Orphan: First Kill (2022)

Orphan kills

Meteen vanaf de eerste minuut wordt al duidelijk dat William Brent Bell een weinig talentvol regisseur is. Het belabberde camera werk en de wazige filter die er gebruikt wordt geven de film een goedkope look en scheppen weinig vertrouwen voor wat komen gaat. Nog minder, wanneer je van tevoren opzoekt welke producties nog meer van zijn hand gekomen zijn. Echter slaat Orphan Kills al snel een onverwachte richting in en wordt er een ander pad bewandeld dan dat je als kijker in eerste instantie verwacht had.

In plaats van een herhalingsoefening zorgt dit voor een welkome, frisse wind en levert het zowaar een uiterst vermakelijk werkje op, zolang je er maar voor zorgt dat je verstand op 0 blijft staan. Een 26 jarige die over moet komen als een meisje van 9 is op voorhand natuurlijk al niet echt geloofwaardig. Net zo min als dat de vader van de vermiste dochter die zij probeert te vervangen, niet doorheeft dat de bedriegster die voor hem staat, zijn echte dochter niet is. Om maar wat voorbeelden te noemen.

Buiten de vele ongeloofwaardigheden en een plot wat zo lek is als een mandje is deze prequel wel veel leuker uitgepakt dan ik op voorhand verwacht had en ben ik in positieve zin verrast. Het origineel blijft weliswaar beter omdat deze gewoonweg van een hoger niveau blijft, maar dit neemt niet weg dat ik zonder meer te spreken ben over het eindresultaat wat hier is neergezet. Meer van dit alsjeblieft

3,5*

Ik vond de film gewoon een tegenvaller, zijn voorganger was stukken beter.

Deel 1 toch stukken beter. Hier zou Esther dus jonger moeten zijn dan in deel 1, maar hier is ze duidelijk veel ouder. Te veel toevalligheden. De twist halverwege was wel aardig, ook wel weer vergezocht. Best vermakelijk verder, maar haalt het niet bij deel 1.

Redelijke film die prima wegkijkt. Het acteerwerk vond ik wel een beetje te wensen overlaten maar heel storend was het niet.

3*

Ok ! Ik dacht even een middelmatig origin verhaal te zien .maar er komen heel veel twisten in voor .

Het was totaal niet wat ik voor ogen had en daar door des te leuker .

Esther ( of beter gezegd de actrice Fuhrman ) is waarschijnlijk groter dan ze in deze film moet lijken , en de methode die ze gebruiken zijn stuk minder effectief dan bijvoorbeeld de hobits in lotr.

Maar al met al prima horror film .

Redelijke film over een vrouw in een meisjeslichaam weet te ontsnappen uit een inrichting. Als prequel sluit het verhaaltechnisch prima aan bij de eerste film. Uiteraard is de verrassing er wel vanaf, maar ook deze film bevat een prima plot-twist. Alhoewel de hoofdrolspeelster inmiddels een volwassen vrouw is, wordt ze als meisje overtuigend genoeg neergezet dmv trucage en make-up.

Had mij er niets bij voorgesteld en hield mijn hart al vast. Ook al omdat Cinemagazine slechts 2 sterren gaf aan deze film. Maar ik moet zeggen dat hij mij allesbehalve niet tegenvalt. Uiteraard kan het allemaal niet en al helemaal niet als dit een prequel moet voorstellen met dezelfde hoofdpersoon jaja. En zo zijn er wel meer verhaaltechnisch dingetjes die niet kloppen of niet kunnen. Kijk je daar een beetje doorheen, dan is het best een aardige film en zit er zowaar een kwinkslag in de film die ik niet had zien aankomen. Toen dacht ik nog nu kakt de hele film in, maar opvallend genoeg bleef hij te pruimen. Horror kan ik deze film zeker niet noemen. Het is duidelijk geen Annabel of zo. Een is een aardige thriller, met schuwende randjes richting horror, maar dat wordt het nooit. Het eerste deel heb ik trouwens nog nooit gezien dus ben ik eigenlijk blanco ingestapt in deze film. Wat ik trouwens wel een beetje mis in deze film is de dood van de echte Esther. Waarschijnlijk bij een vechtpartij, maar dit wordt mij niet geheel duidelijk. Of zij ook moedwillig is gedood ook niet.

Toen deze film begon moest ik een beetje denken aan Stonehearst Asylum uit 2014 maar die film staat voor mij op een hoger niveau.

