Milk (2008)

Vannacht weer eens (voor de derde keer) bekeken, blijft een boeiende film met uitstekend acteer werk.

Regisseur Gus Van Sant (die zelf ook homoseksueel is) maakte voor zijn doen een tamelijk conventionele film (tot teleurstelling van sommige van zijn fans), maar "Milk" leverde wel een "Oscar" op voor de prima spelende Sean Penn, en voor scenarist Dustin Lance Black.

Het verhaal spelt zich af begin jaren zeventig, waarbij de Amerikaanse politie zonder aanleiding homobars binnendringt, waarna de clientèle hardhandig wordt verwijderd of opgepakt. Hoog tijd voor tegengas denkt Harvey Milk (Sean Penn), die besluit de politiek in te gaan en zo de homo-minderheid een stem en gezicht te geven.

Het verhaal weet te boeien en interesseren van de eerste tot de laatste minuut (duurt circa twee uren) en Sean Penn won terecht een "Oscar" voor zijn vertolking van Harvey Milk, die niet terugdeinst voor politieke dealtjes en spelletjes. De cast is sowieso best indrukwekkend, want buiten Sean Penn zien we verder Josh Brolin (als Dan White, een man die duidelijk met zichzelf in de knoop zit maar niet weet hoe of wat), Emile Hirsch (medeactivist van Harvey Milk) en James Franco (lover van Harvey Milk).

Al met al een sfeervol en mooi portret van de Martin Luther King van de homobeweging.

Mooie, sterke film. Ik kwam er makkelijk in en ik vind het een zeer goed en geschikt verhaal voor een verfilming. Het boeide mij van begin tot eind en wat Harvey Milk onder andere voor de homogemeenschap deed, is zo belangrijk. Het acteerwerk vind ik dik in orde, evenals het camerawerk. Een 8. 4*

Na het herbekijken van deze prachtige film nog steeds onder de indruk van de film maar vooral van het personage Harvey Milk !!

Trieste gebeurtenis maar een film die ik ten zeerste kan aanbevelen.

Interessante biopic van Harvey Milk die eerst als activist en later als politieker de homorechtenbeweging een stem en gezicht gaf ergens in de jaren 70. Prima vertolking van een uitstekende en overtuigende Sean Penn. Geeft deze film extra cachette welk later resulteerde in een verdiende Oscar.

Verder prima camerawerk en vrij vlotte film van Van Sant. Ook de anderen deden het prima, met Brolin op kop, maar laten we ook Franco niet vergeten. De biopic is meeslepend en boeit de gehele film door. Enkele nare uitspraken over homo’s gaven me een gevoel van plaatsvervangende schaamte.

Harvey Milk zag ik al een keer eerder vlak na uitkomst, boeien of interesseren deed de film me echter totaal niet, ondanks het goede ontvangst en de prijzen die de film verdiende. De afgelopen tijd kwam ik de film regelmatig tegen tijdens kringloop tochten en begon ik me toch af te vragen hoe ik nu naar de film zou kijken. De eerste keer zou een kwestie van wrong place wrong time geweest kunnen zijn, maar dat bleek achteraf toch niet helemaal het geval.

Degelijk, kundig, mooi gemonteerd met authentieke beelden, vooral dat laatste kan ik altijd goed waarderen. Behalve dat valt Milk op als Sean Penn speciale die als geen ander een rol zich eigen kan maken, begeisterd kan zijn en er vol voor gaat zoals we ook zagen in I Am Sam, Dead Man Walking en verschillende andere films. En dan te bedenken dat hij een uitermate lastig man op de set schijnt te zijn. Het is toch al meer dat me opvalt de tweede kijkbeurt. Uiteraard is er het tijdsbeeld met een land dat al jaren in rep en roer is, een goede cast met Franco, Hirsch en Brolin en een goede soundtrack.

Maar dat is het dan ook snel, want echt boeien of raken doet Milk mij nergens, hoewel er natuurlijk wel een schrijnend beeld naar voren komt rond verdraagzaamheid. En het is de boodschap van verdraagzaamheid en liefde voor iedereen, ook al is hij of zij anders, die Gus van Sant wil uitdragen en daar is weinig mis mee. Het is echter de fase waar Milk zich meer en meer opwerpt als activist en zich verkiesbaar stelt waar ik afhaak. Polls, verkiezingen, besturen, concurrenten en tegenstanders, politiek in het algemeen en de hele rimram, ik heb er helemaal niets mee. Wie dit natuurlijk wel interessant vind zal geramd zitten met een dergelijke film.

Milk is voor mij dan ook een kwestie van vlees noch vis, want slecht is het niet maar boeien doet de film evenmin ook al maakte de film een betere indruk dan de eerste keer. Om als laatste aan te halen dat de Oscar voor Penn wel terecht was. Verder is dit gewoon niet mijn ding.