet zo onschuldig. Al helemaal niet in tegenstelling tot ‘T lieve 9jarig meisje’

[quote]
Ik ben erg onder de indruk van de acteerprestatie van Esther, hoe ze zo goed in haar rol bleef als een soort ‘Medusa’. Wel vond ik het vreemd dat ze op het einde al 10 jaar ouder leek. Was er geen bloed meer te drinken:’) ? Of moest ze de haren van rapunzel weer eens kammen? Ik weet het niet, wel weet ik dat je deze film ECHT gezien moet hebben, en dat het echt niet op het zelfde niveau is van vergelijkbare films. 5 sterren! En voor herhaling vatbaar.

Hoorde ik daar nog iemand met een adoptiewens :’)

Ik ben ook benieuwd inderdaad hoe het met hem is afgelopen, een deel 2 zal er niet meer van komen vrees is. Dan berust het maar op het zelf invullen van de kijker..

Afgezien van het onderliggende originele concept, was de film verder weinig verrassend. Opgebouwd uit standaardelementen. De uitvoering was best goed en daarom toch een voldoende.

Echt geen reclame voor adoptie. Brrr, je zal het maar in huis halen.
Een merkwaardig maar charmant kind ontpopt zich als adoptiekind from Hell. Langzamerhand wordt duidelijk dat het kind niet pluis is. De onmacht en angst van de moeder wordt goed overgebracht.
Het nare wicht drijft uiteindelijk een wig in de familie en het gaat van kwaad tot erger. Om naar van te worden. Maar de spanning wordt goed opgebouwd en de ontknoping is uiteindelijk verrassend. Een geslaagde thriller/horror uit het creepy kid genre wat mij betreft.

Wat een spoiler man!

.

Het eerste deel van jouw reactie vond ik erg zonde, had er graag zelf achtergekomen. Misschien alsnog in spoiler tag?
Verder prima film.

Sorry kan ik zelf niet meer veranderen. Moet je even een melding maken bij de mods .

Geregeld. Staat nu als spoiler

Tjsa, typisch zo'n film die nou eens géen reclame maakt voor adoptie.
Spannend, meeslepend, goed geacteerd (hoop ik), zeker aan te bevelen.
Er zit eén klein missertje in: bij het maken van de röntgenfoto van de arm van Esther nadat ze haar eigen arm had gebroken, moeten de artsen hebben gezien dat de groeischijven niet meer aanwezig waren, en dat doet bij artsen altijd alarmbellen afgaan, een 'panhypo' (de korte medische term) of niet. Maar de film is verder zo goed, ik vergeef het ze maar

De baarmoederlijke paranoia uit 'Rosemary's Baby' (1968) in combinatie met het wraakzuchtige muurbloempje uit 'Carrie' (1976). Misschien zelfs nog wat 'Child's Play' (1988) met Esther (Isabelle Fuhrman) als een ongenaakbaar poppedeintje (compleet met Victoriaanse kledingstijl) dat net iets te schattig oogt wanneer ze een mensenhoofd inslaat met een een klauwhamer. Of wanneer ze haar nieuwe broertje of zusje voor haar manipulatieve karretje spant, terwijl ze huismoeder Kate (Vera Farmiga) hiermee precies raakt in haar schuldbewuste gevoelens. Kate's eerste kind stierf namelijk bij een doodgeboorte en het zou zomaar verband kunnen hebben met haar alcoholverslaving. 'Orphan' (2009) is zo'n film met alle ingrediënten voor iets beters, maar helaas valt het uiteindelijk te vaak terug op geijkte genreclichés. Al vrij snel verwordt weesmeisje Esther tot een eendimensionale monsterfiguur, terwijl juist haar psychologische gelaagdheid in nevelen blijft gehuld. Eigenlijk is de meest interessante figuur niet meer of minder dan het absolute kwaad richting een moederfiguur als Kate. Hun psychologische strijd had venijniger en minder voorspelbaar gekund, vanuit een identificeerbare motivatie waarom Esther haar web van leugens uitzet en haar nieuwe adoptiefamilie tegen elkaar uitspeelt.

“I have a special surprise for you, Mommy!”

Geweldig. Orphan is niet bijzonder origineel, maar de regie van Collet-Serra en het acteerwerk zorgen ervoor dat de perfectie wordt benaderd. Het is soms ijzingwekkend spannend en gruwelijk, maar er wordt ook genoeg tijd besteedt aan het uitwerken van de personages en hun karakterontwikkeling.

Met ook nog een aardige twist op het laatst. De scene waarin Fuhrman langzaam al haar make-up van haar gezicht afwast is een pareltje. Sarsgaard en de jonge acteurs zijn goed, maar Farmiga en Fuhrman stelen de show. Vooral het feit dat Fuhrman pas 11 was tijdens het filmen is waanzinnig. Collet-Serra weet de spanning goed op te bouwen, en precies op het goede moment breekt de gekte en chaos los. En dan is het genieten geblazen.

Onzinbericht verwijderd.

Goed acteerwerk en het kijkt redelijk weg. Dat is het wel.

De regisseur probeert zelfs de draaiende scharniertjes van een schommel als “eng” te laten ervaren. Lachwekkend.