Afijn terug naar Orphan First Kill want afgezien van het wat rommelige verhaal zeker in het begin, vond ik ook het camerawerk en belichting van filters onder de maat. Kennelijk wilde William Brent Bell een soort naargeestige film maken, met heel veel wazige beelden. Dat pakt helaas niet goed uit. De film oogt zo erg goedkoop alsof we naar een jaren 70 film kijken. Jammer want het bederft zo wel een deel van de film.

Okay resumerend dan. Best aardige film met een verrassende kwinkslag die helemaal niet verveeld. De gebruikte instrumenten die we gaandeweg zien in de film komen uiteraard terug in een andere vorm. Helaas is ie wel wat rommelig van aard en is het beeld onder de maat.

Film 3.5
Beeld (BD) 3.5
Geluid 4.0

De eerste "Orphan" uit 2009 vond ik zeer goed qua sfeer, verhaal, ontknoping en cast, maar in deze prequel, die ik gezien heb via "Prime Video", ontbreekt dit alles en is het gewoon een zeer matige B-film.

Leena (Isabelle Fuhrman) ontsnapt uit een Estlandse psychiatrische inrichting en reist naar Amerika waar ze zich voordoet als de vermiste dochter Esther van het rijke gezin Albright in Connecticut. Haar nieuwe leven als Esther verloopt echter niet zoals gepland en de moeder van het gezin, te weten Tricia (Julia Stiles), krijgt al gauw argwaan en zal haar gezin koste wat kost zal beschermen tegen het moordlustige "kind".

In 2009 was "Orphan" een frisse wind in het Horror / Thriller genre. Het script kende een origineel uitgangspunt en het personage Esther was een welkome toevoeging aan het genre. De film en Esther laten een redelijk nare bijsmaak achter en dan heb je het meestal toch goed gedaan als regisseur (in dit geval Jaume Collet-Serra). Nu is er dan, 13 jaar later en in mijn ogen veel te laat, nog een vervolg (een prequel van Orphan).

Behalve dat het nu 13 jaar later is, is Isabelle Fuhrman inmiddels nu 25 jaar oud. Ze speelt hier een personage dat jonger is dan de Esther uit het origineel, waarin zij als 13-jarig meisje een volwassen vrouw speelt. Digitale techniek (zogenaamde "de-aging" techniek) is hier niet gebruikt om Isabelle Fuhrman jonger en kleiner te doen overkomen dan ze in werkelijkheid is. Dus je kunt je voorstellen dat het bijzonder lastig is te slikken dat Isabelle Fuhrman hier een 9-jarig kind moet voorstellen. Maar slecht is het eigenlijk niet gedaan en het komt zelfs soms geloofwaardig over en mede omdat men veel shots van achteren heeft gebruikt en Esther daarbij gespeeld werd door een kind. Al bij de opening, welke zich afspeelt in 2007 in een Estlandse psychiatrische inrichting, is het echter al snel duidelijk dat "First Kill" een kleiner budget heeft dan "Orphan" en dat de geloofwaardigheid vanaf de eerste minuut ver te zoeken is.

Tijdens de opening krijgen we te horen dat de 31-jarige vrouw Leena levensgevaarlijk is en dat ze een schildklierafwijking heeft en dat ze daardoor gestopt is met groeien vanaf haar 10e jaar. Ook krijgen we te zien dat ze graag schildert (wat handig uitkomt, want de vader van het gezin Albright is namelijk kunstschilder) en dat ze al vrij snel ontsnapt en waarbij ze een tweetal personen vermoordt, namelijk een achterlijke perverse / pedofiele bewaker (wiens hoofd ze te tegen een muur beukt) en de nieuwe ingehuurde therapeut Anna (Gwendolyn Collins) die ze met een wielmoersleutel doodslaat in diens huis (ze is namelijk via haar auto ontsnapt uit de inrichting, waarbij ze zich verstopt heeft in de kofferbak). Hier zoekt ze in een computer naar vermiste kinderen. Ze vindt er eentje op wie ze lijkt, namelijk Esther Albright die vier jaar geleden als vermist is opgegeven.

Tijdens de opening is gelijk te zien dat het acteerwerk om te huilen is en de de diverse cast die in de openingsscène Estlanders moeten voorstellen overtuigen geen moment (praten ook gewoon Engels) en in Amerika bij het gezin Albright wordt het er ook niet beter op. Alhoewel het gezin in eerste instantie erg blij is, worden er al snel inconsistenties opgemerkt, en dan vooral door moeder Tricia. Ook therapeut Dr. Segar (Samantha Walkes), die verkennende gesprekken voert met Esther, en detective Donnan (Hiro Kanagawa), die naderhand wordt vermoordt door zowel Esther (steekt hem herhaaldelijk) als Tricia (schiet hem dood), hebben zo hun twijfels. De enige persoon die totaal opgaat in de terugkeer van Esther, is haar vader Allen. Hij heeft vier jaar lang gerouwd om het verlies van zijn dochter en leeft nu, met haar terugkomst, weer helemaal op. Echter, de vrede blijft niet lang bewaard. Er worden zaken onthuld die het daglicht al lang niet konden verdragen.

Ook in Amerika is het acteerwerk weer om te huilen. Julia Stiles, die er niet onaardig uitzag, is een drama en dat geldt zeker ook voor Matthew Finlan (als de irritante en arrogante zoon Gunnar Albright die aan schermen doet) en Rossif Sutherland (als de onnozele schilderende vader Allen Albright). Iedereen acteert op het niveau van een B-film (wat "First Kill" dus ook is) en hoe langer je naar "First Kill" kijkt, hoe sneller duidelijker wordt het dat we hier inderdaad met pure camp te maken hebben. De productie is van een heel ander niveau dan die van het origineel en "First Kill" moet het hebben van zijn hoge onzinfactor waardoor het geheel nog enigszins vermakelijk is. De twist na circa een uur zorgt daar zeker voor.

Zeker de eerste helft (het eerste uur) van de film is erg slecht en bevat het ene na het andere cliché. Ook weet de film dan nergens te boeien (is ook nergens spannend of eng), is de geloofwaardigheid ver te zoeken en is er geen enkele diepgang. De film lijkt dus uit te gaan als een nachtkaars, maar dan komt opeens de campy aap uit de mouw en ontaardt het verhaal in een van de pot gerukt scenario dat zich uitrolt als een heuse "guilty pleasure".

Het is lang afzien en de twist maakt "First Kill" nog enigszins kijkbaar en verandert ook de toon van het verhaal volledig. Eerlijk gezegd zag ik de twist totaal niet aankomen, maar het was wel een zeer leuke twist, waarbij Tricia en Gunnar willen afrekenen met Esther, die nu ineens niet meer de jager is maar het prooi, maar Esther rekent uiteraard af met hen. Eerst probeert ze hen beiden voor de trein te duwen wat mislukt, maar naderhand maakt ze Gunnar thuis af met een kruisboog en een degen en Tricia laat ze van het dak vallen nadat het huis in brand is geraakt. En ook met Allen rekent ze nog af (nadat hij via haar gebit ontdekt dat ze niet zijn Esther is), die ook van het dak valt. Daarna zien we nog Esther eventjes bij Dr. Segar waar er gepraat wordt over adoptie (oftewel de verwijzing naar "Orphan" uit 2009).

Ook zit er nog een komische scène in de film en dat is het moment dat Tricia in de 70e minuut (waarbij Esther al ontmaskert is) tegen Esther (die graag omgaat met Trica's man Allen en ook samen met hem schildert) zegt:

"Well, if you'll excuse me, I'm gonna go upstairs and fuck my husband."

Dat gaat ze inderdaad doen, maar daarbij valt er niets te zien en ook Esther verstoord het al snel. Als wraak stopt ze de volgende ochtend ook een dode vergiftigde rat in haar smoothie, die ze special voor haar gemaakt heeft.

Het neemt niet weg dat in vergelijking met de eerste "Orphan" dit vervolg enorm teleurstelt. Je voelt het eigenlijk ook aankomen vanwege het grote leeftijdsverschil van Isabelle Fuhrman (die wel het beste acteert), maar aangezien "Orphan" uit 2009 echt goed is had ik stiekem toch iets meer verwacht van "First Kill". Het komt er uiteindelijk op neer dat "First Kill" een soort van standaard slasher is, zonder overigens al te veel geweld of andere horror momenten. Je zou het dan ook meer een Thriller kunnen noemen i.p.v. Horror, ware het niet dat het verhaal te weinig spanning of mysterie met zich meebrengt. De film is van alles een beetje, maar weet met nergens in uit te blinken.

Orphan Esther (Isabelle Fuhrman) blijft een briljant horrorpersonage, maar het werkt toch niet helemaal dat je inmiddels haar motieven kent. Al is het grappig dat ze er in 'Orphan: First Kill' (2022) een twist tegenaan gooien waardoor je zowaar sympathie krijgt voor de kleine massamoordenaar.